Ang Dating Asawa: "Mahal, Umuwi Ka Na"

Ang ulan ay patuloy na pumapatak sa bintana. Pumikit si Sara Huo, nagpakinig sa tuloy-tuloy na patak ng ulan, nararamdaman ang lamig na gumagapang sa kanyang puso. Ang kanyang maputlang balat ay halos walang kasing-puti ng kanyang suot na damit.

Itinaas ang kanyang marikit na baba, tinitigan niya nang walang pakialam ang lalaking nasa kanyang harapan. Nagningning ang kanyang mga mata, puno ng pagsisisi. Ang pag-ibig na nararamdaman niya para sa kanya ay walang kabuluhan.

Sara Mahigpit na pinisil ni Huo ang kanyang mga kamao upang pakalmahin ang sarili. Kinalmot ng kanyang mga kuko ang kanyang palad, nagdulot ng maliliit na patak ng dugo.

Matapos kalmahin ang sarili, pinilit niyang ngumiti nang bahagya.

"Anong problema, Jacob? "Bakit gusto mong magdiborsyo?" tanong niya, ang kanyang boses ay kasing linaw at kasing lamig ng ulan.

Tinitigan siya ng lalaki nang malamig, na tila siya ay isang estranghero imbes na kanyang asawa.

"Nakuha na ng kumpanya ng iyong ama ang sapat mula sa akin, hindi mo ba sa tingin? Sa tingin ko ay natamo na natin pareho ang ating mga layunin. Kung sinabi na ang lahat, hindi na natin kailangan pang ipagpatuloy ang relasyong ito, hindi ba?

May kapaitan na lumabas sa mga mata ni Sara Huo. Ibinaba niya ang kanyang tingin, pilit tinatago ang kalungkutan. "Iyan ba talaga ang iniisip mo? Akala mo ba ikinasal lang kita para sa kumpanya ng tatay ko?

Pumikit ng mata si Jacob Shi at humagikgik. "Hindi ba iyon ang buong punto?" tugon niya. "Halika na, Sara. Huwag mong kalimutan ang tunay na dahilan kung bakit tayo nagpakasal sa simula pa lang. Parehas tayong nakinabang dito. Kailangan mo ng pera para sa negosyo ng ama mo, at ang ama ko ay labis na gusto akong magpakasal. "Ganito lang iyon at ito na nga ang palaging nangyayari."

Sara Hindi mapakali si Huo kaya tiningnan niya ito. Namumuo na ang mga luha sa kanyang mga mata habang lumolobo ang sakit sa kanyang puso.

Biglang humapdi ang puso ni Jacob Shi nang makita siyang ganito. Ngunit maya-maya, ang mukha ng isa pang babae ang lumitaw sa kanyang isipan. Sa isang iglap, wala na namang naramdaman si Jacob Shi para kay Sara Huo na umiiyak sa harapan niya.

"Sara, alam kong iba ka sa lahat ng ibang babae mula pa sa simula. Iyon ang dahilan kung bakit pinili kong magpakasal sa iyo. Akala ko hindi ka magkakaroon ng emosyonal na pagkaka-ugnay katulad ng ibang mga babae kapag oras na para maghiwalay. Alam ko rin na ayaw mo itong gawing mas mahirap pa kaysa sa dati. Tama ba ako?"

Sara Napalunok nang malalim si Huo. Hindi niya akalain na ganito kababa ang tingin sa kanya ni Jacob Shi.

"Sige, pipirmahan ko ito," sa wakas ay sabi niya, pilit pinapanatili ang ngiti sa kanyang mukha. Kinailangan ng malaking lakas ng loob at determinasyon upang masabi niya ang mga salitang iyon sa kanya. Huminga siya nang malalim, umupo nang tuwid, at tiniyak ang kanyang mga balikat.

Tulad ng sinabi ni Jacob Shi, iba siya sa ibang mga babae. Bukod pa rito, sa loob ng apat na taong kasal nila, ni minsan ay hindi siya pinakitaan ng pagmamahal at pagkalinga. Walang saysay na pilitin ang isang bagay na wala naman.

