/0/27140/coverbig.jpg?v=20220509163502)
Maximillian Cruz, a girl who came back to the past to change her and her brother's future. A memory that has been erased from the start has starting to come. What happened if Maximillian happened to remember everything? Gagawin pa ba niya ang original niyang plano o lahat ng iyon ay magbabago? Paano kung ang kinamumuhian niyang may dugong bampira ay nananalaytay pala sa dugo niya? "Kung alam ko lang noon pa ang tunay na anyo ko, hindi na sana ako bumalik pa rito." She has to meet Elizardo, the man who destroyed Earth because of revenge. They meet again and another truth has been unfold. Let's see how many secret in her story will be revealed. Love, To be protected, For revenge, For a mission, And for the other Maximillian Cruz.
Mahigpit akong napakapit sa box na aking hawak dahil sa nadatnan.
Magkapatong at gumagawa ng kababuyan ang dalawa sa kama.
Mas lalo pang napahigpit ang hawak ko sa kahon nang magtama ang mata namin. Tumaas ang kaniyang kilay at napakagat labi pa.
"Master, the slave is here," aniya.
Gusto kong sabunutan ang hinayupak.
Hindi siya pinansin ni Jack kundi ay mas binilisan pa ang bawat paggalaw.
Nakakadiri, Gusto ko nalang umalis sa kinatatayuan ko. Kung hindi ko lang alam na masasaktan na naman niya ako kapag umalis ako ng walang paalam.
Araw-araw ganito, gagawa sila ng ganiyan at ipinapakita sa akin.
Ilang minuto akong nakatingin sa labas ng bintana, doon nalang tinuon ang atensyon.
"Get out,"
Napabalikwas ako sa kaniyang utos.
Labas daw, Maya!
Tumango ako at tumalikod na.
"Not you. Janine, get out."
Sabi niya ng ikinatigil ko.
Hindi ako? kundi si Janine?
Janine Worstel, a 17 years old, 15th Princess of the Kingdom of North, Worstel Kingdom. The Fiancé of Prince Jack of the Kingdom of South. Stone Kingdom.
And it's that guy here. He is Jackson Stone. 13th Prince of Stone Kingdom and next to the Throne.
Hindi ako tumingin muli sa kanila at nanatiling nakatalikod. Takot akong makatingin sa mga mata ni Jack.
"But Honey, we're still not done." Malambing ang boses na sabi ni Janine.
"Dont make me repeat, Jan." Malamig ang kaniyang boses na ikinataas ng aking balahibo.
Dahil doon ay nagmamadaling lumabas si Janine.
Nang lampasan pa nga ako ay kita ko ang hubo't-hubad niyang katawan habang tumatakbo.
Kawawa lang.
"You."
oh, shit!
I forgot this guy behind me!
"Anong maipaglilingkod ko sa iyo, Master?" tanong ko at umikot upang maharap siya.
Syempre, kailangan natin gumalang dahil mas mataas pa din siya sa akin. Unting pagkakamali ko lang ay baka mamatay din ako ngayon sa kinatatayuan ko.
"Finally," he said. Lumapit siya sa akin na ikinaatras ko. "I've been trying so hard not to taste you, Maya." Inilahad niya ang kanyang palad sa harapan ko.
Anong trip niya? Hindi ko tuloy alam ang gagawin. Tatanggapin ko ba? Baka naman may kinukuha lang siya sakin na inutos niya kanina? Ah! Yung box!
Mabilis kong inilahad ang box sa kaniya at yumuko.
Ayoko tumingin sa mga mata niyang nakakatakot. Para kasing papatayin ka sa mga tinging iyon.
Umiling-iling siya at mabilis akong hinatak palapit sa kaniya dahilan ng pagkatapon ng laman ng box.
Mga papeles iyon at nagkalat.
Napasandal ako sa kanyang dibdib. Siya naman ay nakahawak sa aking likuran at ang isa ay nasa aking batok.
This is what happened in the books I've read!
But this is a big no-no!
Pilit ko siyang itinutulak ngunit malakas nga naman ang mga lalaki kaya hindi ko nagawang itulak siya.
Mabilis niya akong itinulak sa kama at pinatungan.
"M-Master.. w-wa--aahhh!" napahiyaw ako nang hipuin niya ang aking maseselang parte.
Dahil sa takot ay pinilit ko ulit na itulak siya ngunit hindi ko talaga kaya.
