/0/26777/coverbig.jpg?v=9ceabfc6b0adb5499c495adab2310c1e)
A girl who's suffering a severe disease, and a boy that's slowly losing his sight. As the sunset crosses their paths, love will eventually grow. Every 6:20 PM, as promises slipped through their mouths. Promises that they'll be together, in sickness until they completely recover. But, will they able to survive and fight together if their days are both numbered? Is there a happy ending?
Life isn't measured how long it is. Life is too short to cut those priceless moments, but it's life. Whether we like it or not, our fate in the end decides.
Love conquer everything, love that makes our whole life memorable. But love ruins, love gives pain- an excruciating pain.
***
Darkness, all I can see is darkness. My hands and my whole body's trembling. I can't see anything.
"Tinuveil," I heard someone is sobbing beside me, her voice sounds familiar but I don't know who she is. Rinig na rinig ko ang mahina niyang paghikbi na sinasabayan nang paghaplos sa ulo ko.
"The operation went successful." My mind filled with a confusion hearing voices without seeing anything.
Am I blind?
But why I doesn't remember anything?
"He'll forget some memories, pero babalik pa naman. Naapektuhan lang ang utak niya ng nagkalat na cancer cells. But all in all, I'm glad that the patient recovers quickly." After hearing such, I feel like drowning into a deep ocean. Parang may humihila sa akin pababa nang malaman ang dahilan kung bakit hindi ako makakita sa ngayon.
I tried to reach for my face and I felt that it is covered with a bandage.
Why? What happened? Why do I feel this sudden emptiness in my heart? I must be happy even though I can't remember anything about this so called operation. Bakit parang may kulang?
But I calmed myself, maybe when I'm fully healed I'll finally feed my curiosity. Dahil meron sa loob-loob ko na may hinahanap, pakiramdam ko ay hindi ako kumpleto.
***
Days passed and slowly I feel better. Except a dream that always haunt me everytime I close my eyes.
A beautiful view of sunset and... A familiar girl.
"Anak, gising ka na. Nandito na si Doc, finally gagaling ka na nang tuluyan." I heard her sobs.
I don't know but I felt something strange, I should be happy right?
I closed my eyes when the doctor slowly remove the bandage in my eyes. It took minutes when I can finally sense a light, but I remain my eyes closed.
It's a different kind of feeling, it feels like I'm stuck in a long slumber and now I finally woke up.
I followed the light and turned my head on my left side where the light is coming from.
I slowly opened my eyes, my vision is blurry, but I can see different colors, colors of-
A sunset, a beautiful sunset.
A smile crept on my lips as I looked outside the window. The doctor beside me didn't say a thing and he just did let me look everywhere I want.
My brows furrowed when I saw a girl riding a bike. Her long hair is dancing with the wind. She looked so happy looking at the wonderful view. Biglang nag-iba yung pakiramdam ko at parang gusto ko siyang lapitan.
I keep my eye on her as she stopped her bike and looked at the view. Sa paraan kung paano siya masiglang bumaba sa bike at tumakbo sa mabulaklak na lugar ang nakakuha ng atensyon ko.
I don't know but my heartbeat raced and I feel like it's thumping so hard when she suddenly looked at my direction.
My vision is slowly getting better as she waved her hand so I simply waved back. That simple gesture made me smile genuinely, alam kong kilala ko siya. Ang masakit lang ay wala akong mahanap na ala-ala sa utak ko kung sino nga ba siya.
"Anak?" I saw a woman standing beside me and recognize her as my mother.
"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" she asked so I just nodded in response.
I looked outside once again but I didn't see any traces of the girl. Only I could see is a garden full of flowers and a familiar tree house in a huge narra tree beside a small lake.
A tear escaped from my eyes, and I don't even know why.
"Anak." My mother immediately hugged me. I don't know why I'm feeling this, but one thing is for sure, it has something to do with the girl I saw a while ago.
***
I felt the cold breeze of wind embrace me for the first time that my mother let me go out for a walk, it's been a week but I still need to protect my eyes from any infection so I wear my eyeglasses.
My mouth formed an 'o' when my eyes landed on a mesmerizing view. I feel amused by the setting sun and its ray on my face.
Bigla na lang akong nanlamig at parang gusto ko umiyak nang makita ang isang bisekleta. Why am I feeling this way?
My head started to ache when flow of memories rushed to my mind. The scenery, the familiar laughs, two persons talking, a monitor that keeps on beeping- no, it can't be!
I ran as fast as I could until I got home. Diretso ako sa kwarto ko at kinuha ang isang sulat. My mother gave me this letter the day that my sight gets better. At first I don't care about it, but now I feel like I'm dying just to read what's written inside.
I hurriedly come back to the place, the sunset is slowly turning into perfect fascinating view.
My tears began to fall. Naninikip ang dibdib ko habang hawak ang isang nakatuping sulat.
