Cesar Cascabel, Deel 2

Behrin

op gelijke wijze als het Nauw van Calais gelegen is tusschen het Engelsche Kanaal en de Noordzee, maar is driemaal zoo breed. Van kaap Gris-Nez op de fransche kust t

ansche kust verlaten te hebben, zette thans koers naar Nu

zaam en vriendelijk zijn als de inboorlingen van Port-Clarence. Haren tocht vervolgens voortzettende, zou de karavaan de golf van Anadyr voorbij getrokken en aan kaap Navarino beland zijn, om van daar den rit door de uitgestrekte vlakten van zuidelijk Siberi? te ondernemen. Maar dit zou eene veel langere reis over zee, of om juister te spreken over het ijsveld geweest zijn en daaraan konden groote gevaren en moeilijkheden verbonden zijn. Het is dus duide

ce had hij den steven zuidwaarts gewend naar het Behring-eiland, eene geliefkoosde verblijfplaats voor robben en andere zeedieren. Van daar zou hij naar eene der havens op de kust van Kamschatka, misschien wel na

len worden. Dat zou dan de brug wezen, die Cascabel wenschte dat er gemaakt zou worden, of liever een landtong, waarover men van het eene werelddeel naar het andere komen kon. Voor het reizigersverkeer zou dit wel nuttig wezen, maar de scheepvaart zou er slecht mede gediend zijn want de wal

er aan de aziatische kust, langs het Tchouktchi-schiereiland, het diepste is. Daar heeft men den koudwaterstroom die uit he

ega, twaalf jaren na de gebeurtenissen die wij verhalen, in het ijs vastgeraakt. Het was behouden door de noordoostelijke passa

weinig naar het Noorden gedraaid. De hemel vertoonde een eentonig vlak van grauwe wolken. Ternauwernood konden zij vermoeden waar de zon achter dit wolkendak gezocht moest worden; h

neden, welke zij niet konden vermijden wanneer zij ze niet zien konden, hetgeen licht aanleiding had kunnen geven tot een ernstig ongeval. Daarom hadden zij de bepaling gemaakt dat zoodra zij niet verder voor zich uit konden zien dan

k dat het nu, terwijl zij onderweg waren, niet meer zou gaan sneeuwen. Alles zou dan als van zelf gaan. De eenige hinderpalen welke zij konden ontmoeten, waren ijsschotsen, die op de plaatsen waar de koude en de warme

den reiswagen gegaan. Teneinde den last zoo licht mogelijk te maken, zo

plaatsen met scheuren do

Dit was hem goed toevertrouwd; hij had een kompas bij zich, en ofschoon er niet veel vaste punten waren waar hi

ls zij soms struikelden; maar zij waren met scherpe hoeven beslagen en stonden dus tamelijk vast op hun

enals de anderen in pelzen gewikkeld, met hunne sneeuw

gehouden hebben. Hij liep heen en weer, nu voor dan achter, evenals de twee honden; ook speelde hij nu en dan glijbaan

hij, zou ik in een uur of

vroeg Cascabel, onze paarden ku

het antwoord en de knaap duikelde, u

tond te koken. In de goed gesloten vertrekjes van den wagen hadden zij geen hinder van de koude, maar zij moesten voor de voetgangers zorgen. Daarom

oi dat zij van de Eskimo's te Port-Clarence gekocht hadden en waar de beesten greti

aagd en deze vogels, zoo goed mogelijk klaargemaakt en van hun traanachtigen bijsmaak ontdaan, waren redelijk goed te eten. Maar de provisiekamer van Cornelia was ruimschoo

en door de honden opg

reken in menigte worden aangetroffen, kwamen

waren de rotspunten van Port-Clarence en ook het hooge land van kaap Prins van Wales in het geheel niet meer te onderscheiden. Verder dan eene halve mijl afstands konden zij niet voor zich uitzien en er zou dus heel wat tijd verloopen vóór dat zij de

