/0/58764/coverbig.jpg?v=20240627141325)
Loving Elodie Kesley Adrales will be the most excruciating thing someone will ever do. Bukod sa hindi ito karaniwang babae, may pagkapilya rin ito. Lapitin ng gulo, masakit sa ulo at tila malaki ang galit sa mundo. Naging malamig ito at dumistansya sa lahat nang mawala sa kaniya ang kaniyang kuya- na para sa kaniya ay ang una at huling taong pinagkatiwalaan niya. Wala siyang ibang gustong gawin kung hindi ang alamin lahat ng bagay tungkol sa palaisipang pagkamatay nito, bukod doon, dumagdag din si Ranch Chester Oliveros sa kaniyang iniisip. Sakit sa ulo ang tingin ni Elodie kay Ranch. Sa lahat ba naman ng gulo at problemang kaniyang kinasasangkutan ay lagi niya itong nasusumpungan. Lagi siya nitong sinasalo at inaalis sa malalang panganib na pwede niyang maranasan. Para sa kaniya ay isa itong pakialamerong walang magawa sa buhay kung hindi ang pakialaman siya. Lagi na lang niya kailangang banggitin na kahit kailan ay hindi niya kakailangan ng tulong nito na tila hindi maunawaan ng binata. Hindi natitinag si Ranch--- na mas lalong kinaiinis ng dalaga. Kahit anong gawin niya ay hindi ito sumusuko sa kaniya. Isang araw ay natagpuan na lamang nila ang sarili na magkasama habang pinagtatagpi-tagpi ang mga bagay na pwedeng maging dahilan ng kanilang labis na kapahamakan. Sa lahat ng kapahamakan na pwede nilang maranasan, hindi pa rin ba susuko si Ranch kay Elodie? Handa ba siyang mabaon ang tinik sa kaniyang palad?
"Argh!" Elodie found herself murmuring about the pain caused by her stubbornness. Napaupo siya sa malamig at maruming semento bago pinagmasdan ang malaking sugat sa tuhod. Napapikit na lamang siya nang maramdaman ang kakaibang hapdi na dulot nito.
"Can you make it more severe next time?" Agad siyang napaangat ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses. Napairap na lamang siya nang mamukhaan ito. Maliwanag ang paligid dahil sa 'di mabilang na street lights sa bawat sulok ng plaza. Malamig ang simoy ng hangin na dumadapo sa makinis niyang balat.
"Get out of my sight." Matigas niyang tugon at pinilit ang sariling makatayo ngunit hindi siya nagtagumpay. Muli siyang napabagsak ng upo sa semento nang hindi maramdaman ang pwersa ng isang binti.
"Ilang beses pa ba kita kailangang panoorin diyan sa pagpupumilit mong makalakad?" Inis niyang pinagmasdan ang lalake dahil sa tinuran nito.
"YOU, SHUT UP." She emphazied every word in her sentence. Muli ay sinubukan niyang tumayo ngunit napamura na lang ito sa isipan nang bumagsak na naman sa semento.
Pinag-krus ng lalake ang kaniyang braso bago ngumisi sa kaniya. "I know you can't," Dahan-dahan siyang lumuhod upang makita nang maayos ang mukha ni Elodie. "That's why I'm here."
"CHESTER SEBASTIAN OLIVEROS," Madiin ang pagkakabanggit niya sa pangalan ng lalake.
"Yes?*
"LEAVE ME ALONE." Habol niya.
Hindi na niya inulit ang pagtatanggang tumayo dahil alam niyang mapapahiya na naman siya. Ang kailangan lang niyang gawin ay paalisin ang lalake at makumbinsi ito na hindi niya kailangan ng tulong.
Ngunit ang inaasahan niya ay taliwas sa kilos ni Chester. Pinanood niya ito nang hubarin nito ang leather jacket at mabilis na pinatong sa kaniyang nanginginig na balikat. Nakasando lang siya at naka-leather mini skirt. Napako siya sa pwesto at napamaang. Seryoso niyang tiningnan si Ranch. Sa pagsulyap niya sa mga mata nito ay hindi niya pa rin niya mawari kung ano talaga ang pakay nito sa kaniya.
Sa bawat gulo na kaniyang kinasasangkutan ay halos lagi niya itong nasusumpungan. Lagi itong nasa likod niya. Hindi niya ito hinahanap ngunit kusa itong lumilitaw.
"Let's go." Nanlaki ang kaniyang mata nang buhatin siya nito na katulad sa bagong kasal. Maingat si Chester na hindi masagi ang sugat ni Elodie. Habang papalayo sila nang papalayo ay walang ibang ginawa si Elodie kung hindi sumigaw na ibaba siya ng binata.
Ngunit hindi iyon ginawa ni Chester. Hindi niya ito binitawan... kailanman.
