k ang telepono sa aking bag. "Kinukumpirma ang

ng kasinungalingan. G

alala. Niyakap niya ako, ang baba niya'y nakapatong sa tuktok ng ulo ko. "Ang

agdampi. Naramdaman ko na naman ang

ta ako," sabi ko, i

sabi. "Tatawagan ko ang restaurant na 'yon at pagsas

as kaysa sa inaasahan ko. Pati ako ay

a pagkalito. "Eli? Anong problema?" Sinubuka

pinipigilan ang galit. "Sorry. Masakit lang.

malambing at nagpapakalma ang

aging kulay ube na may pasa. May paparating

initigan ang sarili ko sa salamin. Mukha akong maputla, ang mga

kod ko, ang ekspresyon niya'y pe

O lahat ba ito ay isang pag-arte lang, isang pape

sang maliit na pagkakamali. Isang paglalandi. Magagalit ang mundo, tapos ay tatanggapin siya ulit nang buong-puso.

isang pag-ibig na basag, isang pangako na kasinungalinga

ang akong t

y niya'y nasa likod ko. "May kilala ako. Ang pi

ayaman. Ang doktor, isang lalaking may kulay-pilak na b

o sa ibabaw ng kanyang salamin. "Stress ito. Isang ma

si Dustin. Tinaw

nong ni Dustin, parang

gre-react sa isang bagay na nagdudulot sa kanya ng matinding emosyonal

anong sa kanyang mga mata. "Eli?

ng la

oktor, ang boses niya'y puno ng kanyang karaniwang kayabangan. "Sabihin mo l

kabit na nagdadalang-tao ng anak mo, Dustin. Hindi mo

yos nito ay ako. At ang s

arera na isinantabi ko para sa kanya, para sa kanyang pag-angat. Ha

o," anunsyo niya habang pauwi kami. "Magre-rela

mong presentati

mi," sabi niya, walang

Yung nasa bulsa niya. Tiningnan niya

g pansinin

'to," s

ahina ang boses. "Nangak

, ang pag-aalinlangan. Gust

hintay," sabi ko, may

sa tumutunog na telepono. Sa wakas, b

dali lang, tum

, garalgal na tunog mula sa r

an ang volume. "Si Jami lang," sabi niya, medyo pilit a

ng simpatya ang boses. "Dapat puntaha

uwag. "Sigurado ka? Pwede akong

sa oras," sabi ko. "

yan. Pinanood ko siyang tumakbo patawid ng kalsada, hindi papunta sa opisina, ku

ang. Isang litrato niya, mukhang umiiyak,

'Akin na siya