img De wonderstraal  /  Chapter 1 No.1 | 1.79%
Download App
Reading History
De wonderstraal

De wonderstraal

Author: Jules Verne
img img img

Chapter 1 No.1

Word Count: 2960    |    Released on: 06/12/2017

am en bro

et

et

es

et

et

weerklonken. Dat geroep was een onveranderlijke gewoonte van broeder Sam en van

venmin de waardige draagster daarvan te voorschijn komen, als wa

ersoon, die zich met de muts in de

ndende, die op den kozijnmuur zaten van een venster, welker drie g

ess?" zei hij; ?maar die is

zij dan,

s Campbell, die in

ernstig op een teeken, da

e ooms van Miss Campbell. Het waren Schotten van het oude ras, Schotten van een ouden Clan der Hooglanden, zij telde

aren de broeders van hare moeder, die, nadat zij na een kortstondig huwelijksgeluk van slechts een jaar, weduwe geworden was, door een snelverloopende ziekte in het graf gesleept werd. Sam en Sib M

e geen andere rol op dit onderaardsche te vervullen hebben dan die van voogd. En dat was nog niet genoeg gezegd: de oudste had zich tot vad

am! hoe vaa

, als de broeders Cheeryble uit de London-City, de twee meest volmaakte wezens, die uit het vruchtbare brein van Dickens geboren werden. Het zou onmogelijk geweest zijn, een meer nauwkeurige geli

algemeen dezelfde denkbeelden over alle zaken verkondigden in geheel overeenkomstige uitingen, zoo kon de een steeds den volzin van den anderen eindigen met dezelfde uitdrukkingen, onderstreept en gezinteekend door dezelfde gebaren. In 't kort, die twee wezens vormden slechts één, hoewel er eenig onderscheid in hun lichamelij

e stoffen daarvoor van goed engelsch laken, zij een gelijken smaak aan den dag legden, behalve dat-wie zal

stand van elkander, stil blijven staan, wanneer het uur van de groote levenshalte gekomen zou zijn. In ieder geval waren die twee zuilen van het stamhuis der Melvill's nog stevig. Zij zouden nog langen tijd het

al heen in de kalmte van dat onbekommerd bestaan, hetwelk door het bezitten van een vermogen te weeg gebracht wordt, zoo moet men hen daarvan

n enkele levens-onregelmatigheid te verwijten hebbende, bestemd om, zon

met beeldspraken en aanhalingen, aan den beroemden kasteelbewoner van Abbotsford ontleend, en meer bepaaldelijk aan de epische gedic

worden op de met verf bekladde zinken platen, die boven de tabakswinkels in den wind krassen. Zij snoven zooveel en zelfs meer dan iemand, wie ook, aan deze of gene zijde van de Tweed. Maar, kenmerkende bijzonderheid, zij bezaten slechts één snuifdoos, die evenwel bijzonder groot was. Dat draagbaar voorwerp ging steeds uit den zak van den eenen in dien van den anderen over. Dit was als een band tus

delszaken. Zij beweerden dan ook niet, er iets van te begrijpen. Op staatkundig gebied waren zij nog minder thuis, hoewel zij wellicht Jakobus-Gezinden mochten heeten, die eenige vooringenomenheid jegens het regeerend huis

haar meest geheime gedachten te ontraadselen, die gedachten te besturen als het moest, die te ontwikkelen als het noodig wa

, dan hadden zij juist zoo'n braven jongen gevonden, wien d

alzoo uit,

slaat het vijf uur, zij za

ij te huis z

r Sam, een zeer ernstig ge

b, zal onze dochter den leeftijd

Sam. Is zij niet even bekoorlijk als d

n naar een goed s

door de bevallighei

r geestes

nkelijkheid hare

nering dan Flora Mac Ivor, de groote e

an uit den Oudheidkundige, uit Guy Mannering, uit den Abt, uit het Klooster, uit de Mooie Meid van Perth, uit

k, die wat snel opgeschoten

r Sam. Ik heb mij laten zeggen, dat de

is, broeder Sib, want die schiet

den struik voort, broeder,

jfeld tevreden over; want zij wekte een zelfden glimlach van tevredenheid op hunne goedige gezichten. De gemeenschappelijke snuifdoos werd door broeder Sib te voorsc

eheel en al over

ltijd, br

de keus van

en, een die meer in haar smaak kan vallen dan die jeugd

gevoelens jegens

ed onderwezen, heeft zijn graden op de Hoog

atuurkundige a

ige als Fa

alle zaken op dit onder

aperen, laat het welk moeilijk vr

uit het graafschap Fife en is daarenbove

spreken, dat zelfs met zijn al

s Melvill dat nog niet als een koopvernietigend gebrek beschouwd hebben. Het is waar, dat die gezichtkundi

, wanneer miss Campbell op Diana Vernon geleek. De lezer weet het toch. Diana Vernon koesterde geen ander gevoel voor ha

aren geheel en al behept met de onervarenheid van oude jonge

broeder Sib; en onze jonge vriend scheen ni

hare schoonheid en hare bevalligheid te verheerlijken gehad, dan zou h

der Sib, dat wil zeggen: de onvergetelij

ef: ?Zij verlaat hare schuilplaats, waar zij in het geheim zuchtte en verschijnt,

chtstralen, broeder Sib, en het geschuifel van haar lichten tr

halingen staakten en uit den nevelachtigen hemel

lena onzen jeugdigen geleerde bevalt, h

merkzaamheid geschonken heeft, die de verheven hoedanigheden, w

wij haar nog niet hebben medegedeeld dat het tij

estigd hebben, verondersteld dan ook al, dat zij eenigen tegenzin, nie

delijk ?ja" antwoord

ctus, broeder Sib, die na lang

geschreeuw en luttel wol" ein

ak, en die aangegeven ontknooping scheen hun even natu

lijk was een geklonken zaak! Welke moeielijkheid zou zich nog kunnen voordoen? De jonkman had hun de hand van het jonge meisje gevraagd en deze zou wel haar

us der Orkaden in het hervormingstijdperk ongeschonden was gebleven. Neen! zij was een te lomp gevaarte en bij gevolg niet vroolijk genoeg voor een huwelijk, dat volgens de gebroeders Melvill een on

ij zoo praatten, vestigden zich door de ramen hunne blikken op het fraai geboomte, waaronder miss Campbell thans wandelde, op de groene grasperken, door beekjes met ruischend water omzoomd, op de lucht met haren lichtgevenden nevel, die in de Schotsche Hooglanden schijnt te huis te b

heen met roosjes op d

eer eenvoudig zou voltrokken worden, dan zou zij moeite hebben om hare ooms reden te doen verstaan, en die ooms zouden het wel tegen haar opnemen en hunne plannen doordrijven, al was dat ook voor den eersten keer in hun leven. Neen! zij zouden noch daarin, noch in eenig ander geval toe

de wangen, het gevolg van een vluggen renloop in het park. Hare hand zwaaide een opengesl

gen, oom Sa

rgen, liev

vaart

erbe

Sam, ?wij hebben iets

ben mijn oompjes gesmeed?" vroeg miss Campbell, wier blikken n

ensch, den heer Aris

n ke

agt hi

ij mij mishag

evalt

ij mij bevall

, na rijpe overweging, hem je

den meest welluidenden lach, die ooit b

trouwen?" vroe

ee

" vroeg br

at wel in tegenspraak met haar lachend mondje was. ?Nooit! m

roeder Sam en broede

roenen Straal niet

Download App
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY