/0/27096/coverbig.jpg?v=1404415bab20e6e789323b36dedefff0)
I used to wish that you would die in the most painful way. I want you to experience your cruelty to your victims. I ask that you'd die in the most cruel and inhumane way. You're not a god, how can you kill like you're killing an ant, you're not deaf but you can't hear voices asking you to have mercy on them. I am so mad at you, that I despise you with every breath I take. If I could have anything to ask, it would be your death. But why... Why can't I, why can't I kill you even if you ask me to kill you? Why? Whenever you get hurt, I get hurt too. Why am I still praying that you come home safe and alive, and not caught by the police? Until death, I do not want to leave you.
Simula:
I used to wish that you would die in the most painful and difficult way. Gusto ko maranasan mo ang kalupitan mo sa mga biktima mo. hinihiling ko na mamatay ka sa pinakalupit at hindi makataong paraan.
Hindi ka diyos, paano mo nakukuhang pumatay ng walang awa, hindi ka bingi pero hindi mo marinig ang mga boses na humihingi na kaawaan mo sila.
Galit na galit ako sa'yo, bawat hininga ko kinasusuklaman kita. Kung may hihilingin man ako iyon ay ang kamatayan mo.
Pero bakit...
Bakit hindi ko kaya, bakit hindi ko kayang patayin ka kahit hiniling mo na patayin kita.
Bakit? Sa tuwing nasasaktan ka, nasasaktan din ako. Bakit pinagdadasal ko pa na umuwi ka na walang sugat, hindi nasasaktan, at hindi ka nahuli ng mga pulis.
Hanggang sa kamatayan, hanggang sa kabilang buhay ayaw kitang iwan.
News:
Natagpuan na ang dalagang, tatlong buwan ng nawawala ayon sa pulisya. Kaninang alas dose ng madaling araw natagpuan ang bangkay na isang babaeng nakalutang sa ilog sa Cainta sa Rizal. Tatlong buwan na nawawala ang dalagita at pagkatapos ng tatlong buwan na paghahanap ay nakita na ito bilang malamig na bangkay. Pinag iingat po ang lahat ng kababaihan na at maging alerto.
"Nay, Alis na po ako." Kinuha ko ang bag at lumapit kay nanay saka ito hinalikan sa pinsgi.
"Umuwi ka ng maaga, napanood mo naman siguro ang balita hindi na safe ngayon, Nana." Paalala niya.
"Hindi naman 'yan makakarating dito."
Tumawa ako, matalim naman niya akong tinignan.
"Joke lang po! Uuwi ako ng maaga. Aasahan mong nandito na ako bago pa dumilim." Sabi ko at muling hinalikan ang pisngi niya.
"O siya, umalis kana nga! Basta umuwi ka bago mag gabi." Sabi nito at pinatay ang tv. Tumango na ako at lumabas na ng bahay.
Sana pala sumunod ako, sana pala umuwi ako ng maaga katulad ng sinabi ko.
"Dance. I said dance!"
Napapikit ako sa lakas ng sigaw niya kasabay ng paghagis niya ng bote ng beer sa pader kaya nagkalat ang piraso nito sa sahig.
Umiiyak na umiling ako habang nagmamakaawang nakatingin sa kaniya. Nag igting ang panga niya habang nakatingin ng masama sa akin.
Tatlong buwan na ang nakaraan nang sapilitan akong sinakay ng isang armadong lalaki sa sasakyan niya biyernes ng gabi iyon nangyari. Pauwi na dapat ako galing sa group study nang mangyari iyon.
Wala ako na akong nagawa nang takpan niya ang ilong ko ng panyo na may pampatulog, hanggang sa mawalan akong nang malay.
Nagising nalang ako na naka tali na ang dalawang kong kamay sa headboard ng kama. Hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Dahil ba sa pera?
Imposible dahil hindi naman mayaman ang pamilya ko. At hindi naman siya mukhang naghihirap base sa pamumuhay niya.
Kaya hindi ko maintindihan kung anong rason niya sa pagdukot sa akin.
Ginahasa niya ako ng paulit ulit hanggang sa magsawa siya, sa loob ng isang linggo ganon ang nangyayari araw araw. Walang awa niya akong pinarusahan, ng pinarusahan hanggang sa hindi sumusuko ang katawan ko sa sobrang pagod.
