/0/26317/coverbig.jpg?v=04c8429f423acbc4c8b033ed052d5ad7)
A bloodthirsty royal family, a wise and elegant twin princes, the battle for power and crown. When the old kingdom ruled the land, nothing is safe in the eyes of the rich, no one will let you tell the truth. Elersa, a lady who serves for the family. What will she discover? Will she be damned if the two powerful Princes fall on her? Will she be able to use her alluring charm to dethrone the darkness reigning in the Kingdom of Pinileo?
Kabanata 1
Jerusalem (32 CE)
"ANO sa tingin niyo? Sino ang dapat kong palayin sa kanilang dalawa? Ang kriminal na ito o ang tinatawag niyong Kristo?" tanong Gobernador sa mga tao. Habang nakaupo ang Gobernador sa harap ng maraming tao ay may ibinulong ang kanyang asawa. Matirik ang araw at tanging ang alikabok ng mga karwaheng binabagtas ang lansangan ang nasa paligid.
"Binayaran ng mga punong saserdote ang mga tao na ang kriminal na iyan ang palayain," bulong sa akin ni Renara, maraming tao sa paligid kaya't hininaan niya ito.
"Isa ka bang huwad? P-paano ka nakasisigurado?" Tinaasan ko siya ng kilay. Hinila ko siya mula sa napakaraming tao at idinala sa likod ng isang karwahe. "Paano mo nalaman? Mapapahamak ka sa iyong winiwika."
"Binigyan ng mga saserdote ang aking asawa kanina ng salapi." May kinuha siya sa kanyang bulsa at ipinakita sa akin ang apat na drakma. "Naniniwala ka na ba, Elersa?"
Muling sumigaw ang kapita-pitagang gobernador at tinanong sa mga tao kung sino dapat ang palayain. Parami nang parami ang mga tao na dumadalo sa paglilitis at ang karamihan ay nagsisiksikan na. Nagkagulo ang lahat habang sumisigaw.
"Sa kanya? Ano ang dapat kong gawin sa kanya?!?" tanong niya muli at itinuro ang lalakeng pamilyar sa akin, nakatayo ito malapit sa isang kriminal. Maaliwalas ang kanyang mukha at pinapanood lamang ang sangkatauhan habang nakagapos ang kanyang mga kamay.
Para sa akin, wala siyang ginagawang anumang masama, nadinig ko na ang mga turo at payo niya sa mga tao. Nasaksihan ko na ang kanyang mga himala. Ang pagpapakain nya sa libo-libong mga tao at ang mga pagpapagaling niya sa mga may malubhang karamdaman
Ako'y nagtataka rin kung bakit siya dinakip ng mga guwardiya sibil.
"Patayin siya!" sigaw ng mga tao. Nakita ko rin ang asawa ni Renara na sumisigaw rin nito.
"Ano bang kanyang kasalanan? Bakit ganyan ang inyong nais?" tanong ng Gobernador na animo'y inililigtas ang lalake sa kamatayan. Nakita ko rin ang kanyang Ina na labis-labis ang pag-iyak sa kalagitnaan ng maraming tao kasama ang kanilang mga kamag-anak. Pilit silang sumisigaw ngunit mas nangingibabaw ang sigaw ng mga tao.
"Patayin siya!" Mas lalong gumugulo ang mga tao. Nang naulinigan ng Heneral na hindi nagustuhan ng mga tao ang kanyang tanong, napaubo siya. Kumuha siya ng tubig at hinugasan ang kanyang mga kamay sa harap ng mga hindi magkamayaw na tao.
"Hindi ako ang may kagagawan nito. Kayo ang may pananagutan sa naging desisyon. Ipako siya," saad ng Heneral. Iniutos niya sa mga guwardiya sibil na palayain ang lalakeng kriminal na malaki ang ngiti. Naglakad na ang Heneral papalayo at iniwan ang mga nagsisigawang tao.
"Kami at ang aming mga pamilya ang may pananagutan!" sigaw ng buong bayan. Nagulat ako nang may lalakeng humawak sa aking pulsuhan, gulat akong napatingin sa kanya.
"Kailangan na nating umalis, Elersa!" Seryoso ang mukha ng aking asawa, namamawis at hapong-hapo rin ang kanyang mukha na animo'y nagmamadali. Hawak niya sa kamay ang aming anak na apat na taong gulang. Hinila niya ako papalayo sa mga tao at dinala sa isang lilim ng puno ng olibo, isinuot niya sa akin ang aking talukbong dahilan upang hindi makita ang aking mukha.
