el gevallen was. Links en rechts duisterden een paar straatjes en sloppen, waar nu wat volk uit kwam, dat zich met donkere silhouet verzamelde op het pleintje. Voór de herb

rokkelde muur over ons, die fakkels, in den grond geplant; die kunstenmakers en die beer, die aan kwamen, tusschen dat groezelige v

iep ik mi

nd op,

op treê of bok van den wagen om de kunstenmakers

man deden als

es tegen den plataan en Crito en Chremes, mijn beide collega's in wol en kaas, die behekst waren geweest en

m Apollo, wiens heilige stad zoo was vervallen, wiens Orakel niet meer werd geraadpleegd.... Toen voelde ik dat vreemde gevoel, terwijl mijne oogen toch Fotis, op wie ik verliefd was, bewonderden, als z

n? vroeg ik Crito en Chremes; terwijl ginds de

van Hermes-Mercurius, den god van ons, handelsreizigers!-op twee caducee?n, op twee paar om elkaar gekronkelde slangen: zoó liepen zij, zich telkens geheel om buigend, op de handen: als de een op de handen l

met Chremes reisde, hij in wol, ik in kaas, en dat wij r

moet weten, Charmides, dat wij kwamen op ee

n wulpsch schuifelend beweeg tusschen de twee groepen der vier om elkaar gekronkelde jongens; een beer zat, gem

o voort, zonder zich veel te storen aan m

en wij v

an Hekate, de in Thessal

vier- of driesprong der wegen staat

r Charmi

iepen zij beiden, links e

rie hoofden af van den romp.... En omv

ides, voor Thessali?! ri

ld aan! riepen door el

iep Crito; die lang wa

es; die kort was en

lac

omd, dat hij in een zwijn werd veranderd. Zie liever eens naar die drie bevallige danseresjes. Bij mijn god

ij, lachte sch

nsmeiden va

er zich glimlachende voor-over op, de armen sierlijk gekruist. De fakkelvl

p ik. O wat is zij mooi

het meisje, dat op het tap

met de teenen van den anderen voet richtte zij een pijl op de koorde. Zij boog het hoofd gracelijk, een weinig, om te zien. Zij glimlachte steeds. De man, die het z

, zoon van Lyzias van Epidaurus, en die reisde in purp

?re van Hypata, maar zij is een dienares van Hekate en zij zweeft 's nachts rond door de lucht, met de schimmen van Medea en Circe, die twee tooverprinsessen, dochters van de Zon, en zij bezweert met

iefd nu op het lieve boogschutstertje, zoó verliefd, dat ik niet dacht aan goddeli

schen de menigte, z

t! Zij blaffen, omdat de maan rijst! Crito en Chremes, voert mij naar binnen!

e op, steunden hem, voerden hem b

et je?

er! zeide

geschoten in den appel,

dan,

mijn

ben maar een kind van d

mij niet, Demea, bezoeken, deez' nacht, in mijn wagen,

ns moet ik

peelden, als in het theater, een klein mimus-spel van drie personen. Toen bevrijdden zij den beer van den muilkorf en er was ontroering van schrik tusschen de menigte

werd open gestooten en

armides, vo

n ik het meeste verliefd was: zij waren alle drie allerliefst; donker van tint en haren, j

zij alle drie en voegde

rme kunstenm

de hek

heksen geé

e zieke; hoed u! De Egyptische k

tolden lachend

ie heksen?

nk te bereiden, maar meer h

herberg werd gesloten. Ik bevond mij alleen op het plein. De verbrokkelde muur, waar de beer niet meer danste, teekende zich af tegen den afschijn der rijzende maan

. Davus en de voerman

de voerman wil nie

bang?

veel gehoord, van Thessali?, alleen reeds dezen

Je bent mijn slaaf. Geeselen zal ik je lat

eide de voerman. Maar ik men d

mijn sch

t slapen, allebei. Morgen br

ij op kussens ter ruste. Maar sliep niet. Mijn slapen bonsden. Ik zag den driesprong der wege

n den flauwen maneschij

rom kom ik u waarschuwen, dat, zoo gij naar Thessali? g

otis. Kom in den wagen e

de platane-bladeren en Davus en de voerman snurkten..

E PY