l van daan komt en

ij sprak; de naam en de verdienste van Jacques Paganel waren hem volkomen bekend; zijn aardrijkskundige werken, zijn verslagen over de jongste ontdekkingen, zijn briefwis

hij er bij, "wilt gij mij zeker wel veroorl

ues Paganel; "het zal mij altijd een g

ijt gij aan boord va

ero 6 voor mij besproken had. Het was donker. Ik zag niemand aan boord. Vermoeid van een reis van dertig uren, en wetende, dat het beste middel om niet zeeziek te worden is om terstond naar be

vergissing op het schip gekomen, terwijl de bemanning de plegtigheid in de Sint-Mungo kerk bijwoonde. Alles was nu opgehelderd; maar

tgangspunt uwer reizen gekozen, m

sch geweest. Eindelijk zal mijn schoonste droom verwezenli

schillig zijn, mijnheer Paganel

brieven van aanbeveling voor lord Sommerset, den gouverneur-generaal van engelsch In

t gij een

an Moorcroft, van Jules Remy, en van zooveel andere vermaarde reizigers. Ik hoop te slagen in hetgeen den zendeling Krick in 1846 helaas mislukt is, met een woord, den loop van den Yarou-Dzangbo-Tchou op te sporen, die Thibet over een lengte van 270 uren gaans, langs den noordelijken voet van het H

mededragen op de snelle wieken der verbeelding. Het zou even onmogelijk ge

r. Hij sprak met de

choone reis en waarvoor de wetenschap u zeer dankbaar zal zijn; maar ik wil u niet langer in

fzien! En

ug toekeert aan

pitein B

urton niet," antwo

de S

is de Sco

ena en miss Grant, wier trekken medelijden en leedwezen uitdrukten, John Mangles, die glimlachte, en den majoor, die zich niet ver

op het stuurrad, waaro

AN G

Duncan!" riep h

rap van de kampanje af en

van lagchen. Zich in den spoorweg vergissen! Dat kan! Den trein van Edinburg voor dien van Dumbarton aanzien! Dat kan er ook nog door! Maar z

lke ongelukken. Eens heeft hij een beroemde kaart van Amerika uitgegeven, waar hij Japan op geplaatst heeft

anvangen?" vroeg lady Helena. "Wij kunnen

iet verantwoordelijk voor zijn verstrooidheid. Vooronderstel

het eerste station afsta

an hij des verkiezende doen in d

hij die ongelukkige woorden: de Duncan! de Duncan! Het scheen, dat hij geen andere meer kon vinden. Hij liep heen en weer, onderzocht de tuigaadje

ka, mijnhee

r bepaa

Concep

de heer de Quatrefages, de president der hoofd-commissie, wel zeggen! En de heer d'Avezac! En de heer Cortamb

ekkelijk onbeteekenend oponthoud ondervonden hebben. De Yarou-Dzangbo-Tchou zal in het gebergte van Thibet wel op u bli

zeggen, dat het een vreemd geval is, en ik ben de eenige, wien ooit

loopig niet meer aan

het vaartuig op nieuw bezien had,

angles, "en zij is het eigendom v

gebruik van zijn gastvrijhei

hoon land; het levert voor de reizigers vreemde bijzonderheden op; deze dames zijn er zeker onbekend mede.... Welnu! de stuurman behoeft maar even het r

Paganel ontvangen werd, liet hem niet toe o

gezamenlijk naar de Oost, en lord Glenarvan zou het stellig goed vinden. Maar de Duncan gaat schipbreukelingen opz

onder aandoening, de zonderlinge wijze, waarop de documenten gevonden waren, d

te bewonderen, en wel zonder eenig voorbehoud. Laat uw jagt zijn weg v

en bij onze nasporinge

ijn zending volbrengen. Ik zal in de e

us," zeide J

r honderd tachtig mijlen van Lissabon af

ik voor mij ben verheugd, dat ik u voor eenige dagen een verblijf hier aan b

een aangename wijze vergist heb! Niettemin is het een zeer belagchelijke to

erzoek werd het bekende document aan hem medegedeeld. Hij overwoog het lang en zorgvuldig, en tot in de geringste bijzonderheden. Het kwam hem ook voor, dat er geen andere verklaring mogelijk was. Mary Grant en haar broeder boezemden hem de levendigste belangstelling in. Hij sprak hun goed

gekend. Wat was hij een stout geleerde! Wat al brieven hadden zij gewisseld, toen William Tuffnel correspondeerend lid van het genootschap was! Hij e

j aan Helena verlof

e, hoewel het misschien een

ter eere der Godheid de menschen wurgen