/0/27110/coverbig.jpg?v=929e05347180fd6bd175c323bf43e561)
It's been six years, pero hanggang ngayon siya parin sa araw at gabi ang aking iniisip. Magpa hanggang ngayon ay lagi ko parin tanong sa aking sarili saan ba ako nag kulang?Kasi sa pagka-alam ko minahal ko naman siya nang minahal. Siguro, dahil bata pa ako noon at ganun lang kadali na sa kanya na sugatan ang puso kong walang alam.Na ganun lang ka dali sa kanya na ako ay pag laruan dahil minahal ko siya nang lubusan. Pinili mong iwan ako habang ikaw nalang ang mayroon ako. Ito ang mahirap tanggapin sa dami ng kailangan kong unawain. Ito ang mahirap isipin dahil na dudurog ako sa tuwing naiisip kong baka hindi mo naman talaga ako minahal.Pagod na akong isipin ka, masakit pero kailangan kong tanggapin kahit pa unti-unti. Bakit ba kasi na sanay ako na lagi kang nandito. "Please, don't leave me." I begged. Subra ko siyang minahal sa wala ng natira sa sarili ko. Kahit pa ulit-ulit niya ako sinaktan kahit harap harapan niya akong niluko ay minahal ko parin siya. Kahit isang sumbat galing sa akin ay wala siyang narinig. Pero kahit gaano mo kamahal ang isang tao darating pa rin yong time na maiisip at masasabi mo sa sarili mong It's time to give up. Hindi dahil sa wala ka ng feelings kundi pagod dahil pagod ka nang umasa sa taong hindi ka naman kayang pahalagahan. Mahirap mag let go.Pero mas mahirap yong kumakapit ka pa kahit pinag tutulakan kana niya.Masakit na ipag pilitan mo pa ang sarili mo sa taong ayaw na sayo.Ngunit wala na akong magagawa kundi ang tanggapin na wala na akong magagawa upang bumalik ka sa akin.Nakaka-iyak lang isipin na hindi ko alam kung kanino lalapit dahil hindi ako okay. "Ken,pwede ba tayong mag-usap?" I ask him trough chat. Gusto kong ipaglaban ang pagmamahal ko.Gusto kong sabihin sa kanya lahat nang hinanakit ko.Gusto kong masagot lahat ng tanong ko.At sana hindi pa huli ang lahat para sa kagustuhan kong maging akin siya ulit. For the last time, I begged him. "Come back to me, please."
"Ri may sulat ka," kinikilig na wika ni Mae at inabot sa akin ang nakatuping papel.
"Smile before open," basa ko sa nakasulat sa harapan nito.
Love letter na naman.
Wala namang bago,halos araw-araw nga ako nakaka-tanggap ng mga love letter at i-isa lang ang dahilan.Gustong makipag-kilala pero nahihiya kaya idinaan nalang sa sulat, ang babaw diba?
"Buksan muna,tingnan natin kung sino."
Wala sa plano ko ang buksan iyon lalo na ang basahin kung ano ang naka sulat,kaso mapilit si Mae kaya ibinigay ko iyon sa kanya para siya ang mag bukas at mag basa ng sulat tulad nang kagawian niya lagi.May boyfriend na ako ayoko na mag intertain pa ng iba.
"Kyahhhhh," tili nito.Kinikilig sa sulat na binabasa niya,kunot-noo ko siyang tiningnan.
"Iba itong secret admirer mo Ri ang lakas magpakilig,abot hanggang kalamnan. "
"Ano ba ang sabi?" Tanong ko at kinuha sa kanya ang sulat para tingnan ito.
"Even if you're far away, I can't stop myself staring at you."
" Kyahhhhh. Oh my god. Oh my god. " tili ni Mae nang basahin ko ang naka-sulat.Hinampas pa ako sa braso kulang nalang sabunutan ako.
Simple letter that made me cringe. Sino ba ang hindi kilabutan dito? Somebody watching me from a far. Hindi ko kilala at ngayon ko lang nalaman kung hindi pa nagbigay ng sulat.Kailan pa kaya siya nagsimula na titigan ako mula sa malayo? Mapa Oh my god ka talaga.
