He's Gay

r 2

h Hospita

EA

in po bang improvement ?" Tanong ko sa docto

ood news. It has been two years and I am really grateful to him since

ngkot na sagot nito kaya napayuko na lang ako. Paulit-ulit na lang ang naririnig ko tuwing dumadalaw ako. Walang nagbabago

Ilang taon pa po ba ang kailangan kong hintayin?" Naiiyak na atungal ko. Kapag nagpat

ears or 10 years and so on. You should just wait and pray for your mo

to answer the call while I silently listened to him as he talks to the other line. Batid ko naman na hindi ganoon kadali maging Doctor at marami silang pasy

life is completely perfect but things changed when we encountered a car accident. Halos dalawang taon na rin ang lumilipas simula nang maganap ang aksidente kung saan namatay ang P

ligan niya sa pagluluto saming magkapatid ay si Kuya Rhed pero ngayong wala na sila pareho, hindi na iyon gaanong katulad ng dati kaya unti-unting nag-alisan ang mga tao. Kinalaunan, nagtanggal na rin ako ng mga trabahador dahil wala na akong maibigay na

pag-asa. Wala akong makapitan kundi ang sarili ko lang, pero sa tingin ko kaunti na lang at malapit na akong sumuko. Bukas ng umaga tuluy

abalik ako sa aking ulirat. "Are you okay? Kanina pa

po, I'm sorry Doc." Hinging pasensya ko. Kailan

ve to go. We have an emergency." Sinse

n kong magpakatatag para sa sarili ko at kay mama. Naniniwala akong mabubuhay pa siya kaya hindi ako sus

aking balikat. Nagpaalam na ako sa doctor at umalis. Gabi na rin kasi kaya kailangan ko

Pagkarating ko sa apartment ay gayon na lamang ang ikinagulat ko nang makitang nasa labas na laha

nito sa gilid. Ibinaba naman ng la

ang mga gamit ko?" Sita ko kay Al

kita, halos apat na buwan ka nang walang bayad sa akin para sa upa !! Anong tingin mo sa akin nagpapatira ng libre ?!!" Bulyaw n

ipit lang po talaga ako ngayon!" Pagmamakaawa

sa iyo lumayas ka na! Hindi ko kailangan ng mga taong katulad mo na

lam kung saan ako pupunta dahil wala na rin akong kaibigan na tutulong sa akin. Simul

na kaya!! ayoko na ma !! Gusto ko ng mamatay!!" Sigaw ko na parang baliw. Bakit nga ba hindi na lang ako namatay kasama

ko. Napaupo na lang ako sa isang tabi at niyakap ang sarili, dala nang panlalamig. Hating-gabi na, sobrang dilim na ng mga daan. S

n ata nila ang magiging kapalaran ko. I'm sorry, God. "Rhea, mas maganda na siguro ito. Ayoko na *hik* Hindi ko na kaya." Kausap

Bulong ko sa sarili ko bago

*