Flash Marriage: Kasal Sa Isang Undercover Billionaire

Tag-init noon, at napakainit ng araw sa kalangitan.

Namimigay ng polyeto si Rhonda Horton sa bungad ng isang shopping mall.

Biglang nakita niya ang isang binata at dalaga na magkahawak-kamay na papasok sa shopping mall na malapit.

Nanlaki ang mata ni Rhonda nang marealize niyang ito ay ang kaniyang kasintahang si Santino Byrne, at ang kaniyang matalik na kaibigan na si Cristina Grey.

Sinabi sa kanya ni Santino na may interview siya ngayon. Nagtaka siya kung ano ang ginagawa nito roon.

Nanikip ang dibdib ni Rhonda. Agad niya silang sinundan.

Ngunit nawala sila sa kaniyang paningin nang pumasok siya sa mall.

Nagmamadaling tumakbo si Rhonda paikot-ikot. Saktong tumunog ang kaniyang telepono para sa isang mensahe. Isa iyong abiso ng transaksyon mula sa kaniyang credit card.

Bumili si Santino ng alahas na nagkakahalaga ng 49, 998 dolyar.

Napasinghap si Rhonda sa gulat. Halos kalahati iyon ng kaniyang taunang kita.

Mabilis siyang lumapit sa jewelry counter at nakita ang isang tindera na isinasuot ang makislap na singsing na brilyante sa payat na daliri ni Cristina.

Ang brilyante sa singsing ay malaki at napakaganda. Ito ang parehong singsing na matagal nang pinapangarap ni Rhonda.

Nag-blangko ang isip niya nang makita ang masayang ngiti sa mukha ni Cristina.

Anim na buwan na mula nang natanggal sa trabaho si Santino. Nakatira siya sa bahay ni Rhonda, ginagamit ang kanyang pera para tugunan ang sariling pangangailangan. Umakyat ang sama ng loob sa lalamunan ni Rhonda. Paano siya nagkaroon ng lakas ng loob na gamitin ang pera niya para ipambili ng singsing na brilyante para sa ibang babae?

Hindi siya madaling maapektuhan.

Nagmamadaling lumapit si Rhonda, hinablot ang singsing mula sa kamay ni Cristina, at iniabot ito sa tindera.

"Pasensya na. Gusto kong isauli itong singsing."

"Ano bang ginagawa mo, Rhonda? Binili ko lang itong singsing. Anong karapatan mong isauli ito?" Sumigaw si Cristina.

Nawalan ng kontrol si Rhonda. Tiningnan niya nang masama ang babae at sinampal siya sa mukha.

"Ano'ng ginagawa mo?" Samantala, bumalik si Santino mula sa counter ng pagbabayad. Mahigpit niyang niyakap si Cristina at sinigawan si Rhonda.

"Ano'ng problema mo? Gumastos lang ako ng ilang dolyar mula sa iyong account. Hindi ka ba nahihiya sa pagiging sobrang kuripot?" Tiningnan siya ni Santino na may lantad na pagkasuklam.

Tiningnan siya ni Rhonda na puno ng pagdududa. Pagkakanulo, galit, at kahihiyan ang namayani sa kanya.

"Kumabit ka sa kaibigan ko at ginastos ang perang pinaghirapan ko para sa kanya. Ngayon tinatanong mo kung hindi ako nahihiya sa sarili ko?"

"Oo, kasama ko si Cristina. Ano ang kaya mong gawin? Tignan mo ang sarili mo." Napangiwi siya sa pagkadismaya. "Walang lalaking magmamahal sa'yo!"

Nag-iipon si Rhonda ng bawat sentimo sa nakalipas na anim na buwan para suportahan si Santino. Tumigil na siyang bumili ng mga produktong pampaganda at bagong damit. Luma na ang kanyang mga damit, at nawala na ang kinang ng kanyang balat. Pero sa lahat ng sakripisyo, ang nakuha niya lang ay pighati at pagtataksil.

Nagsimula nang magtipon ang mga tao sa kanilang paligid. Galit na galit na inihagis ni Santino ang credit card at resibo sa mukha ni Rhonda.

"Heto! Kunin mo! Kitang-kita na pera lang ang mahalaga sa iyo. "Sawang-sawa na ako sa iyo!"

Ang mukha ni Rhonda ay nasaktan nang masagi ng card ang kanyang balat, ngunit wala iyon kumpara sa sakit sa kanyang puso.

"Rhonda, ang isang babaeng tulad mo ay mag-iisa na lang mamamatay. "Walang lalaking makakatiis sa iyo." Sa ganoon, hinawakan ni Santino ang kamay ni Cristina at umalis sa mall.

Pinulot ni Rhonda ang card at resibo sa sahig, tinapos ang proseso ng pag-refund, at agad na bumalik sa apartment na tinitirhan nila ni Santino.

Ang apartment na ito ay may dalawang kuwarto. Sila ni Santino ay matagal nang nakatira sa magkahiwalay na mga kuwarto.

Dati'y inisip ni Rhonda na si Santino ay isang ginoong iginagalang siya. Sa pag-iisip pabalik, parang katawa-tawa na ito lahat.

Pagkabalik niya sa apartment, agad niyang sinimulang iligpit ang mga gamit ni Santino. Determinado si Rhonda na paalisin siya ngayong araw.

Galit na hinila niya ang kumot ng kama. Sa mga sandaling iyon, napatingin siya sa dalawang nagamit na condom. Mukhang kamakailan lang ang paggamit sa mga ito.