Tiniklop ko muli àng sulat at isinilid sa aking bag. I'll keep this for remembrance kasama nang ibang sulat galing sa mga hindi ko rin kilala.Minsan napa-tanong ako,bakit sila mahiya na makipag kilala kung una palang iyon lang ang gusto nila?Diba? Hindi naman ako mataray, friendly nga ako e,sila lang 'yong may problema,kung ayaw nila ng personal na makipagkilala edi 'wag.
"Hindi ka ba mag re-responce sa secret admirer mo?"
"As if naman na kilala ko."
"Kaya nga secret admirer diba?Duh!"
"Yon na nga. Paano ako makapag response e hindi ko nga kilala, " pinitik ko ang noo niya." Kanino ko iyon ibibigay, ha? "Napa-kamot siya sa kanyang ulo, hindi naka sagot sa sinabi ko.
Kahit naman kilala ko wala parin sa loob ko na mag response, aksaya lang iyon sa oras at sayang sa papel at tinta ng ballpen wala naman silang ambang para pambili non.
"Baka may pangalan hindi mo lang nabasa tingnan natin ulit," kinuha ko ulit ang sulat at ibinigay sa kanya dahil alam ko hindi ako titigilan kapag tumangi ako.
"Ayaw mo pa maniwala, sabi ng wala e."
Hilaw siyang tumawa at inabot muli sa akin ang sulat, "naniniguro lang ito naman,. Tara tambay tayo sa purok. "
Dito sa purok namin kami tumambay,kaunti lang ang estudyante dito sa loob ng campus dahil lunch break pa.Walang canteen dito kaya halos sa labas ng campus ang ibang estudyante kumakain. Ang iba dito sa purok, ang iba naman sa loob ng classroom,. Kami ni Mae doon sa likod ng classroom namin,may herbal garden doon at doon ang paborito naming tambayan ngayon lang kami nagawi dito sa purok para mag tambay.
"Ikaw 'yong shinota ng boyfriend ko?"
Nagulat ako ng may babaeng lumapit sa amin at kinumpronta ako.Kulot ang buhok.Bilugan ang mukha.Singkit ang mata at pandak,parehas lang yata kami ng height at hindi ko siya kilala.Hindi ako naka sagot sa tanong niya.Wala akong ma i-sagot dahil hindi ko naman alam ang sinasabi niya.
"Alam mo na may girlfriend na 'yong tao tapos pumatol ka pa! "
I don't know what to say. Nakatanga lang ako sa kanya at pinoproseso ang mga sinabi niya dahil wala talaga akong alam sa kanyang sinasabi at hindi ko siya kilala.
"Kaya pala nakipaghiwalay siya sa akin dahil nilandi mo siya!" Napantig ang tainga ko sa sinabi niya namumula na siya sa galit.Huminga ako ng malalim at kinalma ang aking sarili.
"Miss hindi ko alam ang pinagsasabi mo at huwag mo ako matawag na malandi dahil wala akong nilandi, " mahinahon ngunit madiin na sabi ko.
"Nag maang-maangan ka pa.Ha!Ang kapal ng mukha mo. Mang-aagaw.Malandi!"
Sa lakas ng boses niya napatingin sa amin ang ibang estudyante,ang iba ang naki-usyuso pa kung ano ang nangyari.
Nanginginig na ang kalamnan ko,ang init ng pakiramdam ko na anumang oras ay sasabog na ako sa galit. Gusto ko siyang sagutin pero ayoko lumala ang sitwasyon.Hindi ko alam ang sinasabi niya.Pinagtitinginan na rin kami ng iba, pero wala siyang paki-alam at patuloy parin niya akong pinagsalitaan ng masakit na salita.
"Tama na 'yan Diane," awat sa kanya ng kasama niya."Pinagtitinginan na kayo bata pa iyang kalaban mo." Sasagot pa sana iyong babae na nag ngangalang Diane ngunit tumunog na ang bell.
