/0/27728/coverbig.jpg?v=9a6e554bcaa7a45079ce24a6f2a592d4)
Sya si Bryce Zhion, ang misteryosong mage na nag-aaral sa Alzano Imperial Magic Academy. Mayroon sya isang kakayahan na ang akala ng lahat ay matagal nang nawala, isang kakayahan na syang magpapabalik ng liwanag sa kadiliman.
Welcome to Magical World
BRYCE's PoV.
Sa mundong ito na nababalot nang mahika ay payapa ang lahat hanggang sa naging sakim ang mga vampires at werewolf sa kapang-yarihan, sila ang mga nilalang na kinasusuklaman ko, mga nilalang na walang awang pumapatay nang mga inosente.
Hinding Hindi ko makakalimutan ang ginawa nila sakin at sa pamilya ko.
Ako si Bryce Zhion, 16 years old, tama lang ang height ko sa edad ko. Maputi, may color emerald na mata, medyo matangos ang ilon, may kulay brown na buhok at tamang laki nang katawan.. At isa akong Card magic user mage na third-rate mage sa ALZANO IMPERIAL MAGIC ACADEMY.
Sa A.I.M. ACCADEMY nag aaral ang ibat ibang uri nang mga mage.
May water type mage, fire type, earth type at wind type... Yan ang mga ordinaryong mage type.
Mayron din namang Dark magic mage, Lightning type mage, at Eye users mage.. Yan ang mga uri nang mga bibihirang kakayahan pero napakalakas na kapang-yarihan.
Fourth-rate mage ang rate nang mage na pinaka-mababa at first-rate mage ang pinakamataas.
Noong unang panahon ay may mga tinatawag na Card magic users mage kung saan kaya nilang gamitin ang kahit na anong uri nang kapang-yarihan gamit ang kanilang Magic cards... Pero dipende parin iyon sa hawak nilang card.
Ang Phantom Card at Demon card.
Yan ang dalawang pinaka-malakas na card.
At ang iba naman ay ang 1leaf card, 2leaves card, 3leaves card at 4leaves card.
Ngunit ang kaalaman nang lahat ay naubos na ang mga Card magic users mage. Hindi nila alam na may isa pang nabuhay... At ako yun.
Pero Hindi ko alam kung anong card ang hawak ko.. Wala kasing kamuka ito sa mga larawan ng nabanggit na magic cards. Pero sigurado akong isa akong Card Magic User Mage.
Syempre Hindi ko pinaalam sa kanila yun. I want to keep low profile at gusto Kong itago ang totoo Kong kapang-yarihan.
Habang nag-lalakad lakad sa labas nang school ay hinarang ako nang tatlong cute na bata.
"Kuya..kuya.. Mag magic-trics po kayu.. Please!!" Masayang pag-mamakaawa sakin nang mga bata
Pero Hindi ko sila pinansin.
Nawalan kase ako nang tiwala kahit na kanino Simula nung napakapait na araw nayun.
"Sige na po kuya..." Pag-mamakaawa ulit nila pero nilag-pasan ko lang sila at Hindi na pinansin pa
Kita ko ang pag-kadismaya sa muka nila... Nalungkot sila dahil Hindi ko sila pinag-bigyan at dinedma ko nalang.
"Hey you.. Pag-bigyan mo na ang mga cute na bata nato" boses nang isang lalaki sa likod ko
Napahinto naman ako pero Hindi ko na nilingon pa at nag-patuloy nalang sa pag-lalakad.
"Don't ignore me!" Sigaw nya pero Hindi ko parin pinansin
Nag-lakad nalang ako paalis pero biglang may humawak sa braso ko at iniharap ako sa kanya.
"Let go!" Inis na bulyaw ko sa lalaking nasa harap ko ngayun at nakahawak sa braso ko
"Hindi kita bibitawan hanggat Hindi mo pinag-bibigyan ang mga bata nayun" sambit nya at itinuro ang mga naka-sibangot na batang nangulit sakin kanina
"Wala akong pake... Edi ikaw na lang ang gumawa!" Walang emosyon Kong sabi sa kanya at hinatak ang braso ko para matanggang ang pag-kakahawak nya pero sobrang higpit nang hawak nya kaya Hindi ko matanggal
"Pero ikaw ang gusto nilang gumawa!" Sabi nya sakin at hinila ako papunta sa mga bata
"Let go or else...." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla syang nag-salita
"Or else what?" Tanong nya na may halong pang-iinis at pang-hahamon
Tinignan ko sya nang masama.
Nakita Kong nakangisi lang syang nakatingin sakin.
Okay.. Aaminin Kong gwapo sya, maputi, matipuno ang katawan, medyu matangkad, may tamang pula nang labi, may ocean blue na kulay ng mata at medyu matangos ang ilong.. May kulay grey na buhok, medyu gulo gulo pa nga ang buhok nya pero yun ang mas nag-pa attack sa kanya....
