/0/58764/coverbig.jpg?v=d120edfc595220e29f599bab7a546f88)
Loving Elodie Kesley Adrales will be the most excruciating thing someone will ever do. Bukod sa hindi ito karaniwang babae, may pagkapilya rin ito. Lapitin ng gulo, masakit sa ulo at tila malaki ang galit sa mundo. Naging malamig ito at dumistansya sa lahat nang mawala sa kaniya ang kaniyang kuya- na para sa kaniya ay ang una at huling taong pinagkatiwalaan niya. Wala siyang ibang gustong gawin kung hindi ang alamin lahat ng bagay tungkol sa palaisipang pagkamatay nito, bukod doon, dumagdag din si Ranch Chester Oliveros sa kaniyang iniisip. Sakit sa ulo ang tingin ni Elodie kay Ranch. Sa lahat ba naman ng gulo at problemang kaniyang kinasasangkutan ay lagi niya itong nasusumpungan. Lagi siya nitong sinasalo at inaalis sa malalang panganib na pwede niyang maranasan. Para sa kaniya ay isa itong pakialamerong walang magawa sa buhay kung hindi ang pakialaman siya. Lagi na lang niya kailangang banggitin na kahit kailan ay hindi niya kakailangan ng tulong nito na tila hindi maunawaan ng binata. Hindi natitinag si Ranch--- na mas lalong kinaiinis ng dalaga. Kahit anong gawin niya ay hindi ito sumusuko sa kaniya. Isang araw ay natagpuan na lamang nila ang sarili na magkasama habang pinagtatagpi-tagpi ang mga bagay na pwedeng maging dahilan ng kanilang labis na kapahamakan. Sa lahat ng kapahamakan na pwede nilang maranasan, hindi pa rin ba susuko si Ranch kay Elodie? Handa ba siyang mabaon ang tinik sa kaniyang palad?
"Argh!" Elodie found herself murmuring about the pain caused by her stubbornness. Napaupo siya sa malamig at maruming semento bago pinagmasdan ang malaking sugat sa tuhod. Napapikit na lamang siya nang maramdaman ang kakaibang hapdi na dulot nito.
"Can you make it more severe next time?" Agad siyang napaangat ng tingin nang marinig ang pamilyar na boses. Napairap na lamang siya nang mamukhaan ito. Maliwanag ang paligid dahil sa 'di mabilang na street lights sa bawat sulok ng plaza. Malamig ang simoy ng hangin na dumadapo sa makinis niyang balat.
"Get out of my sight." Matigas niyang tugon at pinilit ang sariling makatayo ngunit hindi siya nagtagumpay. Muli siyang napabagsak ng upo sa semento nang hindi maramdaman ang pwersa ng isang binti.
"Ilang beses pa ba kita kailangang panoorin diyan sa pagpupumilit mong makalakad?" Inis niyang pinagmasdan ang lalake dahil sa tinuran nito.
"YOU, SHUT UP." She emphazied every word in her sentence. Muli ay sinubukan niyang tumayo ngunit napamura na lang ito sa isipan nang bumagsak na naman sa semento.
Pinag-krus ng lalake ang kaniyang braso bago ngumisi sa kaniya. "I know you can't," Dahan-dahan siyang lumuhod upang makita nang maayos ang mukha ni Elodie. "That's why I'm here."
"CHESTER SEBASTIAN OLIVEROS," Madiin ang pagkakabanggit niya sa pangalan ng lalake.
"Yes?*
"LEAVE ME ALONE." Habol niya.
Hindi na niya inulit ang pagtatanggang tumayo dahil alam niyang mapapahiya na naman siya. Ang kailangan lang niyang gawin ay paalisin ang lalake at makumbinsi ito na hindi niya kailangan ng tulong.
Ngunit ang inaasahan niya ay taliwas sa kilos ni Chester. Pinanood niya ito nang hubarin nito ang leather jacket at mabilis na pinatong sa kaniyang nanginginig na balikat. Nakasando lang siya at naka-leather mini skirt. Napako siya sa pwesto at napamaang. Seryoso niyang tiningnan si Ranch. Sa pagsulyap niya sa mga mata nito ay hindi niya pa rin niya mawari kung ano talaga ang pakay nito sa kaniya.
Sa bawat gulo na kaniyang kinasasangkutan ay halos lagi niya itong nasusumpungan. Lagi itong nasa likod niya. Hindi niya ito hinahanap ngunit kusa itong lumilitaw.
"Let's go." Nanlaki ang kaniyang mata nang buhatin siya nito na katulad sa bagong kasal. Maingat si Chester na hindi masagi ang sugat ni Elodie. Habang papalayo sila nang papalayo ay walang ibang ginawa si Elodie kung hindi sumigaw na ibaba siya ng binata.
Ngunit hindi iyon ginawa ni Chester. Hindi niya ito binitawan... kailanman.
Ang kanyang fiance at ang kanyang matalik na kaibigan ay nagtrabaho at nag-set up sa kanya. Nawala niya ang lahat at namatay sa kalye. Gayunpaman, muling isinilang siya. Sa sandaling imulat niya ang kanyang mga mata, sinusubukan siyang sakalin ng kanyang asawa. Sa kabutihang palad, nakaligtas siya. Pinirmahan niya ang kasunduan sa diborsiyo nang walang pag-aalinlangan at handa na para sa kanyang miserableng buhay. Sa kanyang pagtataka, ang kanyang ina sa buhay na ito ay nag-iwan sa kanya ng malaking pera. Inikot niya ang mga mesa at naghiganti sa sarili. Naging maayos ang lahat sa kanyang karera at pag-ibig nang dumating sa kanya ang kanyang dating asawa.
