The magical thing for us to be loved and being proud is love yourself first. Before we love someone we make sure that our self is full of acceptance, forgiveness, good attitude and focus what are we taking right now. And before we down other people, hurting feelings, bashing their own appearance and ruin their life we make sure our self is not fake, we are true to ourselves, we understand other people, we are proud of God's creation and loving the people who stayed on our life. This story is full of hope and acceptance.
Adrielle P.O.V
A fresh day, sabay sabay kami lumalakad ng mga kaibigan ko papasok sa School. Shock, nakita ko si crush. O M G! Nakapagwapo niya halos sinusundan ko siya ng tingin para lang tingnan siya kung saan siya pupunta. Sana all kagaya niya, 'yung mga classmate ko kaseng mga lalaki ay mga mukhang hudlong o hindi kaya naman mukhang tokhang.
"Uy Adrielle, tumutulo na laway mo. Kadiri ka," baling sa akin ni Amber. Agad ko naman hinawakan ang bibig ko na may laway nga'ng tumulo. Ako ata ang nakakahiya.
Hinila na ako ni Amber dahil magsisimula na ang klase namin.
Sa huling pagkakataon ay sinulyapan ko pa siya. Well, matagal ko na siyang crush, I think mag 2-2 year's na ata. Nakakalungkot lang kase super busy niya, President kase siya ng Student Council kaya eto ako tamang sulyap at tingin na lang sa mala gwapo niyan mukha. Mabuti na lang iisa lang ang School namin. Atleast nakikita ko siya kahit na hindi kami classmate.
Umupo ako sa tabi ni Shaniah at nag-start na ang madugong klase. I hate math not the number but how to solve it. Ang daming ek ek, mahina pa naman ako sa gano'n.
"Adrielle." Umangat ang tingin ko na tawagin ako ni Prof. Helena. Naku, ano isasagot ko? Ba't kase ang bobo ko.
"M-Ma'am?"
"Go to the front and solve the number 3," utos niya sa akin.
Ayoko sana pumunta kase gusto ko na lang mag-pass, kaso tinulak ako ni Shaniah. Ano ba naman buhay to!
Hawak ko na ang chalk at halos maduling ako sa number na nakikita ko. Gosh, ba't ang dami, paano ko ba bibilangin 'to. Nagbilang ako sa kamay at maya-maya lamang pinahinto na ako ni Prof. Helena.
"Aabutin ba tayo rito ng pasko bago mo masagutan 'yan? It is a simple computation lang naman pero hindi mo magawa. Umabot ka ng 4th year, mahina ka pa rin sa Math."
"Sorry po, Ma'am."
"1 + 1?" mabilis niyan tanong.
"Ah eh, 4?" panic kong sagot.
Umingay ang buong room sa pagtawa ng mga classmate ko. Napapailing na lang si Ma'am.
"Joke lang po, siyempre 2. Hindi po kayo mabiro Ma'am, haha. Mahina lang po ako sa math pero kaya ko naman po magbilang." I said confidently.
"UPO! HUWAG MO AKO DAANIN SA PAGBIBIRO MO, GUSTO MO GAWIN KONG DOS ANG GRADO MO?"
Lumakas pa ang tawa at binitiwan ko na ang chalk. Tumabi na muli ako kay Shaniah at pi-nat lang niya ang balikat ko.
"Better luck next time," sabi niya sa akin.
After class namin inayos ko na ang gamit ko. Busy din ang iba sa pag-ma-make up, pag-chi-chichat, at paglalandian. 4th year na ako pero hindi pa rin ako marunong mag-ayos ng sarili. Paano ba naman kase si ate, laging busy rin sa trabaho tsaka ang damot kapag magpapaturo ako. Si Mama naman ayun busy rin. Hayyyyyy, paano ako liligawan kung hanggang ngayon nene pa rin ako.
"Cissy, samahan mo ako pumunta sa Student Council kakausapin ko lang si Neo," rinig kong sabi ni Amber.