"Your smell, Maya. I love your smell. If it's not because of that bastard."
What is he saying?!
Sinira niya ang aking damit. Doon ay nagsimula na siyang halik halikan ako.
Sigaw ako ng sigaw kahit na alam kong walang tutulong sa akin.
Ano bang nangyayari sa lalaking ito?
Ni minsan ay hindi niya ito ginawa sakin... ngayon lang. Nagtitimpi lang ba siya noon pa?
"Don't worry, you're not gonna be pregnant cause I'm a Vampire, Maya."
Hindi ko na alam ang susunod na nangyari.. luha at sakit sa puso nalang ang nararamdaman ko.
I wanna kill him. If I can make it happen, I would be very happy.
I will kill him.
I swear to the universe, I will kill you, you asshole.
Hindi ko na nabilang ang araw na ilang ulit niya akong binaboy. Hindi ko na rin alam kung ilang beses na ako nagmakaawang tigilan na niya.
I want to get out of here pero hinang-hina ako.
"Hindi ka ba susubo kahit kaunti lang, Maya?"
Umiwas ako ng tingin kay Hyacinth. Hindi ko namalayang nakatingin pala ako sa kanya.
Kung pwede lang niya akong itakas dito, nagsabi na ako.
Isa rin siyang nakakaawang katulad ko. Nawalan ng pamilya at naging slave.
Ilang araw niya akong pinupuntahan at sa ilang araw na iyon ay hindi ako nagsasalita.
Nakahiga lang ako sa kama at umiiyak kung hindi naman ay nakatulala lang sa kisame.
Salamat talaga kay Hyacinth at hindi pa ako nawawalan ng ulirat. Nililinisan niya ako at binibihisan tuwing umaalis si Jack.
Mamatay na sana siya.
Nagkekwento rin siya tungkol sa balita sa labas.
"Maya, gusto mo bang tumakas? Tutulungan kita."
katulad ngayon.
Napatigil ako at dahan dahan siyang tinignan.
"Kilala mo ba si Elizardo Killor? Yung sinasabi ko dati sayo na isa sa Council at may secret organization?"
Nilapit niya pa ang kanyang mukha at tinanggal ang buhok sa aking mukha na nakaharang.
Oo, si Elizardo Killor na anak sa labas ng hari ng mga bampira.
"Narinig ko ang mga bampira sa labas ng palasyo na lulusubin ang lugar na ito mamayang gabi... kasapi siguro ang mga kawal na iyon sa organisasyon ni ku--Elizardo."
Lulusubin? Nahihibang na ba sila? Malalakas ang mga bampira dito sa palasyo at kahit na marami sila, wala silang laban sa magkakapatid na bampira dito. Ang mga Prinsipe.
At bakit ikenekwento sakin ito ni Hyacinth? Hindi ba siya natatakot na baka magsumbong ako kay Jack?
Well, hindi ko naman sasabihin pero hindi ba siya natatakot?
"May chance na tayong makaalis dito, Maya."
masaya niyang sabi. Napaluha pa siya at niyakap ang aking ulo.
Gusto ko din maluha pero pinigilan ko.
Ang sabi kasi sakin dati ni Dad, kapag may umiiyak sa harapan mo, 'wag kang iiyak kundi ay makinig ka lang at hintayin na huminahon siya.
Natapos ang kailangang gawin niya sa akin kaya nagpaalam na siya at umalis.
Naiwan na naman akong mag-isa.
Ang mga kwento niya ay walang kasiguraduhan kung makakaalis nga kami ng ligtas, kung makakaalis naman ay may galos na siguro ang katawan.
Malakas ang mga bampira. Tatlong beses ang lakas kumpara sa normal na wrestler o lakas ng suntok ng pambansang boksingero.
Nang magtakip silim na ay naisipan kong tumayo. Hinihintay ang sinasabing paglusob ng organisasyong tinutukoy.
Dahil sa tagal kong hindi nagalaw ang mga paa ay natumba ako at napaupo sa sahig.
I'm so weak.
Napahinga ako ng malalim at humawak sa gilid ng kama upang alalay sa pagtayo ngunit napaupo muli dahil sa gulat.
Bumukas ang pinto at pumasok doon si Jack. Agad na nanlamig ang buo kong katawan at nanginig.
"What the fuck are you doing, Maya?!" Sigaw nito at mabilis akong dinaluan.