Ang huling hibla ng pagmamahal at paghanga niya kay Santino ay naglaho sa isang iglap.

Tinipon niya ang kanyang mga gamit at isa-isang itinapon sa labas ng pinto.

Pagkaraan ng ilang sandali, bumalik si Santino kasama si Cristina.

Nagalit siya nang makita ang mga bagahe na nakatambak sa sahig.

"Rhonda, nasisiraan ka na ba ng ulo? Anong karapatan mong hawakan ang aking mga gamit?"

Hindi siya pinansin ni Rhonda at payapang naupo sa sofa sa sala. Noon, iniisip niya na si Santino ang pinaka-gwapong lalaki sa mundo, pero ngayon, nagmumukha siyang kahabag-habag sa kanya.

"Sakto ang pagdating mo. "Ibigay mo sa akin ang susi ng pinto, at huwag mong ipasok ang marumi mong paa sa lugar ko muli!"

"Rhonda, nasisiraan ka na ba ng bait? "Ako ang nagbabayad ng renta dati." Paano mo ako pinapalayas?" Sigaw ni Santino.

"Oo, tama ka. "Ikaw ang nagbabayad ng renta dati!" Singhal ni Rhonda, binigyang-diin ang salitang 'dati'. "Paano naman ang renta sa nakaraang anim na buwan at ang mga gastusin sa pamumuhay sa nakalipas na dalawa't kalahating taon? Ikaw ba ang nagbayad para sa lahat ng iyon?"

Tinitigan ni Rhonda siya at sa huli ay huminga ng malalim upang kumalma.

Nakikitang maraming kapitbahay ang nagtipon-tipon at pinag-uusapan siya, napahiya si Santino. Gusto niyang unahin ang paghawak ng sitwasyon.

"Rhonda, ang gusto mo lang ay pera! Ang upa para sa anim na buwan ay karaniwang dalawampu o tatlumpung libong dolyar. 5. Ito ang kinikita ko sa loob ng dalawang buwan. Pagkatapos kong makahanap ng trabaho, babayaran kita ng upa."

"Hindi natin kailangang maghintay hangga't makahanap ka ng trabaho. Maaari nating ibigay sa kanya agad ang pera." Kinuha ni Cristina ang kanyang telepono at lumapit kay Rhonda. "Magkasundo tayo. Babalik ko sa iyo ang upa sa loob ng anim na buwan, at dapat kang lumipat ngayon din."

Kinalkula ni Cristina na ang upa ay napakadali kumpara sa kung magkano ang nagastos ni Rhonda kay Santino sa mga nagdaang taon. Naniniwala si Cristina na magiging magpasalamat si Santino sa kanya habambuhay kung babayaran na niya ang pera ngayon.

Nagtapos si Santino mula sa isang prestihiyosong unibersidad at may maliwanag na kinabukasan. Noong nakaraan, nakakakuha siya ng 30 libong dolyar kada buwan.

Nang makita si Rhonda na masayang tumango, inilipat ni Cristina ang pera sa kaniya sa pamamagitan ng online na bayad.

Pagkatapos, mayabang niyang itinuro ang pintuan. "Bilisan mo! Iempake mo na ang mga gamit mo at lumayas ka!"

"Walang kagipitan." Tumalikod si Rhonda at inilabas ang grant deed.

"Basahin mo itong mabuti." Ipinakita ni Rhonda ang grant deed kay Cristina. Malinaw na nakasaad na si Rhonda Horton ang tanging may-ari ng ari-arian ito.

"Pag-aari ko ang apartment na ito. Ayoko na itong paupahan sa iyo ngayon."

"Rhonda, niloko mo ako!" Naggalit si Santino. "Ikaw ang may-ari ng apartment na ito, ngunit pinagbabayad mo ako ng renta sa lahat ng taon na ito!"

"Nakatira ka sa lugar ko. Hindi ba dapat ikaw ang nagbabayad ng renta?" Walang kibo na nagkibit-balikat si Rhonda.

"Diyos ko, isa kang taksil na bruha! Minaliit kita dati," galit na sinabi ni Santino habang itinuturo siya.

"Nakakahiya ka!" Lumubog ang puso ni Cristina. Pagsisisi ang naramdaman niya dahil nagastos niya ang pera nang wala namang saysay. Bukod pa rito, wala nang matutuluyan si Santino ngayon!

"Oh, maawa ka! Wala akong ipagmamalaki kumpara sa iyo!"

Pumunta si Rhonda sa pinto. "Kunin mo ang mga gamit mo at umalis ka!"

Ayaw umamin ni Cristina ng pagkatalo. Napansin ni Santino na mas maraming kapitbahay ang nagtitipon para masaksihan ang nangyayari, kaya dali-dali niyang hinila siya palayo.

Bago umalis, lumingon siya kay Rhonda, iniisip kung paano makukuha agad ang apartment mula sa kanya.

Matapos matagumpay na mapaalis ang dalawa, sumandal si Rhonda sa pader at naglabas ng pagod na buntong-hininga.

Ang tanging laman ng kanyang isipan ay hindi na niya kailangang magtrabaho pa ng mga nakakapagod na part-time jobs para suportahan siya sa hinaharap.

Biglang nag-ring ang telepono ni Rhonda noon. Kinuha niya ito at nalaman niyang tawag ito mula sa kanyang nakababatang kapatid.

"Rhonda, na-diagnose si Lola ng kanser." Ang operasyon ay magkakahalaga ng limandaang libong dolyar. Wala akong ganoon kalaking pera. "Ako..." ang kapatid niya ay napahikbi sa kanyang pag-iyak.