uit. Het is bovendien met sneeuw bedekt en zij konden dus niet te weten komen of zij er op waren voor dat zij de wielen op den harden grond hoorden kraken. Jan ha

cht over den toegevroren zeearm, die hun vrij gemakkelijk had toegeschenen vóór dat zij er aan begonnen en die ook weini

gheid wat wij ondernomen

hringstraat overtetrekken met zoo'n zwaren reiswa

te leggen door het verre Westen of door Siberi?, daar zou ik mijne hand niet voor omdraaien. Dan zou ik ten minste op vasten grond zijn en geen kans loopen om hier of daar in een gat of eene scheur weg te zinken. Maar twintig mijlen over ee

n overkant is, zoo spoedig mogelijk in de zuidelijke streken van Siberi? te komen. Want de kust te volgen onder de felste winterkoude, zou uiterst gev

er Sergius. Maar gij moet wel

eelte tusschen de europeesche grens en Jakoutsk weet ik mij niets anders te herinneren dan de onbeschrijfelijke vermoeienissen waar de vero

oop meer om in uw land terug te komen, als vrij man w

el graaf Narkine als al de andere politieke veroordeelden, die tegelijk met hem verbannen zijn, deelden. Of er omstandi

llingschap te moeten leven. Het is

wat men liefheeft; van mijn ouden vader di

lieden hun fortuin zeggen. Ik ben overtuigd dat gij met ons te Perm komen zult. Gij zijt immers nu een lid van den troep van Cascabel? Ik moet u noodzakelijk een goocheltoer of wa

, een russische adellijke heer, zou net als hij met gewichten spelen, op flesschen

zoo beperkte gezichtsveld werd door een dikken mist nog kleiner gemaakt. Jan keerde om, kwam bij de anderen ter

, was de ijsvlakte hier veel meer ongelijk en hobbelig, hetgeen ondanks de sneeuwlaag duidelijk te merken viel. Het rijden ging met hevige scho

eelte van haren tocht niet meer d

ld, want het was een plotselinge overgang van tien graden boven het vriespunt binnen, tot tien graden daar beneden buiten de

, Kayette, zeide Jan. Ge loop

ar antwoord. Bij ons, in de buurt van Y

niet voorzich

ltje. Ik waarschuw je dat ik, als je verkouden wordt, zelf voor dokter spelen zal en dat zal je

e Indiaansche begreep dat er niets ander

op deze plek den nacht door

buurt en dus geen hout te hakken, geen brandstof en dus geen vuur aanteleggen, geen gras en dus niets voor de paarden te snijden, alleen was

. Toen dat gedaan was werden de beide paarden geheel in warme dekens gewikkeld en konden zij tot den volgenden dag rust nemen. Ook werden de papegaai

maaltijd, of om juister te spreken, want het was nog vroeg op de

or het eerst zal wezen dat er door fransche reizigers zu

wij een dag of drie, vier verder zijn, hoop ik dat wij weder m

a? vroeg

den. Wij komen met den wagen zoo langzaam vooruit, dat het op zijn mins

marsch van eenige uren over een ijsveld, een langen nacht op een goed bed onder warme dekens te liggen. Cascabel vond het niet eens noodig eenige voorzorg te nemen voor de veiligheid gedurend

en toestand van het ijs kwam, hetgeen bij eene daling in de temperatuur licht het geval had kunnen zijn en waarove

ts bijzonders en zij hadden eigenlijk van niets hinder als van de vermoeienis. Zij legden dri

er, konden zij niet vóór negenen op marsch gaan

nige wolken zich aan den gezichteinder samen. De thermometer ging een weinig naa

egint te draaien en nu gaat ongelukkig de barometer ook naar beneden. Het ergste wat ons overkomen kan is dat het minder koud wordt. Let dus v

