/0/26680/coverbig.jpg?v=fbfa65f1fa97c592b17b75c2fb5f0910)
Rome Saavedra never wanted anything else in his life but to please his surrogate father, the man who kept and fed him when the world itself turned its back on the bastard that he is. Para gawin iyon ay kailangan niyang tanggalin ang kahit anong bumabalakid sa plano nito, ang isakatuparan ang isang misyong buong buhay niyang pinaghandaan at ipinangakong gawin. Armed with skills and a hunger to be loved back, Rome pointed his sniper gun at the old man who was silently drinking his coffee while reading the early newspaper. It was such a beautiful morning. Pero paano kung kakalabitin na lang niya ang gatilyo ay biglang bumukas ang pintuan ng pinagkukublihan niyang kwarto kasunod ng mahigpit na pagyapos sa kanya ng basang-basang si Margaux Montenegro - ang anak ng milyonaryong dapat niyang paslangin? Which of the two will die first? The old man whom the 'bastard' was aiming to shoot? Or the warrior's heart that doesn't mean beating for anyone at all? **** ALL RIGHTS RESERVED. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or any information storage and retrieval system, without the author's permission, except where permitted by law. This is a work of fiction. Names characters, businesses, songs, places, events, and incidents are either products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual people, living or dead, or actual events is purely coincidental. ISBN: 978-621-96523-0-8 epub:978-621-96523-1-5 But what if the door of the room he was hiding in suddenly opened? Surprised by what happened, he wasn't able to take his eyes off of the beauty that instantly appeared on that door. Ladies and gentlemen, meet Margaux, the only woman in this world he wasn't supposed to love at all.
"SHOOT!" MUNTIK MADAPA si Margaux nang mabali ang takong ng kanyang high heels. Cursing, she took her shoe off and inspected it. Kung mamalasin nga naman.
Tired from a long flight and with her pair of favorite shoes hanging in her left hand, she continued dragging her baggage against the marble floor of Montenegro Corporation.
Ang totoo ay hindi na niya alam kung may paglalagyan pa siya ng dagdag na disappointment sa kanyang katawan. Getting there had been a bitch enough-hours of sitting inside a plane, over-priced taxis, and an excessive amount of traffic that is only available in the streets of Manila.
Naipilig ni Margaux ang kanyang ulo nang maalala ang paghambalang ng mga usisero sa kalsada kanina. Paano nga ba niya makakalimutan ang pinagsasabi ng napagtanungan niya?
"May binaril po, Ma'am!" the witness excitedly reported. Nainip kasi siya sa tagal ng usad ng sasakyan, nagtawag tuloy siya ng street vendor. "Ang galing nga noong eksena! Parang pelikula-"
Hindi na niya pinatapos ang sinasabi ng lalaki, nang yamot na pagsarahan niya ito ng bintana. Sumasakit na ang likod niya sa pagkakaupo sa taxi. May nagbarilan daw sa gitna ng highway. Ano namang pakialam niya roon? The only thing she cared about was meeting her papa. Marami na siyang problema para isipin pa ang naganap.
'This is not happening.' Napabuntong-hininga si Margaux oras na marating ang huling pinto sa pasilyo. Trying to calm herself, she stared at the grandiose door and took a deep breath. Medyo matagal na panahon na rin mula nang huli siyang tumayo sa mismong lugar na 'yon. Weird, pero wala pa ring nagbago sa nararamdaman niya kahit ilang taon na ang nagdaan- nakakanerbiyos pa rin.
She then released her breath in a thin whistle, pouting a little while still staring at the door. Kinakabahan siya. Hindi 'yon maitatago ng panlalamig ng kanyang mga daliri.
Nang pakiramdam ni Margaux ay nakapag-relax na siya nang kaunti ay mabilisan niyang inayos ang kanyang palda. She smoothed her palm over the creases of her skirt. Pinasadahan niya rin ng mga daliri ang kanyang nakalugay na buhok, bago siya mahinang kumatok.
"Papa?" Wala siyang nakuhang sagot.
"Papa? Can I come in?" Still no answer.
"Pa?" Kumatok siya ulit, pero wala pa rin.
Sinipat niya ang kanyang suot na relo at napakunot-noo nang makita ang oras. Alas-kwatro pa lang ng hapon. It was still office hour.
Curious na dinikit niya ang kanyang tainga sa pintuan. Biglang nawala ang kanyang kaba nang makarinig ng mga kaluskos mula sa loob ng k'warto. She knew it-her papa was inside.
Ilang minuto muna siyang nag-isip kung ano ang mas magandang gawin. Galit ba ang kanyang papa sa kanya? Sana naman hindi kasi wala pa naman siyang sinasabi rito kung bakit siya umuwi.
A minute later and she was already back to knocking at the door impatiently. Darn etiquette and everything else she learned from school! Kailangan niya ang kanyang ama ngayon.