Dalawang taon pagkatapos ng kanyang kasal, si Ximena ay nawalan ng malay sa isang pool ng kanyang sariling dugo sa isang mahirap na panganganak. Nakalimutan niyang ikakasal nga pala sa iba ang dating asawa noong araw na iyon.//"Maghiwalay na tayo, ngunit ang sanggol ay nananatili sa akin." Ang kanyang mga salita bago natapos ang kanilang diborsyo ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Wala siya roon para sa kanya, ngunit gusto niya ng buong kustodiya ng kanilang anak.//Mas gugustuhin pa ni Ximena na mamatay kaysa makitang tawagin ng kanyang anak ang ibang ina. Dahil dito, isinuko niya ang multo sa operating table na may dalawang sanggol na naiwan sa kanyang tiyan. Ngunit hindi iyon ang wakas para sa kanya...//Pagkalipas ng mga taon, naging dahilan ng muling pagkikita ng tadhana. Si Ramon ay isang nagbagong tao sa pagkakataong ito. Gusto niyang itago siya sa sarili niya kahit na siya ay ina na ng dalawang anak. Nang malaman niya ang tungkol sa kasal niya, sumugod siya sa venue at gumawa ng eksena.//"Ramon,Namatay ako minsan, kaya wala akong pakialam na mamatay ulit. Pero sa pagkakataong ito, gusto kong sabay tayong mamatay," siya sumigaw, nanlilisik ang tingin sa kanya na may nasasaktan sa kanyang mga mata.//Naisip ni Ximena na hindi siya nito mahal at masaya na sa wakas ay wala na ito sa buhay niya. Ngunit ang hindi niya alam ay nadurog ang puso niya sa hindi inaasahang pagkamatay niya. Matagal siyang umiyak mag-isa dahil sa sakit at hapdi. Palagi niyang hinihiling na mabawi niya ang mga kamay ng oras o makita muli ang magandang mukha nito.//Sobra para kay Ximena ang drama na dumating mamaya. Ang kanyang buhay ay napuno ng mga twists at turns. Hindi nagtagal, napupunta siya sa pagitan ng pakikipagbalikan sa kanyang dating asawa o pag-move on sa kanyang buhay.//Ano ang pipiliin niya?
Si Vianna May Meranda, pinili na kalimutan ang masakit na alaala ng nakaraan. Kasama ang ina, namuhay ng masaya na wala ang bakas ng masakit na alaala. Nakatagpo ng pag-ibig, si Romeo Cordova dahil sa kan'ya naranasan niya ang mga bagay na akala niya ay hindi nangyayari sa totoong buhay. Ngunit ang pag-ibig na akala niya ay panghambuhay na ay unti-unting nagbago dahil sa pagbabalik ng taong naging parte ng nilimot na alaala. Si Diego Fabriano, kaklse, mabait na kaibigan, at higit sa lahat ang lalaking lihim na hinangaan noon. Umalis na walang paalam, ngunit nagbalik dala ang nilimot na alaala. Kwento ng paglimot at pag-ibig. Pag-ibig na hanggad ng bawat isa. Ano ang dalang pagbabago ni Diego, sa buhay nina Vianna May at Romeo? Ano at hanggang saan ang kayang nilang gawin, makuha lamang ang nais na pag-ibig.
Weeks before their wedding, she caught her fiancé having an affair with another woman.When she confronted him, he gave her the most stupid reason she had ever heard. With a brokenheart, Angelie ledesma drown herself in liquor on the night of her wedding day. There, she met a stranger, a handsome stranger who is willing to be her drinking buddy. Out of frustration, pain, and anger at sa kalasingan na rin siguro, niyaya niya ang estrangherong iyon to be with her just for the night, and the supposed honeymoon with her fiancé she shared it with that stranger. A complete and total stranger!
"Sir, hindi pa po siya patay. Gusto niyo bang sagasaan ko siya ulit?//"Gawin mo na."//Narinig ng bugbog at duguang si Rebecca ang utos ng asawa at nagngangalit ang kanyang mga ngipin.//Ang mag-asawa ay hindi pa natatapos sa kanilang kasal, at dahil dito, hindi sila nagkaroon ng anak. Gayunpaman, ang kanilang walang anak na pag-aasawa ay nagtulak sa kanyang biyenan na hindi lamang napagbintangan ang kanyang biyenan. niloloko siya ng asawa niya, pero gusto rin niyang patayin siya!//Puwede lang niya itong hiwalayan, pero heto, sinusubukang patayin siya...//Si Rebecca, na muntik nang makatakas sa kamatayan, ay agad na diniborsiyo ang walang pusong asawa at nagpakasal muli sa lalong madaling panahon.//Ang kanyang pangalawang asawa ang pinakaprominenteng lalaki sa lungsod ay nangako siyang gamitin ang kanyang kapangyarihan para sa kanyang pakikitungo at ipaghiganti ang kanilang kasal! kapaki-pakinabang para sa kanilang dalawa sa hindi inaasahang pagkakataon, nang humupa ang alikabok, hinawakan ng kanyang pangalawang asawa ang kanyang kamay at nagmakaawa, "Bakit hindi manatili sa akin magpakailanman?"