/0/27728/coverbig.jpg?v=20220708094648)
Sya si Bryce Zhion, ang misteryosong mage na nag-aaral sa Alzano Imperial Magic Academy. Mayroon sya isang kakayahan na ang akala ng lahat ay matagal nang nawala, isang kakayahan na syang magpapabalik ng liwanag sa kadiliman.
Welcome to Magical World
BRYCE's PoV.
Sa mundong ito na nababalot nang mahika ay payapa ang lahat hanggang sa naging sakim ang mga vampires at werewolf sa kapang-yarihan, sila ang mga nilalang na kinasusuklaman ko, mga nilalang na walang awang pumapatay nang mga inosente.
Hinding Hindi ko makakalimutan ang ginawa nila sakin at sa pamilya ko.
Ako si Bryce Zhion, 16 years old, tama lang ang height ko sa edad ko. Maputi, may color emerald na mata, medyo matangos ang ilon, may kulay brown na buhok at tamang laki nang katawan.. At isa akong Card magic user mage na third-rate mage sa ALZANO IMPERIAL MAGIC ACADEMY.
Sa A.I.M. ACCADEMY nag aaral ang ibat ibang uri nang mga mage.
May water type mage, fire type, earth type at wind type... Yan ang mga ordinaryong mage type.
Mayron din namang Dark magic mage, Lightning type mage, at Eye users mage.. Yan ang mga uri nang mga bibihirang kakayahan pero napakalakas na kapang-yarihan.
Fourth-rate mage ang rate nang mage na pinaka-mababa at first-rate mage ang pinakamataas.
Noong unang panahon ay may mga tinatawag na Card magic users mage kung saan kaya nilang gamitin ang kahit na anong uri nang kapang-yarihan gamit ang kanilang Magic cards... Pero dipende parin iyon sa hawak nilang card.
Ang Phantom Card at Demon card.
Yan ang dalawang pinaka-malakas na card.
At ang iba naman ay ang 1leaf card, 2leaves card, 3leaves card at 4leaves card.
Ngunit ang kaalaman nang lahat ay naubos na ang mga Card magic users mage. Hindi nila alam na may isa pang nabuhay... At ako yun.
Pero Hindi ko alam kung anong card ang hawak ko.. Wala kasing kamuka ito sa mga larawan ng nabanggit na magic cards. Pero sigurado akong isa akong Card Magic User Mage.
Syempre Hindi ko pinaalam sa kanila yun. I want to keep low profile at gusto Kong itago ang totoo Kong kapang-yarihan.
Habang nag-lalakad lakad sa labas nang school ay hinarang ako nang tatlong cute na bata.
"Kuya..kuya.. Mag magic-trics po kayu.. Please!!" Masayang pag-mamakaawa sakin nang mga bata
Pero Hindi ko sila pinansin.
Nawalan kase ako nang tiwala kahit na kanino Simula nung napakapait na araw nayun.
"Sige na po kuya..." Pag-mamakaawa ulit nila pero nilag-pasan ko lang sila at Hindi na pinansin pa
Kita ko ang pag-kadismaya sa muka nila... Nalungkot sila dahil Hindi ko sila pinag-bigyan at dinedma ko nalang.
"Hey you.. Pag-bigyan mo na ang mga cute na bata nato" boses nang isang lalaki sa likod ko
Napahinto naman ako pero Hindi ko na nilingon pa at nag-patuloy nalang sa pag-lalakad.
"Don't ignore me!" Sigaw nya pero Hindi ko parin pinansin
Nag-lakad nalang ako paalis pero biglang may humawak sa braso ko at iniharap ako sa kanya.
"Let go!" Inis na bulyaw ko sa lalaking nasa harap ko ngayun at nakahawak sa braso ko
"Hindi kita bibitawan hanggat Hindi mo pinag-bibigyan ang mga bata nayun" sambit nya at itinuro ang mga naka-sibangot na batang nangulit sakin kanina
"Wala akong pake... Edi ikaw na lang ang gumawa!" Walang emosyon Kong sabi sa kanya at hinatak ang braso ko para matanggang ang pag-kakahawak nya pero sobrang higpit nang hawak nya kaya Hindi ko matanggal
"Pero ikaw ang gusto nilang gumawa!" Sabi nya sakin at hinila ako papunta sa mga bata
"Let go or else...." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla syang nag-salita
"Or else what?" Tanong nya na may halong pang-iinis at pang-hahamon
Tinignan ko sya nang masama.