Pagkatapos ng high school, tinraydor ni Horace ang kanyang ex-girlfriend sa ospital. Doon niya nalaman ang totoong pagkakakilanlan mula sa kanyang inang-ampon. Mula noon, nagbago ang kanyang buhay at umangat siya sa lipunan. Lahat ng gustong umapi sa kanya ay binigyan niya ng leksyon! Sa buong mundo, wala nang mas mayaman pa sa kanya. At doon, naiwan niya ang kanyang sikat na kasabihan: "Huwag mong subuking pantayan ang aking allowance gamit ang iyong taunang kita."
Noong araw na nalaman ni Lilah na buntis siya, nahuli niyang niloloko siya ng kanyang nobyo. Muntik na siyang patayin ng kanyang walang pagsisisi na kasintahan at ng kanyang maybahay. Tumakas si Lilah para sa kanyang mahal na buhay. Nang bumalik siya sa kanyang bayan makalipas ang limang taon, nagkataon na nailigtas niya ang buhay ng isang batang lalaki. Ang ama ng bata ay naging pinakamayamang tao sa mundo. Nagbago ang lahat para kay Lilah mula sa sandaling iyon. Hindi hinayaan ng lalaki na makaranas siya ng anumang abala. Nang binu-bully siya ng kanyang ex-fiancé, crush niya ang pamilya ng hamak at umupa rin siya ng isang buong isla para lang mapahinga si Lilah sa lahat ng drama. Tinuruan din niya ng leksyon ang galit na galit na ama ni Lilah. Dinurog niya ang lahat ng mga kaaway niya bago pa man siya magtanong. Nang sumubsob sa kanya ang hamak na kapatid ni Lilah, ipinakita niya rito ang isang sertipiko ng kasal at sinabing, "I'm happily married and my wife is much more beautiful than you!" Nagulat si Lilah. "Kailan ba tayo ikinasal? Last I checked, I was still single." Na may masamang ngiti, "Mahal, limang taon na tayong kasal. Hindi ba ito na ang oras na magkaanak tayo?" Nalaglag ang panga ni Lilah sa sahig. Anong kalokohan ang pinagsasabi niya?
Ang pagpapakasal ni Rosalynn kay Brian ay hindi ang inaasahan niya. Halos hindi umuwi ang asawa niyang si Brian. Iniwasan niya ito na parang salot. Ang masama pa, palagi siyang nasa balita para sa pakikipag-date sa maraming celebrity. Nagtiyaga si Rosalynn hanggang sa hindi na niya kinaya. Tumayo siya at umalis pagkatapos mag-file ng diborsyo. Nagbago ang lahat makalipas ang mga araw. Nagkaroon ng interes si Brian sa isang taga-disenyo na nagtrabaho nang hindi nagpapakilala sa kanyang kumpanya. Mula sa kanyang profile, masasabi niya na siya ay napakatalino at nakasisilaw. Huminto siya para malaman ang totoong pagkatao nito. Hindi niya alam na matatanggap niya ang pinakamalaking pagkabigla sa kanyang buhay. Kinagat-kagat ni Brian ang daliri sa panghihinayang nang maalala ang mga naging aksyon niya at ang babaeng walang kwenta niyang pinakawalan.
Limang taon na ang nakalilipas, ang pamilya Powell ay nahulog sa pagkawasak. Si Madeline ay nagsilang ng kambal na lalaki; iniwan niya ang isa sa ama ng bata at kinuha ang isa. Lumipas ang mga taon. Nagbalik si Madeline bilang ang reigning reyna of public opinion sa Internet. Gayunpaman, may ibang nakarinig sa kanyang pagbabalik. Kinurot siya ng lalaki sa baba at malamig na tumikhim, "Dahil nahihilo ka na mag-shoot ng kung anu-ano, paano na lang tayo mag-film?" Nanlaki ang mga mata ni Madeline at ang kanyang lalamunan ay natuyo nang eksakto sa sumunod na araw. Natuyuan ang kanyang lalamunan sa sumunod na araw. bahay. Hindi napigilan ni Madeline na yakapin ang bata. Hinalikan pa niya ang matambok na pisngi ng bata. Nakakagulat na hindi natuwa ang bata. Naglagay siya ng mataimtim na ekspresyon at pinagalitan siya, "Behave yourself!" Nainis si Madeline. Paano nagawa ng lalaking iyon ang kanyang anak na hindi kaibig-ibig gaya niya?
Nang muli silang magkita, isinantabi ni Jason ang kanyang paranoia at pride, mainit na niyakap si Chelsey. "Pakiusap, bumalik ka sa akin?" Sa loob ng tatlong taon, naging sekretarya niya ito sa araw at kasama niya sa gabi. Palagi namang tinutupad ni Chelsey ang kanyang mga kahilingan, tulad ng isang masunuring alagang hayop. Gayunpaman, nang ipahayag ni Jason ang kanyang mga plano na magpakasal sa iba, pinili niyang ihinto ang pagmamahal sa kanya at bumitaw. Ngunit ang buhay ay nagkaroon ng hindi inaasahang pagliko. Ang kanyang walang humpay na pagpupursige, ang kanyang pagbubuntis, at ang kasakiman ng kanyang ina ay unti-unting nagtulak sa kanya sa bingit. Sa bandang huli, nagtiis siya ng matinding paghihirap. Limang taon na ang lumipas, nang siya ay bumalik, hindi na siya ang dating babae. Ngunit napunta siya sa limang taon ng kaguluhan.