"Eto na.. Papakitaan na nya kayu nang magic" nakangiting baling nya sa mga bata
Halata naman ang saya sa muka nang mga ito.
"Yehey" masayang sambit nila
"Fine..fine, bitawan Mona ako" wala na akong nagawa kundi ang pumayag nalang para mag-tigil na ang mokong nato
Binitawan naman na nya ako.
Nag-simula ko nang ipakita ang magic ko, pero Hindi ko nilabas ang magic card.
Nag-simula na ako.
Nag-labas ako nang isang panyo na nasa aking bulsa.
Winagayway ko iyon nang winagayway hangang sa naging magandang bulaklak ang panyo.
Kitang kita ko ang saya at pag-kamangha sa muka nila.
"Isa pa.." Masayang sabi nila at nag-tatalom pa sa tuwa
Wala naman na akong magagawa pa at nag-simula na ulit ako.
Nag-palabas ako nang apoy gamit ang kamay ko.
Kita ko ang pag-kamangha sa muka ng mga bata habang pinapanood ako.
Syempre isang pangkaraniwang magic lang ang ginagawa ko.
Hinipan ko ang apoy na nasa kamay ko at pag-kahipan ko ay naging kulang pulang ibon iyon at lumipad pa alis.
"Woaww!!!" Manghang mangha sila sa ginawa ko.. Pinag-masdan lang nila ang ibon na lumipad paalis
Pati ang mokong na nangulit sakin ay nasa ibon ang atensyon kaya Hindi kona pinalagpas pa ang pag-kakataon at nag-tangka na akong umalis sa lugar nayon.
Pero....
"Where are you going?" Mahinang boses nang lalaking nasa gilid ko
Pero Hindi ko na pinansin at nag-lakad na ako paalis.
"Hey.. Ako nga pala si Bright Anderson, ikaw anong pangalan mo?" Biglang tanong nya
Pero Hindi ko na pinansin pa at nag-patuloy sa pag-lalakad paalis.
"Hey.. I'm asking your name!" Sigaw nya
Pero ginamit ko ang magic Kong mag-laho or mag-teleport dahil baka habulin at pigilan nanaman ako ng Bright nayun.
Napunta ako sa inuupahan Kong bahay at nahiga na sa kama.
Wala kang dapat pag katiwalabalin..hindi ko sya kilala, Hindi ko sya maaaring pag-katiwalaan... Pag-kukunsinti ko sa sarili ko
Nag-pasya na muna akong matulog sandali dahil mamaya pa naman ang klase ko sa A.I.M ACADEMY.
.
.
.
Nagising ako sa pag-kakahimbing ko nang tulog.
Agad Kong tinignan ang oras sa wall clock ko at nanlaki ang mata ko nang makita 11:27AM na.
11:00AM kase ang start nang klase naming dahil Friday ngayun.
Every Friday kase ay half day lang ang pasok at 11:00AM yun nag-sstart.
"Sh*tt. Late nako!!"
Agad na akong tumayo at agad na gumayak para pumasok.
Okay mag-teteleport nalang ako papunta sa school.
Pero kailangan walang makakita sakin.
----
Nag-teleport nalang ako sa restroom nang school para walang kahit sino ang makakita sakin.
Agad akong dumeretso sa third-rate mage classroom.
Pag-karating ko ay agad bumungad sikin ang teacher namin na nag-tuturo.
Kumatok ako sa pinto para makuha ang atensyon nya.
" sorry Sir. Froid, I'm late" pag-hingi ko nang paumanhin at iniyoko nang bahagya ang aking ulo.
"Take you seat but come to my office after class." Emotionless na sabi nya
May policy kase dito na kailangan papuntahin ng teacher ang eatudyanteng na-late sa kanyang office dahil may punishment.
At tinungo ko na ang aking upuan at tahimik na naupo.
Habang nakaupo ako ay ramdam ko ang mga matang nakatingin sakin at rinig ko ang mga bulunga ng iba Kong kaklase.
[ "Himala ata.. Ngayun lang sya na-late" ]
[ "oo nga... Pero his still cute" ]
[ " his mine.. Wag nyu ngang pinag-nanasaan ang future husband ko" ]
[ "as if namang magugustuhan kanya..." ]
[ " oo nga.. Eh napaka-tahimik nya nga at walang kinakausap kahit sino bukod sa teachers" ]
[ " hyss... Dina-down nyu naman agad ako" ]
Rinig Kong mga bulungan nila pero hindi ko na pinansin dahil sanay na ako.
Nag-focus nalang ako sa itinuturo ni sir. Froid.
.
.
.
