/0/26907/coverbig.jpg?v=3e47828939fa4ad9c882b158611e6e63)
I'm your demon and you're my beautiful angel..." Nang namatay ang step-father ni Lara ay napilitan siyang umalis sa bahay nito. Wala siyang ibang mapuntahan. Hanggang sa napadpad siya sa terminal ng bus at doon nakita niya ang kanyang dating yaya. Isinama siya nito sa probinsiya, nagkaroon siya ng bagong pamilya at bagong mga kaibigan. Nakilala niya si Jan Benedict Rosales, ang lalakeng mamahalin niya at siya rin na sisira ng buhay niya... Pinagsamantalahan siya nito. Natabunan nang galit ang pagmamahal niya para dito. Hindi niya matanggap na nagawa nito sa kanya iyon. Hanggang sa nabuntis siya. Ang araw na nalaman niya na buntis siya ay ang araw din na nawala sa kanya ang sanggol sa sinapupunan niya. Sobrang sakit para sa kanya ang nangyari. Halos kasabay noon, nakilala niya ang kanyang kapatid at nalaman niya ang mga nangyari sa mga magulang niya noon. Umalis siya sa bahay nila Ben at sumama sa kapatid niya. Iniwasan niya din ito. Kapag nakikita niya ito ay naaalala niya ang masakit na nangyari sa kanya. Hanggang sa isang araw ay tinapos na niya ang relasyon nila ni Ben. Hindi niya alam kung bakit masakit sa kanya ang makipag-hiwalay at makita itong masaya kasama ang ibang babae. Doon lang niya naramdaman na mahal pa din niya ito. Magagawa ba niyang kalimutan ang lahat at subukan na bumalik ito sa kanya, ngayong para na siyang hangin dito na hindi nakikita...
"Ibinenta ko na itong bahay." Nagulat ako sa sinabi ni Tita Lydia habang nagpupunas ng sahig. Ipinatong niya sa mesa ang isang puting sobre. "Twenty thousand 'yan, sapat na siguro 'yan para sayo. Susunod na kami ni Cynthia kay Oliver sa Amerika, alam mo na 'yon, 'di ba?" Nakahalukipkip siyang sumandal sa inuupuan niyang sofa.
Akala ko next year pa iyon.
Naupo ako sa sofa na nasa harapan niya. "Opo Tita, pero biglaan naman po. Bakit niyo po ibinenta itong bahay ni Papa Jerry? Ito na lang po ang natitirang alaala ni Pa-"
"Lara, alam mo naman na malaki ang utang ni Jerry noong nabubuhay pa siya. Nalugi ang restaurant niya. Para makabangon iyon, nangutang siya sa mga kaibigan niya at para mabayaran 'yong mga utang niya sa mga kaibigan niya, kailangang ibenta ang mga naiwang ari-arian niya. Itong bahay na lang ang natitira. Iyong restaurant ay ibinenta ko na noon dahil sa kailangan niya ng pera dahil sa pagkakasakit niya. Puro problema ang iniwan ni Jerry sa akin." Naiiritang sabi ni Tita Lydia. Tinaasan pa niya ako ng kilay.
Humigpit ang hawak ko sa basahan.
Pero paano po ako? Hindi ko iyon masabi sa kanya.
Alam kong wala akong karapatan sa anumang naiwang pag-aari ni Papa dahil hindi niya ako tunay na anak. Anak ako ng dati niyang nobya.
Ang natatandaan ko, bago nakilala ni Papa Jerry ang tunay kong ina ay nakatira kami ng nanay ko sa isang apartment sa Makati. Wala siyang trabaho, pinupuntahan lang kami ng dati niyang boyfriend sa apartment.
Nagulat na lang ako isang araw pagkauwi ko galing sa school, kasama na ng nanay ko si Papa Jerry sa aming apartment. Hindi na kami pinupuntahan ng dati niyang boyfriend.
Isinama kami ni Papa Jerry sa bahay niya at doon na kami tumira. Kung saan ako iniwan ng nanay ko at hindi na niya kami binalikan pa. May tsismis na sumama ito sa ibang lalake.
Naging mabuting ama sa akin si Papa Jerry. Itinuring niya akong tunay niyang anak.
Nakilala naman ni Papa Jerry si Tita Lydia noong ten years old ako. May dalawa siyang anak. Si Oliver na nasa ama na niya ngayon sa Amerika, umalis siya last month para doon na mag-aral. Matanda siya sa akin ng dalawang taon, kahit na may pagkasuplado siya noon sa akin ay mabait naman siya.
At si Cynthia, na wala ng ginawa kundi ang awayin ako. Si Tita Lydia naman naging masungit lalo sa akin nang namatay si Papa sa sakit na colon cancer. Parang katulong na ang turing niya sa akin.
