Middle of the

Simula:

I used to wish that you would die in the most painful and difficult way. Gusto ko maranasan mo ang kalupitan mo sa mga biktima mo. hinihiling ko na mamatay ka sa pinakalupit at hindi makataong paraan.

Hindi ka diyos, paano mo nakukuhang pumatay ng walang awa, hindi ka bingi pero hindi mo marinig ang mga boses na humihingi na kaawaan mo sila.

Galit na galit ako sa'yo, bawat hininga ko kinasusuklaman kita. Kung may hihilingin man ako iyon ay ang kamatayan mo.

Pero bakit...

Bakit hindi ko kaya, bakit hindi ko kayang patayin ka kahit hiniling mo na patayin kita.

Bakit? Sa tuwing nasasaktan ka, nasasaktan din ako. Bakit pinagdadasal ko pa na umuwi ka na walang sugat, hindi nasasaktan, at hindi ka nahuli ng mga pulis.

Hanggang sa kamatayan, hanggang sa kabilang buhay ayaw kitang iwan.

News:

Natagpuan na ang dalagang, tatlong buwan ng nawawala ayon sa pulisya. Kaninang alas dose ng madaling araw natagpuan ang bangkay na isang babaeng nakalutang sa ilog sa Cainta sa Rizal. Tatlong buwan na nawawala ang dalagita at pagkatapos ng tatlong buwan na paghahanap ay nakita na ito bilang malamig na bangkay. Pinag iingat po ang lahat ng kababaihan na at maging alerto.

"Nay, Alis na po ako." Kinuha ko ang bag at lumapit kay nanay saka ito hinalikan sa pinsgi.

"Umuwi ka ng maaga, napanood mo naman siguro ang balita hindi na safe ngayon, Nana." Paalala niya.

"Hindi naman 'yan makakarating dito."

Tumawa ako, matalim naman niya akong tinignan.

"Joke lang po! Uuwi ako ng maaga. Aasahan mong nandito na ako bago pa dumilim." Sabi ko at muling hinalikan ang pisngi niya.

"O siya, umalis kana nga! Basta umuwi ka bago mag gabi." Sabi nito at pinatay ang tv. Tumango na ako at lumabas na ng bahay.

Sana pala sumunod ako, sana pala umuwi ako ng maaga katulad ng sinabi ko.

"Dance. I said dance!"

Napapikit ako sa lakas ng sigaw niya kasabay ng paghagis niya ng bote ng beer sa pader kaya nagkalat ang piraso nito sa sahig.

Umiiyak na umiling ako habang nagmamakaawang nakatingin sa kaniya. Nag igting ang panga niya habang nakatingin ng masama sa akin.

Tatlong buwan na ang nakaraan nang sapilitan akong sinakay ng isang armadong lalaki sa sasakyan niya biyernes ng gabi iyon nangyari. Pauwi na dapat ako galing sa group study nang mangyari iyon.

Wala ako na akong nagawa nang takpan niya ang ilong ko ng panyo na may pampatulog, hanggang sa mawalan akong nang malay.

Nagising nalang ako na naka tali na ang dalawang kong kamay sa headboard ng kama. Hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Dahil ba sa pera?

Imposible dahil hindi naman mayaman ang pamilya ko. At hindi naman siya mukhang naghihirap base sa pamumuhay niya.

Kaya hindi ko maintindihan kung anong rason niya sa pagdukot sa akin.

Ginahasa niya ako ng paulit ulit hanggang sa magsawa siya, sa loob ng isang linggo ganon ang nangyayari araw araw. Walang awa niya akong pinarusahan, ng pinarusahan hanggang sa hindi sumusuko ang katawan ko sa sobrang pagod.

Halos walang pahinga, at wala siyang pinipiling lugar. Sa kuwarto, sa kusina at kahit saan niya gustuhin.

Paulit ulit akong nagmakaawa sa kaniya. Paulit ulit, pero wala naman nangyari dahil hindi niya ako pinakinggan.

"I said dance."