Nakita Kong nakangisi lang syang nakatingin sakin.
Okay.. Aaminin Kong gwapo sya, maputi, matipuno ang katawan, medyu matangkad, may tamang pula nang labi, may ocean blue na kulay ng mata at medyu matangos ang ilong.. May kulay grey na buhok, medyu gulo gulo pa nga ang buhok nya pero yun ang mas nag-pa attack sa kanya....
"Eto na.. Papakitaan na nya kayu nang magic" nakangiting baling nya sa mga bata
Halata naman ang saya sa muka nang mga ito.
"Yehey" masayang sambit nila
"Fine..fine, bitawan Mona ako" wala na akong nagawa kundi ang pumayag nalang para mag-tigil na ang mokong nato
Binitawan naman na nya ako.
Nag-simula ko nang ipakita ang magic ko, pero Hindi ko nilabas ang magic card.
Nag-simula na ako.
Nag-labas ako nang isang panyo na nasa aking bulsa.
Winagayway ko iyon nang winagayway hangang sa naging magandang bulaklak ang panyo.
Kitang kita ko ang saya at pag-kamangha sa muka nila.
"Isa pa.." Masayang sabi nila at nag-tatalom pa sa tuwa
Wala naman na akong magagawa pa at nag-simula na ulit ako.
Nag-palabas ako nang apoy gamit ang kamay ko.
Kita ko ang pag-kamangha sa muka ng mga bata habang pinapanood ako.
Syempre isang pangkaraniwang magic lang ang ginagawa ko.
Hinipan ko ang apoy na nasa kamay ko at pag-kahipan ko ay naging kulang pulang ibon iyon at lumipad pa alis.
"Woaww!!!" Manghang mangha sila sa ginawa ko.. Pinag-masdan lang nila ang ibon na lumipad paalis
Pati ang mokong na nangulit sakin ay nasa ibon ang atensyon kaya Hindi kona pinalagpas pa ang pag-kakataon at nag-tangka na akong umalis sa lugar nayon.
Pero....
"Where are you going?" Mahinang boses nang lalaking nasa gilid ko
Pero Hindi ko na pinansin at nag-lakad na ako paalis.
"Hey.. Ako nga pala si Bright Anderson, ikaw anong pangalan mo?" Biglang tanong nya
Pero Hindi ko na pinansin pa at nag-patuloy sa pag-lalakad paalis.
"Hey.. I'm asking your name!" Sigaw nya
Pero ginamit ko ang magic Kong mag-laho or mag-teleport dahil baka habulin at pigilan nanaman ako ng Bright nayun.
Napunta ako sa inuupahan Kong bahay at nahiga na sa kama.
Wala kang dapat pag katiwalabalin..hindi ko sya kilala, Hindi ko sya maaaring pag-katiwalaan... Pag-kukunsinti ko sa sarili ko
Nag-pasya na muna akong matulog sandali dahil mamaya pa naman ang klase ko sa A.I.M ACADEMY.
.
.
.
Nagising ako sa pag-kakahimbing ko nang tulog.
Agad Kong tinignan ang oras sa wall clock ko at nanlaki ang mata ko nang makita 11:27AM na.
11:00AM kase ang start nang klase naming dahil Friday ngayun.
Every Friday kase ay half day lang ang pasok at 11:00AM yun nag-sstart.
"Sh*tt. Late nako!!"
Agad na akong tumayo at agad na gumayak para pumasok.
Okay mag-teteleport nalang ako papunta sa school.
Pero kailangan walang makakita sakin.
----
Nag-teleport nalang ako sa restroom nang school para walang kahit sino ang makakita sakin.
Agad akong dumeretso sa third-rate mage classroom.
Pag-karating ko ay agad bumungad sikin ang teacher namin na nag-tuturo.
