Broken Vows

Simula

Tama nga ang sinasabi ng iba. Kapag sobrang saya mo, mas grabe ba ang gagawing pagbawi nito sayo.

We are happy, then. We were happily married to each other. Mas doble talaga ang saya mo kapag kasama mo ang taong mahal, kapag kasama mo ang taong inaasam mong makasama habang buhay.

We were an epitome of a perfect couple. Sobrang perpekto at sobrang mahal na mahal namin ang isa't isa na para bang wala ng makakabuwag sa amin.

I don't know what happened. Did I lost track of our perfect marriage? Because the last thing I know, our relationship was already falling, and is very ready to break.

Sobra akong nasaktan. Did I live too much on what I thought, a perfect marriage?

Three years had passed after our marriage, and he turned cold, for no reason. Clichè? No. It's not just a story. It is MY story. And it is happening to me.

Buong akala ko ay mababasa ko lang 'yon sa mga nobela o kaya ay nakikita ko lang sa mga telebisyon kaya hindi ako naniwala. Pero posible pala talagang magsawa ang isa? O mawalan ng pagmamahal ang isa sa oras na hindi mo maibigay ang bagay na hinihingi niya?

Possible ding...posible ding hanapin niya ang bagay na 'yon sa ibang babae, na kailanman ay hindi ko maintindihan kung bakit. Bakit may mga lalaking hindi kayang makontento sa mga asawa? And some may even choose to have a mistress.

Minsan, natatanong ko din, kung bakit niya pa ako naisipang pakasalan gayong hindi rin naman niya ako paninindigan?

Nasaan na ang mga pangako niyang sinasabi niya sa akin noon? Hindi ako sasaktan? Hindi ako papalitan? Punyeta! Lahat ng ginagawa niya at puro kabaliktaran!

"That's only one time, wife. Hindi na 'yon mauulit pa. Promise."

Ang dali niyang magbitaw ng mga pangako. Sa sobrang bilis, mabilis niya din itong nakakalimutan. Inulit na naman niya. Inulit na naman niya ang bagay na ikinalulungkot ko ng sobra.

Hindi ko siya mabigyan ng anak sa halos tatlong taon naming pagsasama, pero tama bang hanapin niya ang bagay na hindi ko maibigay sa ibang babae? Tama bang lokohin niya ako ng paulit-ulit, habang paulit-ulit siyang humihingi ng tawad at nangangakong hindi na 'yon mauulit pa?

He was never loyal since then. I drowned myself at work while he drowned himself with his women. And I am so stupid to admit that I can't...I can't annul him because I love him. Kahit na nasasaktan na ako sa pagmamahal ko sa kaniya. Kahit na sobrang hirap na. Hindi ko kayang makipaghiwalay sa kaniya dahil mawawala din ako. Hindi ko malaman pa kung saan na ako magsisimula.

Martyr? Yes. Kung korona lang 'yan, siguradong hindi ko magagawang ipasa 'yan sa iba dahil...sa akin lang naman 'yan nababagay. Ako na siguro ang magmamay-ari niyan habang buhay.

Ang nakakatawa lang, nagagawa ko pa rin siyang patawarin. Nagagawa ko pa rin siyang...ngitian at tawanan. Nagagawa ko pa rin ng lahat 'yon sa mga taong nakapalibot sa akin na para bang okay lahat sa akin. Na para bang wala akong problemang dinadala.

I am good at playing pretend. I am too good at that game that some people thinks it is always alright to hurt me because I easily forgive. I easily forgets. I easily smile at the one's who wronged me.

Minsan, naiisip ko kung ano nga ba ang papel ko sa mundong 'to. Am I just a decoration? Or just an instrument? Do I deserve this? This is not what I prayed and hoped for! I was sure of that!

"Wife, she's Stephannie. Annie, she's my wife, Yshien."

Itinago ko ang mga kamay ko sa aking likuran nang magsimula itong manginig. I swallowed the lump in my throat as I forced my mouth to lift a smile at the woman in front of me.

Insecurity burned my whole being as I look at her. Hindi ko maiwasan 'yon. Pang-ilang ulit na bang may dinalang babae si Ansel sa bahay? Sa sarili naming bahay mismo. Pero ngayon ko lang naramdaman ang matinding insekyuridad habang tinititigan ang babae. She's...a lot more different compared to the other women that Ansel brought. She looks perfect. She's definitely gorgeous. And I hate to admit it, but her, compared to me, I would probably have the lowest score.

And the way Ansel hold her. He hold her with so much care, comfort, and gentleness that I didn't even see with the other one's he brought here.

She's special. So special that my husband was even drowned to her.

And it hurts seeing him look at her. Ganun niya ako kung titigan noon e. I was special for him too, noon. Pero noong hindi ko na maibigay ang gusto niya... Parang nabawasan na ang pagka-espesyal ko.

Magkasabay silang pumanhik papunta sa itaas. Ansel was holding her waist, and he was animatedly looking at her while she was talking about something. Ang dating ngiti na binibigay niya lang sa akin, binibigay na niya din sa iba. Dati ako lang 'yong nagpapatawa sa kaniya e, pero ngayon, iba na ang gumagawa nun. Ako lang. Ako lang 'yong binibigyan niya ng ganung titig dati e, pero ngayon, ngayon may iba na siyang tinititigang iba. Titig na...

Hindi na niya magawa sa akin.

Umiiyak ako habang hinihiwa ang karne ng baboy. Hindi ko lang alam kung hiwa pa ba ang tawag dito gayong...nagkanda-gutay-gutay na ang karne. Hindi ko naman gustong mapag-buntunan ng galit ang karne ng baboy e, pero hindi ko lang kasi mapigilan ang sarili.

Sobrang nasasaktan na ako. Bwesit naman kasing pagmamahal! Pwede naman akong magmahal e! Pero sana naman hindi na ako ginawang marupok!

Gustong gusto ko ng kumawala! Pero sa tuwing...sa tuwing inaalala ko ang mga vows niya sa akin noong kasal namin ay napapahinto ako. Tapos, magkakaroon ulit ako ng bagong pag-asa. Bagong pag-asa na sana, sana ay magawa pa rin ni Ansel ang mga naipangako niya sa akin noong kasal namin.

Araw araw kong hinihiling na sana...

Sana maalala niya ang mga vows niya sa akin noon para makapag-simula ulit kami di ba?

I won't let our marriage be a result of a Broken Vows.

Kung kakayanin ko pang lumaban, lalaban ako. Lalaban ako kahit ubos na ubos na ako.