erust, mijnh

aar dit jaar was het een late winter en zooals gewoonlijk bij de verandering der seizoenen, kon het gebeuren dat het nog eenigen tijd bij afwisseling ging dooien, waardoor op de eene of andere

staat de dikke nevellaag te doorboren. Bovendien kwamen er aan den horizont een menigte lange, sm

einig weeker geworden was en waar hij met iederen stap een eindje in zakte. Zij kwamen dezen dag

k ongerust te maken, want hij had bevonden dat de temperatuur opnieuw hooger geworden w

onder moeite bij. Zij hadden allen hunne sneeuwbrillen opgezet en raakten spoedig gewend om door de nauwe spleet, die in deze oogkleppen aangebracht is, heen te zie

s op het ijs stootten, kwamen er hevige schokken die onmogelijk te vermijden waren. Ook werd de weg nu en dan versperd door hooge ijsblokken die op elkander gekruid waren. Om deze te ontwijken moesten zij dan telkens een gro

ddag waren de vrouwen genoodzaakt weder in den wagen te gaan, want het was hard gaan sneeuwen, met lichte doorschijnende vlokken, die er uitzagen alsof zij o

ngemakken die zijne reisgenooten te verduren hadden. De half gesmolten sneeuw die in zulk eene dichte massa nederviel, gaf hem nieuwe reden tot ongeru

rd passen vooruit liep, terwijl Cascabel en Kruidnagel samen de paarden bij den teugel leiden. Die dieren gleden onophoudelijk uit. Als er een

ld was onder de sneeuwbuien uiterst begrensd. Zij gingen bijna op den tast verder en zeker zou Sergius reeds lang halt geroepen hebben ind

oeten zien dat wij van daag nog op Diomedes komen en

t wij nog van het eila

minste helder genoeg om te zien dat wij in de goede richting gaan. Wij mo

ik nog een eind verder vooruit liep om te zien

er van den weg. Wij moeten zien dat wij op het kompas afgaan, want wanneer wij het eiland Diomedes aan d

p Jan op eens, nadat hij eenige oogen

en geluid als van glas dat barst. Kon dit een teeken zijn dat het losraakte, of op enkele plaatsen sche

je Diomedes was hun eenige toevluchtsoord; daar hadden zij ten minste vasten grond onder hunne voeten; zij moesten er dus zien te komen al ging

e laten merken, want die zouden zich ongerust maken zonder dat het iets baten kon. Zij lieten haar dus rustig in den wagen zitten en begonnen met hun allen aan de w

relden. Het werd nu gemakkelijker de goede richting te houden en zoo hard zij konden duwden zij het rijtuig voort. E

ne halve mijl wezen. Als zij hunne laatste krachten ins

het nu niet veel meer was dan eene schemering. Of zij werkelijk in de goede r

ien de eene of andere bende Eskimo's of Tchouktchi's, op weg naar den overkant, tegenkomen? Mocht dit het geval zijn

gemaakt. Cornelia vroeg wat er aan de hand was, d

het wist, maar dat er geen red

t den wagen ko

j en de meisjes moet blijven waar g

een beesten geroken hebb

en wij ze naar behooren ontvangen. Houd de ge

eide Sergius. Wij hebben geen oogenblik te v

n de honden waren begonnen te blaff

De paarden waren uitgeput, zij lieten hunne koppen hangen, hunne knie?n knikten bij elken stap, maar zij trokken nog wat zij konden. He

licht dat er nog was, scheen meer van de gra

enden heen en weder, den neus in den wind,

nders vóór ons uit

and Diomedes! r

rotsen, die op een honderd of wat passen me

uw bedekte verhevenheid vertoonden zich enkele zwarte st

jk het eiland zij

zwarte punten heen en we

egt gi

l z

e soms bij duizenden te gelijk

n te gelijk?

ntje zijn als wij er een stuk of wat machtig kond

ze "papa!" leeren zegg

t kermisvolk verloochende