Halos walang pahinga, at wala siyang pinipiling lugar. Sa kuwarto, sa kusina at kahit saan niya gustuhin.
Paulit ulit akong nagmakaawa sa kaniya. Paulit ulit, pero wala naman nangyari dahil hindi niya ako pinakinggan.
"I said dance."
Galit na sabi niya habang nakatingin sa akin. Nakaupo siya sa sofa at ako naman ay nasa harap niya na tanging suot lang ay ang binigay niya sa akin pares ng panty at bra na kulay Maroon.
"Dance, or I'll kill you."
Takot na napapikit ako habang isa isang tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Dahan dahan kong iginalaw ang bewang ko kahit na labag sa loob ko para lang sundin siya.
Narinig ko ang mahinang pag tawa niya. Pinanatili kong nakapikit ang mata ko dahil ayokong siyang tignan.
Sa tatlong buwan na iyon, hindi niya ako pinalabas. Tatlong buwan akong nakakulong sa malaking bahay na iyon.
Minsan ay hinayaan niya ako labas ng kuwarto iyon lamang ay kapag nandyan siya. Dinadalhan niya lang ako ng pagkain at libro o hindi naman kaya ay pinapanood niya ako ng tv bilang libangan.
Sinubukan kong tumakas.
Maraming beses. Pero hindi ako nagtagumpay dahil wala naman akong tatakasan. Lahat ng pinto ay naka kandado. Pati ang mga bintana.
Nang minsan na mahuli niya akong tumakas, itanali niya ang kamay at mga paa ko at hindi pinakain ng isang araw. Para akong nakatira sa impyerno.
Sa mga araw na yon wala ibang laman ang isip ko kung hindi, ang pamilya ko. Ang mga magulang ko siguradong hinahanap na nila ako ngayon.
Siguradong umiiyak si nanay ngayon dahil sa akin. Baka hindi na siya nakaka kain at at nakakatulog dahil sa pag aalala. Baka hindi na siya nagpapahinga sa paghahanap sa akin. Baka may sakit siya.
Kung sanang hindi ako umuwi ng ganong oras, hindi sana ito mangyayari ngayon. Kung sanang sinunod ko lang si nanay nang sinabi niyang umuwi ako ng maaga. Wala sana ako dito ngayon.
Hindi sana ako naghihirap. Ngayon ko lang napagtanto na lahat ng pangaral niya sa akin ay tama. Na ako lang ang mapapahamak kapag hindi ako sumunod.
"Come here."
Utos niya, imunulat ko ang mga mata ko at tumingin sa kaniya.
Nakatitig siya sa akin habang hinahaplos ang labi niya. Huminga ako ng malalim at maliit na hakbang na naglakad palapit sa kinaroonan niya.
Takot na takot ako sa tuwing lalapit siya sa akin. Kahit na tignan lang niya ako halos mahimatay na ako sa takot.
"Pakawalan mo na ako." Lakas na loob na pakiusap ko nang makalapit sa kaniya. Kahit ilang beses pa akong makiusap.
Hinawakan niya ang kamay at dahan dahan pinaupo sa kandungan niya. Habang ang isang kamay niya naman ay umaakyat paataas sa leeg ko.
"No, why should I do that?"
"Please, pakawalan mo na ako."
"That's sad, because I'm planning to be with you forever."
Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. Sinong gustong makasama siya habang buhay. Sinong may gustong makasama ang isang demonyong katulad niya habang buhay?!
"Kung ganon patayin mo na lang ako." Nanginginig ang labi ko. "Tutal iyon naman talaga ang ginagawa mo. At iyon naman talaga ang gagawin mo. Papatatayin mo din naman ako hindi ba?! gawin mo na dahil ayokong makasama ka habang buhay."
Mala demonyong tumawa siya. "Who said that I will kill you? oh' honey you are wrong."
"Baliw ka!" Sigaw ko, hindi siya sumagot sa halip ay hinalikan niya ang leeg ko paakyat sa panga ko.
Nakapikit ako habang umiiyak. Habang wala binababoy niya ako. Dahan dahan niya akong inihiga sa sofa. At doon at paulit ulit na inangkin, hanggang sa mapagod at magsaya siya.
