Nakangiting parang nakakaloko, nagmamadaling kinuha ni Jenessa ang kanyang telepono para tawagan si Ryan Haynes, ang kanyang asawa, na excited na ibahagi ang magandang balita. Gayunpaman, nang idial na sana niya ang numero nito, tumunog ang kanyang telepono. Magsalita tungkol sa diyablo-ito ay isang mensahe mula kay Ryan.
Nakasulat dito, "Come to Imodon Hotel right now."
Imodon Hotel? Bakit niya gustong pumunta doon bigla? Naguguluhan si Jenessa, ngunit hindi siya nagtagal. Pumara siya ng taksi at dumiretso sa hotel.
Dahil gusto siyang makita ni Ryan, naisip niya na maaari niyang sabihin sa kanya nang personal ang magandang balita.
Sa backseat ng taksi, napangiti siya sa sarili, iniisip kung ano ang magiging reaksyon ni Ryan sa balita ng kanyang pagbubuntis.
Sa kakabog ng puso sa pananabik, dumating si Jenessa sa hotel. Pagbaba niya ng sasakyan, napansin niya na ang lobby ay pinalamutian ng mga bulaklak at isang bagung-bagong red carpet, na malinaw na inihanda para sa isang selebrasyon.
Natigilan si Jenessa, saglit na natigilan, bago naalala na ngayon ang anibersaryo ng kanilang kasal.
Hindi kaya pinapunta siya ni Ryan dito para sorpresahin siya?
Ang lobby ng hotel ay puno ng mga bisita, ang kanilang mga tawanan at daldalan ay napuno ng hangin.
Si Jenessa ay humarap sa mga tao, ang kanyang simpleng kasuotan ay humahalo sa maligayang tagpo nang hindi napapansin.
Hindi nagtagal ay nakita niya ang nakakasilaw na guwapong lalaki, na madaling tumayo sa gitna ng karamihan.
Siya ay walang iba kundi ang kanyang asawa, si Ryan Haynes, ang ama ng kanilang anak.
Nang magsimulang gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi, nakita niya ang babaeng nakatayo sa tabi ni Ryan, at napatili ang ngiti nito.
Ang babaeng iyon ang first love ni Ryan, si Maisie Powell!
Kailan pa bumalik sa bayan si Maisie?
Nakadikit si Jenessa sa kanyang pwesto, paralisado habang pinagmamasdan sina Ryan at Maisie na inaaliw ang mga bisita na parang perpektong mag-asawa.
Pinalibutan ng magkakaibigan ang dalawa, at tila nag-aalay sa kanila ng kanilang pagbati.
"Maisie, sa wakas nakauwi ka na. Ito ay karapat-dapat sa isang toast!"
"Ryan, after all these years, nagkita na ulit kayo ni Maisie. Hindi ba ito nangangailangan ng isang celebratory drink?"
Unti-unting lumakas ang panunukso.
Si Maisie, nakasuot ng to the nines sa isang seksing pulang damit at napakagandang makeup, ay magiliw na tumawa. "Tigilan mo na ang pang-aasar sa amin. May asawa na si Ryan."
Sa pagbanggit kay Jenessa, ang mga tao sa paligid ay nagpakita ng paghamak.
"Jenessa? Pakiusap! Pinakasalan lang siya ni Ryan para pakalmahin ang kanyang lola!"
"Eksakto! Noon pa man ay gustong pakasalan ka ni Ryan. Tama ba, Ryan?"
Si Ryan, na mukhang prinsipe sa kanyang custom-tailored suit, ay nagpalabas ng cool at kakaibang charisma.
"Alright, enough already; stop teasing Maisie," malamig niyang sabi. "Hindi siya maaaring uminom; hayaan mo akong uminom sa ngalan niya."
Pagkasabi niya nito ay mas lalong lumakas ang tawa at kulitan ng mga kaibigan niya.
"Hoy, Ryan, ano ba? Napakaprotective mo sa kanya, di ba? ayos lang! Kung hindi siya makakainom, kailangan mong inumin ang kanyang bahagi! At hindi ka pinapayagang umalis hangga't hindi ka natapos!"
Sa gitna ng maingay na panunukso, si Ryan ay nanatiling cool at collected, ngunit may hindi mapag-aalinlanganang pahiwatig ng isang ngiti na sumilay sa gilid ng kanyang bibig.
Sa tabi niya, ibinaba ni Maisie ang ulo niya at nahihiyang namula.
Napakatingkad ng mapagmahal na tagpong ito na tumagos sa puso ni Jenessa.
Hindi niya alam kung kailan o paano, ngunit kahit papaano ay napunta siya sa labas ng hotel, napagtanto lamang niya nang tumama ang malamig na patak ng ulan sa kanyang mukha.
Binalot siya ng malamig na hangin at patak ng ulan, at hindi nagtagal, isang malakas na bagyo ang bumalot sa kanya hanggang sa kanyang mga buto.
Gayunpaman, hindi siya gumalaw kahit isang pulgada at nakatitig lang sa ulan. Bakit siya pinatawag ni Ryan? Isa lang bang pakana ang lahat ng ito para masaksihan niya ang kanilang pagmamahalan at matikas na isuko ang kanyang pwesto bilang asawa sa kanyang pinakamamahal na Maisie?
Bumibigat ang paghinga ni Jenessa. Tulala siyang tumingin sa paligid, naisip niyang wala na siyang magagawa kundi umalis sa kahabag-habag na lugar na ito.
Sa matigas at sinasadyang mga hakbang, humakbang siya pauwi sa ulan. Nakatayo sa pintuan, tinitigan niya ang pamilyar na bahay, ang kanyang mga iniisip ay lumilipad.
Dalawang taon na ang nakalilipas, nang ang kanyang pamilya ay nasa bingit ng bangkarota, sinubukan nilang iligtas ang kanilang sitwasyon sa pamamagitan ng pagpapakasal sa kanya sa pamilya Haynes.
Noong una ay ayaw ni Ryan, ngunit dahil pinipilit siya ng kanyang lola na may malubhang sakit, atubili siyang pumayag sa arranged marriage.
Ngayong bumuti na ang kalusugan ng kanyang lola at nakabalik na si Maisie mula sa ibang bansa, naisip ni Jenessa na baka oras na para mag-impake siya ng mga gamit at iwanan si Ryan.
Hindi alam ni Jenessa kung gaano siya katagal nakatayo sa harap ng bahay bago umabot sa tenga niya ang tunog ng makina ng sasakyan.
Pagkatapos, nagsalita sa tabi niya ang malalim na boses ni Ryan. "Jenessa, bakit ka nakatayo dito, sa labas ng ulan?"
/0/95084/coverbig.jpg?v=39aab295f0d3c05ae7660bc4eaedbffa)
Tingnan ang Higit pang mga Komento sa App
/0/73920/coverbig.jpg?v=62a774123a2e45ca8e1dddb2d579f846)
/0/72162/coverbig.jpg?v=59e9d603c81e4cf6a55456e7bf40d4f6)
/0/70483/coverbig.jpg?v=ffa2fb9711837bdcd94b758bc1bb7452)
/0/72036/coverbig.jpg?v=716984c41a9834769f1ae812b0ccebca)
/0/70485/coverbig.jpg?v=c6b882d0e4497ee32ad49bd0db106684)
/0/71268/coverbig.jpg?v=eceb908928e428a7d4f7db17ff50510e)