"Shit!"
Then it happened. Lumagutok ang seradura at bahagyang bumukas ang pinto. Mayamaya pa ay isang estraghero ang sumilip sa makitid na siwang ng pintuan.
She was caught like a deer with headlights. Tuloy ay naibaba niya bigla ang kanyang braso.
"H-Hi?"alanganing bati ni Margaux. Hindi niya maintindihan kung bakit siya nauutal. There was something about the man staring at her. Sobrang lamig ng mga mata nito- nakakapanginig.
"Nandiyan ba si Papa? C-Can I come in?"
Hindi sumagot ang matangkad na lalaki. Bagkus ay nanatili lang itong pailalim na nakatingin sa kanya habang nagkakamot naman siya ng pisngi.
"I'm Margaux Montenegro, Alejandro's daughter." Inabot niya ang palad dito at pilit ngumiti. She would appreciate a polite handshake, kaso ay ni hindi natinag ang kanyang kaharap. Patamad na tinignan lang nito ang kamay niya, bago binalik ang titig sa kanyang mukha.
'Aba't! Sino ba ito?' Sa ikalawang pagkakataon ay napapahiyang binawi ni Margaux ang kanyang palad. Pagkatapos ay taas ang isang kilay na sinuyod niya ng tingin ang lalaki.
Black leather shoes, denim jeans, white tee with their company logo printed across his chest. Iyon lang ang mga napansin niya, pero napatango siya. The mysterious man was far from looking bad. Kahit medyo nakatago ito ay nadama niya ang kakaibang dating ng binata. He was incredibly masculine and...
'Amber-eyed?' Napakurap si Margaux. Bihira kasi sa bansang 'yon ang may ganoong klaseng mga mata. Tila gawa sa apoy ang mga mata ng binata, kabaligtaran 'yon sa napakalamig nitong dating.
"Umh. So you're from our Maintenance Team? Anong pangalan mo?" Kusang kumilos ang kamay ni Margaux para hawiin ang sariling buhok at kapagkuwa'y ipitin 'yon sa likod ng kanyang tainga. Huli na nang matigilan siya at nagtatakang napatingin ulit sa kaharap. Jesus! Nagpapa-cute ba siya talaga sa harap nito? Oh please! Sana hindi.
Naghintay siya ng reaksyon ng kaharap.
At naghintay pa.
At naghintay pa rin makalipas ang ilang segundo hanggang sa tuluyan nang natunaw ang kanyang ngiti at napataas pang lalo ang kanyang kilay. "Hindi mo ko kilala, 'no?"
Hindi pa rin sumagot ang misteryosong lalaki. Napapalatak tuloy si Margaux. Ito siya, ang anak ng may-ari ng kumpanya pero harap-harapang binabalewala ng kung sinong herodes na taga-Maintenance Department lang nila.
"Move your ass, Mr. Deadpan. I'm sending you to HR." Tinalikuran na niya ito. Nakakailang hakbang na siya palayo nang matigilan siya at inis na mapalingon.
"Didn't you hear me? Sundan mo 'ko sa HR. And please naman, have some courtesy to carry my baggage! Kanina pa ako nauubusan ng-" Natigilan ang pagsigaw ni Margaux nang sa wakas ay kumilos ang binata. Kasabay ng panlalaki ng kanyang mga mata ay ang mabilis na pagkalat ng lamig sa kanyang katawan. Seeing the rest of the stranger was way far from what she readied herself for.
Salo ng lalaki ang dumudugong tagiliran nito habang hirap na nangunguyapit sa pader papalapit sa kanya. He was severely wounded. Tumutulo ang dugo nito sa sahig sa bawat hakbang nito.
"Oh my God..."
Tuloy ang paglapit nito nang hindi inaalis ang tingin sa kanya. Mukhang lethargic na ang estranghero nang itaas nito ang kamay, at sa laking gulat ni Margaux, ay hablutin ang kanyang balikat.
Lumapat ang duguang palad nito sa kanya. Akmang sisigaw si Margaux nang walang babalang mawalan ng ulirat ang lalaki at tangayin siya ng bigat nito pabagsak sa sahig.
She could have screamed when his weight pressed on her.
She could have waddled out of his hold and escaped.
She could have done a lot of things other than pathetically lying under his half-dead body while screaming, "Saklolo!"