"Pasalamat ka at nag bell," pagbabanta niya pa at lumakad paalis.
"Ri," tawag ni Mae sa akin.Gulat,awa at nag tatanong niyang mga mata ang aking nakita nang tingnan ko siya.
"Hindi ko siya kilala at mas lalong hindi ko alam ang pinag-sasabi niya, " sabi ko at iniwan siya. Nagmamadali ako sa paglakad patungo sa classroom, narinig ko pa ang pagtawag niya ng pangalan ko, ngunit hindi ko siya nilingon at tumakbo para makarating agad ako sa classroom ,nabangga ko pa ang classmate ko pero hindi ko iyon pinansin.
Sa buong buhay ko ngayon lang may umaway sa akin na ganito. Away na nang dahil sa lalaki na hindi ko naman alam kung sino. Isa lang ang boyfriend ko, at wala ng iba na nanliligaw sa akin. Oo, maraming nagbibigay ng love letter sa akin pero ni minsan, ni isang beses hindi ako nag response dahil loyal ako sa boyfriend ko. Tapos ito ang maranasan ko? Bigla nalang may susugod sa akin at sabihin na malandi at mang-aagaw ako. Nakakahiya dahil hindi naman iyon totoo.
"Ri," napa-angat ako ng tingin ng umupo si Mae sa harapan ko.
"Hindi mo kilala si Diane?" umiling ako sa tanong niya. Isang buwan palang mula noong pasukan ako nag-aaral dito kaya kaunti palang ang kilala ko at isa si Diane sa hindi ko kilala.
"Forth year na 'yon at boyfriend niya si Jayvee Mirambel ng second year luna."
Nanigas ako sa aking kina-upuan sa narinig. Pinoproseso kung tama ba ang aking narinig at baka na mali lang ako ng pandinig. Hindi ko na rin narinig ang iba pang sinasabi ni Mae dahil nag mistulang sirang plaka sa aking isipan ang huli niyang sinabi. Hanggang sa uwian na ay lutang parin ako.Hindi makapaniwala sa lahat ng nangyari sa araw na ito.Natigil ako sa aking paglakad ng makita ko ang isang pamilyar na lalaki na naka-upo sa lupa di kalayuan sa akin.Nakayuko ang kanyang ulo na may malalim na iniisip. Lalagpasan ko sana siya ng hawakan niya ang kamay ko.Blangko ko siyang tiningnan.
"Pwede ba tayo mag-usap kahit saglit lang?" Nagsusumamo na saad nito. Walang salita na umupo ako sa kanyang tabi. Husto ko malaman ang sasabihin niya dahil hindi ako matatahimik kung magmamatigas ako.
"Sorry kung nag sinungaling ako sa'yo," panimula niya. Hindi ko siya nilingon. Hindi ako sumagot hinayaan ko lang siya.
Hinawakan niya ang kamay ko at pinagsiklop iyon. "Sasabihin ko sana sa'yo ang kaso-,"
"Naduduwag ka or gusto mo lang ako paglaruan, " putol ko agad sa dapat na sabihin niya.
" Siguro ganun nga Ri,na duwag ako pero hindi kita pinaglaruan," nakita ko ang pagsisi sa kanyang mukha." Hiwalay na kami noong panahon na niligawan kita."
" Kung ganun bakit niya ako pinag-salitaan ng ganun kanina?" Hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha sa aking mata, humarap ako sa kanya." Pinag mukha mo akong tanga Jayvee."
He wipe my tears. "I'm sorry.Sorry hindi ko kaagad sinabi sa'yo. Sorry Ri."
"Nasaktan na ako Jayvee.Napahiya na ako,hindi na iyon mabura ng sorry." I smile at him weakly. "Alam ko naman na mahal niyo pa ang isa't isa, ako na ang mag paraya."