Kumatok ako sa pinto para makuha ang atensyon nya.
" sorry Sir. Froid, I'm late" pag-hingi ko nang paumanhin at iniyoko nang bahagya ang aking ulo.
"Take you seat but come to my office after class." Emotionless na sabi nya
May policy kase dito na kailangan papuntahin ng teacher ang eatudyanteng na-late sa kanyang office dahil may punishment.
At tinungo ko na ang aking upuan at tahimik na naupo.
Habang nakaupo ako ay ramdam ko ang mga matang nakatingin sakin at rinig ko ang mga bulunga ng iba Kong kaklase.
[ "Himala ata.. Ngayun lang sya na-late" ]
[ "oo nga... Pero his still cute" ]
[ " his mine.. Wag nyu ngang pinag-nanasaan ang future husband ko" ]
[ "as if namang magugustuhan kanya..." ]
[ " oo nga.. Eh napaka-tahimik nya nga at walang kinakausap kahit sino bukod sa teachers" ]
[ " hyss... Dina-down nyu naman agad ako" ]
Rinig Kong mga bulungan nila pero hindi ko na pinansin dahil sanay na ako.
Nag-focus nalang ako sa itinuturo ni sir. Froid.
.
.
.
"Wag nyung kakalimutan ang tamang pag-cast at pag-pronounce ng spell... Okay class dismissed." Huling sabi ni sir at tumayo na kami at yumuko at nag-paalam
Bago pa man sya makalabas ay may sinabi pa sya.
"Zhoin.. Come to my office" baling nya sakin at agad na man akong tumayo at sinundan sya sa kanyang office
----
Nakaupo na ako ngayun at kaharap si sir.
"Give me a valid reason kung bakit ka na-late" walang emosyong sabi nya
"I wokeup late" tipid na sagot ko naman
"That's your reason?" Medyo may pag-kagulat na tanong nya
"Yes!" Emotionless na sagot ko
"Hindi ko inaakalang hindi ka man lang mag-iisip nang palusot.. Your so honest Zhion" Ewan ko pero parang napangiti sya nang sabihin nya yon
Hindi na ako nag-salita pa at hinihintay ko ang susunod na sasabihin nya.
"Okay.. Your punishment, help others to be honest!" Seryosong sabi nya
"W-what?" May pag-kagulad na sabi ko
Anong klaseng punishment yun?..
"Just kidding..." Napangisi naman sya
Hindi ko na pinansin at hinintay ang totoong punishment na ibibigay nya.
"Mag search ka about sa Card magic users mage at ikaw ang mag-didiscuss sa mga classmate mo next week." Seryosong sabi nya
Well.. Pabor naman sakin yun dahil isa akong Card Magic User Mage at may alam na ako tungkol dun at marami pa akong gustong malaman.
"Okay!" Tipid Kong sagot
"Okay.. Thats all" sabi nya at tumayo na ako at nag-paalam at umalis
Naglalakad na ako pauwe.
Nasa fifth floor kase ang office ni sir kaya ang haba pa nang lalakaran ko pababa.
Tahimik akong nag-lalakad at at kinuha ko ang libro na tungkol sa Card Magic User mage at binasa ito habang nag-lalakad.
Nasa hagdan na ako pababa sa 2nd floor nang biglang may nag-mamadaling lalaki na nakabunggo sakin dahilan para bumagsak ako at mapasalampak sa sahig at nabitawan ko pa ang hawak ko libro.
"I'm sorry.." Paghingi nya nang tawad at pinulot ang libro at iniabot sakin
Walang emosyon naman akong tumayo at kinuha and iniaabot nyang libro pero hindi ko tinignan and muka nya.
Aktong kukunin ko na ang libro nang bigla syang nag-salita.
"W-wait.. Its you" may pag-kagulat na sabi nya at medyu may saya sa muka nya
Kinuha ko na nang libro at hindi ko na sya pinansin.
"Hey.. Don't ignore me!" Sabi nya at hinawakan ang braso ko
Yes.. Sya yung lalaki nayun, si Bright Anderson... Pag-minamalas ka nga naman.
