Dating Mr. Cooper

August 2012

Manila, Philippines

I smiled a bit when I saw him walking together with his group paakyat ng stage para tanggapin ang isa sa mga award na minimithi ng kahit na sinong artista.

I'm so proud of you, love.

Hindi ko mapigilang sabihin 'yon sa aking isipan, habang kabadong nakatingin sa malaking screen ng TV na nasa harapan ko, sino ba naman ang hindi magiging proud, 'di ba?

I saw how many struggles they've faced no'ng nagsisimula pa lang sila sa industriyang pinasukan niya. I saw him cried, smiled, laughed along the way. Masasabi kong hindi talaga smooth ang pinagdaanan niya pati ng ng mg kagrupo niya.

Maraming hindi naniniwala sa kanila, sa kakayahan nila, hindi raw sila magaling, guwapo lang daw sila pero walang talents, may boses sila pero hindi naman daw gano'n ka-special 'di tulad ng ibang mga idols, they can dance but their steps are too dull, some say the other members got in the group just because of influence they have pero kung wala raw ito ay baka hindi sila makakapasok.

What should we expect? Iba't ibang level of standards meron ang tao, we can't always satisfied them, we can't always please someone, hindi araw araw ay aayon sa atin ang lahat, pero that doesn't mean that you're not pulling something special, na walang dulot ang ginagawa mo, at 'yon ang tinatak ni Cooper at ng mga bandmates niya sa isip nila, na hangga't may naniniwala sa kanila ay hindi sila titigil. That one fan can be the thousands of reasons they need to keep going on.

"Ate Addie is that kuya Cooper?" napatingin ako sa batang tumabi sa akin at ngumiti, it's my little sister Celine, kilala niya si Cooper maging ang ibang bandmates nito dahil minsan ay tumatambay sila dito.... Nang palihim.

"Yes, baby," malambing kong sabi at inayos ang kan'yang magulong buhoy, mukhang kagagaling lang nito sa labas at naglaro.

"Bakit wala ka roon, ate? You too should be there to support kuya Cooper," nagtataka nitong sabi sa 'kin habang tinuturo si Cooper na masayang nagsasalita.

"Soon," nakangiti kong sagot dito.

Hindi naman na ito nagsalita at nagfocus nalang sa panonood.

I'm Addie Esteban, 24 years old. Ang sabi nila ay ang maliit na mukha at mapungay na mata ko raw ang asset ko. I'm a chef on our own restaurant, si mom ang nagmamanage no'n while my dad is a pilot. I love writing, and plan ko ipursue ang writing career ko maybe next year.

May dalawa akong kapatid 'yong isa ay si kuya Axel, he is the oldest and this little girl beside me is Celine, she's turning 6 this coming Monday, March 12, siya ang bunso naming kapatid.

"Where's mom and dad, Celine?" tanong ko kay Celine habang sinusuklay ang magulo nitong buhok.

"Inaya po ni tita Rita si mom to go shopping, na-bored si dad kaya sumama siya," inosente nitong tanong.

"I see, what do you want for lunch, baby? I'll cook for you," masaya kong sabi rito habang inooff ang TV dahil tapos na ang award show.

"I want beef and broccoli, ate Addie!" masigla nitong sagot.

Ngumiti lang ako sa kan'ya bilang sagot 'tsaka tumayo na at naglakad papuntang kusina, naramdaman ko namang sumusunod ito.

If you are wondering kung may kasambahay ba kami or wala, mayro'n po, day off ngayon ni manang Fe kaya ako muna ang nag aalaga kay Celine ngayong araw, two days lang naman 'yong off ni ate kaya keri lang.

--------------

While I was cooking biglang nag-ring ang cellphone kong pinaglalaruan ni Celine.

"Ate, it's kuya Cooper!" Tuwang tuwa nitong sabi, inabot niya sa 'kin 'yong cellphone ko at dali dali ko namang sinagot ang tawag.

"Love!" Masigla kong bati, narinig ko naman itong tumawa ng bahagya.

"Did you watched? We won, love," malambing nitong sabi, malumanay ang boses nito pero bakas ang saya rito.

