/0/58764/coverbig.jpg?v=20240627141325)
Loving Elodie Kesley Adrales will be the most excruciating thing someone will ever do. Bukod sa hindi ito karaniwang babae, may pagkapilya rin ito. Lapitin ng gulo, masakit sa ulo at tila malaki ang galit sa mundo. Naging malamig ito at dumistansya sa lahat nang mawala sa kaniya ang kaniyang kuya- na para sa kaniya ay ang una at huling taong pinagkatiwalaan niya. Wala siyang ibang gustong gawin kung hindi ang alamin lahat ng bagay tungkol sa palaisipang pagkamatay nito, bukod doon, dumagdag din si Ranch Chester Oliveros sa kaniyang iniisip. Sakit sa ulo ang tingin ni Elodie kay Ranch. Sa lahat ba naman ng gulo at problemang kaniyang kinasasangkutan ay lagi niya itong nasusumpungan. Lagi siya nitong sinasalo at inaalis sa malalang panganib na pwede niyang maranasan. Para sa kaniya ay isa itong pakialamerong walang magawa sa buhay kung hindi ang pakialaman siya. Lagi na lang niya kailangang banggitin na kahit kailan ay hindi niya kakailangan ng tulong nito na tila hindi maunawaan ng binata. Hindi natitinag si Ranch--- na mas lalong kinaiinis ng dalaga. Kahit anong gawin niya ay hindi ito sumusuko sa kaniya. Isang araw ay natagpuan na lamang nila ang sarili na magkasama habang pinagtatagpi-tagpi ang mga bagay na pwedeng maging dahilan ng kanilang labis na kapahamakan. Sa lahat ng kapahamakan na pwede nilang maranasan, hindi pa rin ba susuko si Ranch kay Elodie? Handa ba siyang mabaon ang tinik sa kaniyang palad?
"Argh!" Elodie found herself murmuring about the pain caused by her stubbornness. Napaupo siya sa malamig at maruming semento bago pinagmasdan ang malaking sugat sa tuhod. Napapikit na lamang siya nang maramdaman ang kakaibang hapdi na dulot nito.
"Can you make it more severe next time?" Agad siyang napaangat ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses. Napairap na lamang siya nang mamukhaan ito. Maliwanag ang paligid dahil sa 'di mabilang na street lights sa bawat sulok ng plaza. Malamig ang simoy ng hangin na dumadapo sa makinis niyang balat.
"Get out of my sight." Matigas niyang tugon at pinilit ang sariling makatayo ngunit hindi siya nagtagumpay. Muli siyang napabagsak ng upo sa semento nang hindi maramdaman ang pwersa ng isang binti.
"Ilang beses pa ba kita kailangang panoorin diyan sa pagpupumilit mong makalakad?" Inis niyang pinagmasdan ang lalake dahil sa tinuran nito.
"YOU, SHUT UP." She emphazied every word in her sentence. Muli ay sinubukan niyang tumayo ngunit napamura na lang ito sa isipan nang bumagsak na naman sa semento.
Pinag-krus ng lalake ang kaniyang braso bago ngumisi sa kaniya. "I know you can't," Dahan-dahan siyang lumuhod upang makita nang maayos ang mukha ni Elodie. "That's why I'm here."
"CHESTER SEBASTIAN OLIVEROS," Madiin ang pagkakabanggit niya sa pangalan ng lalake.
"Yes?*
"LEAVE ME ALONE." Habol niya.
Hindi na niya inulit ang pagtatanggang tumayo dahil alam niyang mapapahiya na naman siya. Ang kailangan lang niyang gawin ay paalisin ang lalake at makumbinsi ito na hindi niya kailangan ng tulong.
Ngunit ang inaasahan niya ay taliwas sa kilos ni Chester. Pinanood niya ito nang hubarin nito ang leather jacket at mabilis na pinatong sa kaniyang nanginginig na balikat. Nakasando lang siya at naka-leather mini skirt. Napako siya sa pwesto at napamaang. Seryoso niyang tiningnan si Ranch. Sa pagsulyap niya sa mga mata nito ay hindi niya pa rin niya mawari kung ano talaga ang pakay nito sa kaniya.
Sa bawat gulo na kaniyang kinasasangkutan ay halos lagi niya itong nasusumpungan. Lagi itong nasa likod niya. Hindi niya ito hinahanap ngunit kusa itong lumilitaw.
