/0/26777/coverbig.jpg?v=20220415102750)
A girl who's suffering a severe disease, and a boy that's slowly losing his sight. As the sunset crosses their paths, love will eventually grow. Every 6:20 PM, as promises slipped through their mouths. Promises that they'll be together, in sickness until they completely recover. But, will they able to survive and fight together if their days are both numbered? Is there a happy ending?
Life isn't measured how long it is. Life is too short to cut those priceless moments, but it's life. Whether we like it or not, our fate in the end decides.
Love conquer everything, love that makes our whole life memorable. But love ruins, love gives pain- an excruciating pain.
***
Darkness, all I can see is darkness. My hands and my whole body's trembling. I can't see anything.
"Tinuveil," I heard someone is sobbing beside me, her voice sounds familiar but I don't know who she is. Rinig na rinig ko ang mahina niyang paghikbi na sinasabayan nang paghaplos sa ulo ko.
"The operation went successful." My mind filled with a confusion hearing voices without seeing anything.
Am I blind?
But why I doesn't remember anything?
"He'll forget some memories, pero babalik pa naman. Naapektuhan lang ang utak niya ng nagkalat na cancer cells. But all in all, I'm glad that the patient recovers quickly." After hearing such, I feel like drowning into a deep ocean. Parang may humihila sa akin pababa nang malaman ang dahilan kung bakit hindi ako makakita sa ngayon.
I tried to reach for my face and I felt that it is covered with a bandage.
Why? What happened? Why do I feel this sudden emptiness in my heart? I must be happy even though I can't remember anything about this so called operation. Bakit parang may kulang?
But I calmed myself, maybe when I'm fully healed I'll finally feed my curiosity. Dahil meron sa loob-loob ko na may hinahanap, pakiramdam ko ay hindi ako kumpleto.
***
Days passed and slowly I feel better. Except a dream that always haunt me everytime I close my eyes.
A beautiful view of sunset and... A familiar girl.
"Anak, gising ka na. Nandito na si Doc, finally gagaling ka na nang tuluyan." I heard her sobs.
I don't know but I felt something strange, I should be happy right?
I closed my eyes when the doctor slowly remove the bandage in my eyes. It took minutes when I can finally sense a light, but I remain my eyes closed.
It's a different kind of feeling, it feels like I'm stuck in a long slumber and now I finally woke up.
I followed the light and turned my head on my left side where the light is coming from.
I slowly opened my eyes, my vision is blurry, but I can see different colors, colors of-
A sunset, a beautiful sunset.
A smile crept on my lips as I looked outside the window. The doctor beside me didn't say a thing and he just did let me look everywhere I want.
My brows furrowed when I saw a girl riding a bike. Her long hair is dancing with the wind. She looked so happy looking at the wonderful view. Biglang nag-iba yung pakiramdam ko at parang gusto ko siyang lapitan.
I keep my eye on her as she stopped her bike and looked at the view. Sa paraan kung paano siya masiglang bumaba sa bike at tumakbo sa mabulaklak na lugar ang nakakuha ng atensyon ko.
I don't know but my heartbeat raced and I feel like it's thumping so hard when she suddenly looked at my direction.
My vision is slowly getting better as she waved her hand so I simply waved back. That simple gesture made me smile genuinely, alam kong kilala ko siya. Ang masakit lang ay wala akong mahanap na ala-ala sa utak ko kung sino nga ba siya.
"Anak?" I saw a woman standing beside me and recognize her as my mother.
"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" she asked so I just nodded in response.
I looked outside once again but I didn't see any traces of the girl. Only I could see is a garden full of flowers and a familiar tree house in a huge narra tree beside a small lake.
A tear escaped from my eyes, and I don't even know why.
"Anak." My mother immediately hugged me. I don't know why I'm feeling this, but one thing is for sure, it has something to do with the girl I saw a while ago.
***
I felt the cold breeze of wind embrace me for the first time that my mother let me go out for a walk, it's been a week but I still need to protect my eyes from any infection so I wear my eyeglasses.
My mouth formed an 'o' when my eyes landed on a mesmerizing view. I feel amused by the setting sun and its ray on my face.
Bigla na lang akong nanlamig at parang gusto ko umiyak nang makita ang isang bisekleta. Why am I feeling this way?