Bukod dito, si Sara Si Huo ay babaeng puno ng dangal. Ngayong dumating na sila sa katapusan ng kanilang kasunduan, kailangang taas-noo niyang harapin ito. Ang huling bagay na nais niyang gawin ay magmakaawa kay Jacob Shi na manatili. Hindi maganda sa kanyang imahe kung siya'y magmumukhang malungkot o susubukang ipagpatuloy ang kanilang relasyon. Kahit na mabigat ang kanyang kalooban, kailangan niyang umalis na taas-noo.

Ang dali niyang pumayag sa diborsiyo ay nag-iwan kay Jacob Shi na labis na nagulat. Sa katunayan, nilaan niya ang buong araw para asikasuhin ang usaping ito. Hindi niya inaasahan na matatapos ito sa loob lang ng isang oras.

Dahil dito, isang kakaibang damdamin ang umusbong sa kanyang puso. Bigla siyang nag-aatubiling pirmahan ang mga papel ng diborsiyo gaya ng dati.

Sa kabilang banda, mabilis na pinulot ni Sara Huo ang mga papel at mabilisang sinuri ang mga ito. Pagkatapos, nang walang pag-aaksaya ng sandali, kinuha niya ang panulat at pinirmahan ang kanyang pangalan, na parang natatakot na baka magbago ang kanyang isip sa susunod na sandali.

Naging maputi ang kanyang mga dulo ng daliri sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa panulat.

Pagkatapos niyang pirmahan, para bang natanggalan ng mabigat na pasanin ang kanyang mga kamay.

Simula ngayon, wala na siyang kinalaman sa lalaking ito.

Kung magkakaroon man sila ng paghihiwalay, gusto niyang mangyari ito ayon sa kanyang kagustuhan.

Bahagyang buntong-hininga ang pinakawalan niya habang sumandal siya sa sofa, ang kanyang balat ay maputla at parang mala-kristal, lalo pang nagningning ang kanyang mga amber na mata kahit na may bahagyang lungkot sa mga iyon. "Maaga pa naman," sabi niya kay Jacob. "Baka mas mabuti kung pumunta na tayo sa opisina ng Civil Affairs at tapusin na ang proseso ngayon?"

Ito ay isang gawain na kailangan nilang gawin sa isang punto o sa kabilang banda. Kung gagawin nila ito sa ibang oras, mas mahirap para sa kanya na magpatuloy at kalimutan siya. Kapag nangyari iyon, maaari siyang maging katulad ng 'mga ibang babae' na tinutukoy ni Jacob, at hindi niya pinapayagan na bumaba ang kanyang dangal kasama nito.

Bahagyang sumimangot si Jacob, ramdam ang bigat sa kanyang puso. Bago pa niya lubos na mapag-isipan, agad siyang umiling. "Hindi, abala ako ngayon." Wala akong oras. Tatawagan kita pagdating sa ibang formalidad.

"Sige."

Tumayo si Sara, isinuklay ang kanyang damit at nagpakawala ng mabilis at walang pakialam na ngiti sa kanya. "Aalis na ako ngayon," sabi niya.

Matapos iyon, siya ay tumalikod at umalis. Ang tunog ng kanyang takong ay tumama sa marmol na sahig, nagpatindi sa kaniyang marupok na nerbiyos.

Pinagmasdan na lang ni Jacob ang papalayong pigura ng babae, ang kurba ng kanyang damit. May masakit na damdamin siya sa kanyang puso na nagpatindi sa pamimigat ng kanyang dibdib.

Sa sandaling iyon, naisip at inasam niya na babalik ito, ngunit hindi ito nangyari. Mas lalong nadagdagan ang kanyang sakit nang makita niya siyang umalis nang matatag mula sa kanyang paningin.

Kinuha ni Sara ang kanyang payong at lumabas sa ulan, mga maliliit na patak ang pumatak sa kanyang mga bukung-bukong. May kalungkutan sa kanyang mga mata na hindi maitatago.

Nais ni Jacob na tawagin siya at tanungin kung maaari siyang manatili hanggang tumigil ang ulan. Gayunpaman, siya ay papasok na sa isang kotse, marahas na isinasara ang pintuan sa likuran niya.