"Wag nyung kakalimutan ang tamang pag-cast at pag-pronounce ng spell... Okay class dismissed." Huling sabi ni sir at tumayo na kami at yumuko at nag-paalam
Bago pa man sya makalabas ay may sinabi pa sya.
"Zhoin.. Come to my office" baling nya sakin at agad na man akong tumayo at sinundan sya sa kanyang office
----
Nakaupo na ako ngayun at kaharap si sir.
"Give me a valid reason kung bakit ka na-late" walang emosyong sabi nya
"I wokeup late" tipid na sagot ko naman
"That's your reason?" Medyo may pag-kagulat na tanong nya
"Yes!" Emotionless na sagot ko
"Hindi ko inaakalang hindi ka man lang mag-iisip nang palusot.. Your so honest Zhion" Ewan ko pero parang napangiti sya nang sabihin nya yon
Hindi na ako nag-salita pa at hinihintay ko ang susunod na sasabihin nya.
"Okay.. Your punishment, help others to be honest!" Seryosong sabi nya
"W-what?" May pag-kagulad na sabi ko
Anong klaseng punishment yun?..
"Just kidding..." Napangisi naman sya
Hindi ko na pinansin at hinintay ang totoong punishment na ibibigay nya.
"Mag search ka about sa Card magic users mage at ikaw ang mag-didiscuss sa mga classmate mo next week." Seryosong sabi nya
Well.. Pabor naman sakin yun dahil isa akong Card Magic User Mage at may alam na ako tungkol dun at marami pa akong gustong malaman.
"Okay!" Tipid Kong sagot
"Okay.. Thats all" sabi nya at tumayo na ako at nag-paalam at umalis
Naglalakad na ako pauwe.
Nasa fifth floor kase ang office ni sir kaya ang haba pa nang lalakaran ko pababa.
Tahimik akong nag-lalakad at at kinuha ko ang libro na tungkol sa Card Magic User mage at binasa ito habang nag-lalakad.
Nasa hagdan na ako pababa sa 2nd floor nang biglang may nag-mamadaling lalaki na nakabunggo sakin dahilan para bumagsak ako at mapasalampak sa sahig at nabitawan ko pa ang hawak ko libro.
"I'm sorry.." Paghingi nya nang tawad at pinulot ang libro at iniabot sakin
Walang emosyon naman akong tumayo at kinuha and iniaabot nyang libro pero hindi ko tinignan and muka nya.
Aktong kukunin ko na ang libro nang bigla syang nag-salita.
"W-wait.. Its you" may pag-kagulat na sabi nya at medyu may saya sa muka nya
Kinuha ko na nang libro at hindi ko na sya pinansin.
"Hey.. Don't ignore me!" Sabi nya at hinawakan ang braso ko
Yes.. Sya yung lalaki nayun, si Bright Anderson... Pag-minamalas ka nga naman.
"Bitawan moko" walang emotion Kong sabi at hinahatak ang braso ko para matanggal sa pag-kakahawak nya pero as expected ang higpit nang hawak nya
"Hindi kita bibitawan hanggat hindi mo sinasabi sakin nang pangalan mo" nakangising sabi nya
Hayy.. Eto na naman tayu.. Bat ba kase napaka-kulit nang tao nato.....
"Okay fine.bitawan mo na ako..
At binitawan naman nya ako
" so.. What's your name?" Tanong nya ulit
"Ako si Bry---" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil may babaeng hinawakan and braso ko at hinila ako pababa nang hagdan
"Hey... Bitawan moko" bulyaw ko sakanya habang hawak ang kabila kong braso at hinihila ako
"Sino sya? Girlfriend mo?" May pag-kadismayang sabi ni bright nang hindi pa kami nakakalayo
Hindi ko na sya pinansin.
"What do you think your doing?" Sigaw ko sa inis dito sa babaeng walang modong humihila sakin
Pero snobera.. Hindi man lang ako nilingon at hindi ako pinansin.
"Pag-hindi mo ak---" naputol na sasabihin ko nang maramdaman ko nalang na wala namang nakahawak sakin at pag-lingon ko ay bigla nalang syang na wala
What was that?.. Sino ba sya? W-wait... I don't care.. Tssk.. Salamat nalang sa kanya at nakawala ako sa bright nayun.
At nag-lakad na ako pauwe....
Teka bakit paba ako nag papakahirap maglakad kung kaya ko namang mag-teleport..jeezzz...
At pumunta ako sa restroom kung saan walang makakakita sakin at nag-teleport papunta sa inuupahan Kong bahay.
Pag-karating ko ay binagsak ko na ang katawan ko sa kama ko para mag-pahinga...
Bigla naman akong nakaramdam nang gutom at naalala Kong Hindi pa nga pala ako kumakain kaya tinignan ko kung may pag-kain pang nakatabi sa ref ko pero wala... As in wala talaga.. Simot na simut.