"Sir, hindi pa po siya patay. Gusto niyo bang sagasaan ko siya ulit?//"Gawin mo na."//Narinig ng bugbog at duguang si Rebecca ang utos ng asawa at nagngangalit ang kanyang mga ngipin.//Ang mag-asawa ay hindi pa natatapos sa kanilang kasal, at dahil dito, hindi sila nagkaroon ng anak. Gayunpaman, ang kanilang walang anak na pag-aasawa ay nagtulak sa kanyang biyenan na hindi lamang napagbintangan ang kanyang biyenan. niloloko siya ng asawa niya, pero gusto rin niyang patayin siya!//Puwede lang niya itong hiwalayan, pero heto, sinusubukang patayin siya...//Si Rebecca, na muntik nang makatakas sa kamatayan, ay agad na diniborsiyo ang walang pusong asawa at nagpakasal muli sa lalong madaling panahon.//Ang kanyang pangalawang asawa ang pinakaprominenteng lalaki sa lungsod ay nangako siyang gamitin ang kanyang kapangyarihan para sa kanyang pakikitungo at ipaghiganti ang kanilang kasal! kapaki-pakinabang para sa kanilang dalawa sa hindi inaasahang pagkakataon, nang humupa ang alikabok, hinawakan ng kanyang pangalawang asawa ang kanyang kamay at nagmakaawa, "Bakit hindi manatili sa akin magpakailanman?"
Weeks before their wedding, she caught her fiancé having an affair with another woman.When she confronted him, he gave her the most stupid reason she had ever heard. With a brokenheart, Angelie ledesma drown herself in liquor on the night of her wedding day. There, she met a stranger, a handsome stranger who is willing to be her drinking buddy. Out of frustration, pain, and anger at sa kalasingan na rin siguro, niyaya niya ang estrangherong iyon to be with her just for the night, and the supposed honeymoon with her fiancé she shared it with that stranger. A complete and total stranger!
Si Vianna May Meranda, pinili na kalimutan ang masakit na alaala ng nakaraan. Kasama ang ina, namuhay ng masaya na wala ang bakas ng masakit na alaala. Nakatagpo ng pag-ibig, si Romeo Cordova dahil sa kan'ya naranasan niya ang mga bagay na akala niya ay hindi nangyayari sa totoong buhay. Ngunit ang pag-ibig na akala niya ay panghambuhay na ay unti-unting nagbago dahil sa pagbabalik ng taong naging parte ng nilimot na alaala. Si Diego Fabriano, kaklse, mabait na kaibigan, at higit sa lahat ang lalaking lihim na hinangaan noon. Umalis na walang paalam, ngunit nagbalik dala ang nilimot na alaala. Kwento ng paglimot at pag-ibig. Pag-ibig na hanggad ng bawat isa. Ano ang dalang pagbabago ni Diego, sa buhay nina Vianna May at Romeo? Ano at hanggang saan ang kayang nilang gawin, makuha lamang ang nais na pag-ibig.
Dalawang taon pagkatapos ng kanyang kasal, si Ximena ay nawalan ng malay sa isang pool ng kanyang sariling dugo sa isang mahirap na panganganak. Nakalimutan niyang ikakasal nga pala sa iba ang dating asawa noong araw na iyon.//"Maghiwalay na tayo, ngunit ang sanggol ay nananatili sa akin." Ang kanyang mga salita bago natapos ang kanilang diborsyo ay hindi pa rin nawawala sa kanyang isip. Wala siya roon para sa kanya, ngunit gusto niya ng buong kustodiya ng kanilang anak.//Mas gugustuhin pa ni Ximena na mamatay kaysa makitang tawagin ng kanyang anak ang ibang ina. Dahil dito, isinuko niya ang multo sa operating table na may dalawang sanggol na naiwan sa kanyang tiyan. Ngunit hindi iyon ang wakas para sa kanya...//Pagkalipas ng mga taon, naging dahilan ng muling pagkikita ng tadhana. Si Ramon ay isang nagbagong tao sa pagkakataong ito. Gusto niyang itago siya sa sarili niya kahit na siya ay ina na ng dalawang anak. Nang malaman niya ang tungkol sa kasal niya, sumugod siya sa venue at gumawa ng eksena.//"Ramon,Namatay ako minsan, kaya wala akong pakialam na mamatay ulit. Pero sa pagkakataong ito, gusto kong sabay tayong mamatay," siya sumigaw, nanlilisik ang tingin sa kanya na may nasasaktan sa kanyang mga mata.//Naisip ni Ximena na hindi siya nito mahal at masaya na sa wakas ay wala na ito sa buhay niya. Ngunit ang hindi niya alam ay nadurog ang puso niya sa hindi inaasahang pagkamatay niya. Matagal siyang umiyak mag-isa dahil sa sakit at hapdi. Palagi niyang hinihiling na mabawi niya ang mga kamay ng oras o makita muli ang magandang mukha nito.//Sobra para kay Ximena ang drama na dumating mamaya. Ang kanyang buhay ay napuno ng mga twists at turns. Hindi nagtagal, napupunta siya sa pagitan ng pakikipagbalikan sa kanyang dating asawa o pag-move on sa kanyang buhay.//Ano ang pipiliin niya?