Binuhat ako saka maayos na pinaupo sa gilid ng kama.
"You.." nakakunot ang noo niya at bigla ring huminahon. "You should rest," sabi niya at naupo din sa gilid ko.
May mood swing ata itong gago na ito, eh. Gago talaga. Hindi bagay sa kaniya.
"Stay here, there's something going on inside the castle. I need you to stay put and do not act reckless." Aniya.
Oh, god. May nangyayari na? Wala akong narinig na kahit anong ingay mula sa labas.
Tumayo siya at lalabas na sana ngunit agad na bumukas ang pintuan.
Dahil sa walang ilaw ang buong kwarto, hindi kita ang mukha ng nakatayong nilalang malapit sa pinto.
"You didn't listen, Jackson."
Ang boses nya... familiar. Sino siya?
"You asshole! How did you come here?!" Sigaw ni Jack.
Mabilis ang naging kilos ng taong bagong dating. Sa isang kislap lang ay nasa harapan ko na siya.
Nakita ko ang peklat sa kaniyang tagiliran dahil sa nakaupo ako sa kama at siya ay nakatayo. Tanging tagiliran niya lang ang nakita ko at hindi mukha dahil sa sobrang lapit.
"Are you okay?" rinig kong sabi niya sa isang baritonong boses.
His voice seems familiar. Kilala ko ba siya? But that's impossible, sa 5 years kong nakakulong dito sa lugar ng mga bampira, walang ibang lalaking nakakalapit sa akin maliban kay Jack.
No, wait. There's someone. Eli? Is that Eli? Nalalapit ang boses ng kaharap ko ang boses ng isang Eli.
"Maya!" sigaw ni Jack.
Hinanap ko lalaking iyon. Naiinis pa din ako sa kaniya at sagad sa buto ang galit. Pero kahit ganon, nakapagtataka na wala siya sa tabi ko dahil kani-kanina lang ay andito siya at hindi itong lalaki ang katabi ko.
Nakita ko siyang nakaluhod. Hawak ng dalawa pang lalaki na hindi ko kilala. Labas ang mga pangil nila at kulay pula ang mga matang deretso pa ding nakatayo habang pinipigilan ang prinsipeng si Jack.
"Don't touch her, you punk!" he yelled and growled like a monster.
Natatakot ako sa gagawin ni Jack. Nagpupumiglas siya sa dalawang bampirang nakahawak sa kaniya.
"I'm mad. I want to kill him right here, right now." rinig kong sabi ng lalaking nakatayo pa din sa harapan ko.
I can tell na talagang galit siya. Naggigitgitan ba naman ang mga ngipin.
Napalunok ako sa ginawa niyang paghaplos sa aking pisngi. Dapat ay inaalis ko na ang pagkakahawak niya ngunit hindi. Hinayaan ko lang siya.
Bakit? Anong mayroon ang lalaking ito na nakakaramdam ako ng kaligtasan sa paghawak niya sa akin?
Nanatili ang tingin ko sa kaniyang tagiliran kung nasaan ang peklat. Para bang may sumaksak sa kaniya dahil peklat iyon na parang may sumaksak talaga.
I wonder kung bakit hindi nawala ang peklat sa balat ng isang bampirang kaharap ko. Mabilis kasi humilom iyon dahil sa bampira sila.
Unti-unti siyang lumuhod sa aking harapan. Mula sa pagkakatingin sa peklat ay umangat ang paningin ko sa kaniyang mukha na unti-unti kong nakikita at nakikilala.
He really is Elizardo Killor.
"I'm sorry at natagalan ako, Maxi." he said. Ang lamlam ng kaniyang mga mata.
M-maxi?
Magsasalita pa sana ako ng binuhat niya ako. Bridal style. At mabilis na lumabas ng kwarto. Nadaanan pa namin si Jack na pilit pa ding kumakawala.
Dahil isang bampira ang kasama ko at buhat ako, mabilis ang kilos niya.
Huminto nalang kami ng nasa labas ng kastilyo.
Luma ang kastilyong tinutuluyan namin. 5 years na ang nakakalipas simula ng makapunta ako rito at hindi na lumabas pa.
"He raped you," sabi niya. Napatingin ako sa mga mata niyang nakatingin sa akin.
Kulay pula iyon pero hindi katulad ng ibang bampira, hindi nakakatakot ang kaniya. He has this emotions that I can't tell. Iba-iba ang nakikita kong emosyon at hindi ko mapangalanan.