Warning: R-18. Not suitable for young readers. Read at your own risk. ________ Kapit sa patalim. Iyan ang ginagawa ng isang mahirap na katulad ko sa oras ng kagipitan. Mahirap. Nakakababa ng digninad. Wala na ngang pinag-aralan pinasok pa ang isang bagay na hindi makatarungan. Ngunit sa ngalan ng pamilya, pagmamahal,at sakripisyo,lahat kaya kong isugal maisalba lang ang buhay ng nanay ko. Pera kapalit ang dangal. Dangal na nawala para makasalba ng isang buhay. Ito ang mahirap para sa gaya kong isang mahirap ngunit wala kang pagpipilian kundi pasokin ito dahil ito lang ang naisip mong madaling paraan. "So, ano ang dahilan mo bakit sumama ka sa akin?" Mapang-akit niyang tanong sa mapusok naming halikan. "Pera," pa ungol na sagot ko sa sensasyon na nadarama. Dangal laban sa isang buhay na kailangan iligtas. Puri para sa perang inaasam. A one night mistake that changed my life forever that I can't escape.
Being a wife of a Mafia Boss and Multi Millionaire Emmanuel Montefalco is every girl's dream, and it's the happiest moment that ever happened to your life. But it's not for me, instead it was a hell to me when I married the fucking bastard Emmanuel. He married me because he has a responsibility to me, which is I don't need to. Emmanuel's father forced him to marry me because for him, it is such a embarrassment to the clan of Montefalco to fuck a girl without marrying her. This is my fault and also because of those bullshit game why it did happen. But this is what I want, Emmanuel will notice me. My only mistake was I let my carnal desire consume me and didn’t think about what the consequences would be. Emmanuel doesn't know me. I’m just this head over heels on him, entangled by truth or dare. I chose dare and those crazy friends of mine dared me to seduce Multi Millionairs Emmanuel Montefalco in exchange for a prize of trip to Paris. I succeeded the challenge and not only attracted Emmanuel but he became my husband as well. But, how about my trip to Paris prize if I am now my husband's slave in bed?
Warning: Please be advised that this story contains TRIGGER WARNINGS, and POTENTIALLY OFFENSIVE LANGUAGE, VIOLENCE, SEXUAL HARASSMENT, SENSITIVE LANGUAGE ang MATURED THEMES, that not suitable for young audiences. I'm a rape victim. Dahil doon tinalikuran ako ng mga kaibigan ko na akala ko ay tunay silang kaibigan sa'kin at ang masakit pa pati ang boyfriend ko pinagtabuyan ako at iniwan na parang isang basura. Hindi niya ako tanggap at lalo na ang anak namin dahil ang akala niya bungan iyon ng taong gumahasa sa akin.Pati ang tita ko pinalayas ako sa sarili naming bahay dahil na buntis ako. Until, Edmund Javier Montefalco save my life. Pinakain. Inalagaan. Pinatuloy sa kanyang bahay at inako ang responsibilad na hindi naman dapat siya ang gumawa. Siya ang naging sandalan ko sa mga panahon na lugmok ako at hindi niya kami pinabayaan ng anak ko. Ngunit, sadyang mapaglaro ang tadhana dahil ang taong tumulong sa akin ay siya pala ang gumahasa akin. Gusto ko siyang maparusahan sa ginawa niya, ngunit sa anong paraan?Gayong sa puntong ito natutunan ko na siyang mahalin. Makayanan ko bang ipakulong ang taong mahal ko?Ang taong sumira sa buhay ko. Maibigay ko pa ba ang hustisya para sa sarili ko kung ang taong iyon ay parte na ng buhay ko o sabayan ko na lang ang laro ng tadhana sa aming dalawa?