"Let's go." Nanlaki ang kaniyang mata nang buhatin siya nito na katulad sa bagong kasal. Maingat si Chester na hindi masagi ang sugat ni Elodie. Habang papalayo sila nang papalayo ay walang ibang ginawa si Elodie kung hindi sumigaw na ibaba siya ng binata.
Ngunit hindi iyon ginawa ni Chester. Hindi niya ito binitawan... kailanman.
"Si Rena ay nasangkot sa isang malaking pagbaril nang siya ay lasing isang gabi. Kailangan niya ang tulong ni Waylen habang naaakit siya sa kagandahan nito sa kabataan. Dahil dito, ang dapat ay isang one-night stand ay umusad sa isang seryosong bagay. Maayos ang lahat hanggang sa natuklasan ni Rena na ang puso ni Waylen ay pag-aari ng ibang babae. Nang bumalik ang kanyang unang pag-ibig, tumigil siya sa pag-uwi, iniwan si Rena na mag-isa sa maraming gabi. Tiniis niya ito hanggang sa makatanggap siya ng tseke at farewell note isang araw. Taliwas sa inaasahan ni Waylen na magiging reaksyon niya, may ngiti sa labi si Rena habang nagpaalam sa kanya."Masaya habang tumatagal, Waylen. Nawa'y hindi magtagpo ang ating mga landas. Magkaroon ng magandang buhay." Ngunit gaya ng mangyayari sa tadhana, muling nagkrus ang kanilang landas. This time, may ibang lalaki na si Rena sa tabi niya. Nag-alab sa selos ang mga mata ni Waylen. Dumura siya, "Ano bang problema mo? Akala ko ako lang ang mahal mo!" "Keyword, mahal!" Napabalikwas si Rena ng buhok at sumagot, "Maraming isda sa dagat, Waylen. Tsaka ikaw yung humiling ng breakup. Ngayon, kung gusto mo akong ligawan, kailangan mong maghintay sa pila." Kinabukasan, nakatanggap si Rena ng credit alert na bilyun-bilyon at isang singsing na diyamante. Muling lumitaw si Waylen, lumuhod ang isang tuhod, at nagwika, "Puwede ba akong pumila, Rena? gusto pa rin kita."
Nagulat ang lahat nang lumabas ang balitang engagement ni Rupert Benton. Nakakagulat dahil ang masuwerteng babae daw ay isang plain Jane, na lumaki sa probinsya at walang pangalan. Isang gabi, nagpakita siya sa isang piging, na nabighani sa lahat ng naroroon. "Wow, ang ganda niya!" Ang lahat ng mga lalaki ay naglaway, at ang mga babae ay nagseselos. Ang hindi nila alam ay isa pala talagang tagapagmana ng isang bilyong dolyar na imperyo ang tinatawag na country girl na ito. Hindi nagtagal at sunod-sunod na nabunyag ang kanyang mga sikreto. Hindi napigilan ng mga elite na magsalita tungkol sa kanya. "Banal na usok! So, ang tatay niya ang pinakamayamang tao sa mundo?" "Ganun din siya kagaling, ngunit misteryosong designer na hinahangaan ng maraming tao! Sinong manghuhula?" Gayunpaman, inakala ng mga tao na hindi siya mahal ni Rupert. Ngunit sila ay nasa para sa isa pang sorpresa. Naglabas ng pahayag si Rupert, pinatahimik ang lahat ng mga sumasagot. "Bilib na bilib ako sa maganda kong fiancee. Malapit na tayong ikasal." Dalawang tanong ang nasa isip ng lahat: "Bakit niya itinago ang kanyang pagkakakilanlan? At bakit biglang nainlove si Rupert sa kanya?"