Ibinaba niya ako mula sa pagkakabuhat. Nang tumapak ang mga paa ko sa sementong sahig ay doon naman ako nakaramdaman ng mabilis na pagkakasakal sa aking leeg.
Hindi ko nakita kung paano ako nakapunta sa malayo. Malayo kay Eli.
Kahit nalalagutan na ako ng hininga dahil sa pagkakasakal ay nagawa ko pang tignan kung sino ang gumawa non sa akin.
At hindi na ako nagulat pa ng si Jack ang may gawa non.
"W-wh----uckk"
Fuck! I can't breath!
Hindi ko na kaya. Pinipilit kong alisin ang kamay ni Jack sa aking leeg ngunit sa sobrang lakas ay hindi ko nakayanan.
Papatayin na ba nya ako?!
Nagsisimula ng lumabo ang aking paningin.
"You fucker." rinig kong sabi ni Eli.
"J-jack.. uckk" nagawa ko pang mabanggit ang pangalan ng gagong ito. Bitawan mo ko!
Rinig ko ang mga boses nilang nagsisigawan ngunit hindi ang mga pinaguusapan.
Why can't I hear them?!
Ito na ba ang huli? Kung ito na nga, pwede bang makita ko muli ang kapatid ko? Kahit isang beses lang.
What ha-happened? Habol ko ang hininga habang nakasalampak sa sahig.
"Damn you!" Rinig kong sigaw ni Jack.
Mabuti nalang at nasa damuhan kami.
Hawak ko ang aking leeg dahil sa pagkakasakal. Ang sakit. Hinahabol ko pa din ang hininga nang tinignan ang ginagawa nila.
May isang lalaki at isang babae na din ang kasama ni Eli.
Nakilala ko naman ang babae. At si Hyacinth iyon.
Naramdaman ko ang pag-iba ng atmosphere sa paligid ko. Alam ko ang ginawa nila. May inilagay na barrier ang isa sa kanila sa akin kaya't hindi ko marinig ang pinaguusapan nila at hindi maramdaman ang presensya nilang lahat.
Tanging pagbukas lamang ng bibig ang nakikita ko.
Hindi ko na kaya. Akala ko ba maiiligtas kami dito? Siguro bago pa nga ako mailigtas ay namatay na ako.
Bakit nandirito pa si Hyacinth? Bakit hindi nalang siya tumakas pa?
Ano bang nangyayari? Naguguluhan ako sa inaakto ni Eli. Hindi naman niya ako kinakausap kahit noon pa. So, what change?
"Then.." napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Kay Jack.
Wala na ang barrier. Si Jack ba ang may gawa 'non?
Para syang si The Flash sa sobrang bilis na nakalapit sa akin at hindi na nakaimik pa ng maramdamang nasa likuran ko na sya at hawak ang aking leeg.
Para bang handa na nya akong kagatin ano mang oras.
"Im sorry but if I cant have her, no one will."
"Get away at her this instant!"
"Maya!" Sigaw pa ng isang lalaki na kasama ni Hyacinth at Eli. Hindi ko siya mamukhaan dahil nakatagilid ang aking mukha.
"Maya.. "
Lilingon pa sana ako sa nagsalitang si Jack ngunit agad niya akong kinagat sa leeg.
Mabilis ang mga pangyayari. Ramdam ko ang pagkaubos ng dugo ko.
Lumuluha na ako at ang pagkasakit lang ng puso ang nararamdaman.
Ito ba ang feeling na nasa kamay ka na ni kamatayan?
Balibag at ilang ingay pa ang narinig at nakita ko bago may isang kamay ang humawak sa aking likuran.
Hindi na ako makahinga. Katapusan ko na siguro? No. Katapusan ko na nga.
Mom, John.. Magkikita na tayo.
'What can I do for you in return?'
Huh? Sino ang nagsalita?
"Maya.. please!"
Pinilit ko na buksan ang aking mata at imahe ni Hyacinth ang nakita.
Ligtas sya. Mabuti naman.
"Try harder!" Boses ng hindi ko makilala ang sumigaw.
Anong nangyayari?
Wala na akong maramdaman sa aking katawan. Namanhid na yata.
Hindi ko na rin maramdaman ang paligid. Ang paningin ko naman ay lumalabo. Pandinig ay humihina. Hindi na rin makapagsalita na kahit isang letra.