My head started to ache when flow of memories rushed to my mind. The scenery, the familiar laughs, two persons talking, a monitor that keeps on beeping- no, it can't be!
I ran as fast as I could until I got home. Diretso ako sa kwarto ko at kinuha ang isang sulat. My mother gave me this letter the day that my sight gets better. At first I don't care about it, but now I feel like I'm dying just to read what's written inside.
I hurriedly come back to the place, the sunset is slowly turning into perfect fascinating view.
My tears began to fall. Naninikip ang dibdib ko habang hawak ang isang nakatuping sulat.
Hindi dapat ako nakararamdam nito kasi hindi ko naman alam kung bakit, pero mayroon sa loob ko na gustong-gusto umiyak dahil sa matinding kawalan.
Mariin kong ipinikit ang mata ko nang bumuhos ang napakaraming luha.
And then there I saw a girl, a girl who's always present in my dream. Her smiles and the way she talks, the way she laughed and how beautiful her smile is with her dimples on the corner of her cheeks makes me feel complete. But why does it seem that I don't feel that thing again?
I opened my eyes and stare at the paper that I'm holding, It's a cream colored paper with some flower accessories filled with glitters, the effort can be seen while looking at it.
My tears are steaming down my face but I still managed to smile.
My hands are trembling and my eyes are blurry because of tears as I opened the letter.
My heart thumps so fast and I can't even say a thing. My feet were stucked on the ground and my peripheral view keeps on roaming around trying to find someone.
I looked up and wiped my tears away.
Ano ba 'tong nararamdaman ko?
Hindi ko maituloy man lang ang pagbabasa sa takot na lamunin na naman ng sakit. Dumapo ang tingin ko sa wristwatch ko-6:19 PM.
Hindi ko alam pero parang hindi ako mapakali, pinagpapawisan ako ng malamig at nanginginig sa hindi maipaliwanag na dahilan.
Tila tumigil ang pag-ikot ng mundo ko, tuloy-tuloy ang daloy ng mga alaala na nagpasakit sa ulo ko.
My tears streamed down my face again, but this time I cried hard.
I now remember everything...
I looked at my watch and bitterly smiled as I read the words written outside the folded paper.
6:20 PM- I burst into tears while looking at the orange sky. A sunset. The witness of our undying love.
The letter written in cursive form, It's really her.
Us every 6:20 PM
-love, Leana.
With my blurry eyesight, I looked at the sky and said,
"We're here. Like what we've promised, 6:20 PM. Let's meet again."
***
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Si Rhonda ay isang manliligaw na babae sa isang pagkakamali. Matapos mawalan ng trabaho ang kanyang nobyo ng maraming taon, hindi niya naisip na bayaran ang kanyang mga bayarin. Inuna niya ang kanyang mga pangangailangan bago ang kanya.Siya rin ang nag-baby sa kanya para hindi siya ma-depress. At paano niya ito binayaran? Niloko niya si Rhonda kasama ang kaibigan niya! Napakasakit ng puso ni Rhonda. Sa kabila ng panloloko niyang ex, sinamantala niya ang pagkakataong magpakasal sa isang lalaking hindi pa niya nakikilala. Eliam—tradisyunal na lalaki ang kanyang asawa. Sinabi niya sa kanya na siya ang mananagot sa lahat ng mga bayarin sa bahay at hindi na niya kailangang magtaas ng daliri. Tinira siya ni Rhonda, at naisip niyang isa siya sa mga lalaking mahilig magyabang sa kanilang kakayahan. Naisip niya na ang kanyang buhay mag-asawa ay magiging isang buhay na impiyerno. Sa kabaligtaran, si Eliam pala ay isang mapagmahal, mahigpit, at maunawaing asawa. Pinasaya niya siya para umakyat sa corporate ladder. Higit pa rito, tinulungan niya siya sa mga gawaing bahay at binigyan siya ng libreng kamay upang palamutihan ang kanilang tahanan. Hindi nagtagal bago sila nagsimulang sumandal sa isa't isa na parang isang team. Tagalutas ng problema si Eliam.Siya ay hindi kailanman nabigo na dumating sa pamamagitan ng para sa Rhonda sa tuwing ito ay nasa isang dilemma. Sa isang sulyap, para siyang ordinaryong tao, kaya hindi maiwasan ni Rhonda na tanungin siya kung paano niya nagawa ang napakaraming mahirap na bagay. Mapagpakumbaba itong tinalikuran ni Eliam. Sa isang kisap-mata, umakyat si Rhonda sa tuktok ng kanyang karera sa tulong nito. Naging maganda ang buhay para sa kanila hanggang isang araw. Natisod si Rhonda sa isang global business magazine. Isang lalaki sa front page ang nakatitig sa kanya. Nasa kanya ang mukha ng kanyang asawa! Ano ba naman! Kambal ba siya? O may tinatago ba siyang malaking sikreto sa kanya sa lahat ng ito?