"Bitawan moko" walang emotion Kong sabi at hinahatak ang braso ko para matanggal sa pag-kakahawak nya pero as expected ang higpit nang hawak nya
"Hindi kita bibitawan hanggat hindi mo sinasabi sakin nang pangalan mo" nakangising sabi nya
Hayy.. Eto na naman tayu.. Bat ba kase napaka-kulit nang tao nato.....
"Okay fine.bitawan mo na ako..
At binitawan naman nya ako
" so.. What's your name?" Tanong nya ulit
"Ako si Bry---" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil may babaeng hinawakan and braso ko at hinila ako pababa nang hagdan
"Hey... Bitawan moko" bulyaw ko sakanya habang hawak ang kabila kong braso at hinihila ako
"Sino sya? Girlfriend mo?" May pag-kadismayang sabi ni bright nang hindi pa kami nakakalayo
Hindi ko na sya pinansin.
"What do you think your doing?" Sigaw ko sa inis dito sa babaeng walang modong humihila sakin
Pero snobera.. Hindi man lang ako nilingon at hindi ako pinansin.
"Pag-hindi mo ak---" naputol na sasabihin ko nang maramdaman ko nalang na wala namang nakahawak sakin at pag-lingon ko ay bigla nalang syang na wala
What was that?.. Sino ba sya? W-wait... I don't care.. Tssk.. Salamat nalang sa kanya at nakawala ako sa bright nayun.
At nag-lakad na ako pauwe....
Teka bakit paba ako nag papakahirap maglakad kung kaya ko namang mag-teleport..jeezzz...
At pumunta ako sa restroom kung saan walang makakakita sakin at nag-teleport papunta sa inuupahan Kong bahay.
Pag-karating ko ay binagsak ko na ang katawan ko sa kama ko para mag-pahinga...
Bigla naman akong nakaramdam nang gutom at naalala Kong Hindi pa nga pala ako kumakain kaya tinignan ko kung may pag-kain pang nakatabi sa ref ko pero wala... As in wala talaga.. Simot na simut.
Kaya nag-pasya nalang akong kumain sa paborito Kong karendira. ( Tessy's karendirya)...
Tingnan ang Higit pang mga Komento sa App
/0/99453/coverbig.jpg?v=20251114220710)
Nasa shower ang asawa ko, ang lagaslas ng tubig ay pamilyar na ritmo sa aming mga umaga. Kalalagay ko lang ng isang tasa ng kape sa kanyang mesa, isang maliit na ritwal sa aming limang taon ng pagsasama na akala ko'y perpekto. Biglang, isang email notification ang sumulpot sa screen ng kanyang laptop: "You're invited to the Christening of Leo Santiago." Ang apelyido namin. Ang nagpadala: Hayden Chua, isang sikat na social media influencer. Isang matinding kaba ang biglang bumalot sa akin. Imbitasyon ito para sa kanyang anak, isang anak na hindi ko alam na nabubuhay pala. Pumunta ako sa simbahan, nagtago sa dilim, at nakita ko siyang karga-karga ang isang sanggol, isang batang lalaki na may maitim na buhok at mga mata tulad niya. Si Hayden Chua, ang ina, ay nakasandal sa kanyang balikat, larawan ng isang masayang pamilya. Mukha silang isang pamilya. Isang perpekto at masayang pamilya. Gumuho ang mundo ko. Naalala ko ang pagtanggi niyang magka-anak kami, dahil daw sa pressure sa trabaho. Lahat ng business trips niya, ang mga gabing ginagabi siya sa pag-uwi—kasama niya ba sila? Napakadali para sa kanya ang magsinungaling. Paano ako naging ganito kabulag? Tinawagan ko ang Zurich Architectural Fellowship, isang prestihiyosong programa na tinanggihan ko para sa kanya. "Gusto kong tanggapin ang fellowship," sabi ko, ang boses ko'y nakapangingilabot sa kalma. "Maaari akong umalis agad."