'Hold my hand, Maximillian.'
Siguro kung hahawakan ko ang kamay niya, magiging maayos na ako?
Sino ba ang pinagloloko mo, Maya? Oh, right. Maximillian Cruz.
Pinilit ko na igalaw ang kanang kamay.
"Maya?"
'Come on, Maximillian. He is waiting.'
Naguluhan pa ako dahil dalawang palad ang nakalahad sa akin. Sa huli ay parehas kong hinawakan.
"No! Come on, Maya! I gave you my blood! Come on!"
Napangiti nalang ako ng maalala ang mga memories na hindi ko aakalaing mangyayari.
My stupid brother. Where are you?
Uh, im sleepy.
Pagkatapos itago ang kanyang tunay na pagkakakilanlan sa kabuuan ng kanyang tatlong-taong kasal kay Colton, buong pusong nangako si Allison, para lamang makita ang kanyang sarili na napabayaan at itinulak patungo sa diborsyo. Nanghina ang loob, nagsimula siyang muling tuklasin ang kanyang tunay na sarili—isang mahuhusay na pabango, ang utak ng isang sikat na ahensya ng paniktik, at ang tagapagmana ng isang lihim na network ng hacker. Nang mapagtanto ang kanyang mga pagkakamali, ipinahayag ni Colton ang kanyang panghihinayang. " Alam kong nagkamali ako. Please, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon." Gayunpaman, si Kellan, isang dating may kapansanan na tycoon, ay tumayo mula sa kanyang wheelchair, hinawakan ang kamay ni Allison, at nanunuya, "Sa tingin mo, babalikan ka niya? Mangarap ka."
"Si Rena ay nasangkot sa isang malaking pagbaril nang siya ay lasing isang gabi. Kailangan niya ang tulong ni Waylen habang naaakit siya sa kagandahan nito sa kabataan. Dahil dito, ang dapat ay isang one-night stand ay umusad sa isang seryosong bagay. Maayos ang lahat hanggang sa natuklasan ni Rena na ang puso ni Waylen ay pag-aari ng ibang babae. Nang bumalik ang kanyang unang pag-ibig, tumigil siya sa pag-uwi, iniwan si Rena na mag-isa sa maraming gabi. Tiniis niya ito hanggang sa makatanggap siya ng tseke at farewell note isang araw. Taliwas sa inaasahan ni Waylen na magiging reaksyon niya, may ngiti sa labi si Rena habang nagpaalam sa kanya."Masaya habang tumatagal, Waylen. Nawa'y hindi magtagpo ang ating mga landas. Magkaroon ng magandang buhay." Ngunit gaya ng mangyayari sa tadhana, muling nagkrus ang kanilang landas. This time, may ibang lalaki na si Rena sa tabi niya. Nag-alab sa selos ang mga mata ni Waylen. Dumura siya, "Ano bang problema mo? Akala ko ako lang ang mahal mo!" "Keyword, mahal!" Napabalikwas si Rena ng buhok at sumagot, "Maraming isda sa dagat, Waylen. Tsaka ikaw yung humiling ng breakup. Ngayon, kung gusto mo akong ligawan, kailangan mong maghintay sa pila." Kinabukasan, nakatanggap si Rena ng credit alert na bilyun-bilyon at isang singsing na diyamante. Muling lumitaw si Waylen, lumuhod ang isang tuhod, at nagwika, "Puwede ba akong pumila, Rena? gusto pa rin kita."
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Ang impiyerno ay walang galit na gaya ng isang babaeng hinamak! //Ang unang ginawa ni Brenda pagkatapos hiwalayan si Miguel ay ang akitin ang kanyang mahigpit na karibal at maging kanyang mapapangasawa.//Ipinunas ni Brenda ang kanyang bagong karelasyon sa mukha ng kanyang dating asawa. Sinigurado niyang magalit ito dahil sa pakikitungo nito sa kanya habang sila ay kasal. Hindi napigilan ni Miguel ang kanyang palagiang panunuya. //Habang lumapit siya sa kanya para sa lahat ng nakuha niya, sunod-sunod na nalantad ang kanyang mga lihim na pagkakakilanlan.//Siya ang pinakasikat na pianist sa mundo? Ang kilalang Designer na si Elan? At pati na rin ang misteryosong mamumuhunan? Paano magiging napakahusay ng isang tao?Hindi kapani-paniwala!//Nagulat si Miguel nang malaman niyang hindi niya alam ang lahat ng ito tungkol sa kanya noon pa man.//Hindi naman linta si Brenda gaya ng lagi niyang iniisip. Siya ang kanyang pinapangarap na babae. Mabawi kaya niya ito?//Likod sa kaalaman ni Miguel, isa na namang shocker ang naghihintay sa kanya...
