/0/27081/coverbig.jpg?v=ae7cd4c463475f014377a14a8c2e0b33)
Ang magkaroon ng childhood bestfriend ang isa sa maganda at hindi natin makakalimutan na pangyayari sa ating buhay ng ating pagkabata. Yung halos araw-araw kayong magkasama sa paglalaro. Sabay kayo nangangarap sa buhay ng mga nais niyong mangyari kasama ang pangako na magkasama niyo ito tutuparin. Pero paano kung dumating ang isang bagay na hindi niyo inaasahan na magkalayo kayo ng landas? Yung taong nakasanayan mong laging kasama ay biglang umalis? Paano ang mga pangako niyo sa isa't isa? Aasa ka pa bang muli kayong magkikita?
PATRICIA'S POV
"Oh my God! Papictureeeee po!!"
Para akong baliw na nagsisigaw dito sa gitna ng mall dahil sa nakita ko. Nga pala, nandito ako ngayon sa SM Calamba. Sabe nila may mall tour daw ang isang sikat na loveteam na iniidolo ko sakto naman nagpunta ako.
"Hi, kumusta? Sure, nasaan phone mo?" sabi ni Ate Kath sabay abot ng phone ko with matching nginig pa ng kamay. Sobrang speechless talaga ako. Unexpected ika nga nila. Finally, may picture na ako kasama nila. Ganito pala talaga ang feeling.
AHHHHHHHHHCCKKKK!!
"Hoy, Patchot!! Gumising ka na dyan tanghali na." narinig kong sigaw ng Nanay ko.
What the heck! Panaginip lang pala. Nanlulumo akong bumangon at inayos ang aking higaan.
"Ito na po, Ma." sagot ko naman kay Mama.
Ako nga pala si Patricia Jhoy Letran, 7 years old. At 'yong tumawag sa akin kanina, nanay ko yun, Gabriela Jacquelyn Letran. Ganda ng tawag niya saken di ba? Patchot.
"Magandang buhay, universeeee!!" pagbati ko sa kanila habang bumababa ako ng hagdan.
"Hoy, Patchot," tawag saken ni Mama, "Bilisan mo na dyan, kumain ka na at sasamahan mo pa ako."
"Saan po, Ma?" tanong ko naman sa kanya.
"Dumating na kase yung bestfriend ko galing Paris. Tagal na naming hindi nagkikita tsaka gusto ka makilala," sagot naman ni Mama. Kaya naman dali-dali ako sa pagkain ng tanghalian at naligo na.
Pagkatapos ko maligo ay deretso na ko sa pamimili ng susuotin kong damit. "Eto kaya bagay kaya 'to saken, kulay pink na may mga flowers at butterflies? Hmmmm". Ilang minuto ang aking itinagal sa pagpili ng damit na susuotin ko.
"Patchoottt!!! Ano ba ang tagal mo naman pumili ng isusuot?!" So, ayan na naman ang sigaw ng aking ina.
"Eto na po, maaaa!!" Hayst eto na nga lang. Girly ng dating ko. Si mama kasi ih madaling-madali parang mawawalan ng relief. Pagkatapos ko mag-ayos ay bumaba na ako.
"Ma, ano tara na? Ganda ko ba dito?"
"Oo naman,Patchot. Ang ganda ng ayos mo," tuwang-tuwa na sabi ni mama.
"Aba, ang ganda ng ayos ng anak ko ngayon ah. Pitong taon pa lang pero nagdadalaga na," biglang sabe ni Papa. Siya nga pala si Primo Ace Letran, ang aking napakagwapong tatay. Pangalan pa lang nakakakilig na.
"Papa minsan lang ako mag-ayos. Pagbigyan niyo na." Nakasimangot pa ko niyan.
"Hay nako kayong dalawa itigil niyo na 'yan. Tara na, Patreng. Primo ikaw muna bahala sa bahay." Bilin ni Mama kay Papa.
"No problem, love," sabay halik sa noo ni Mama. Oh di ba, nakakakilig sila?