Marahil nais din niyang palayain ang kanyang sarili mula rito. Pagkatapos ng lahat, ang kasal nila ay hindi para sa pagmamahalan. Sila ay nangyari lamang na pinaka-angkop sa isa't isa batay sa kanilang mga kalagayan. Wala talagang pagmamahal mula sa simula.

Apat na taon na ang nakalipas, lumitaw siya sa buhay niya sa tamang pagkakataon at iniligtas ang buhay niya nang ang kumpanya ng ama ni Sara ay napunta sa krisis. Hindi humiling si Jacob ng kahit ano. Sapat na sa kanya na ikasal kay Sara upang mapasaya ang kanyang ama.

Siyempre, alam ni Sara na ang kanilang relasyon ay batay lamang sa kasunduan at kaginhawahan. Ngunit sa sandaling iyon, napagtanto niya na nagkamali siya. Napakasama ng pakiramdam nung kailangan na nilang maghiwalay.

Ilang araw ang lumipas, hindi niya inaasahan na makikita niya si Jacob muli hanggang sa dumating ang tamang oras na itakda ang kanilang diborsyo. Ngunit naroon siya, sa parehong mall kung saan siya naroon.

"Uy, hindi ba si Jacob iyon? Sino ang babaeng katabi niya?" Kumunot ang noo ni Ethan Lu at nagsalita siya sa hindi masayang tono.

Sa wakas, nalaman ni Sara kung bakit siya hiniwalayan nito. Kilala niya ang babae. "Iyon ang dati niyang kasintahan," sabi niya ng natural, may pait na ngiti sa kanyang mga labi.

"Ang kanyang unang pag-ibig."

"Nagloloho ba siya sayo nang harap-harapan?" Nakakunot ang noo, tinitigan ni Ethan Lu si Jacob. "Ano bang nangyayari sa inyong dalawa? Bakit may kasama siyang ibang babae?"

Masakit sa puso ni Ethan Lu nang makita ang malungkot na ngiti ni Sara. Bihira siyang magpakita ng kalungkutan at pagkadismaya sa iba.

Nang marinig ito, agad na pinigilan ni Sara ang kanyang damdamin at inismiran ito na parang walang pakialam. "Naghiwalay na kami. Wala namang malaking isyu."

"Ano?! Pero bakit?" Hindi ito pinaniwalaan ni Ethan kahit kaunti. Nakita ng lahat kung gaano ang ginawa ng lalaking iyon para makasama si Sara. Itinago niya ng maayos sa mga taon na ito sa takot na siya'y maagaw ng ibang lalaki. Paano niya papayagan si Sara na makipaghiwalay sa kanya?

Habang nag-uusap ang dalawa, hindi nila alam na palapit na si Jacob kasama ang babae.

Noon lang niya nakita si Sara. Karaniwan, isang simpleng damit na tuniko ang suot niya. Ang kulay dilaw na liwanag ay nagbibigay-diin sa kanyang maputing balat. Marahil medyo pagod siya pagkatapos mamili, ngunit ang kanyang pisngi ay makulay at ang kanyang mga labi ay mas mapula kaysa karaniwan, na lalo siyang gumanda't kinang.

Noon pa man, talaga namang gusto ni Jacob kung paano bumabagay ang mga tunikong damit sa kanya. Talaga namang kahali-halina sa kanya ang mga kurba ng katawan niya laban sa tela. Ngayon na nakita niya siyang nakasuot ng ganoong damit sa tabi ng ibang lalaki, hindi niya maiwasang makaramdam ng konting pagkailang.

Hindi pa nga namin natatapos ang aming diborsyo, ngunit siya ay may kasamang ibang lalaki na?

Sa pag-iisip ng ganito, pinagtawanan ni Jacob.

Matapos ipaliwanag ang kanilang sitwasyon kay Ethan, humarap si Sara at nakita ang sarcastic na ngiti ni Jacob. Ang paghamak sa kanyang mga mata ay halos lunurin siya.

Sa sandaling iyon, parang bumagsak ang puso ni Sara.