Dalawang taon pagkatapos ng kanyang kasal, si Ximena ay nawalan ng malay sa isang pool ng kanyang sariling dugo sa isang mahirap na panganganak. Nakalimutan niyang ikakasal nga pala sa iba ang dating asawa noong araw na iyon. "Maghiwalay na tayo, ngunit ang sanggol ay nananatili sa akin." Ang kanyang mga salita bago natapos ang kanilang diborsyo ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Wala siya roon para sa kanya, ngunit gusto niya ng buong kustodiya ng kanilang anak. Mas gugustuhin pa ni Ximena na mamatay kaysa makitang tawagin ng kanyang anak ang ibang ina. Dahil dito, isinuko niya ang multo sa operating table na may dalawang sanggol na naiwan sa kanyang tiyan. Ngunit hindi iyon ang wakas para sa kanya... Pagkalipas ng mga taon, naging dahilan ng muling pagkikita ng tadhana. Si Ramon ay isang nagbagong tao sa pagkakataong ito. Gusto niyang itago siya sa sarili niya kahit na siya ay ina na ng dalawang anak. Nang malaman niya ang tungkol sa kasal niya, sumugod siya sa venue at gumawa ng eksena. "Ramon,Namatay ako minsan, kaya wala akong pakialam na mamatay ulit. Pero sa pagkakataong ito, gusto kong sabay tayong mamatay," siya sumigaw, nanlilisik ang tingin sa kanya na may nasasaktan sa kanyang mga mata.//Naisip ni Ximena na hindi siya nito mahal at masaya na sa wakas ay wala na ito sa buhay niya. Ngunit ang hindi niya alam ay nadurog ang puso niya sa hindi inaasahang pagkamatay niya. Matagal siyang umiyak mag-isa dahil sa sakit at hapdi. Palagi niyang hinihiling na mabawi niya ang mga kamay ng oras o makita muli ang magandang mukha nito. Sobra para kay Ximena ang drama na dumating mamaya. Ang kanyang buhay ay napuno ng mga twists at turns. Hindi nagtagal, napupunta siya sa pagitan ng pakikipagbalikan sa kanyang dating asawa o pag-move on sa kanyang buhay. Ano ang pipiliin niya?
Inampon si Janet noong bata pa siya -- isang dream come true para sa mga ulila. Gayunpaman, naging masaya ang buhay niya. Buong buhay niya ay tinutuya at binu-bully siya ng kanyang adoptive ina. Nakuha ni Janet ang pagmamahal at pagmamahal ng isang magulang mula sa matandang dalaga na nagpalaki sa kanya. Sa kasamaang palad, nagkasakit ang matandang babae, at kinailangan ni Janet na pakasalan ang isang walang kwentang lalaki bilang kapalit ng biyolohikal na anak na babae ng kanyang mga magulang upang matugunan ang mga gastusin sa pagpapagamot ng dalaga. Ito kaya ay isang kuwento ni Cinderella? Ngunit ang lalaki ay malayo sa isang prinsipe, maliban sa kanyang guwapong hitsura. Si Ethan ay hindi lehitimong anak ng isang mayamang pamilya na namuhay ng walang ingat at halos hindi nakakamit. Nagpakasal siya para matupad ang huling hiling ng kanyang ina. Gayunpaman, sa gabi ng kanyang kasal, nagkaroon siya ng pahiwatig na iba ang kanyang asawa sa narinig niya tungkol dito. Pinagsama ng tadhana ang dalawang tao na may malalim na lihim. Si Ethan ba talaga ang lalaking inakala natin? Nakapagtataka, nagkaroon siya ng kakaibang pagkakahawig sa hindi malalampasan na pinakamayamang tao sa lungsod. Malalaman kaya niya na pinakasalan siya ni Janet kapalit ng kapatid niya? Magiging isang romantikong kuwento ba ang kanilang kasal o isang lubos na kapahamakan? Magbasa para malutas ang paglalakbay nina Janet at Ethan.