Pinaalis na ni Tita Lydia ang mga katulong dito sa bahay noong isang araw. Pati na si Yaya Gloria na nag-alaga sa akin simula ng iwanan ako ng tunay kong ina. Hindi man lang ako nakapagpaalam ng maayos sa kanya.
"Sa isang linggo na ang alis namin. Siguro naman ay kaya mo na ang sarili mo, maghanap ka na agad ng bahay na malilipatan mo. May pera ka na, marami kang makikitang paupahan diyan sa tabi-tabi. Gusto sana kitang iwanan sa kapatid ng Papa mo, kaso ayaw sumagot sa tawag ko. Wala na akong ibang kilala na mapag-iiwanan sayo dito. 'Di kita pwedeng isama sa Amerika, makikitira lang din ako sa Tatay nila Oliver." Tumayo na siya at umakyat sa hagdan.
Sa kanya ako ibinilin ni Papa bago siya namatay, pero wala naman siyang pakialam sa akin.
"Nga pala, darating na bukas 'yong nakabili nitong bahay. Kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Aalis na din kami ni Cynthia dito. Maghohotel na lang muna kami habang iniintay ang araw ng pag-alis namin." Dagdag pa ni Tita Lydia at iniwan niya akong tulala sa sala.
Paano na nito ako ngayon?
Wala akong kilalang ibang kamag-anak.
Pinunasan ko ang aking mga luha na hindi na matigil sa pagpatak.
"Oh? Anong iniiyak-iyak mo d'yan?" Si Cynthia. Sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko na naramdamang dumating na pala. "Ay, oo nga pala, maiiwan kang mag-isa. Sorry ka na lang, 'di ka kasi pwedeng sumama sa amin." May halo pang pang-iinggit na sabi niya sa akin.
Hindi ko na lamang siya pinansin. Ipinatong ko ang basahan sa mesa at kinuha ang sobreng may laman na pera. Tumakbo ako paakyat sa hagdan at nagpunta sa aking kwarto.
Pagkapasok ko sa kwarto ay nag-isip ako agad kung ano ang dapat kong gawin. Kung saan ako pupunta.
Sa ilang minuto kong pag-iisip napagpasyahan kong umalis na. Pinipilit kong tanggapin ang mga nangyayari ngayon sa akin. Ang masasayang araw ko dito sa bahay, noong nabubuhay pa si Papa.
Simula nang lumipat kami dito sa bahay. Eight years old ako noon. Hanggang sa nakapag- asawa ulit siya. Nagkaroon ng bagong pamilya. Nagkasakit hanggang sa namatay siya.
At ngayon aalis na ako dito, dala ang isang bag na naglalaman ng aking mga damit at mga mahahalagang dokumento. Isang maliit na sling bag. Umalis din ako ng umagang iyon. Aalis din naman ako dito. Kailangan ko nang maghanap ng matutuluyan ngayon pa lang.
Hindi na ako nagpaalam kay Tita Lydia. Dire-diretso akong lumabas ng bahay. Habang naglalakad ako palabas ng subdivision ay tumawag agad ako sa bestfriend ko, si Cassie. Ilang araw na siyang hindi nagtetext at sumasagot sa mga tawag ko. Hanggang ngayon hindi ko pa din siya macontact.
Pinuntahan ko ang bahay ng isa sa mga kaibigan ko, si Vangie.
"Lara, sorry. 'Di kita mapapatuloy, wala ang parents ko dito, eh. Baka mapagalitan ako kapag pinatuloy kita." Hindi man lang siya lumabas at sumilip lang sa gate.
"Ah, ganon ba. Sige. Thank you na lang." Napabuntong- hininga na lang ako nang isinarado ni Vangie ang gate.
Sunod kong pinuntahan si Laiza, isa din sa kaibigan ko. Hindi din ako pinatuloy sa kanila. Aalis daw sila ng pamilya niya.
Si Cassie, siya na lang ang natitira kong pag-asa.
"Wala si Cassie kasama ng parents niya sa Cebu." Sabi ng katulong nila Cassie ng nagpunta ako sa bahay nila.
"Kailan po kaya ang balik nila?"
"Hindi ko sigurado kung kailan, eh. Walang nabanggit si mam, kung kailan sila makakauwi."
"Ganon po ba? Sige po, salamat." Naglakad ako paalis.
Tiniis ko ang gutom at init ng araw.
Naghanap ako ng pwedeng matutuluyan. Kung saan-saan ako nakarating. Magdidilim na pero wala pa din akong mahanap na pwedeng matuluyan. Walang bakante kahit bed spacer man lang. May apartment nga ang mahal naman ng upa. Kailangan kong tipirin ang perang hawak ko.