/0/99440/coverbig.jpg?v=20251114211146)
Walong buwan na akong buntis, at akala ko nasa amin na ni Derek, ang asawa ko, ang lahat. Isang perpektong tahanan sa isang subdivision sa Alabang, isang mapagmahal na pagsasama, at ang aming pinakahihintay na anak na lalaki. Pero habang nililigpit ko ang kanyang opisina, nakita ko ang kanyang vasectomy certificate. Isang taon na ang nakalipas, bago pa man kami magsimulang sumubok na magka-anak. Litong-lito at natataranta, nagmamadali akong pumunta sa opisina niya, pero tawanang malakas ang narinig ko mula sa likod ng pinto. Si Derek at ang best friend niyang si Edison. "Hindi ako makapaniwala na hanggang ngayon, hindi pa rin niya nahahalata," tawa ni Edison. "Kung makalakad siya na ang laki-laki ng tiyan, parang santa sa kabanalan." Ang boses ng asawa ko, ang boses na bumubulong ng pagmamahal sa akin gabi-gabi, ay puno ngayon ng matinding pang-aalipusta. "Pasensya, kaibigan. Habang lumalaki ang tiyan niya, mas masakit ang pagbagsak niya. At mas malaki ang makukuha kong pera." Sinabi niyang ang buong pagsasama namin ay isang malupit na laro para wasakin ako, lahat para sa kanyang pinakamamahal na kapatid na ampon, si Else. May pustahan pa sila kung sino ang tunay na ama. "So, tuloy pa rin ang pustahan?" tanong ni Edison. "Ang pera ko, sa akin pa rin nakapusta." Ang anak ko ay tropeo lang sa kanilang nakakadiring paligsahan. Gumuho ang mundo ko. Ang pag-ibig na naramdaman ko, ang pamilyang binuo ko—lahat ay isang malaking kasinungalingan. Sa sandaling iyon, isang malamig at malinaw na desisyon ang nabuo sa mga guho ng puso ko. Kinuha ko ang cellphone ko, at sa nakakagulat na katatagan ng boses, tumawag ako sa isang pribadong klinika. "Hello," sabi ko. "Kailangan kong mag-schedule ng appointment. Para sa termination."
/0/99444/coverbig.jpg?v=20251114211337)
Apat na taon matapos malunod ang anak kong si Leo, para pa rin akong naliligaw sa isang makapal na ulap ng pighati. Ang asawa ko, si Elias Montenegro, ang tanyag na tech mogul, ay isang santo sa mata ng publiko, isang mapagmahal na amang nagtayo ng isang foundation sa pangalan ni Leo. Pero nang pumunta ako para ayusin ang death certificate ni Leo, isang simpleng komento ng klerk ang dumurog sa mundo ko: "May isa pa pong dependent na anak si Mr. Montenegro." Parang suntok sa dibdib ang pangalang narinig ko: Cody Santos, anak ni Katrina Santos, ang babaeng matagal nang may obsesyon kay Elias. Natagpuan ko sila, isang perpektong pamilya, si Elias na tumatawa, isang kaligayahang hindi ko nakita sa kanya sa loob ng maraming taon. At doon, narinig ko si Katrina na umamin kay Elias na ang relasyon nila ang dahilan kung bakit hindi niya nabantayan si Leo noong araw na namatay ito. Gumuho ang mundo ko. Sa loob ng apat na taon, dinala ko ang bigat ng kasalanan, sa paniniwalang isang malagim na aksidente ang pagkamatay ni Leo, habang kinokomportable ko si Elias na sinisisi ang sarili dahil sa isang "tawag mula sa trabaho." Lahat pala ay kasinungalingan. Ang kanyang kataksilan ang pumatay sa aming anak. Ang lalaking minahal ko, ang lalaking nagkulong sa akin sa bilangguan ng kalungkutan, ay masayang namumuhay kasama ang ibang pamilya. Pinanood niya akong magdusa, hinayaan akong sisihin ang sarili ko, habang nabubulok ang kanyang lihim. Paano niya nagawa? Paano niya nagawang tumayo roon at magsinungaling, alam na ang mga ginawa niya ang naging sanhi ng pagkamatay ng aming anak? Ang inhustisya ay parang apoy na sumunog sa akin, isang malamig at matalim na galit ang pumalit sa aking pighati. Tinawagan ko ang aking abogado, pagkatapos ay ang dati kong mentor, si Carlo David, na ang experimental na memory erasure research ang tanging pag-asa ko. "Gusto kong makalimot," bulong ko, "Kailangan kong kalimutan ang lahat. Burahin mo siya para sa akin."
