doro ay umalingawngaw sa buong bahay ng aking mga magulan

ang boses ay nanginginig sa pagkabigo. "Dalawang buwan na siyang hin

aalala ka, Mama, pero alam mo naman

agulang. Ang kanilang mga m

ang kanyang boses ay may awtoridad. "Kung hindi, sisig

anyang mga mata ay nakatitig kay

ng buwan na ang nakalipas. Ang yacht trip.

as. Alam kong delikado ang lugar na iyon. Ang

," bulong ko. "Baka

syon ay nakatuon kay Noelia. Ako, ang kanyang an

"Amalia! Tinulak mo ako!" sigaw niy

Alam kong hindi. Ngun

anyang mukha ay puno ng galit. "Paa

ng malakas na sampal. Isa pa. Isa pa. Hanggan

ang aking mga mata ay puno ng

ng mga mata ay puno ng galit. "Iwanan mo siya

as na bagyo. Ang aking mga tawag ay hindi

om. Ang aking mga huling sali

nulungan. Ang kanyang te

ako katigas ang ulo. Ang kanya

ang kanyang tinig ay malamig. "Si A

sip ko lang na sana ay magkaroon ak

lawin," bulong ko. "Nang wala si Noelia at Da

kasama ko sila. Ang aking puso, na matag

ko na magkakaroon ako ng pamilya.

ng pagmamahal. Ang bahay ng aking mga

g mamahaling gamit. Ang aking

uwedeng magsuot ng aking mga damit," sabi ni N

aking mga damit at pinasuot sa ak

g nagmamakaawa sa kanila para sa isa

pangungulila. Ang aking p

kaawaan. Ang kanilang pa

g lahat ng aking ari-arian sa kawanggawa," sabi n

ono. Ang mukha ni Er

bulong ni Luciano, ang kanyang mukha ay puno

puno ng pagkabigo. "Kailangan nating bantayan n

ing telepono. Matagal niyan

. Ang telepono

ang kanyang mukha ay puno ng galit. "Nas

gaano ka katagal m

mukha ay puno ng pagkabigla.

iano, ang kanyang boses ay may halong pag

ay ni Lola," sabi ni Dario. "Alam n

ng ay bahagyang naka

e control at binuksan ang

e ay nakasulat sa malaking letra. "Natagpuang

ikit, ay bumukas. Ang aking puso, na mata

tanong ni Dario, ang kanyang