Tumigil ako sa tapat ng terminal ng bus. Kung sasakay ako, saan naman ako pupunta?
Napatigil ako sa pag-iisip ng may bumunggo sa akin na lalake.
"Ano ba!?" Sigaw niya sa akin. "Di tumitingin sa daan." Galit na sabi pa niya at nagmamadaling umalis.
"Siya pa ang galit, siya nga itong bumanggo sa akin." Bulong ko. Sinundan ko nang tingin ang lalake hanggang sa mawala siya sa paningin ko.
Wala sa sariling napahawak ako sa bulsa ng suot kong pantalon. Wala na ang cellphone ko! Nadukutan ako!
Nagpalinga-linga ako at hinanap ang lalakeng bumunggo sa akin kanina. Siya siguro ang dumukot ng cellphone ko. Pero sa dami ng tao dito sa terminal malabong mahanap ko pa siya.
Ang pagpapakasal ni Rosalynn kay Brian ay hindi ang inaasahan niya. Halos hindi umuwi ang asawa niyang si Brian. Iniwasan niya ito na parang salot. Ang masama pa, palagi siyang nasa balita para sa pakikipag-date sa maraming celebrity. Nagtiyaga si Rosalynn hanggang sa hindi na niya kinaya. Tumayo siya at umalis pagkatapos mag-file ng diborsyo. Nagbago ang lahat makalipas ang mga araw. Nagkaroon ng interes si Brian sa isang taga-disenyo na nagtrabaho nang hindi nagpapakilala sa kanyang kumpanya. Mula sa kanyang profile, masasabi niya na siya ay napakatalino at nakasisilaw. Huminto siya para malaman ang totoong pagkatao nito. Hindi niya alam na matatanggap niya ang pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay. Kinagat-kagat ni Brian ang daliri sa panghihinayang nang maalala ang mga naging aksyon niya at ang babaeng walang kwenta niyang pinakawalan.
“Kailangan mo ng nobya, kailangan ko ng nobyo. Bakit hindi tayo magpakasal?” Parehong inabandona sa altar, nagpasya si Elyse na itali ang may kapansanang estranghero mula sa katabing venue. Nakakaawa ang kanyang estado,nangako siyang sisirain siya kapag ikinasal na sila. Hindi niya alam na isa pala itong makapangyarihang tycoon. Inisip ni Jayden na pinakasalan lang siya ni Elyse para sa kanyang pera, at binalak na hiwalayan siya kapag wala na itong silbi sa kanya. Ngunit pagkatapos niyang maging asawa, nahaharap siya sa isang bagong dilemma. “Paulit-ulit siyang humihingi ng diborsyo, pero ayoko niyan! Ano ang dapat kong gawin?”
"Si Rena ay nasangkot sa isang malaking pagbaril nang siya ay lasing isang gabi. Kailangan niya ang tulong ni Waylen habang naaakit siya sa kagandahan nito sa kabataan. Dahil dito, ang dapat ay isang one-night stand ay umusad sa isang seryosong bagay. Maayos ang lahat hanggang sa natuklasan ni Rena na ang puso ni Waylen ay pag-aari ng ibang babae. Nang bumalik ang kanyang unang pag-ibig, tumigil siya sa pag-uwi, iniwan si Rena na mag-isa sa maraming gabi. Tiniis niya ito hanggang sa makatanggap siya ng tseke at farewell note isang araw. Taliwas sa inaasahan ni Waylen na magiging reaksyon niya, may ngiti sa labi si Rena habang nagpaalam sa kanya."Masaya habang tumatagal, Waylen. Nawa'y hindi magtagpo ang ating mga landas. Magkaroon ng magandang buhay." Ngunit gaya ng mangyayari sa tadhana, muling nagkrus ang kanilang landas. This time, may ibang lalaki na si Rena sa tabi niya. Nag-alab sa selos ang mga mata ni Waylen. Dumura siya, "Ano bang problema mo? Akala ko ako lang ang mahal mo!" "Keyword, mahal!" Napabalikwas si Rena ng buhok at sumagot, "Maraming isda sa dagat, Waylen. Tsaka ikaw yung humiling ng breakup. Ngayon, kung gusto mo akong ligawan, kailangan mong maghintay sa pila." Kinabukasan, nakatanggap si Rena ng credit alert na bilyun-bilyon at isang singsing na diyamante. Muling lumitaw si Waylen, lumuhod ang isang tuhod, at nagwika, "Puwede ba akong pumila, Rena? gusto pa rin kita."