-
Nakarating na kame ni Mama sa bahay ng kaibigan niya. Hindi man lang sinabe ni Mama na maglalakad kame dahil malapit lang pala, pande ayos pa ko ng sarili ko. Pagkapasok pa lang ng gate, napanganga na agad ako sa ganda ng bahay. Grabe mansion ba ito? Ang daming sasakyan, ang ganda ng garden. Mapapa "oh my God" ka na lang talaga.
"Good afternoon, Ma'am. Kayo po ba si Ma'am Gab? Nasa may pool area po sina Maa'am Athena." Wow, may maid pa.
"Sige po. Salamat." Pagpasok sa loob ng bahay ay mas lalo akong namangha. Sobrang lawak. Tapos may hagdan pa na parang pangpalasyo. Grabe naman talaga sa yaman.
Pagkadating namin ng pool area ay nakita kong excited na tumakbo si Mama palapit sa kaibigan niya. Ay! Ma kasama mo anak mo. Nakalimutan mo yata ako.
"OMG, Gab! I miss you," sabay yakap nila sa isa't isa. Nakita ko may katabi itong lalaki na mukhang asawa niya. Infairness, ang gwapo rin.
"Kenji, long time no see. Akalain mo nga naman ang tadhana, kayo pa rin nagkatuluyan," bati naman ni Mama sa asawa ni Tita Athena. Naks, tita daw. Pamangkin ka, Patreng?
"Oo nga pala. Isinama ko anak ko para Makita niyo. Anak, halika.", tawag saken ni Mama. Busy pa ko sa pagtitig sa pool, Ma eh.
"Good afternoon po," bati ko sa kanila.
"Napakagandang bata naman. Ano name mo?" sabay kurot sa pisngi ko.
"Patchot po," sagot ko naman. Mas kilala kase ako sa tawag na Patchot, si Mama kase.
"Kanino pa ba yan magmamana syempre sa magandang nanay," sabay tawa naman ni Mama, "Nasaan nga pala anak niyo?" tanong ni Mama.
"Nasa kwarto pa. Bababa na rin 'yon mamaya," sagot naman ni Tito Kenji.
"Ma'am, Sir, handa na po ang meryenda," sabay dating naman ng katulong nila.
"Sige, Manang. Patawag na din si Karl." Niyaya na rin kami ni Tita Gab.
Nandito na kame sa dining area nila. Hala, ang daming pagkain. Baka naman sabihin niyo ngayon lang ako nakakita ng ganito. May kaya rin naman pamilya ko, hindi lang ganito kagrabeng yaman. Laking-laki ng bahay nila. Huwag nilang sabihin na silang tatlo lang nakatira dito. Maya-maya pa may nakita akong batang lalaki na pababa ng hagdan. Ang gwapo ha, kamukhang-kamukha ng tatay.
"Oh anak, nandyan ka na pala. May papakilala ako sayo." Lumapit naman ang batang lalaki. "Ito nga pala si Tita Athena mo. Bestfriend siya ng Mommy mo since highschool. At eto naman anak niya, si Patchot." Ang pakilala samen ni Tito Kenji.
"Good afternoon po." Hindi lang gwapo, ang hinhin pa. Bakla ba 'to? Hay nako Patreng kung ano-ano pinag-iisip mo.
Habang abala sina Mama sa pagkekwentuhan, naisip ko na manood na lamag ng tv. Tamang-tama nanonood din si Karl. 'Yong panonood namin nauwi sa paglalaro. May pagkasalaw rin naman palang tinatago 'tong lalaking na 'to. Siguro nahihiya lang siya sa una. Dahil summer daw ngayon kaya naisip nila na dito sa Pinas magbakasyon. Ngayon lang daw siya sumama sa mga magulang niya dahil namiss din naman daw niya itong Pilipinas. Sa sobrang saya ng paglalaro namin ay hindi namin namalayan na gabi na pala. Kaya nagpasya na si Mama na magpaalam.
"Sana dumalaw ulit kayo sa susunod ha?"sabe ni Tita Gab.