Upang matupad ang huling hiling ng kanyang lolo, pinasok ni Stella ang isang madaliang kasal sa isang ordinaryong lalaki na hindi pa niya nakikilala. Gayunpaman, kahit na pagkatapos na maging mag-asawa sa papel, ang bawat isa ay humantong sa magkahiwalay na buhay, halos hindi nagkrus ang landas. Makalipas ang isang taon, bumalik si Stella sa Seamarsh Lunsod, umaasa na sa wakas ay makilala niya ang kanyang misteryosong asawa. Sa kanyang pagkamangha, pinadalhan siya nito ng isang text message, sa hindi inaasahang pagkakataon na nagsusumamo para sa isang diborsyo nang hindi pa siya nakikilala nang personal. Nagngangalit ang kanyang mga ngipin, sumagot si Stella, "So be it. hiwalayan na natin!" Kasunod nito, gumawa ng matapang na hakbang si Stella at sumali sa Prosperity Group, kung saan siya ay naging public relations officer na direktang nagtrabaho para sa CEO ng kumpanya, si Matthew. Ang guwapo at misteryosong CEO ay nakatali na sa matrimonya, at kilala na hindi matitinag na tapat sa kanyang asawa nang pribado. Lingid sa kaalaman ni Stella, ang kanyang misteryosong asawa ay ang kanyang amo, sa kanyang kahaliling pagkakakilanlan! Determinado na mag-focus sa kanyang career, sadyang iniwasan ni Stella ang CEO, bagama't hindi niya maiwasang mapansin ang sadyang pagtatangka nitong mapalapit sa kanya. Sa paglipas ng panahon, nagbago ang loob ng mailap niyang asawa. Bigla siyang tumanggi na ituloy ang diborsyo. Kailan mabubunyag ang kanyang kahaliling pagkakakilanlan? Sa gitna ng magulong paghahalo ng panlilinlang at malalim na pag-ibig, anong tadhana ang naghihintay sa kanila?
Isang malaking araw iyon para kay Camila. Inaasahan niyang pakasalan ang kanyang gwapong nobyo. Sa kasamaang palad, iniwan niya siya sa altar. Hindi na siya nagpakita sa buong kasal. Ginawa siyang katatawanan sa harap ng lahat ng bisita. Sa sobrang galit, pumunta siya at natulog sa isang kakaibang lalaki sa gabi ng kanyang kasal. One-night stand daw ito. Sa kanyang pagkadismaya, hindi siya pinayagan ng lalaki. Inirapan niya siya na parang sinaktan niya ang puso niya noong gabing iyon. Hindi alam ni Camila ang gagawin. Dapat ba niyang bigyan siya ng pagkakataon? O lumayo na lang sa mga lalaki?
"Huwag mong hayaang tratuhin ka ng sinuman na parang tae!"/Natutunan ko iyon sa mahirap na paraan. Sa loob ng tatlong taon, tumira ako sa aking mga biyenan. Hindi nila ako tinuring na manugang kundi isang alipin./Tiniis ko ang lahat dahil sa asawa kong si Yolanda Lambert. Siya ang liwanag ng buhay ko./Sa kasamaang palad, gumuho ang buong mundo ko noong araw na nahuli kong niloloko ako ng asawa ko. Kailanman ay hindi ako naging napakasakit ng puso./Upang makapaghiganti, isiniwalat ko ang aking tunay na pagkatao./Ako ay walang iba kundi si Liam Hoffman—ang tagapagmana ng isang pamilyang may trilyong dolyar na mga ari-arian!/Ang mga Lamberts ay lubos na nabigla pagkatapos ng malaking pagbubunyag. . Napagtanto nila kung ano ang naging kalokohan nila para tratuhin akong parang basura./Lumuhod pa ang asawa ko at humingi ng tawad. /Ano sa tingin mo ang ginawa ko? Binawi ko ba siya o pinahirapan siya?/Alamin mo!
Si Kallie, isang pipi na hindi pinansin ng kanyang asawa sa loob ng limang taon mula noong kanilang kasal, ay dumanas din ng pagkawala ng kanyang pagbubuntis dahil sa kanyang malupit na biyenan. Pagkatapos ng diborsyo, nalaman niya na ang kanyang dating asawa ay mabilis na nakipagtipan sa babaeng tunay niyang mahal. Hawak ang kanyang bahagyang bilugan na tiyan, napagtanto niyang hindi talaga siya nito inaalagaan. Determinado, iniwan niya siya, tinatrato siya bilang isang estranghero. Gayunpaman, pagkaalis niya, nilibot niya ang mundo para hanapin siya. Nang muling magtagpo ang kanilang landas, nakahanap na ng bagong kaligayahan si Kallie. Sa unang pagkakataon, nakiusap siyang nagpakumbaba, "Pakiusap huwag mo akong iwan..." Ngunit ang tugon ni Kallie ay matibay at hindi mapag-aalinlanganan, na pinuputol ang anumang matagal na ugnayan. "Mawala!"