Hindi dapat ako nakararamdam nito kasi hindi ko naman alam kung bakit, pero mayroon sa loob ko na gustong-gusto umiyak dahil sa matinding kawalan.
Mariin kong ipinikit ang mata ko nang bumuhos ang napakaraming luha.
And then there I saw a girl, a girl who's always present in my dream. Her smiles and the way she talks, the way she laughed and how beautiful her smile is with her dimples on the corner of her cheeks makes me feel complete. But why does it seem that I don't feel that thing again?
I opened my eyes and stare at the paper that I'm holding, It's a cream colored paper with some flower accessories filled with glitters, the effort can be seen while looking at it.
My tears are steaming down my face but I still managed to smile.
My hands are trembling and my eyes are blurry because of tears as I opened the letter.
My heart thumps so fast and I can't even say a thing. My feet were stucked on the ground and my peripheral view keeps on roaming around trying to find someone.
I looked up and wiped my tears away.
Ano ba 'tong nararamdaman ko?
Hindi ko maituloy man lang ang pagbabasa sa takot na lamunin na naman ng sakit. Dumapo ang tingin ko sa wristwatch ko-6:19 PM.
Hindi ko alam pero parang hindi ako mapakali, pinagpapawisan ako ng malamig at nanginginig sa hindi maipaliwanag na dahilan.
Tila tumigil ang pag-ikot ng mundo ko, tuloy-tuloy ang daloy ng mga alaala na nagpasakit sa ulo ko.
My tears streamed down my face again, but this time I cried hard.
I now remember everything...
I looked at my watch and bitterly smiled as I read the words written outside the folded paper.
6:20 PM- I burst into tears while looking at the orange sky. A sunset. The witness of our undying love.
The letter written in cursive form, It's really her.
Us every 6:20 PM
-love, Leana.
With my blurry eyesight, I looked at the sky and said,
"We're here. Like what we've promised, 6:20 PM. Let's meet again."
***
Upang matupad ang huling hiling ng kanyang lolo, pinasok ni Stella ang isang madaliang kasal sa isang ordinaryong lalaki na hindi pa niya nakikilala. Gayunpaman, kahit na pagkatapos na maging mag-asawa sa papel, ang bawat isa ay humantong sa magkahiwalay na buhay, halos hindi nagkrus ang landas. Makalipas ang isang taon, bumalik si Stella sa Seamarsh Lunsod, umaasa na sa wakas ay makilala niya ang kanyang misteryosong asawa. Sa kanyang pagkamangha, pinadalhan siya nito ng isang text message, sa hindi inaasahang pagkakataon na nagsusumamo para sa isang diborsyo nang hindi pa siya nakikilala nang personal. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, sumagot si Stella, "So be it. hiwalayan na natin!" Kasunod nito, gumawa ng matapang na hakbang si Stella at sumali sa Prosperity Group, kung saan siya ay naging public relations officer na direktang nagtrabaho para sa CEO ng kumpanya, si Matthew. Ang guwapo at misteryosong CEO ay nakatali na sa matrimonya, at kilala na hindi matitinag na tapat sa kanyang asawa nang pribado. Lingid sa kaalaman ni Stella, ang kanyang misteryosong asawa ay ang kanyang amo, sa kanyang kahaliling pagkakakilanlan! Determinado na mag-focus sa kanyang career, sadyang iniwasan ni Stella ang CEO, bagama't hindi niya maiwasang mapansin ang sadyang pagtatangka nitong mapalapit sa kanya. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang loob ng mailap niyang asawa. Bigla siyang tumanggi na ituloy ang diborsyo. Kailan mabubunyag ang kanyang kahaliling pagkakakilanlan? Sa gitna ng magulong paghahalo ng panlilinlang at malalim na pag-ibig, anong tadhana ang naghihintay sa kanila?
Nagulat ang lahat nang lumabas ang balitang engagement ni Rupert Benton. Nakakagulat dahil ang masuwerteng babae daw ay isang plain Jane, na lumaki sa probinsya at walang pangalan. Isang gabi, nagpakita siya sa isang piging, na nabighani sa lahat ng naroroon. "Wow, ang ganda niya!" Ang lahat ng mga lalaki ay naglaway, at ang mga babae ay nagseselos. Ang hindi nila alam ay isa pala talagang tagapagmana ng isang bilyong dolyar na imperyo ang tinatawag na country girl na ito. Hindi nagtagal at sunod-sunod na nabunyag ang kanyang mga sikreto. Hindi napigilan ng mga elite na magsalita tungkol sa kanya. "Banal na usok! So, ang tatay niya ang pinakamayamang tao sa mundo?" "Ganun din siya kagaling, ngunit misteryosong designer na hinahangaan ng maraming tao! Sinong manghuhula?" Gayunpaman, inakala ng mga tao na hindi siya mahal ni Rupert. Ngunit sila ay nasa para sa isa pang sorpresa. Naglabas ng pahayag si Rupert, pinatahimik ang lahat ng mga sumasagot. "Bilib na bilib ako sa maganda kong fiancee. Malapit na tayong ikasal." Dalawang tanong ang nasa isip ng lahat: "Bakit niya itinago ang kanyang pagkakakilanlan? At bakit biglang nainlove si Rupert sa kanya?"