"B-bakit!?" Naguguluhan ako sa kanyang inaasta. Tumingin siya sa aking mga mata na lalong mas nagpakaba sa akin.
"Nalaman na ng aking kapatid ang ating pinagtataguan, kailangan na nating lumipat." Mabilis na dumating ang isang karwahe na ikinatinginan rin ng ilang tao, ngunit nangingibabaw parin ang atensyon sa paglilitis. "Umalis na kayo."
Ibinigay niya sa akin ang aming anak at akmang tatakbo na siya nang hawakan ko ang kanyang kamay. Nanginginig na ang aming mga kamay dahil sa kaba at takot na nararamdaman. Nakatingin lang ang dalawan naming anak sa amin na walang kamalay-malay sa mga nangyayari.
"P-paano ka!? Paano ang ating mga ari-arian!? Hindi ka ba sasama!?" sunod-sunod kong tanong, nangangamba na ako sa mga nangyayari. Limang taon na kami sa Jerusalem at tila ngayon na ang mga huling araw namin dito. Ang mga balintuna ay ngayo'y nagiging katotohanan na.
"Nasusunog na ang ating tahanan, ang mga tupa ay natagpuan nang patay, at ang ating pwesto sa pamilihan ay ninanakaw na. May pupuntahan lang ako sandali," -napatigil siya at lumapit sa akin- "tutungo tayo sa Italya. " Inilahad niya sa akin ang kanyang gintong singsing at hinalikan ang aking noo.
Mas kumirot ang aking dibdib sa kanyang ginawa, tila ba mayroon siyang ipinapahiwatig. Ang lahat ng mga ipinundar at pinaghirapan naming ng ilang taon ay nawala sa isang iglap lamang. Maraming bagay ang naglalaro sa aking isipan.
"U-umalis na kayo," dagdag niya at siya'y aking hinagkan. Ramdam ko ring nahihirapan at nababahala siya sa mga nangyayari. Kinuha niya ang aking kaliwang palad at inilagay ang singsing roon. Dali-dali ko siyang yinakap habang dahan-dahang dumadaloy ang aking luha. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan at ang kamay niyang sinasapo ang aking buhok. Ang balakid sa aming pag-iibigan ngayo'y dumating na.
Parang dinadaganan ng sako-sakong trigo ang aking dibdib, ako'y labis-labis na nasasaktan. Ramdam ko ang pag-init ng aking mga mata at ang pagtulo ng aking mga luha.
"M-magkikita pa tayo," saad niya at bakas ang lungkot sa kanyang tono. Napatingin siya sa aking bilugang tiyan, ilang buwan nalang ang bibilangin ay manganganak na ako. Lumuhod siya sa aking harapan at hinalikan ang aking tiyan.
Sumakay na ako sa karwahe at nagsimula nang tumakbo ang kabayo. Para akong nadudurog sa mga nangyayari, yinakap ko ang aking anak papalayo sa aking asawa. Hindi ko akalaing darating na ang araw na aming inaasahan, sa higit limang taon ay dumating na ang aking kinatatakutan. Ang bawat huni ng kabayo, ang pagtalsik ng tubig sa aming dinaraanan, at ang bawat himig ng hangin ay nagpapaguho ng aking mundo.
Napalingon ako sa durungawan ng karwahe, nakikita ko ang makapal na usok na nanggagaling sa aming tahanan.
"Bakit ka umiiyak, Inay?" Dali-dali kong pinunasan ang aking luha. Pilit akong ngumiti at ginulo ang kanyang buhok.
"Magpapakabait ka ha, Anak?" Pilit akong ngumingiti habang pinupunasan ang walang tigil na luhang dumadaloy sa aking pisngi. Nawala na sa aking presensya ang aking asawa sa ilalim ng puno ng olibo, nakakalayo na rin ang karwahe habang tinatahak ang tuyong lupain.
"Hinahanap na tayo ng iyong Ama."
***
Weeks before their wedding, she caught her fiancé having an affair with another woman.When she confronted him, he gave her the most stupid reason she had ever heard. With a brokenheart, Angelie ledesma drown herself in liquor on the night of her wedding day. There, she met a stranger, a handsome stranger who is willing to be her drinking buddy. Out of frustration, pain, and anger at sa kalasingan na rin siguro, niyaya niya ang estrangherong iyon to be with her just for the night, and the supposed honeymoon with her fiancé she shared it with that stranger. A complete and total stranger!
