sabay ng pagdating ng mga pangunahing putahe, is

ster bisque ang lumipad sa ere

yang anak, kundi papunta kay Hannah. Ipinulupot niya ang kanyang m

kido ay tumalsik sa aking braso at dibdib. Isang ma

, hindi para tulungan ako, kundi para puntahan si H

as na marmol na may nakakakilabot na tunog. Tumingin ako sa ibaba at

pit kay Hannah, ang kanyang mukha ay maputla sa pag

n kung may paso siya. "Hannah, mahal ko, ayos ka lang ba

a, ganap na walang kamalay-malay sa akin na nakahiga

n. Pero hindi n

alab sa galit. "Kasalanan mo lahat ito!" sigaw niya sa akin

na para bang ako ang nag-orkestra ng buong in

to. "Dalhin kita sa ospital, para sigurado," malambing niyang sabi sa kanya. Pagkatapos, ine

sa huling pagkakataon. "Sana mawala k

Itinulak ko ang sarili ko pataas, manhid ang aking katawan. Naramdaman ko ang paso sa aking balat

papuntang osp

ond-degree, at ang siko ko ay may bali. "Ang paso ay nagpapakita na ng

ng kamay. Na-admit ako sa isang standard room, ang

lang tumawag. Walang bumisita.

g kaakit-akit na Senador Montenegro at ang kanyang kaibig-ibig na anak, na ginugugol ang bawat

la. Dahan-dahang nilalagyan ni Augusto ng pamahid ang isang maliit na pulang marka sa braso ni Hann

to, naaawa ako kay Carmela. Sana okay lang siya

nyang ginagawa. "Nagtatantrum lang siya.

buhay nang wala tayo. Babalik siya at hih

pat siguro mas maging mabait ka sa kany

nang may ganap na katiyakan. "

. Ang aking mga taon ng kompromiso, ng paglunok sa aking sakit, ng pag-una sa kanilang mga pang

umuyom, ang aking mga kuk

akin na kumapit sa isang hibla ng pag-asa, ang bahaging nagmamahal

agay. Hindi ako mabu

ay u