e stapte! Nu zou zij het onderwijs genieten evenals Bavo. Zij was dus een bevoorrecht wezen tusschen al deze arme werkmanskinderen, die niet mochten ter schole gaan. De

at hare leermeesteressen zelven er over verwonderden. Daarenboven, zij was zoo gehoorzaam, zoo dankbaar, zoo streelend, dat de Zusters haar

want volgens hem sproten uit de geleerdheid de zucht naar schoone kleederen, hoovaardij en vele ergere dingen. Het minste kwaad was nog, dat de kinderen, welke dus boven hunnen staat verheven worden, eindelijk van hoogmoed op hunne ouders nederzien. Daarenboven, terwijl ze leeren, winnen ze niets, en dit is zooveel ontstolen aan de ouders, die recht hebben op het

e lijden had om haar op de school te houden. Het kind wist zulke zoete woorden, zulke teedere streelingen te vinden om hare moeder te troosten; zij drukte

van Jan Wildenslag allengs een min onzindelijk aanzien kreeg. Zij sprak tevens met hare moeder over hetgeen zij op de schole leerde en over de schoone lessen van zedelijkheid en van welleven

eenvoudig en toch zoo schoon hoorde spreken van haar onbekende dingen, van godsvrucht, van zedelijkheid en van de menschelijke plichten, gevo

zoo bot niet als ik zelve het meende. Ware het nog te herdoen! Maar het is te laat, gebuurvrouw. Ik heb nu toch het geluk, te weten, dat mijne Godelieve goed zal geleerd worden. Zij is een engeltje in mijn huis; en mijn man mag mij vervaard maken zooveel hij wil, ik ben zeker dat ik plezier in mijn kind zal hebben zoolang ik leef. W

eene bijzondere beleefdheid en met eene zichtbare blijdschap ontvangen; haar de wonderlijke vorderingen van haar kind geroemd; haar hoog geprezen

ar kind hadden haar het hoofd duizelig gemaakt, en zij was uit de school t

ei listen uitvond en zelfs openlijk tegen haren man in opstand kwa

ld in huis te brengen, in luiheid mocht leven.-Onrechtvaardigheid vanwege de ouders was het zeker, dat zij al hunne kinderen niet hadden laten leeren; maar zoo verstonden de woestaards het niet. Op Lieveken alleen meenden zij zich te moeten wreken. Zij

men hare schrijfboeken bemorste of beschadigde, weende zij in stilt

ef zij aan de zijde van Bavo, ontving zijne terechtwijzingen en zijne lessen met een liefderijk gemoed, en speelde dan nog w

haar oudste meisje nu insgelijks naar de school ging, moest zij pogen wat meer geld te winnen, om haren man

een versomberd gelaat, en dan ontsnapten hem treurige bemerkingen, die genoeg lieten blijken, dat hij nog a

liefde tot hunne ouders als eenen heiligen plicht aan te prijzen. Alsof zij, door eene geheime inspraak harer ziel, gevoelde, dat geleerdheid niet voldoende is om alleen den mensch

nderen voor elkander en in hunne ijverige leerzaamheid. Zij aanschouwde eenigszins het goede meisje als haar eigen kind. Was zi

van ontzag, dat zij zelfs op Bavo overdroeg; want alhoewel zij aan zijne zijde leefde als zijne zuster en zijne gelijke, b

are moeder het niet langer tegen haren man volhouden, en er werd beslist, dat h

durende twee jaar met eenen of twee stuivers per week zou naar huis komen. Al die geldverkwisting, beweerde hij, had geen ander gevolg dan eene pint bier en een brok vleesch uit zijnen

afgebakend zooals Bavo's moeder ze haar had voorspeld. Zij zou kleermaakster worden, winkeldochter en eind

unne oogen, wanneer zij elkanders blikken ontmoetten, waren klagend, en uit Lievekens boezem ontsnapte nu en dan een zucht. Het was zoo goed voor haar bij de Zusters; zij was er zoo bemind geweest en zij droeg haren leermeest

sters van hare beslissing te verwittigen, en bij deze gelegenheid hen du

ijzondere vriendelijkheid was onthaald gew

eenlijk trotsch waren, maar zij hadden allen het meisje bijzonder lief om hare voorbeeldige zedigheid en ijver, en meer nog misschien om hare aa

g hadden gehoord, staken zij de hoofden bijeen

ide de

aar, en hadden ze wel gaarne nog een jaar behouden, om te doen zien waartoe wij bekwaam zijn, als onz

schrijfboek, trok e

laten leeren zoolang ze kan; maar mijn man is niet meer te stillen. Wij kunnen zóó niet leven. De kinderen kosten geld. Ik heb er niet minder dan zes; en, gelooft mij of niet, ze

met den kleermakersstiel te leeren,

eet het wel: binnen twee jaa

en gij wilt. Wij zullen eene bijzondere zorg aanwenden om haar goed te leeren naaien. En zoohaast zij dertien of veertien jaar bereikt en wel onderwezen is, zullen wij

Wildenslag met de tranen in de oogen. "Dat God u beloone voor uwe liefdadig

de tegenwerpingen haars vad

in geleerdheid oneindig verder dan Lieveken; hij had een schoon geschrift, was zeer geoefend in het rekenen en had reeds eenige vorderingen in de

temden, woonde hij sedert anderhalfjaar de lessen der teeken-academie bij,

am, vond hij nog tijds genoeg om spelenderwijze Lieveken voort te helpen in hare eerste

bazin Damhout en van beide kinderen kwam storen. Een enkel voorval-indien men he

Zondags volgens gewoonte hem mede wilden nemen op de wandeling, was hij alleen te huis gebleven, onder voorwendsel dat hij

ontweek alle uitleggingen daarover, en bazin Damhout was nie

ermate blijde, liep van den eenen kant der kamer naar den andere

aar blijft toch Lieveken? Indien

roeg, wat hem zoo aanjaagd

er lief, en dan zult gij weten,

is Lieveken!

baasd en keek rond om te raden

et jaar zijn wij?

" stamelde zij. "I

nak, daar op den zesden der ma

" zeide het meisj

n geschenk voor u. Eene maand lang heb ik in het geheim er aan gewerkt. G

k, trok er een blad papier uit,

ie, moeder, daar

leurige band rondgeschilderd, en deze bonte verven gaven het eenen grooten glans. Ongetwijfeld had Bavo geweld gedaan om zijne eigene beeltenis en die van Lieveken na te bootsen; de kleederen geleken klaarblij

kleine meisje beweegloos bleef en

. Ik heb het gemaakt om te lachen; het is eene ge

in stilte te weenen; de tranen r

de verbaasde jongen.

het antwoord, "omdat gij

dde ik geweten, dat het beeldeken u moest be

Lieveken met schrik. "Doe dit niet

u, Lieveken, dat i

de gedenkenis uwer vriends

hte, dat het schoon geschilderd beeld haar nog kon worden ontnomen, liep