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Ang pagpapakasal ni Rosalynn kay Brian ay hindi ang inaasahan niya. Halos hindi umuwi ang asawa niyang si Brian. Iniwasan niya ito na parang salot. Ang masama pa, palagi siyang nasa balita para sa pakikipag-date sa maraming celebrity. Nagtiyaga si Rosalynn hanggang sa hindi na niya kinaya. Tumayo siya at umalis pagkatapos mag-file ng diborsyo. Nagbago ang lahat makalipas ang mga araw. Nagkaroon ng interes si Brian sa isang taga-disenyo na nagtrabaho nang hindi nagpapakilala sa kanyang kumpanya. Mula sa kanyang profile, masasabi niya na siya ay napakatalino at nakasisilaw. Huminto siya para malaman ang totoong pagkatao nito. Hindi niya alam na matatanggap niya ang pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay. Kinagat-kagat ni Brian ang daliri sa panghihinayang nang maalala ang mga naging aksyon niya at ang babaeng walang kwenta niyang pinakawalan.
Dahil nasunugan ng bahay ay nagmagandang-loob ang boss ni Alondra na patuluyin siya sa bakanteng condo. Isang taon na daw walang nakatira doon at kailangang may magbantay para di bahayan ng multo. Nang minsang umuwi siya galing sa trabaho ay nakarinig siya ng lagaslas ng shower at boses ng isang lalaki sa kabilang kuwarto. Kaya bitbit ang kanyang antique na krus ay nagpunta siya sa kabilang silid para mag-alay ng dasal sa kaluluwang di matahimik. Narinig niya ang pagbukas ng pinto ng banyo. “Miss, what the hell are you doing?” dagundong ng boses ng lalaking multo. Bigla niyang idinilat ang mata at isang guwapo at matipunong lalaki ang nakatayo sa pinto ng shower room. Hubad ang makisig at basa nitong katawan. At walang ibang tumatakip sa katawan nito kundi isang pirasong puting tuwalya lang. Bumagsak ang panga niya at nanginig ang tuhod niya. Ito na yata ang pinakamakisig at pinakaguwapong lalaki na nakita niya. Kung ganito kaguwapo ang multo, ayaw yata niyang i-exorcise.
Noong araw na nalaman ni Lilah na buntis siya, nahuli niyang niloloko siya ng kanyang nobyo. Muntik na siyang patayin ng kanyang walang pagsisisi na kasintahan at ng kanyang maybahay. Tumakas si Lilah para sa kanyang mahal na buhay. Nang bumalik siya sa kanyang bayan makalipas ang limang taon, nagkataon na nailigtas niya ang buhay ng isang batang lalaki. Ang ama ng bata ay naging pinakamayamang tao sa mundo. Nagbago ang lahat para kay Lilah mula sa sandaling iyon. Hindi hinayaan ng lalaki na makaranas siya ng anumang abala. Nang binu-bully siya ng kanyang ex-fiancé, crush niya ang pamilya ng hamak at umupa rin siya ng isang buong isla para lang mapahinga si Lilah sa lahat ng drama. Tinuruan din niya ng leksyon ang galit na galit na ama ni Lilah. Dinurog niya ang lahat ng mga kaaway niya bago pa man siya magtanong. Nang sumubsob sa kanya ang hamak na kapatid ni Lilah, ipinakita niya rito ang isang sertipiko ng kasal at sinabing, "I'm happily married and my wife is much more beautiful than you!" Nagulat si Lilah. "Kailan ba tayo ikinasal? Last I checked, I was still single." Na may masamang ngiti, "Mahal, limang taon na tayong kasal. Hindi ba ito na ang oras na magkaanak tayo?" Nalaglag ang panga ni Lilah sa sahig. Anong kalokohan ang pinagsasabi niya?
NAGTAGO siya sa Isla Lutherio upang kalimutan ang nabigong pag-ibig kay Lucy na napangasawa ng kapatid niyang si Martin. Ngunit sa halip na mapanatag ang kaniyang isip, mas lalo iyong gumulo at nakisali pa ang kaniyang puso. Hanggang saan aabot ang pag-ibig niya kung ang babaeng napupusuan ay milya ang layo ng edad sa kaniya? Jasson Luther is eighteen years older than Samara. Maaakusahan na nga siyang cradle's snatcher, mapagkakamalan pa siyang pedophile. Kaya naman para pigilan ang kakaibang nararamdaman sa anak ng mayordoma at driver nila, ibinaling niya ang atensiyon sa iba. Subalit, paano kung ang batang si Samara ay unti-unting nagdalaga? Ang musmos na katawan ay unti-unting nagkakaroon ng kurba. Mapigilan pa kaya niya ang nadarama? Does age really matter? O, mapapa-Yes, Master niya ang dalaga?