Galit na sabi niya habang nakatingin sa akin. Nakaupo siya sa sofa at ako naman ay nasa harap niya na tanging suot lang ay ang binigay niya sa akin pares ng panty at bra na kulay Maroon.

"Dance, or I'll kill you."

Takot na napapikit ako habang isa isang tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Dahan dahan kong iginalaw ang bewang ko kahit na labag sa loob ko para lang sundin siya.

Narinig ko ang mahinang pag tawa niya. Pinanatili kong nakapikit ang mata ko dahil ayokong siyang tignan.

Sa tatlong buwan na iyon, hindi niya ako pinalabas. Tatlong buwan akong nakakulong sa malaking bahay na iyon.

Minsan ay hinayaan niya ako labas ng kuwarto iyon lamang ay kapag nandyan siya. Dinadalhan niya lang ako ng pagkain at libro o hindi naman kaya ay pinapanood niya ako ng tv bilang libangan.

Sinubukan kong tumakas.

Maraming beses. Pero hindi ako nagtagumpay dahil wala naman akong tatakasan. Lahat ng pinto ay naka kandado. Pati ang mga bintana.

Nang minsan na mahuli niya akong tumakas, itanali niya ang kamay at mga paa ko at hindi pinakain ng isang araw. Para akong nakatira sa impyerno.

Sa mga araw na yon wala ibang laman ang isip ko kung hindi, ang pamilya ko. Ang mga magulang ko siguradong hinahanap na nila ako ngayon.

Siguradong umiiyak si nanay ngayon dahil sa akin. Baka hindi na siya nakaka kain at at nakakatulog dahil sa pag aalala. Baka hindi na siya nagpapahinga sa paghahanap sa akin. Baka may sakit siya.

Kung sanang hindi ako umuwi ng ganong oras, hindi sana ito mangyayari ngayon. Kung sanang sinunod ko lang si nanay nang sinabi niyang umuwi ako ng maaga. Wala sana ako dito ngayon.

Hindi sana ako naghihirap. Ngayon ko lang napagtanto na lahat ng pangaral niya sa akin ay tama. Na ako lang ang mapapahamak kapag hindi ako sumunod.

"Come here."

Utos niya, imunulat ko ang mga mata ko at tumingin sa kaniya.

Nakatitig siya sa akin habang hinahaplos ang labi niya. Huminga ako ng malalim at maliit na hakbang na naglakad palapit sa kinaroonan niya.

Takot na takot ako sa tuwing lalapit siya sa akin. Kahit na tignan lang niya ako halos mahimatay na ako sa takot.

"Pakawalan mo na ako." Lakas na loob na pakiusap ko nang makalapit sa kaniya. Kahit ilang beses pa akong makiusap.

Hinawakan niya ang kamay at dahan dahan pinaupo sa kandungan niya. Habang ang isang kamay niya naman ay umaakyat paataas sa leeg ko.

"No, why should I do that?"

"Please, pakawalan mo na ako."

"That's sad, because I'm planning to be with you forever."

Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. Sinong gustong makasama siya habang buhay. Sinong may gustong makasama ang isang demonyong katulad niya habang buhay?!

"Kung ganon patayin mo na lang ako." Nanginginig ang labi ko. "Tutal iyon naman talaga ang ginagawa mo. At iyon naman talaga ang gagawin mo. Papatatayin mo din naman ako hindi ba?! gawin mo na dahil ayokong makasama ka habang buhay."

Mala demonyong tumawa siya. "Who said that I will kill you? oh' honey you are wrong."

"Baliw ka!" Sigaw ko, hindi siya sumagot sa halip ay hinalikan niya ang leeg ko paakyat sa panga ko.

Nakapikit ako habang umiiyak. Habang wala binababoy niya ako. Dahan dahan niya akong inihiga sa sofa. At doon at paulit ulit na inangkin, hanggang sa mapagod at magsaya siya.

Kailan kaya ako makakatakas sa impyerno lugar na ito. Kailan ako makakatakas sa demonyong ito.

Hindi ito mangyayari kung nakinig ako kay nanay noong una palang. Hindi sana ako nandito ngayon.

-Emotionalangels