Suit and Tie (taglish)

Mikaeel

"Are you kidding me?" gulat na gulat kong tanong kay Maxim ng sabihin niya sa akin na isa akong maid waiter sa maid cafe na itatayo niya sa Festival na gaganapin sa Stanford High School for boys. Not that I'll mind if everyone is actually a boy.

Inayos nito ang salamin niya sa mata at saka tuwid na tumingin sa akin. His two amber eyes bore into mine and as if he's daring me to say no and then I'll be sorry if I'm going to say it.

"You look like a girl though and that there will never be a problem. At saka isang araw lang naman ito. Pumayag ka na Mikaeel at saka wala ka namang gagastusin e. Lahat sagot ng club and besides, nobody will know that it was you."

I heave a sigh. Maxim's adamant about me being a maid. Every year, SH celebrates Festivals like this. We called it the SH Charity Festival. Every cent we earn goes to our chosen and sponsored charity. And of course, Maxim chose a home for the Aged who were abandoned by their families leaving them all alone and getting old. If it wasn't for the said charity, I'd decline the job.

"Are you sure about that? I don't like the idea of being bullied."

"Oo naman. Trust me and besides, we're not even famous, to begin with. We are just an average joe," he said, assuring me.

"Okay," finally I gave up. Mukha naman hindi papayag si Maxim pag tumanggi ako.

So yes. Napa-oo na rin ako. Bukod kasi sa classmate ko si Maxim, kasama ko rin ito sa part time job tuwing Sabado at Linggo sa isang kilalang resto malapit lang sa aming dorm. He was like kinda best friend for me. And he's my roommate as well.

Pareho OFW ang magulang niya na nasa Italy at ako naman ay pinag-aaral lang ng tiyuhin kong Americano, kapatid ni Papa kung kaya sa dorm kami tumutuloy.

Isa akong fil-american at isang secondary student senior high dito. Isa akong scholar ng school at hindi sa nagmamayabang, may utak din naman ako kaya kahit papano, it helps me a lot to get through my education life. May monthly pension naman akong natatanggap mula sa America dahil american citizen ako bukod pa sa allowance na pinapadala ni Uncle Smith sa akin. May mga business kasi sila ni papa noon na lumago ng lumago na kanyang mina-manage. And some, well I don't know really. Papa never told me that business. Hindi naman ako nangulit. I trusted Papa more than anyone else.

Kami na lang kasi dalawa ang natitira. At itinuturing niya akong anak. Si uncle ay kasali sa LGBT at ngayon ay may asawa na ito na nasa Army. They really wanted me to adopt pero sinabi ko na bisita-bisitahin ko sila sa America every vacation. Is not that I don't like having new parents, I just want to be independent. I was raised to be like that

"Good morning son," sumalubong sa video via video calling application ang mukha ni Daddy Smith katabi si Papa Tyler.

I yawned and smiled at them.

"Good evening Papa and Daddy," bati ko sa kanila habang bumabangon pa lang.

"Are you coming this Christmas? Your Daddy booked us tickets to Paris to spend our Christmas eve there," excited na sabi ni Papa Tyler.

"Really? I definitely will come Papa!" biglang na-excite ako sa sinabi niya.

Paris? Like Paris!? Pangarap ko lang iyon puntahan. Dati kasi noong nabubuhay sila mama at papa ay plano na talaga namin iyong puntahan. Ngunit hindi lang ito natuloy noong nakasama sila sa isang airplane crash. Pareho silang namatay sa accident na iyon when I was eleven.

"Have you decided to come and study here? Your papa and I are both missing you Mika," sabi naman ni Daddy, pouting. He's a little bit soft and emotional kaya naman hindi ko mapigilan ang ngumiti though I don't like being called Mika. It kinda sounded weird and girly.

"I've told you Daddy that I'll come after high school. Few months and it's done. You'll never know that I'm there already," sagot ko sa kanya.

"Okay take good care son. We will be waiting for you before Christmas alright?"

"Got it pa!"

"See you soon son," sabi naman ni Daddy Smith bago nag-flying kiss sa akin.

Nag-flying kiss back din ako sa kanya.