Si Rhonda ay isang manliligaw na babae sa isang pagkakamali. Matapos mawalan ng trabaho ang kanyang nobyo ng maraming taon, hindi niya naisip na bayaran ang kanyang mga bayarin. Inuna niya ang kanyang mga pangangailangan bago ang kanya.Siya rin ang nag-baby sa kanya para hindi siya ma-depress. At paano niya ito binayaran? Niloko niya si Rhonda kasama ang kaibigan niya! Napakasakit ng puso ni Rhonda. Sa kabila ng panloloko niyang ex, sinamantala niya ang pagkakataong magpakasal sa isang lalaking hindi pa niya nakikilala. Eliam—tradisyunal na lalaki ang kanyang asawa. Sinabi niya sa kanya na siya ang mananagot sa lahat ng mga bayarin sa bahay at hindi na niya kailangang magtaas ng daliri. Tinira siya ni Rhonda, at naisip niyang isa siya sa mga lalaking mahilig magyabang sa kanilang kakayahan. Naisip niya na ang kanyang buhay mag-asawa ay magiging isang buhay na impiyerno. Sa kabaligtaran, si Eliam pala ay isang mapagmahal, mahigpit, at maunawaing asawa. Pinasaya niya siya para umakyat sa corporate ladder. Higit pa rito, tinulungan niya siya sa mga gawaing bahay at binigyan siya ng libreng kamay upang palamutihan ang kanilang tahanan. Hindi nagtagal bago sila nagsimulang sumandal sa isa't isa na parang isang team. Tagalutas ng problema si Eliam.Siya ay hindi kailanman nabigo na dumating sa pamamagitan ng para sa Rhonda sa tuwing ito ay nasa isang dilemma. Sa isang sulyap, para siyang ordinaryong tao, kaya hindi maiwasan ni Rhonda na tanungin siya kung paano niya nagawa ang napakaraming mahirap na bagay. Mapagpakumbaba itong tinalikuran ni Eliam. Sa isang kisap-mata, umakyat si Rhonda sa tuktok ng kanyang karera sa tulong nito. Naging maganda ang buhay para sa kanila hanggang isang araw. Natisod si Rhonda sa isang global business magazine. Isang lalaki sa front page ang nakatitig sa kanya. Nasa kanya ang mukha ng kanyang asawa! Ano ba naman! Kambal ba siya? O may tinatago ba siyang malaking sikreto sa kanya sa lahat ng ito?
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.
Noong araw na nalaman ni Lilah na buntis siya, nahuli niyang niloloko siya ng kanyang nobyo. Muntik na siyang patayin ng kanyang walang pagsisisi na kasintahan at ng kanyang maybahay. Tumakas si Lilah para sa kanyang mahal na buhay. Nang bumalik siya sa kanyang bayan makalipas ang limang taon, nagkataon na nailigtas niya ang buhay ng isang batang lalaki. Ang ama ng bata ay naging pinakamayamang tao sa mundo. Nagbago ang lahat para kay Lilah mula sa sandaling iyon. Hindi hinayaan ng lalaki na makaranas siya ng anumang abala. Nang binu-bully siya ng kanyang ex-fiancé, crush niya ang pamilya ng hamak at umupa rin siya ng isang buong isla para lang mapahinga si Lilah sa lahat ng drama. Tinuruan din niya ng leksyon ang galit na galit na ama ni Lilah. Dinurog niya ang lahat ng mga kaaway niya bago pa man siya magtanong. Nang sumubsob sa kanya ang hamak na kapatid ni Lilah, ipinakita niya rito ang isang sertipiko ng kasal at sinabing, "I'm happily married and my wife is much more beautiful than you!" Nagulat si Lilah. "Kailan ba tayo ikinasal? Last I checked, I was still single." Na may masamang ngiti, "Mahal, limang taon na tayong kasal. Hindi ba ito na ang oras na magkaanak tayo?" Nalaglag ang panga ni Lilah sa sahig. Anong kalokohan ang pinagsasabi niya?
Nang muli silang magkita, isinantabi ni Jason ang kanyang paranoia at pride, mainit na niyakap si Chelsey. "Pakiusap, bumalik ka sa akin?" Sa loob ng tatlong taon, naging sekretarya niya ito sa araw at kasama niya sa gabi. Palagi namang tinutupad ni Chelsey ang kanyang mga kahilingan, tulad ng isang masunuring alagang hayop. Gayunpaman, nang ipahayag ni Jason ang kanyang mga plano na magpakasal sa iba, pinili niyang ihinto ang pagmamahal sa kanya at bumitaw. Ngunit ang buhay ay nagkaroon ng hindi inaasahang pagliko. Ang kanyang walang humpay na pagpupursige, ang kanyang pagbubuntis, at ang kasakiman ng kanyang ina ay unti-unting nagtulak sa kanya sa bingit. Sa bandang huli, nagtiis siya ng matinding paghihirap. Limang taon na ang lumipas, nang siya ay bumalik, hindi na siya ang dating babae. Ngunit napunta siya sa limang taon ng kaguluhan.
Si Loraine ay isang masunuring asawa kay Marco mula nang ikasal sila tatlong taon na ang nakararaan. Gayunpaman, tinatrato niya ito na parang basura. Wala siyang ginawang nagpapalambot sa puso niya. Isang araw, nagsawa si Loraine sa lahat ng ito. Humingi siya ng hiwalayan at iniwan siyang mag-enjoy kasama ang kanyang maybahay. Nagtinginan sa kanya ang mga elite na parang baliw. "Are you out of your mind? Why are you so willing to divorce him?" "Kailangan ko kasi umuwi para makakuha ng billion-dollar fortune. Tsaka hindi ko na siya mahal," sagot ni Loraine. a smile. Nagtawanan silang lahat sa kanya. Ang ilan ay naniniwala na ang diborsiyo ay nakaapekto sa kanyang pag-iisip. Ito ay hindi hanggang sa susunod na araw na sila ay natanto na hindi siya nakikipag-away. Isang babae ang biglang idineklara na pinakabatang babaeng bilyonaryo sa buong mundo. Si Loraine pala yun! Nagulat si Marco to the bone. Nang muli niyang nakilala ang kanyang dating asawa, nagbagong tao ito. Pinalibutan siya ng grupo ng mga guwapong binata. Nakangiti siya sa kanilang lahat. Ang tanawin ay nagpasakit ng husto sa puso ni Marco. Isinasantabi ang kanyang pride, sinubukan niyang bawiin ito. "Hello, love. Nakikita ko na bilyonaryo ka na ngayon. Hindi ka dapat kasama ng mga sipsip na gusto lang ng pera mo. Paano kung bumalik ka sa akin? Bilyonaryo na rin ako. Magkasama, makakabuo tayo ng isang malakas na imperyo. . What do you say?" Napapikit si Loraine sa dating asawa habang nakaawang ang labi sa disgusto.
"Bulag ang pag-ibig!" Tinalikuran ni Lucinda ang kanyang maganda at komportableng buhay dahil sa isang lalaki. Nagpakasal siya sa kanya at nagpaalipin sa kanya sa loob ng tatlong mahabang taon. Isang araw, sa wakas ay nahulog ang mga kaliskis sa kanyang mga mata. Napagtanto niya na ang lahat ng kanyang pagsisikap ay walang kabuluhan. Tinatrato pa rin siya ng asawa niyang si Nathaniel na parang tae. Ang tanging inaalala niya ay ang kanyang manliligaw. "Tama na! Hindi ko sasayangin ang oras ko sa lalaking walang puso!" Ang puso ni Lucinda ay nadurog sa maraming piraso, ngunit naglakas loob siyang humingi ng diborsiyo. Nagdulot ng kaguluhan sa online ang balita! Isang maruming mayamang dalaga kamakailan ang nakipaghiwalay? Siya ay isang mahusay na catch! Hindi mabilang na mga CEO at guwapong binata ang agad na dumagsa sa kanya na parang mga bubuyog sa pulot! Hindi na kinaya ni Nathaniel. Nagsagawa siya ng press conference at lumuluhang nakiusap, "Mahal kita, Lucinda. Hindi ko kayang mabuhay ng wala ka. Pakiusap bumalik ka sa akin." Bibigyan ba siya ni Lucinda ng pangalawang pagkakataon? Basahin para malaman!