"Oo naman, Gab. Para naman masulit ang pagbabakasyon niyo dito. Oh anak, magpaalam ka na sa kanila," sabay tawag saken ni Mama .
"Ba-bye po, Tita, Tito at Karl. Masaya po ako na makilala kayo."
"Sige, ingat kayo pauwi." Ang bilin naman ni Karl with matching kaway pa yan.
Labindalawang taon nang magkakilala sina Claudia at Anthony. Pagkatapos ng tatlong taong pakikipag-date, itinakda na ang petsa ng kanilang kasal. Ang balita ng kanilang balak na kasal ay yumanig sa buong lungsod. Mataas ang emosyon dahil maraming babae ang nagseselos sa kanya. Noong una, hindi mapakali si Claudia sa galit. Ngunit nang iwan siya ni Anthony sa altar pagkatapos makatanggap ng tawag, nalungkot siya. "Nagsisilbi sa kanya ng tama!" Lahat ng kanyang mga kaaway ay nasiyahan sa kanyang kasawian. Kumalat na parang apoy ang balita. Sa kakaibang pangyayari, nag-post si Claudia ng update sa social media. Ito ay isang larawan niya na may isang sertipiko ng kasal na kanyang nilagyan ng caption na, "Tawagin mo akong Mrs. Dreskin mula ngayon." Habang sinusubukan ng publiko na iproseso ang pagkagulat, si Bennett—na hindi nag-post sa social media sa loob ng maraming taon— gumawa ng post na may caption na, "Ngayon ay may asawa na." Ang publiko ay naligaw.Binansagan ng maraming tao si Claudia bilang ang pinakamaswerteng babae ng siglo dahil siya ay nakakuha ng ginto sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Bennett. Kahit isang sanggol ay alam na si Anthony ay isang langgam kumpara sa kanyang karibal./Si Claudia ang huling tumawa noong araw na iyon. Natuwa siya sa mga gulat na komento ng kanyang mga kaaway habang nananatiling mapagpakumbaba. Inisip pa rin ng mga tao na kakaiba ang kanilang pagsasama. Naniniwala sila na ito ay kasal lamang ng kaginhawahan. Isang araw, matapang ang loob ng isang mamamahayag na humingi ng komento ni Bennett sa kanyang pagpapakasal na sinagot niya ng may pinakamalambot na ngiti, "Ang pagpapakasal kay Claudia ang pinakamagandang nangyari sa akin."
Inampon si Janet noong bata pa siya -- isang dream come true para sa mga ulila. Gayunpaman, naging masaya ang buhay niya. Buong buhay niya ay tinutuya at binu-bully siya ng kanyang adoptive ina. Nakuha ni Janet ang pagmamahal at pagmamahal ng isang magulang mula sa matandang dalaga na nagpalaki sa kanya. Sa kasamaang palad, nagkasakit ang matandang babae, at kinailangan ni Janet na pakasalan ang isang walang kwentang lalaki bilang kapalit ng biyolohikal na anak na babae ng kanyang mga magulang upang matugunan ang mga gastusin sa pagpapagamot ng dalaga. Ito kaya ay isang kuwento ni Cinderella? Ngunit ang lalaki ay malayo sa isang prinsipe, maliban sa kanyang guwapong hitsura. Si Ethan ay hindi lehitimong anak ng isang mayamang pamilya na namuhay ng walang ingat at halos hindi nakakamit. Nagpakasal siya para matupad ang huling hiling ng kanyang ina. Gayunpaman, sa gabi ng kanyang kasal, nagkaroon siya ng pahiwatig na iba ang kanyang asawa sa narinig niya tungkol dito. Pinagsama ng tadhana ang dalawang tao na may malalim na lihim. Si Ethan ba talaga ang lalaking inakala natin? Nakapagtataka, nagkaroon siya ng kakaibang pagkakahawig sa hindi malalampasan na pinakamayamang tao sa lungsod. Malalaman kaya niya na pinakasalan siya ni Janet kapalit ng kapatid niya? Magiging isang romantikong kuwento ba ang kanilang kasal o isang lubos na kapahamakan? Magbasa para malutas ang paglalakbay nina Janet at Ethan.