"Huwag mong hayaang tratuhin ka ng sinuman na parang tae!"/Natutunan ko iyon sa mahirap na paraan. Sa loob ng tatlong taon, tumira ako sa aking mga biyenan. Hindi nila ako tinuring na manugang kundi isang alipin./Tiniis ko ang lahat dahil sa asawa kong si Yolanda Lambert. Siya ang liwanag ng buhay ko./Sa kasamaang palad, gumuho ang buong mundo ko noong araw na nahuli kong niloloko ako ng asawa ko. Kailanman ay hindi ako naging napakasakit ng puso./Upang makapaghiganti, isiniwalat ko ang aking tunay na pagkatao./Ako ay walang iba kundi si Liam Hoffman—ang tagapagmana ng isang pamilyang may trilyong dolyar na mga ari-arian!/Ang mga Lamberts ay lubos na nabigla pagkatapos ng malaking pagbubunyag. . Napagtanto nila kung ano ang naging kalokohan nila para tratuhin akong parang basura./Lumuhod pa ang asawa ko at humingi ng tawad. /Ano sa tingin mo ang ginawa ko? Binawi ko ba siya o pinahirapan siya?/Alamin mo!
Maglakbay pabalik sa sinaunang Prime Martial Mundo mula sa modernong edad, natagpuan ni Austin ang kanyang sarili sa isang mas batang katawan habang siya ay nagising. Gayunpaman, ang binata na tinataglay niya ay isang kahabag-habag na baliw, nakakapanghinayang! Ngunit ito ay hindi mahalaga dahil ang kanyang isip ay maayos at malinaw. Taglay ang mas bata at mas malakas na katawan na ito, lalabanan niya ang kanyang paraan upang maging Diyos ng martial arts, at pamunuan ang buong Martial Mundo!
Inampon si Janet noong bata pa siya -- isang dream come true para sa mga ulila. Gayunpaman, naging masaya ang buhay niya. Buong buhay niya ay tinutuya at binu-bully siya ng kanyang adoptive ina. Nakuha ni Janet ang pagmamahal at pagmamahal ng isang magulang mula sa matandang dalaga na nagpalaki sa kanya. Sa kasamaang palad, nagkasakit ang matandang babae, at kinailangan ni Janet na pakasalan ang isang walang kwentang lalaki bilang kapalit ng biyolohikal na anak na babae ng kanyang mga magulang upang matugunan ang mga gastusin sa pagpapagamot ng dalaga. Ito kaya ay isang kuwento ni Cinderella? Ngunit ang lalaki ay malayo sa isang prinsipe, maliban sa kanyang guwapong hitsura. Si Ethan ay hindi lehitimong anak ng isang mayamang pamilya na namuhay ng walang ingat at halos hindi nakakamit. Nagpakasal siya para matupad ang huling hiling ng kanyang ina. Gayunpaman, sa gabi ng kanyang kasal, nagkaroon siya ng pahiwatig na iba ang kanyang asawa sa narinig niya tungkol dito. Pinagsama ng tadhana ang dalawang tao na may malalim na lihim. Si Ethan ba talaga ang lalaking inakala natin? Nakapagtataka, nagkaroon siya ng kakaibang pagkakahawig sa hindi malalampasan na pinakamayamang tao sa lungsod. Malalaman kaya niya na pinakasalan siya ni Janet kapalit ng kapatid niya? Magiging isang romantikong kuwento ba ang kanilang kasal o isang lubos na kapahamakan? Magbasa para malutas ang paglalakbay nina Janet at Ethan.
Pagkatapos itago ang kanyang tunay na pagkakakilanlan sa kabuuan ng kanyang tatlong-taong kasal kay Colton, buong pusong nangako si Allison, para lamang makita ang kanyang sarili na napabayaan at itinulak patungo sa diborsyo. Nanghina ang loob, nagsimula siyang muling tuklasin ang kanyang tunay na sarili—isang mahuhusay na pabango, ang utak ng isang sikat na ahensya ng paniktik, at ang tagapagmana ng isang lihim na network ng hacker. Nang mapagtanto ang kanyang mga pagkakamali, ipinahayag ni Colton ang kanyang panghihinayang. " Alam kong nagkamali ako. Please, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon." Gayunpaman, si Kellan, isang dating may kapansanan na tycoon, ay tumayo mula sa kanyang wheelchair, hinawakan ang kamay ni Allison, at nanunuya, "Sa tingin mo, babalikan ka niya? Mangarap ka."