"A Lolita maid uniform?" nanlalaking matang tanong ko kay Maxim habang nakatingin sa black costume na ang laylayan ay abot hanggang tuhod lamang at medyo may pagka- puff ang skirt na nakahanger sa club namin with matching head dress, black knee-length combat boots at wig na nakatuwid at lampas pwet na haba. Of course this kind of costume should only wear by women. I repeat, by WOMEN and since Maxim has chosen this stupid theme, I don't have any choice, at least in my side because I can never say no.

"I-try mo nga. Gusto kong makita if bagay sa iyo," sabi nya lang sa akin.

"Sa dorm na lang kaya?"

"Nope. Dito mo na isukat para makita ko kung kasya sa iyo."

Wala akong nagawa kung hindi isukat iyon. Medyo natagalan akong makapagbihis dahil sa corset na hinihila pa ang mga laces at tinatali pa. It feels so ridiculous. Damn it.

"Hoy dahan-dahan naman!" reklamo konsa kanya habang hinihigpitan niya ang pagkakahilabng tali ng corset.

"Wag kang malikot, Mika. Kailangan talagang mahigpit ito. Bear with me a little bit," sagot niya.

I feel like my stomach got twisted. Ganito pala ang feeling ng mga babae noong panahon na uso pa itong corset.

"Are you okay?" tanong sa akin ni Maxim pagkatapos.

"I'm not!" mabilis pa sa kurap ng matang sagot ko. "I can't breathe."

Napatawa si Maxim.

"Napasobrahan ko yata ang paghigpit," natatawa niyang sagot niya at bahagyang niluwagan ang tali ng corset.

Noon lang ako nakahinga ng maluwang.

Okay, for the sake of the charity. Yes, for the sake of charity.

He then proceeded on putting the wig on me and applied some light makeup to me.

"You can open your eyes, Mika," sabi ni Maxim sa akin.

I opened my eyes and saw if I looked ridiculous but no. Instead, I saw a small little lolita girl with violet eyes reflected in the mirror. I'm sure ako pa rin naman iyon but I almost look like a girl. No, I mean I do really look like a girl.

Ugh.

"You're beautiful, Mika," sabi ni Maxim. His face was flustered.

"Eh, Dude. I'm a guy. Don't say like that," natatawang sabi ko sa kanya.

"No kidding. You're really beautiful," dagdag pa niya.

"Should I feel proud of something?" natatawang tanong ko sa kanya.

"You should. You should. You'll pull a lot of customers during the festival. I can see it," aniya pa.

Ilang sandali lang ay lumabas na kaming dalawa sa dressing room. It took me a lot to go outside to be honest lalo na't nasa labas ang ilang mga kaklase kong kasali rin sa staff ng festival.

"Omg is that you, Mika? Wow, you're such a cutie! I feel like I'll gay for you, baby" hindi makapaniwalang sabi ni Red, his eyes are twinkling.

"Tabi kayo. This lady belongs to me," sabi naman ni Yuri sabay kunwaring pinagtutulak ang mga kaklase namin. He cupped my face and he stared at me. "I declare that this cutie belongs to me. To me alone. You guys understand that?"

Binatukan ko siya.

"Ouch! That hurts!" reklamo niya sa akin.

"Lalake ako loko. Kaya lang ako nagsuot ng ganito dahil sa Festival at kay Maxim," natatawang sabi ko sa kanua

Maxim smiled.

"I told you. Para kang babae. Bagay na bagay sa iyo ang costume. Mas lalong nangingibabaw ang violet mong mga mata. Kung hindi lang flat iyang dibdib mo, babae ka na," kumento ni Steven, an openly gay na kaklase namin.

Bahagya akong sumimangot. I admit I do look effeminate. I'm short for American standards plus I'm slim. My eyes are kinda Japanese since Mom's bloodline came from Japan but I got my eye color from dad who was born Albino. And sometimes I am mistaken for a girl, especially if I let my hair grow long. I tried to go to gym para lang ma-tone down yung katawan ko pero I quit pagkatapos. My body aches after doing some lifting dumbbells at halos hindi ako makabangon.