Kaya nag-pasya nalang akong kumain sa paborito Kong karendira. ( Tessy's karendirya)...
Pagkatapos ng high school, tinraydor ni Horace ang kanyang ex-girlfriend sa ospital. Doon niya nalaman ang totoong pagkakakilanlan mula sa kanyang inang-ampon. Mula noon, nagbago ang kanyang buhay at umangat siya sa lipunan. Lahat ng gustong umapi sa kanya ay binigyan niya ng leksyon! Sa buong mundo, wala nang mas mayaman pa sa kanya. At doon, naiwan niya ang kanyang sikat na kasabihan: "Huwag mong subuking pantayan ang aking allowance gamit ang iyong taunang kita."
Ang pagpapakasal ni Rosalynn kay Brian ay hindi ang inaasahan niya. Halos hindi umuwi ang asawa niyang si Brian. Iniwasan niya ito na parang salot. Ang masama pa, palagi siyang nasa balita para sa pakikipag-date sa maraming celebrity. Nagtiyaga si Rosalynn hanggang sa hindi na niya kinaya. Tumayo siya at umalis pagkatapos mag-file ng diborsyo. Nagbago ang lahat makalipas ang mga araw. Nagkaroon ng interes si Brian sa isang taga-disenyo na nagtrabaho nang hindi nagpapakilala sa kanyang kumpanya. Mula sa kanyang profile, masasabi niya na siya ay napakatalino at nakasisilaw. Huminto siya para malaman ang totoong pagkatao nito. Hindi niya alam na matatanggap niya ang pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay. Kinagat-kagat ni Brian ang daliri sa panghihinayang nang maalala ang mga naging aksyon niya at ang babaeng walang kwenta niyang pinakawalan.
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Labindalawang taon nang magkakilala sina Claudia at Anthony. Pagkatapos ng tatlong taong pakikipag-date, itinakda na ang petsa ng kanilang kasal. Ang balita ng kanilang balak na kasal ay yumanig sa buong lungsod. Mataas ang emosyon dahil maraming babae ang nagseselos sa kanya. Noong una, hindi mapakali si Claudia sa galit. Ngunit nang iwan siya ni Anthony sa altar pagkatapos makatanggap ng tawag, nalungkot siya. "Nagsisilbi sa kanya ng tama!" Lahat ng kanyang mga kaaway ay nasiyahan sa kanyang kasawian. Kumalat na parang apoy ang balita. Sa kakaibang pangyayari, nag-post si Claudia ng update sa social media. Ito ay isang larawan niya na may isang sertipiko ng kasal na kanyang nilagyan ng caption na, "Tawagin mo akong Mrs. Dreskin mula ngayon." Habang sinusubukan ng publiko na iproseso ang pagkagulat, si Bennett—na hindi nag-post sa social media sa loob ng maraming taon— gumawa ng post na may caption na, "Ngayon ay may asawa na." Ang publiko ay naligaw.Binansagan ng maraming tao si Claudia bilang ang pinakamaswerteng babae ng siglo dahil siya ay nakakuha ng ginto sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Bennett. Kahit isang sanggol ay alam na si Anthony ay isang langgam kumpara sa kanyang karibal./Si Claudia ang huling tumawa noong araw na iyon. Natuwa siya sa mga gulat na komento ng kanyang mga kaaway habang nananatiling mapagpakumbaba. Inisip pa rin ng mga tao na kakaiba ang kanilang pagsasama. Naniniwala sila na ito ay kasal lamang ng kaginhawahan. Isang araw, matapang ang loob ng isang mamamahayag na humingi ng komento ni Bennett sa kanyang pagpapakasal na sinagot niya ng may pinakamalambot na ngiti, "Ang pagpapakasal kay Claudia ang pinakamagandang nangyari sa akin."
Pagkatapos itago ang kanyang tunay na pagkakakilanlan sa kabuuan ng kanyang tatlong-taong kasal kay Colton, buong pusong nangako si Allison, para lamang makita ang kanyang sarili na napabayaan at itinulak patungo sa diborsyo. Nanghina ang loob, nagsimula siyang muling tuklasin ang kanyang tunay na sarili—isang mahuhusay na pabango, ang utak ng isang sikat na ahensya ng paniktik, at ang tagapagmana ng isang lihim na network ng hacker. Nang mapagtanto ang kanyang mga pagkakamali, ipinahayag ni Colton ang kanyang panghihinayang. " Alam kong nagkamali ako. Please, bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon." Gayunpaman, si Kellan, isang dating may kapansanan na tycoon, ay tumayo mula sa kanyang wheelchair, hinawakan ang kamay ni Allison, at nanunuya, "Sa tingin mo, babalikan ka niya? Mangarap ka."