Noong araw na nalaman ni Lilah na buntis siya, nahuli niyang niloloko siya ng kanyang nobyo. Muntik na siyang patayin ng kanyang walang pagsisisi na kasintahan at ng kanyang maybahay. Tumakas si Lilah para sa kanyang mahal na buhay. Nang bumalik siya sa kanyang bayan makalipas ang limang taon, nagkataon na nailigtas niya ang buhay ng isang batang lalaki. Ang ama ng bata ay naging pinakamayamang tao sa mundo. Nagbago ang lahat para kay Lilah mula sa sandaling iyon. Hindi hinayaan ng lalaki na makaranas siya ng anumang abala. Nang binu-bully siya ng kanyang ex-fiancé, crush niya ang pamilya ng hamak at umupa rin siya ng isang buong isla para lang mapahinga si Lilah sa lahat ng drama. Tinuruan din niya ng leksyon ang galit na galit na ama ni Lilah. Dinurog niya ang lahat ng mga kaaway niya bago pa man siya magtanong. Nang sumubsob sa kanya ang hamak na kapatid ni Lilah, ipinakita niya rito ang isang sertipiko ng kasal at sinabing, "I'm happily married and my wife is much more beautiful than you!" Nagulat si Lilah. "Kailan ba tayo ikinasal? Last I checked, I was still single." Na may masamang ngiti, "Mahal, limang taon na tayong kasal. Hindi ba ito na ang oras na magkaanak tayo?" Nalaglag ang panga ni Lilah sa sahig. Anong kalokohan ang pinagsasabi niya?
Limang taon na ang nakalilipas, ang pamilya Powell ay nahulog sa pagkawasak. Si Madeline ay nagsilang ng kambal na lalaki; iniwan niya ang isa sa ama ng bata at kinuha ang isa. Lumipas ang mga taon. Nagbalik si Madeline bilang ang reigning reyna of public opinion sa Internet. Gayunpaman, may ibang nakarinig sa kanyang pagbabalik. Kinurot siya ng lalaki sa baba at malamig na tumikhim, "Dahil nahihilo ka na mag-shoot ng kung anu-ano, paano na lang tayo mag-film?" Nanlaki ang mga mata ni Madeline at ang kanyang lalamunan ay natuyo nang eksakto sa sumunod na araw. Natuyuan ang kanyang lalamunan sa sumunod na araw. bahay. Hindi napigilan ni Madeline na yakapin ang bata. Hinalikan pa niya ang matambok na pisngi ng bata. Nakakagulat na hindi natuwa ang bata. Naglagay siya ng mataimtim na ekspresyon at pinagalitan siya, "Behave yourself!" Nainis si Madeline. Paano nagawa ng lalaking iyon ang kanyang anak na hindi kaibig-ibig gaya niya?
Si Hera Louisiana Reyes ay isang outcast ng kaniyang pamilya. Siya ay itinuturing na isang itim na tupa at tinatrato nang masama. Sa kaniyang mga kapatid, siya lang ang hindi nakapagtapos ng kaniyang pag-aaral. Isa siyang waitress ng isang sikat na restaurant ngunit natanggal dahil sa pananampal niya sa pinsan ng kaniyang amo. Naghanap siya ng trabaho at isang araw ay may bigla na lang sumulpot na lalaki at nag-alok sa kaniya ng isang trabaho na may malaking sahod. Kahit desperado siya, tinanggap niya ang trabaho. Ngunit hindi niya alam na ang trabahong naghihintay sa kaniya ay magdadala lamang sa kaniya ng sakit at kakaibang sarap na hindi pa niya nararanasan sa tanang buhay niya. Ano na lang ang kaniyang magiging reaksyon kung isang araw ay natagpuan na lang niya ang kaniyang sarili na may kakaibang relasyon sa kaniyang Amo?
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.