C

N IS 1ST P

2 YEAR

yan, sa mga walang kwentang amo mo!"

la nang maghiwalay kami

aasahan, iyon nga lang ay mahil

a maabot minsan. Mabuti na lang at palagi niya ak

n naman ang mga sinasabi niya. Kaya minsan hindi na lang ako umi-imik at h

ang ibang aasahan sila Papa. Pare-parehas kami

roblema ko tungkol sa familly matter. Simula kasi nang magh

sarili. Naghirap ang pamilya namin at may pinagdaanan na matinding pagsubok. Nauwi ako s

bahay roon sa Tanay, hindi na namin

o at tumawa na para bang nai-insulto. Ito ang ayoko s

muli. Ako ang magiging talunan sa huli. The

kakasabi ko para maintindihan niya at hindi niya maisipan na galit

ka na na-hospital!" Napabuntong hininga ako at tumingala sa lan

appened

hindi ko na siya hinintay na sumago

indi kami ayos o hindi maayos ang pakiramdam ko. Nagpapasalamat naman ako, dahil sa

o sa Pasay, mas maayos pa ang trato nang

ustong mapalapit kay Renson, ay

sishan ko na nang lubos. Pinamukha sa akin ni Renson na para akong i

it. Sa kaniya nagsimula magka

halos hindi na nila ibigay ang sah

g isang buwan bago nila ibigay o di kaya minsan ay hihintayin

umalis na ako rito. Pero ano ang

kumita ako, para kapag naubos ang bigay ni Ate Celia kila Papa ay may kasunod na magpap

ko magisip

d ko, na siyang inaasahan ko na mai-bibigay ko sana kay Pap

apa ko," paalam ko sa amo ko. Nangasim nama

trabaho?" nabigla ako sa tanong

ga noong June pa. Pero kinulit ko lang sila a

w niya maniwal

y. Masyado na kasing toxic ang pagiging trato nila, at hindi na makatarungan min

mimilit niya. Humugot ako ng hininga, hin

damit nila, halos dinaga na dahi

ipatan, teh," Nakangiti

ka raw sa kapatid niya

p ang balitang iyon? Su

ulog. Kung anu-ano pa rin ang inuutos nila sa akin, at saba

gitan. Dinadaan ko na lang sa bunto

agal-bagal mo!" Sigaw ni Jo.

. Ilang beses ako lumunok ng pride para hindi siy

o itong selopin, pero nakita ko pakalat-kalat sa lamesa!

ginawad niya. Siya ang Boyfriend ng kaibigan ko, at

trabaho ko ay hindi na ako natulog. Umakyat na sila sa taas at doon natulog sa kuwarto. Ako

to sa bahay namin. Pero ngayon, lum

g ko. Mahirap na may makarinig sa sinasab

arinig ko ang halakhakan nila at mukhang may pinaguusapan sila. Hi

ang tawa. Kung anu-ano pa ang narinig kong masasakit na salita, mu

yon, mas kailangan ko ang m

pera na nakakalat sa gilid. Nagdadalawan

g makain, ang pamilya ko. Higit ang h

ado lahat ng pinto ng bawat kuwarto, ay dinampot ko na ito. Nil

igay sa kaniya ni Ate. Hindi naman ako pwede mang-utang kahit kanino, da

ghusga? Aasa pa ako n

e. Tumingin ako sa kaniya, at naki

ata siya

ng umaga. Linggo ngayon at tatlong araw na a

na umal

is mo?" natigilan ako. Pero agad

anging s

iya sa akin, pero hindi pa rin ako tum

Ate." pambibig

ko ang pagka-gulat sa mga mata niya, pero hin

anila, simula ng araw na iyon.

na ulit an

go, pero pinili kong makauwi na sa Pamilya ko. Siguro a

hay namin na si Ate Cristy. Tapatan kasi itong pabahay sa Village ng Waray. At ma

sa may bandang Cainta,

ahay, pagkatapos ko mak

asok sa loob ng bahay, may nahagip ang mata ko sa gilid na nakatambay. Pa

man ang pamilyar din na tibok sa puso ko. It was 2 y

o. Halos dalawang taon din pala a

lugar na ito. Nag-chat lang ako kay Christoph na n

ako sa pagdidilig ng halaman sa tapat, na

ang makilala ko

sta?" balik na

anong oras ka n

po," magalang

nalaman niyang napabisita ka uli

pagbibitin niya ng salita. Hinuhu

es ko, kaya nagpatuloy na siya sa pagpasok sa loob ng bahay n

ong sa sarili. Pinagkibitan ko na lan

rysant

isang lalaki na bumati sa mismong tabi ko. Nagwawalis

lang at nakasuot ako ng bra, dahil kung hindi ay masis

unot ang noo ko, dahil sa sinabi niya. Hindi ko kilala ang taong nas

si mukhang sosyal na sosyal ang buhay mo roon sa Ma

mbit niya ng magpatuloy pa r

Kumunot ang noo niyang nakababa ang tingin, sa akin

i kita kilala," malumanay ang pagkakasabi

min. At alam ko ang iba rito gusto maki-chismis

ko. Napayuko naman ako at saka pumasok na sa bahay, para

i sa akin. Araw-araw ko rin nakikita ang lalaking kumausap sa akin noong isang ar

ng inaalagaan ko, noong unang lipat ko rito sa W

awag ko ri

asok si Kisha sa gate, nang walang pasabi. Kung alam ko lang sana na gani

habang nagi-scroll sa feslabook. Ngumisi ako sa

sa kaniya n'on, dahil palagi niyang tinatanong ang Fesla

siya palagi sa akin. Kapag hindi na niya nakuha

kape" utos ni Papa. Tumayo ak

y, nang marinig ko ang boses ng lalak

pero nabanggit ni

lan ni Crisa

nasabi, e! ang

sa Fb? Tsk, pati ba iyon kailangan niya malaman?

hindi naman ako nakakakuha ng chanc

at parang kilala na