Mort

owe, sa isang tahimik na café sa BGC. Ang usok na umaakyat mula sa aking tas

anyang tailored blazer, ay hinalo ang kanyang latte, ang kanyang tingi

song-s

n ang lalaking iyon na parang siya ang nagbitin ng buwan. Binuo mo ang buong karera mo sa paligid niya, lumipat ka sa kanyang kumpanya para suporta

a salita ay parang manipis at hindi sapa

ko sa kanya ang natit

alan. Agad na tumigas ang mga mata ni J

sa aking pagsasama. Si Blake ay obsessed sa privacy, isang kuta ng mga password at naka-lock na mga file sa kanyang computer, ang kanyang te

ang pampublikong gallery ng kanyang panahon kasama ang babae. Mga larawan nila na naghahalikan, na may mga caption ng mga inside

g pinakamasarap na matitikman mo," pangako niya. Nang maglaon, nang makita ko ang isang larawan niya at ni Isabelle sa parehong booth, isang walang laman na plato

anyang partner; isa akong stand-in, isang ghost actress sa muling pagbuhay ng kanyang sariling nakaraan. Hindi niya lang

matatag, na humila sa akin mula sa paikot-ikot na masakit na mga alaala. "Sigurado ka ba, K

ilang isang hamon sa kanyang awtoridad,

ang niya," sabi niya pagkatapos ng aming kasal. "Hindi tulad ng babaeng hindi niya kayang mabuhay nang wala." Hindi ako nakinig.

g langit, "parang sinasabi ng lahat na mainit ang kalan. Pero hindi mo talaga na

nagpapalabo sa mundo sa labas. Ilang minuto ang lumipas, lumitaw ang fiancé ni Ju

, inabot ito sa kanya bago siya dahan-dahang

ang mga mata habang nakatingin sa kan

kalkuladong transaksyon ng aking sariling pagsasama. Wala kami niyan ni Blake. Mayroon kaming mga iskedyul at obligasyo

o, pilit na ngumiti. "Hihintay

. Ang tanong ay umalingawngaw sa aking isipan, isang tanong na matagal ko nang itinataboy. Bakit napakahi

ig na mukha. At pagkatapos, ang sagot ay tumama sa akin na may

ong maging pinakaperpektong babae sa

at na mahal. At hindi n