/0/89369/coverbig.jpg?v=20250829151347)
Si Janice, ang matagal nang nakalimutang tanging tagapagmana, ay bumalik sa kanyang pamilya, ginawa ang lahat para makuha ang kanilang pagmamahal. Gayunpaman, kinailangan niyang isuko ang kanyang pagkakakilanlan, ang kanyang mga akademikong kredensyal, at mga likhang sining sa kanyang kapatid na ampon. Sa kapalit ng kanyang mga sakripisyo, hindi niya natagpuan ang init, kundi mas malalim na pagwawalang-bahala. Buo ang loob ni Janice na putulin ang lahat ng emosyonal na ugnayan. Nagbago siya, ngayon ay isang dalubhasa sa martial arts, bihasa sa walong wika, isang kilalang doktor, at isang sikat na designer. Sa kanyang bagong natagpuang determinasyon, idineklara niya, "Mula sa araw na ito, wala nang sinuman sa pamilyang ito ang dapat lumaban sa akin."
/0/74735/coverbig.jpg?v=3f07f266987705e94e41857b86c4621b)
Nagulat ang lahat nang lumabas ang balitang engagement ni Rupert Benton. Nakakagulat dahil ang masuwerteng babae daw ay isang plain Jane, na lumaki sa probinsya at walang pangalan. Isang gabi, nagpakita siya sa isang piging, na nabighani sa lahat ng naroroon. "Wow, ang ganda niya!" Ang lahat ng mga lalaki ay naglaway, at ang mga babae ay nagseselos. Ang hindi nila alam ay isa pala talagang tagapagmana ng isang bilyong dolyar na imperyo ang tinatawag na country girl na ito. Hindi nagtagal at sunod-sunod na nabunyag ang kanyang mga sikreto. Hindi napigilan ng mga elite na magsalita tungkol sa kanya. "Banal na usok! So, ang tatay niya ang pinakamayamang tao sa mundo?" "Ganun din siya kagaling, ngunit misteryosong designer na hinahangaan ng maraming tao! Sinong manghuhula?" Gayunpaman, inakala ng mga tao na hindi siya mahal ni Rupert. Ngunit sila ay nasa para sa isa pang sorpresa. Naglabas ng pahayag si Rupert, pinatahimik ang lahat ng mga sumasagot. "Bilib na bilib ako sa maganda kong fiancee. Malapit na tayong ikasal." Dalawang tanong ang nasa isip ng lahat: "Bakit niya itinago ang kanyang pagkakakilanlan? At bakit biglang nainlove si Rupert sa kanya?"
/0/72162/coverbig.jpg?v=59e9d603c81e4cf6a55456e7bf40d4f6)
Ang kanyang fiance at ang kanyang matalik na kaibigan ay nagtrabaho at nag-set up sa kanya. Nawala niya ang lahat at namatay sa kalye. Gayunpaman, muling isinilang siya. Sa sandaling imulat niya ang kanyang mga mata, sinusubukan siyang sakalin ng kanyang asawa. Sa kabutihang palad, nakaligtas siya. Pinirmahan niya ang kasunduan sa diborsiyo nang walang pag-aalinlangan at handa na para sa kanyang miserableng buhay. Sa kanyang pagtataka, ang kanyang ina sa buhay na ito ay nag-iwan sa kanya ng malaking pera. Inikot niya ang mga mesa at naghiganti sa sarili. Naging maayos ang lahat sa kanyang karera at pag-ibig nang dumating sa kanya ang kanyang dating asawa.
© 2018-now CHANGDU (HK) TECHNOLOGY LIMITED
6/F MANULIFE PLACE 348 KWUN TONG ROAD KL
TOP
APP STORE
GOOGLE PLAY