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Dahil sa gulo sa pamilya, si Zen Luo, ang dating pinakamayamang apo, ay naging isang alipin. Ngunit sa isang di-inaasahang pagkakataon, natuklasan niya ang sinaunang sikreto ng paghuhubog ng mga makapangyarihang sandata. Gamit ang kanyang katawan bilang sisidlan at ang kanyang kaluluwa bilang lakas, siya ay dumanas ng libu-libong pagsubok upang maging isang diyos! Ang kanyang pagbangon ay nagsimula sa pagtanggap ng mga palo at suntok. Sa gitna ng labanan ng mga makapangyarihan at digmaan ng mga lahi, siya ay tumindig bilang isang tunay na mandirigma. Gamit ang kanyang katawan na parang isang makapangyarihang sandata, tinalo niya ang lahat ng kanyang mga kaaway!
Dalawang taon pagkatapos ng kanyang kasal, si Ximena ay nawalan ng malay sa isang pool ng kanyang sariling dugo sa isang mahirap na panganganak. Nakalimutan niyang ikakasal nga pala sa iba ang dating asawa noong araw na iyon. "Maghiwalay na tayo, ngunit ang sanggol ay nananatili sa akin." Ang kanyang mga salita bago natapos ang kanilang diborsyo ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Wala siya roon para sa kanya, ngunit gusto niya ng buong kustodiya ng kanilang anak. Mas gugustuhin pa ni Ximena na mamatay kaysa makitang tawagin ng kanyang anak ang ibang ina. Dahil dito, isinuko niya ang multo sa operating table na may dalawang sanggol na naiwan sa kanyang tiyan. Ngunit hindi iyon ang wakas para sa kanya... Pagkalipas ng mga taon, naging dahilan ng muling pagkikita ng tadhana. Si Ramon ay isang nagbagong tao sa pagkakataong ito. Gusto niyang itago siya sa sarili niya kahit na siya ay ina na ng dalawang anak. Nang malaman niya ang tungkol sa kasal niya, sumugod siya sa venue at gumawa ng eksena. "Ramon,Namatay ako minsan, kaya wala akong pakialam na mamatay ulit. Pero sa pagkakataong ito, gusto kong sabay tayong mamatay," siya sumigaw, nanlilisik ang tingin sa kanya na may nasasaktan sa kanyang mga mata.//Naisip ni Ximena na hindi siya nito mahal at masaya na sa wakas ay wala na ito sa buhay niya. Ngunit ang hindi niya alam ay nadurog ang puso niya sa hindi inaasahang pagkamatay niya. Matagal siyang umiyak mag-isa dahil sa sakit at hapdi. Palagi niyang hinihiling na mabawi niya ang mga kamay ng oras o makita muli ang magandang mukha nito. Sobra para kay Ximena ang drama na dumating mamaya. Ang kanyang buhay ay napuno ng mga twists at turns. Hindi nagtagal, napupunta siya sa pagitan ng pakikipagbalikan sa kanyang dating asawa o pag-move on sa kanyang buhay. Ano ang pipiliin niya?
Pagkatapos itago ang kanyang tunay na pagkakakilanlan sa kabuuan ng kanyang tatlong-taong kasal kay Colton, buong pusong nangako si Allison, para lamang makita ang kanyang sarili na napabayaan at itinulak patungo sa diborsyo. Nanghina ang loob, nagsimula siyang muling tuklasin ang kanyang tunay na sarili—isang mahuhusay na pabango, ang utak ng isang sikat na ahensya ng paniktik, at ang tagapagmana ng isang lihim na network ng hacker. Nang mapagtanto ang kanyang mga pagkakamali, ipinahayag ni Colton ang kanyang panghihinayang. " Alam kong nagkamali ako. Please, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon." Gayunpaman, si Kellan, isang dating may kapansanan na tycoon, ay tumayo mula sa kanyang wheelchair, hinawakan ang kamay ni Allison, at nanunuya, "Sa tingin mo, babalikan ka niya? Mangarap ka."