" A MILLION PROMISE "

Disclaimer:

This story is coming from the illusions of the author. Maybe the names, places, and dates are written but it's not mean it's related to a living.

- Author

================================

It's me, the person who work a lot in life. I work hard because I really want something in my life. I already started written poems and songs for my best friend Chara for her needs in exchange of money.

I also become a Badminton player and a performer to buy my own food and for my bills even thought we have our own business. A little bit stupid and risky as a young person but I don't have any choice. In my mind yeah, I can do it for my dreams

vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv

" Hey! What happened?" - Tanong ko kay Kate ng makita ko itong galit na pumasok ng gate galing school. She's very upset on her last year in Junior high? Seriously?

Lumapit ako sa kanya ng maabutan kong nakaupo ito sa sala. I don't know what happened but I'll try to ask her right now. Medyo may pagka sungit kasi itong anak ko at ayaw niya na kinakausap kapag wala siya sa mood.

"Ahm.. Kate? May I know why you're upset right now.?" - Malumanay kong tanong saka umupo katabi niya. I can't predict what's on her mind but I know as a mother I can identify what they don't and they like.

" Yah. I hate them! When they promise, then all along its just a lie? A stupid lie!"- reklamo nito. She look like me when I'm young that's why I understand how she feel.

" It's okay. Maybe next time you must be in the middle. The center of believe and not believe. Just, love and do things you want without expecting too much. "- Ani ko sa kanya. Tumaas naman ang kilay niya bilang hindi pag sang-ayun sa sinabi ko.

"Seriously mom? It's okay to you if they lie? Do you think it's easy?" - Anya pa. I know she's young para maintindihan ang lahat. Pero susubok ako.

"Kate. It's okay. Just be strong." - sambit ko pa.

" What?! Be strong? Yun Lang? Anong klaseng magulang kayo?! Palibhasa hindi niyo ako NAINTINDIHAN!! " - sigaw na Saka tinungo ang pinto ng kanyang kwarto ngunit bago paman siya makapasok ay nakapagsalita pa ako.

" you're wrong! Kagaya mo rin ako, Kagaya mo ako na nakatanggap ng mga pangako at ang lahat ng Yun Para sa akin ay hindi totoo! "

================================

*****Year 1993*****

Kinatok ko ang pintuan ng bahay nina Stella para sabay na kaming pumasok sa School. Bumukas naman ito at nakita ko siyang nakahanda na rin sa pagpasok.

" Oh. Tara na, mahirap ng mahuli sa flag Ceremony. Ayuko maranasan na nakatayo maghapon sa mainit na flag pole. Hahaha" - Nagtawanan naman kami dahil sa sinabi niya. Yah. Kahit naman ako ayukong makaranas ng ganun.

Ilang minuto pa ang nakaraan ay finally natapos din ang isang oras na flag ceremony. " Okay, good morning Freshmen Class, Section-A1. Muli, ako si Professor Deril Go. If you have complains, Violent reactions or something just tell me and I'll tell you that you don't have a choice because I'm still your adviser. " - Pilosopong sambit ni prof. Dahilan para magtawanan kaming lahat.

Siguro nga magiging maganda ang kalalabasan ng aking first-year experience dito sa eskwelahan na ito. Dahil unang araw palang makwela na ang aming professor in-charge until now. Sure ako hindi magiging toxic ang Freshman, Class A-1.

"okay, let's start. Since we tackle last day about our aquintance party ay sasabihin ko rin sa inyo sa over all Freshmens from Section A1 to SectionJ1 ang Class-A1 ang nakatuka para mag lead sa mga First year High School at mag-ayos ng overall bulletin ninyo as freshers. And also your responsibility is to guide the competitions."- Paliwanag pa ni Prof. Deril. Hayst. Bakit ba kasi may mga ganito pa, para namang mga kinder garden ang iba diyan.

Kung bakit ba naman kasi ako napunta sa higher section na napakadaming responsibilidad at dapat gawin...tsk.." No worrys Ms. President is here to lead us. Diba? Ms. President?" - Haysst...isa pa itong si Darryl na nanahimik ako dito tapos biglang magpapabida dawit pa ako.

"Yes sir. I'll take the lead."- ani ko pa. Nagpalakpakan naman ang mga siraulong nasa loob ng room. Whatever. Nakonako.

"Okay that's good." - ani pa ni Prof.

*********************************

" As what the President decision, he declare that no one will go home early as if we're done cleaning and decorating our bulletin." - Paliwanag ng P. I. O. ng class na si Shella.

Nanlaki naman ang mata ni Darryl at tumingin sa akin. "Wha-what? Kailangan ko umuwi ng maaga may gagawin pa ako." - reklamo nito. Hmm. Akala ko ba-

"Sabi mo ako ang magle-lead kaya dapat kang sumama mamaya dahil kailangan ninyong buhatin yong mga gamit na nakatambak malapit sa bulletin board natin." - nakangiti kong sambit saka ibinaling ang tingin sa bintana.

Anu kaya ang nangyayari sa labas? Anu kaya ang pinagkakaguluhan ng mga studyante sa field? Anu ba ang mero'n? Napatingin naman ako sa mga kasama na nakadungaw na rin sa bintana.