Kailan kaya ako makakatakas sa impyerno lugar na ito. Kailan ako makakatakas sa demonyong ito.
Hindi ito mangyayari kung nakinig ako kay nanay noong una palang. Hindi sana ako nandito ngayon.
-Emotionalangels
Temper and Tammy is like a typical siblings who always fight and tease each other. Bangayan dito bangayan doon, asaran dito asaran doon ganyan ang magkapatid na Severo. Walang araw na hindi sila nag aaway at nagbabangayan. Walang araw na hindi inaasar ni Temper ang bunsong kapatid na si Tammy na tila ba hindi makukumpleto ang araw niya kapag hindi niya ito napaiyak dahil sa sobrang pagkainis sa kanya. Si Temper Zico Severo ay basagulero, bagsak ang grades, walang modo at arogante. Kabaliktaran siya ng kapatid niyang masipag mag aral, matalino at marespeto hindi nga lang masyadong mabait. Pero sa kabila ng matigas na puso ni Temper malambot naman ito pagdating sa kapatid niya lalo na kapag may umaapi dito. Siguro nga hindi siya mabuting tao pero mabuti siyang kuya kay Tammy. Anong mangyari kung ibang pag ibig na pala ang nararamdaman ni Temper para sa kapatid?
Noong araw na nalaman ni Lilah na buntis siya, nahuli niyang niloloko siya ng kanyang nobyo. Muntik na siyang patayin ng kanyang walang pagsisisi na kasintahan at ng kanyang maybahay. Tumakas si Lilah para sa kanyang mahal na buhay. Nang bumalik siya sa kanyang bayan makalipas ang limang taon, nagkataon na nailigtas niya ang buhay ng isang batang lalaki. Ang ama ng bata ay naging pinakamayamang tao sa mundo. Nagbago ang lahat para kay Lilah mula sa sandaling iyon. Hindi hinayaan ng lalaki na makaranas siya ng anumang abala. Nang binu-bully siya ng kanyang ex-fiancé, crush niya ang pamilya ng hamak at umupa rin siya ng isang buong isla para lang mapahinga si Lilah sa lahat ng drama. Tinuruan din niya ng leksyon ang galit na galit na ama ni Lilah. Dinurog niya ang lahat ng mga kaaway niya bago pa man siya magtanong. Nang sumubsob sa kanya ang hamak na kapatid ni Lilah, ipinakita niya rito ang isang sertipiko ng kasal at sinabing, "I'm happily married and my wife is much more beautiful than you!" Nagulat si Lilah. "Kailan ba tayo ikinasal? Last I checked, I was still single." Na may masamang ngiti, "Mahal, limang taon na tayong kasal. Hindi ba ito na ang oras na magkaanak tayo?" Nalaglag ang panga ni Lilah sa sahig. Anong kalokohan ang pinagsasabi niya?
Si Rhonda ay isang manliligaw na babae sa isang pagkakamali. Matapos mawalan ng trabaho ang kanyang nobyo ng maraming taon, hindi niya naisip na bayaran ang kanyang mga bayarin. Inuna niya ang kanyang mga pangangailangan bago ang kanya.Siya rin ang nag-baby sa kanya para hindi siya ma-depress. At paano niya ito binayaran? Niloko niya si Rhonda kasama ang kaibigan niya! Napakasakit ng puso ni Rhonda. Sa kabila ng panloloko niyang ex, sinamantala niya ang pagkakataong magpakasal sa isang lalaking hindi pa niya nakikilala. Eliam—tradisyunal na lalaki ang kanyang asawa. Sinabi niya sa kanya na siya ang mananagot sa lahat ng mga bayarin sa bahay at hindi na niya kailangang magtaas ng daliri. Tinira siya ni Rhonda, at naisip niyang isa siya sa mga lalaking mahilig magyabang sa kanilang kakayahan. Naisip niya na ang kanyang buhay mag-asawa ay magiging isang buhay na impiyerno. Sa kabaligtaran, si Eliam pala ay isang mapagmahal, mahigpit, at maunawaing asawa. Pinasaya niya siya para umakyat sa corporate ladder. Higit pa rito, tinulungan niya siya sa mga gawaing bahay at binigyan siya ng libreng kamay upang palamutihan ang kanilang tahanan. Hindi nagtagal bago sila nagsimulang sumandal sa isa't isa na parang isang team. Tagalutas ng problema si Eliam.Siya ay hindi kailanman nabigo na dumating sa pamamagitan ng para sa Rhonda sa tuwing ito ay nasa isang dilemma. Sa isang sulyap, para siyang ordinaryong tao, kaya hindi maiwasan ni Rhonda na tanungin siya kung paano niya nagawa ang napakaraming mahirap na bagay. Mapagpakumbaba itong tinalikuran ni Eliam. Sa isang kisap-mata, umakyat si Rhonda sa tuktok ng kanyang karera sa tulong nito. Naging maganda ang buhay para sa kanila hanggang isang araw. Natisod si Rhonda sa isang global business magazine. Isang lalaki sa front page ang nakatitig sa kanya. Nasa kanya ang mukha ng kanyang asawa! Ano ba naman! Kambal ba siya? O may tinatago ba siyang malaking sikreto sa kanya sa lahat ng ito?