Si Lucky ay NBSB, at isang matagumpay na manunulat ng erotika. Lumaki siyang malaya at may sariling kakayahan kahit na ipinanganak siya sa isang mayamang pamilya. Siya ay kontento na sa kanyang dalawampu't walong taong pag-iral. Gayunpaman, umabot siya sa punto ng kanyang buhay na nais niyang magkaroon ng anak. Nasa tamang edad na si Lucky; marami na siyang naipon na pera at may sariling bahay. Ito rin ang paulit-ulit na hinihiling ng kanyang mga magulang. Isa lang ang problema ni Lucky: dumaranas siya ng genophobia, isang mental health disorder na nailalarawan sa pamamagitan ng takot sa sekswal na intimacy. Walang ibang nakakaalam sa kalagayan niya bukod sa matalik niyang kaibigan na si Genesis. Maging ang sariling pamilya ay walang kamalay-malay dahil natatakot siyang kutyain ng iba ang kanyang kalagayan; kaya, hindi solusyon ang pag-ampon sa kanyang pagnanais na magkaroon ng anak. Isang opsyon lang ang maiisip niya: IUI, isang medikal na pamamaraan kung saan direktang itinatanim ang sperm ng isang lalaking donor sa matris ng babae. Sinabi ni Lucky kay Genesis ang tungkol sa kanyang plano, at sinuportahan siya ng kanyang matalik na kaibigan; gayunpaman, nang sabihin niya na gusto niyang si Genesis ang kanyang sperm donor, tumanggi ang lalaki, na sinasabing ayaw niyang managot sa sinumang babae, lalo na kay Lucky. May paraan na, pero hindi inasahan ni Lucky na mahihirapan siyang kumbinsihin ang matalik na kaibigan, kaya naman gumawa ng krimen si Lucky isang gabi matapos makipagtalik si Genesis sa kanyang flavor of the month; ninakaw niya ang ginamit na condom ni Genesis. Magtatagumpay kaya ang insemation ni Lucky? Ano ang mangyayari sa pagkakaibigan nila ni Genesis dahil sa makasarili niyang desisyon? Mawawasak ba sila o may bagong pag-ibig ang uusbong sa panahong sinubok ang kanilang pagkakaibigan.
Weeks before their wedding, she caught her fiancé having an affair with another woman.When she confronted him, he gave her the most stupid reason she had ever heard. With a brokenheart, Angelie ledesma drown herself in liquor on the night of her wedding day. There, she met a stranger, a handsome stranger who is willing to be her drinking buddy. Out of frustration, pain, and anger at sa kalasingan na rin siguro, niyaya niya ang estrangherong iyon to be with her just for the night, and the supposed honeymoon with her fiancé she shared it with that stranger. A complete and total stranger!
Labindalawang taon nang magkakilala sina Claudia at Anthony. Pagkatapos ng tatlong taong pakikipag-date, itinakda na ang petsa ng kanilang kasal. Ang balita ng kanilang balak na kasal ay yumanig sa buong lungsod. Mataas ang emosyon dahil maraming babae ang nagseselos sa kanya. Noong una, hindi mapakali si Claudia sa galit. Ngunit nang iwan siya ni Anthony sa altar pagkatapos makatanggap ng tawag, nalungkot siya. "Nagsisilbi sa kanya ng tama!" Lahat ng kanyang mga kaaway ay nasiyahan sa kanyang kasawian. Kumalat na parang apoy ang balita. Sa kakaibang pangyayari, nag-post si Claudia ng update sa social media. Ito ay isang larawan niya na may isang sertipiko ng kasal na kanyang nilagyan ng caption na, "Tawagin mo akong Mrs. Dreskin mula ngayon." Habang sinusubukan ng publiko na iproseso ang pagkagulat, si Bennett—na hindi nag-post sa social media sa loob ng maraming taon— gumawa ng post na may caption na, "Ngayon ay may asawa na." Ang publiko ay naligaw.Binansagan ng maraming tao si Claudia bilang ang pinakamaswerteng babae ng siglo dahil siya ay nakakuha ng ginto sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Bennett. Kahit isang sanggol ay alam na si Anthony ay isang langgam kumpara sa kanyang karibal./Si Claudia ang huling tumawa noong araw na iyon. Natuwa siya sa mga gulat na komento ng kanyang mga kaaway habang nananatiling mapagpakumbaba. Inisip pa rin ng mga tao na kakaiba ang kanilang pagsasama. Naniniwala sila na ito ay kasal lamang ng kaginhawahan. Isang araw, matapang ang loob ng isang mamamahayag na humingi ng komento ni Bennett sa kanyang pagpapakasal na sinagot niya ng may pinakamalambot na ngiti, "Ang pagpapakasal kay Claudia ang pinakamagandang nangyari sa akin."