Agad akong nagtaas ng kamay. Taka naman siya mapatingin sa'kin. "Ako na lang."
"Sinamahan muna ako kanina, si Cissy na lang." Ay oo nga pala pumunta kami kanina sa C.r.
"Mamaya na lang may sinasagutan pa ako," sagot ni Cissy.
"Oh, ako na lang kase, wala ka naman choice, e," wika ko kay Amber.
"Sige na nga. Tara na."
Mabilis akong tumayo at lumabas na kami sa room. Tuwang tuwa ako kase makikita ko siyang muli. Well, kaya ako palagi sumasama rito kay Amber sa Student Council para makita si Crush. Yiehhhhh! Galawan hokage ba????? HAHA. Gano'n talaga, kung ayaw niya gumalaw e'di ako gagawa ng damoves.
Nang nasa SC na kami kumatok muna siya at si Carla ang nagbukas. Secretary naman siya sa SC. Medyo mataray lang siya kaya ayun hindi ko na lang siya pinapansin.
"Intayin mo na lang ako rito, saglit lang naman ako." Pagpigil niya sa'kin.
"Eh, samahan na kita," sabi ko.
"Huwag na."
"Dali na," sabi ko pang muli.
"Huwag na nga."
"Dali na kase."
Pumayag na rin siya at malaya akong makakapasok sa loob. Panalo ka ulit Adrielle.
Hinanap ko agad si Crush at pansin ko wala naman ata siya. Iniwan ko muna si Amber habang kausap si Neo. Nakita ko ang puwesto ni crush kaso wala naman tao. Nasaan kaya siya? Pagtalikod ko muntik na ako mapatalon sa gulat. Si Crush naman agad agad lumilitaw sa harapan ko. 'Yong puso ko bigla bigla tuloy tumatambol sa sobrang bilis.
"May kailangan ka?" tanong niya.
Nakakabaliw naman ang manly niyan boses. Para akong nasa alapaap. Agad akong napailing at mabuti hindi siya na-weirduhan sa'kin.
"Ikaw. A-Ah este si Amber kase nagpasama." Pinokpok ko naman ang ulo ko na hindi niya napapansin. Muntik na ako roon ah.
"Ah." Nilagpasan na niya ako at umupo siya sa puwesto niya.
Naglakad naman ako papalapit kay Amber, tapos na pala sila mag-usap ni Neo.
"Saan ka ba galing? Akala ko iniwan muna ako."
"D'yan lang. Tara na?"
Lumabas na kami ng SC medyo nalungkot ako kase hindi ko na siya makikita. Okay lang 'yan may next time pa.
"Bumili muna tayo ng pagkain nagugutom na ako," aya ni Amber.
Madaming istudyante ang bumungad sa amin sa Cafeteria. Napakamot na nga lang ako sa ulo kase may mga mukhang adik sa paligid. Tapos may mga maldita pa sa labas. Saan ako lulugar aber? Sinamahan ko na si Amber sa loob at naghahanap ako ng mabibili. Sakto naman nasa tabi ko si Gia siya 'yong assistant ni Crush sa SC.
"Isang bottle of water at burger po," rinig kong sabi niya.
"Para kanino 'yong binibili mo?" tanong ko.
"Kay Pres, inutusan lang ako."
Buti pa siya close ni Crush samantalang ako eto ginawa na lahat wala epek pa. Inabot ko na ang bayad na makabili ako. Akmang susunod na sana ako kay Amber na marinig ko si Gia na tinatawag ako.
"Bakit?"
"May emergency kase, puwede paabot na lang ito kay Pres."
Sandali ako natigilan at napatingin pa sa pagkain para kay crush. O My Gee! This is it!
"Oy Adrielle kanina pa kita tinatawag ba't hindi ka sumusunod?" Sumulpot na pala si Amber.