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Si Loraine ay isang masunuring asawa kay Marco mula nang ikasal sila tatlong taon na ang nakararaan. Gayunpaman, tinatrato niya ito na parang basura. Wala siyang ginawang nagpapalambot sa puso niya. Isang araw, nagsawa si Loraine sa lahat ng ito. Humingi siya ng hiwalayan at iniwan siyang mag-enjoy kasama ang kanyang maybahay. Nagtinginan sa kanya ang mga elite na parang baliw. "Are you out of your mind? Why are you so willing to divorce him?" "Kailangan ko kasi umuwi para makakuha ng billion-dollar fortune. Tsaka hindi ko na siya mahal," sagot ni Loraine. a smile. Nagtawanan silang lahat sa kanya. Ang ilan ay naniniwala na ang diborsiyo ay nakaapekto sa kanyang pag-iisip. Ito ay hindi hanggang sa susunod na araw na sila ay natanto na hindi siya nakikipag-away. Isang babae ang biglang idineklara na pinakabatang babaeng bilyonaryo sa buong mundo. Si Loraine pala yun! Nagulat si Marco to the bone. Nang muli niyang nakilala ang kanyang dating asawa, nagbagong tao ito. Pinalibutan siya ng grupo ng mga guwapong binata. Nakangiti siya sa kanilang lahat. Ang tanawin ay nagpasakit ng husto sa puso ni Marco. Isinasantabi ang kanyang pride, sinubukan niyang bawiin ito. "Hello, love. Nakikita ko na bilyonaryo ka na ngayon. Hindi ka dapat kasama ng mga sipsip na gusto lang ng pera mo. Paano kung bumalik ka sa akin? Bilyonaryo na rin ako. Magkasama, makakabuo tayo ng isang malakas na imperyo. . What do you say?" Napapikit si Loraine sa dating asawa habang nakaawang ang labi sa disgusto.
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.
"Huwag mong hayaang tratuhin ka ng sinuman na parang tae!"/Natutunan ko iyon sa mahirap na paraan. Sa loob ng tatlong taon, tumira ako sa aking mga biyenan. Hindi nila ako tinuring na manugang kundi isang alipin./Tiniis ko ang lahat dahil sa asawa kong si Yolanda Lambert. Siya ang liwanag ng buhay ko./Sa kasamaang palad, gumuho ang buong mundo ko noong araw na nahuli kong niloloko ako ng asawa ko. Kailanman ay hindi ako naging napakasakit ng puso./Upang makapaghiganti, isiniwalat ko ang aking tunay na pagkatao./Ako ay walang iba kundi si Liam Hoffman—ang tagapagmana ng isang pamilyang may trilyong dolyar na mga ari-arian!/Ang mga Lamberts ay lubos na nabigla pagkatapos ng malaking pagbubunyag. . Napagtanto nila kung ano ang naging kalokohan nila para tratuhin akong parang basura./Lumuhod pa ang asawa ko at humingi ng tawad. /Ano sa tingin mo ang ginawa ko? Binawi ko ba siya o pinahirapan siya?/Alamin mo!