it ang boses ng director sa kabilang linya. "Pero naiintindihan mo ang mg

angan ko. Isang lugar para maglaho. Ang tanging

pangako niya. "Ipaalam mo lang sa ami

ng pag-asa ang pumutol sa pamam

namin. Ang isiping iyon a

a kabalintunaan. Isang pares ng magkatugmang tasa ng kape sa counter. Isang naka-frame na larawan namin sa araw ng aming kasal s

unang pumasok, nabasag sa ilalim ng bag. Sumunod ang picture frame, nabasag ang salamin. Pinunit ko ang bawat larawan namin mula sa frame nito, ginuta

ng mga ito sa gilid ng kalsada, isang naglil

mga research paper, ang aking mga damit. Lahat ng akin. Nag-ayos ako ng isang ship

si Marco nan

Ibinaba niya ang kanyang briefcase at niyakap ako, ang k

s kita," bulong n

ng babae sa kanyang damit. Ang tanging naiisip ko ay ang paghawak niya sa sanggol

braso. Nawala ang kanyang ngiti, napalitan ng pa

," sabi ko, pa

rye ng mga nakabalot na regalo mula sa kanyang briefcas

ang parehong pabango na suot ni Hayden sa ospital. Ang parehong pabango na ibinigay niya sa akin para sa aking kaarawan noong college, nakalimutan ang matinding allergy ko sa

imuta

a niya at itanong kung paano niya nagawa ito. Ng

ta, matigas ang boses ko. "Gusto ko

god na pasensya. "Napag-usapan na natin ito. Kakalunsad lang ng kumpanya ng isang bagong

mula sa kinatatayuan ko-ang boses ni Hayden sa kabilang linya,

akin. Ang kanyang pag-ibig, ang kanyang h

ng tatak ng kanyang pagkakanulo. "Trabaho lang," maluman

abang sumasakay siya sa kanya

epono ko na may notification. Isang friend request mula sa isa

i Leo sa parke, sa isang restaurant na dati naming pinupuntahan, sa isang carousel. At sa ilalim ng mga larawan, isang serye ng mga k

ap ay nagpakita bilang isang pisikal na dagok. Napayuko ako, ang kamay ko ay na

ng isang doktor, alam ko ang mga senyales. Isang posibilidad, parehon

umuwi nang

l. Humingi ako ng tulong sa isang pinagkakatiw

resulta, kumikislap ang mga mat

boses ay puno ng kagalakan na hindi ko