"Eh." Inagaw ko na kay Gia 'yong pagkain at nginitian siya. Umalis na ito at humarap ako kay Amber. "Inutusan niya ako ibibigay ko raw ito kay President." Sabay pakita ng pagkain.
"Ay dapat sinabi mo agad. Tara na, samahan na kita." Sabay hawak sa akin.
"Huwag na." Pigil ko sa kanya at ikinataka niya iyon.
"Bakit?"
"Ah kase, magkla-klase na. Mauna ka na, susunod ako." Hindi ko na siya hinintay sumagot basta naglakad na ako ng mabilis matatagalan pa kami.
Moment ko na ito no.
WARNING: [R18] STORY WITH EXTREMELY EXPLICIT CONTENT Matapos mapag-alaman ang tungkol sa ginagawang panloloko sa kaniya ng kaniyang nobyo na si Norman ay labis na nasaktan si Aria. Pero hindi niya inakala na ang masakit na pangyayaring iyon ng kaniyang buhay ang magdadala sa kaniya kay James.Gwapo, mayaman pero babaero.At si James ang klase ng sitwasyon na alam ni Aria na hindi niya makakayang iwasan kailanman.O maaaring alam niya at ang totoo ay ayaw lamang niyang gawin iyon?Pero anak lang ang kailangan nito sa kaniya. At siyempre kasama narin doon ang bagay na alam niyang siya man gugustuhin niyang maulit dahil hinahangad narin niya.Paano naman ang puso niya?Ano ang katiyakan na hindi siya iibig sa binata kung ang lahat ng hinahanap niya sa isang lalaki ay kay James niya nakita?
WARNING: R[18] STORY WITH EXTREMELY EXPLICIT/MATURE CONTENT Joaquin Antonio Jr., A young CEO, handsome, outlet of wealth, and a certified playboy, but a good son. For him, there is no need to take women seriously. There are many of them and they come to him voluntarily, dahil marami siyang pera. Upang mapigilan and plano ng kanyang ama na ipakasal siya sa kaniyang kababata na lihim na karelasyon ng matalik niyang kaibigan, pumayag siya sa hamon nito. Ang makahanap ng babaeng pakakasalan sa loob lamang ng dalawang buwan. Dahil sa desperasyon ay naisipan niyang alukin ng kasal ang isang estranghera. Si Lara, who turned out to be the mother of his daughter na nabuntis niya apat na taon narin ang nakalilipas. But what about his father's reputation? Ang ipinagmamalaki nitong pangalan ng kanilang pamilya na matagal nitong inalagaan if the woman he chose to marry for his father would bring shame to their family dahil hindi nila ito kauri? Is he willing to lose everything and this time stand up against his father whom he has always followed for the only woman who truly loved him despite him hiding to her his true identity? Where does a romance that started with pure lies lead?
[WARNING: This story contains mature themes with profanities, hardcore graphical explicit sexual situations, and others. Strongly recommended for 18+ only. Otherwise, read at your own risk.] Bata pa lamang si Jack ay iniwan na sila ng kanyang ama. Ang tanging kasama lang niya ay ang maganda at napaka-bait niyang stepmom na si Marianne. They only have each other, through the good times and the bad times. Pero paano na lang kung biglang umamin si Jack na ang kaisa-isang taong gusto niyang makasama at mahalin ay walang iba kundi si Marianne? A love that overflows like magma - a love, so intense and hot that it burns in every touch. Sa mundong walang kasiguraduhan at puno ng tukso at pagkakamali, ang pag-ibig nga ba nila Jack at Marianne ay pang-walang hangganan? Paano na lang kung may mga taong patuloy silang pinaglalayo sa isa't isa? Jack once said to Marianne, "I don't care about anyone. I want you to be mine! At kahit masunog ako sa pagmamahal natin sa isa't isa, that's fine. Gustuhin at mahalin mo lang ako hanggang wakas, I am more than willing to be burnt to death."