Ang weird, anu ba ang nangyayari. Sa kanila? Bakit nagsisigawan at nagtatakbuhan sila? Nagulat naman ako sa paghila ni Stella sa akin mula sa Room na nasa 5thfloor papunta sa field na napakalawak. Anu ba ang meron? Halos maipit na ako sa dami ng studyante at nasasaktan na ako.

" Anu ba?! Naiipit ako! Pwede ba maging pormal kayo!!? Para kayong hindi nag-aaral ah!?" - sigaw ko. Sa kalagitnaan ng madaming tao. Kaya biglang nagsitigil ang mga naroon at nakatingin sa akin.

Tinaasan ako ng kilay ng isang babae na ayun sa tali na nasa bandang kaliwang dibdib nito ay isa itong SH Student. " Wow. Excuse me? Sino ka para magreklamo? Kung ayaw mo maipit bakit nandito ka?" - pagsusungit pa nito.

Wow huh?! "I-hinila lang naman ako papunta dito!? Ni-hindi ko nga alam kung anu ang kinakagulohan ninyo eh?!." - singhal ko pa. Halos nasa amin na ang buong atensiyon ng lahat at napapalibutan na kami ng madaming estudyante.

"huh? So hindi mo alam? Hahahaha. Sabagay freshman palang naman pero sa susunod na makita kitang tatakbo dito i'll tell you masasaktan ka uli ng higit pa ngayon." - anya pa. Tatakbo ako? Para saan? Hahaha.

" para saan ako tatakbo? Sa isang walang kwentang bagay kagaya ng ginagawa ninyo? "- ani ko pa. Anu ba tingin ng bwesit na ito sa akin? Baliw gaya nila?

" excuse me. Nandito lang naman ang isa sa mga kinikilalang matalino at Chess Custer ng Seunyan High. si Daven Leiam Tiu. hindi mo siya kilala? So taga bundok ka? "- panlalait pa nito.

Ako? Taga bundok? Hahha. Wow!? Ayuko na nga magsabi wala namang silbi pa kung makikipagtalo ako sa isang ito." Say whatever you want to say, i'll go, since it's nonsense to make some argument with a nonsense person. Bye. "-ani ko saka naglakad na palabalik sa Freshmen building.

Haysst. Iyun lang pala, dahil sa isang estudyante magtatakbuhan na kaagad papunta doon? Para saan? Sa autograph? Sa picture taking? Sa kiss? Duh??!! Estudyante palang malandi na.

********************************

"Oh boys itapon na natin itong mga basura." - ani ko. Habang kami namang mga babae ay nagwawalis at nagpupunas ng bulletin. Ng magsimula nanamang magtilian ang mga babae. Haysst.. Andito nanaman ang nakaasar na ingay.

Tinuloy-tuloy ko lang ang pagkakabit ng mga bulaklak sa taas ng bulletin habang nakatongtong sa tatlong bangko na pinagpatongpatong. Tuloy-tuloy parin ang tilian sa likod ko. "woy, bakit huminto kayo?" - taka ko ng mapansin kong tila nakakita ng gold bar ang mga ka-klase kong babae sabay turo sa likuran ko, kaya hindi ko naiwasang mapalingon.

"ay jusko!" - gulat ko ng mapalingon ako at muntik pa akong mahulog. Ah-andaming nakatingin na mga estudyante... Te-teka anu ang ginagawa ng isang ito sa harap ko.

"Anung ginagawa mo dito?" - seryuso kong sambit. Sino naman kaya itong lalaking ito na nasa harap ko ngayon? At anu naman ang kailangan niya sa isang freshman.

"Hi. I'm Leiam Daven Tiu, but you can call me Dave or Leiam." - nakangiti nitong sambit sabay abot ng kamay. Bumilis naman ang tibok ng puso ko. Kinakabahan ako... Bakit ba?!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nang dumating ka sa buhay ko~

Binago mo'ng lahat pati ang aking mundo~

Binigyan mo ng ngiti at ligaya ang buhay~

Pangako ko sa 'yo na hindi kita iiwan~

Kapag ika'y lumalapit, ako'y~ natutulala sa 'yong~

Magagandang ngiti sa akin~

At sana'y mapakinggan mo ang awitin kong 'to~

Iisa lang ang pangarap ko sa mundong ito~

Ang makasama ka sa araw-araw~

At makapiling ka sa habang-buhay~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siguro dahil madaming tao ang nasa harapan ko kaya ganun. "Ok. Pwede kana umalis." - ani ko saka nagpatuloy na sa pagkakabit ng bulaklak sa taas ng bulletin board.

"You don't want to tell about your name?" - anya pa. Anu ba!? Bakit ayaw pa lumayas ng isang ito sa likod ko. Anu ba gusto niya? Pa-fame?? "Karyl."- tipid kong sagot sa kanya.

I don't want to talk to this person specially sa harap ng maraming tao. Ayuko ng gulo, gusto ko tahimik ako!!! Pero bakit hindi pa siya umaalis?! Anu ba problema mo?!.

" I already told you about my name. something else? " - tanong ko sa kanya.

"yah. But, for now i'll gonna go since you are busy and don't want to talk. Bye. Karyl."-anya. Saka umalis. Hayyyssttt... Finally...