Kapag Masakit ang Pag-ibig

"Congratulations, ma'am. Anim na linggo kang buntis!" nakangiting sabi ng doktor habang iniaabot sa akin ang resulta ng pregnancy test.

Nanginginig ang mga kamay ko habang hawak-hawak ang papel at tinitignan ang mga salitang naiintindihan ko. Isang beses ko lang siya natulog. Paano ako mabuntis?

Ano ang dapat kong gawin ngayon?

Kung sasabihin ko ba ito kay Elliott, matutuwa kaya siya at ipagpapatuloy ang kasal dahil sa baby?

Syempre hindi! Ang Elliott na kilala ko ay malamang na mag-aakusa sa akin ng pagtatangka na bitag siya ng isang sanggol. Siguradong hindi na magbabago ang isip niya tungkol sa diborsyo.

Lungkot at kalituhan ang bumalot sa akin. Nilagay ko sa bag ko ang report at lumabas ng ospital.

May isang makintab na itim na Maybach na nakaparada sa labas ng gusali ng ospital. Bahagyang nakabukas ang bintana. Kitang-kita ng lahat ang gwapo at malamig na mukha ng lalaking nasa driver's seat.

Gaya ng dati, ang taong ito ay nag-utos ng pansin dahil sa kanyang pagiging kaakit-akit. Ang ilang babae-matanda at bata, ay nalilibugan pa nga sa kanya habang ginagawa nila ang kanilang mga gawain.

Ang lalaking ito ay walang iba kundi si Elliott Crawford, ang lalaking responsable sa aking pagbubuntis. Siya ay mayaman at gwapo. Kung may nakakaalam kung gaano siya ka-charming, ako iyon. Nasanay na ako sa ganitong eksena pagkatapos ng maraming taon. Napapikit ako sa mga babaeng kumikislap sa kanya, sumakay ako sa passenger seat.

Bahagyang sumimangot si Elliott na kanina pa nagpapahinga habang nakapikit. Nang hindi iminulat ang kanyang mga mata, tinanong niya sa mahinang boses, "Tapos ka na ba?"

"Oo." Tumango ako at iniabot ang kontratang pinirmahan ng direktor ng ospital. "Mr. Kershaw sends his greetings."

Noong una ay binalak na mag-isa akong pumunta dito para mapirmahan ang kontrata. Ngunit nakasalubong ko si Elliott sa daan. To my surprise, pinasakay niya ako ng hindi ko tinatanong.

"Ikaw ay responsable para sa proyektong ito mula ngayon." Si Elliott ay hindi isang taong maraming salita. Ngunit sa tuwing siya ay magsasalita, ang kanyang mga salita ay may awtoridad, na walang puwang para sa argumento o mungkahi. Inistart niya ang makina, walang balak kunin ang kontrata.

Awkward akong tumango at binawi ang kamay ko.

Katahimikan ang naging salita ko sa tuwing kasama ko si Elliott. Kinailangan ko ng Herculean effort para masanay. Sa paglipas ng panahon, naging masunurin ako habang nagtatrabaho ako para sa kanya.

Si Elliott ay hindi nagmaneho pabalik sa villa. Sa halip, nagmaneho siya sa downtown. Gabi na noon. Saan niya ako dinala? Kahit na curious ako, hindi ako naglakas loob na tanungin siya. Nanatili akong tahimik gaya ng lagi kong ginagawa sa tuwing may ginagawa siyang kakaiba.

Nang mapunta sa aking isipan ang resulta ng pregnancy test sa aking bag, naramdaman kong may malaking bato sa aking bituka. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. Sinamaan ko siya ng tingin at nakita kong nakatutok ang malamig niyang mga mata sa kalsada.

"Elliott..." Sa wakas ay binasag ko na ang katahimikan nang pawisan ang mga kamay kong nakahawak sa bag ko. May mga butil ng pawis sa aking ulo at bumaba rin sa aking likuran.

"Spill!" Malamig na utos ni Elliott, naramdaman na niyang may sasabihin ako.

Ito ay hindi nakakagulat sa lahat na siya ay ganito. Palagi niya akong tinatrato ng ganito. Kahit na ikinagagalit ko noong una tayong magkita, unti-unti na akong nasanay. Huminga ako ng malalim at bumulong, "I am..." Simple lang ang mga salitang gusto kong sabihin.

Tatlong salita lang iyon. Gayunpaman, biglang tumunog ang kanyang telepono, dahilan para tumahimik ako at nagpatuloy sa pagkalikot.

"Ano na, Olivia?"

Ang ilang mga tao ay may kakayahang magmahal ng isang tao lamang sa kanilang buhay. Ibinigay nila sa espesyal na taong ito ang lahat ng kanilang pagmamahal habang tinatrato ang bawat isa na parang basura.

Si Elliott ay isa sa gayong mga tao. Ang lambing niya ay para lang kay Olivia Tucker. Kitang kita ko sa paraan ng pakikipag-usap niya sa kanya.

Hindi ko alam kung ano ang sinabi ni Olivia kay Elliott, ngunit bigla siyang nagpreno at umaaliw na sinabing, "Huwag kang umiyak, okay? malapit na ako. Manatili ka na lang sa bahay at hintayin mo ako."

The moment he ended the call, naging malamig at mabagsik ang mukha niya na parang pumitik ng switch. Tumingin siya sa akin at sinabing, "Get off!"

Ito ay isang utos na walang anumang lugar para sa negosasyon.

Hindi ito ang unang beses na iniwan niya ako sa tabi ng kalsada. Tumango ako, nilunok ang lahat ng salita, at bumaba bago pa niya maulit ang kanyang sarili.

Ang kasal ko kay Elliott ay isang aksidente at isa ring tadhana, ngunit wala itong kinalaman sa pag-ibig. Ang babaeng minahal ni Elliott ay si Olivia. Ako ay isang babae lamang na tumayo sa kanyang paraan ng pag-ibig; isang taong hindi na niya hinintay na itapon sa sandaling magkaroon siya ng pagkakataon.

Dalawang taon na ang nakalilipas, ang lolo ni Elliott, si Lorenzo Crawford, ay dumanas ng myocardial infarction. Habang nakahiga siya sa kanyang may sakit na kama, inutusan niya ang kanyang apo na pakasalan ako. Ayaw ni Elliott. Gayunpaman, wala siyang pagpipilian. Ang aming kasal ay impiyerno mula sa unang araw. Tinatrato niya ako na parang wala ako. Ngayong pumanaw na si Lorenzo, hindi na siya makapaghintay na hiwalayan ako.

Madilim na nang makabalik ako sa villa. Ang malaki at walang laman na bahay na ito ay palaging nagbibigay sa akin ng panginginig. Hindi ko maiwasang isipin na isa ito sa mga haunted house na pinakita nila sa mga horror movies. Wala akong ganang kumain. Marahil ito ay dahil sa pagbubuntis. Naligo na lang ako at nahiga na.

Idlip na sana ako nang marinig ko ang malabong tunog ng parking ng sasakyan sa harap ng bakuran.

Bumalik na ba si Elliott?

Hindi ba't nagpalipas siya ng gabi kasama ang kanyang pinakamamahal na si Olivia?