"Of course! Congratulations, love‼ Kasama ko si Celine na nanood, at tuwang tuwa rin siya," I replied, naramdaman kong may tumabi sa 'kin, it was Celine. Itinapat ko sa tainga niya ang telepono at tuwang tuwa naman ito.

"Kuya Cooper! Malaki po ba 'yong trophy niyo? Can I see it?" makulit nitong tanong, narinig ko naman may tumawa sa kabilang linya. Magkakasama pala sila.

"You are way bigger than the trophy, Celine," biro nitong sagot.

Muntik ko ng makalimutan 'yong niluluto ko, mabuti nalang at naamoy ko ito.

Ibinalik ko sa tapat ng tainga ko ang cellphone ko ng maramdaman kong wala ng sasabihin si Celine, she is now busy with her barbie doll.

"Saan kayo niyan?" I asked him.

"Manager Sy prepared a party for us, wanna come?" he asked as if it is possible for me come even if I want to.

"I'd love too, love, but you know it's not that easy," bakas sa boses ko ang tampo.

"I'll go there, love," malumanay nitong sabi na siya namang ikinatuwa ng puso ko. Gosh! Behave Addie!

"What do you want to eat? I'll cook for you," malambing kong tanong.

"Anything will do, love, basta ikaw ang nagluto," pambobola nito sa 'kin.

"Naku, heto na naman tayo sa 'anything will do' e, pahihirapan mo pa akong mag isip niyan," natatawa kong sabi, narinig ko rin siyang tumawa mula sa kabilang linya.

"Love, tiwala naman ako sa luto mo e," malambing nitong sagot sa 'kin.

"Sabi mo e," natatawa kong sagot sa kan'ya, "ikaw lang ba ang pupunta rito?" pahabol kong tanong.

"Yeah, may kan'ya kan'ya ring lakad ang mga ito e," seryoso nitong sagot sa 'kin.

"Okay, I'll hang up na love huh? Pakakainin ko muna si Celine," paalam ko rito.

"Okay, love, seeyou later, then?" malumanay nitong sabi.

"Seeyou! I love you," malambing kong sabi sa kan'ya.

"I love you, too, love," sabi nito bago patayin ang tawag.

Pagkababa ko no'ng cellphone ko ay nag prepare na 'ko ng kanin at nag prepare na rin ako ng mga plato at kuntiyara, dalawa lang kami ngayon sa bahay dahil nga may lakad ang mommy at daddy habang si kuya Axel ay nasa condo niya, actually pareho kaming binilhan nila mommy at daddy, 'yong condo ko ay bihira ko lang magamit habang si kuya ay halos doon na tumira sa condo niya.

"Ate, I'm hungry na," napatingin ako sa kan'ya at medyo natawa, akala ko ay nakalimutan niya ng gutom siya dahil busyng busy siya sa pag lalaro e.

"Come here," Sabi ko at lumapit naman ito sa akin.

Ipinagsadok ko siya ng kaunting kanin at ulam. Takam na takam naman ito at halatang gutom na talaga. Habang kumakain siya ay hindi ko mapigilang isipin kung ano nga ba ang mga magaganap mamaya sa party na pinrepare ni manager Sy para sa kanila ni Cooper, nakaramdam ako ng inggit sa mga taong naroon mamaya, siguro ay masaya doon, kung sana ay pwede akong pumunta ginawa ko na.

Natigil ako sa pag iisip nang malalim ng maramdaman kong may kumalabit sa akin, Si Celine pala.

"Kain ka na rin, ate, the beef and broccoli tastes good," sabi nito habang nakangiti.

Malamang sa malamang masasarapan ito sa luto ko, dahil paburito nya itong ulam. Ngumiti na lamang ako sa kan'ya at nagsandok na rin ng kanin at ulam para sa akin.

Sa unang subo ko ay napansin kong nakatingin ito sa akin ng marahan na para bang nag aantay ng kung anong sasabihin ko. No'ng tumingin ako rito ay ngumiti ito ng pagkatamis tamis.