"Ba't kaya hindi nyo subukan magsuot nito?" tanong ko sa kanila.

"Don't worry, magiging maid din kami ng cafe. Each one of us has the same outfit so it's all equal," sagot ni Maxim. "Basta ayusin lang natin bukas para kumita tayo at magkaroon ng pondo ang club natin sa darating na Christmas Eve. The charity needs the money during that holiday," dagdag pa niya.

Tumango ako sa kanya.

Yeah, for the sake of the Charity, of course

Kinabukasan..

"Welcome to maid cafe," nakangiting bati namin mga kaklase sa mga dumating na guest sa aming munting cafe.

Nakangiti naming in-assist ang mga bisita at mga co-students ng Stanford. Ten of the maids lined up to greet those visiting visitors who wanted to eat inside our little cafe.

"Hindi ba puro boys school to? Bakit may mga babae?" narinig kong tanong ng isang babae.

"I bet mga lalaki rin sila nag-costume lang bilang maid," sagot ng isa.

"OMH! They are all cute!" sabi naman ng pangatlo.

We gave our best smiles at them that made them giggle.

"How may I help you, ladies?" tanong ni Shaun, ang butler na na-assign upang i-entertain ang mga bisita sa labas bago papasukin sa classroom- turned-cafe upang makakain.

"Table for three please. Okay lang bang magpapicture sa maids pagkatapos?" tanong ng isa.

"Yes Ma'am," magalang na sabi ni Shaun bago pinapasok sa loob ang tatlo at pinaupo ito sa pang tatluhang mesa.

Agad akong lumapit bitbit ang tatlong menu at saka inabot sa kanila.

"Ohayo (morning) here's the menu for today girls," nakangiting sabi ko sa kanila. Since its Japanese styled cafe, we are required to speak Japanese kahit balu-baluktot ang aming salita.

Nagtitili ang tatlo ng makita ako.

"Omg! Mukha siyang si Hilda yung nasa Beelzebul. Hindi ba girls?" sabi niya sa mga kasamang babae which nodded back at her as their answer. "Totoo ba ang kulay ng mga mata mo?" tanong ng isa.

"Yes ma'am," sagot ko sa kanya giving them my best smile.

"Can I take picture? Omg! You're so pretty kase," sabi naman ng isa bago inilabas ng bagong model ng smartphone niya.

"Sure, ma'am." sagot ko na nakangiti.

Ngumiti ako at saka nag-pose habang naka peace sign ang aking dalawang kamay and giving my sweetest smile.

Ilang shots muna ang kinuha ng babae bago ibinigay sa akin ang order nila. Ibinigay ko naman kay Lavender, ang maid na nakasuot ng yellow na costume na siya namang pumasok sa designated kitchen at magdadala ng order nila sa mesa.

"Max comfort room break muna," paalam ko kay Pres na noon ay nage-entertain din ng mga customers.

"Okay. Five minutes," aniya.

"Got it."

Nagmamadali akong lumabas ng cafe at pumasok sa pinakamalapit na Comfort room. Matapos makaihi ay sandali ko munang inayos ang aking damit at bahagyang nilagyan ng red na liptint ang aking mga labi. Maxim insisted me to put lipstick but I declined it. Lip tint is enough. Bahagya kong sinuklay ang aking wig bago lumabas.

Nagmamadali akong naglakad pabalik sa cafe. Kanina kasi ay nakita kong sobrang haba ng pila ng mga customers sa labas at iilang maids lang ang naroon. Mabuti na lang at flat ang style ang boots na suot ko kaya comfortable ako sa paglalakad. Which was good. I'm not used to wearing shoes like this. Sneaker guy ako.

Sa aking pagmamadali ay hindi ko sinasadyang mabangga ang isa sa apat na lalaking nakasalubong ko sa palikong pasilyo ng corridor patungo sana sa cafe.

"Sorry," hinging paumanhin ko rito sabay tingin sa lalaking nabangga na akala ko ay tore sa tangkad at pader sa tigas ng katawan.

Ganun na lamang ang takot ko ng makitang si Spade Rodriguez ang aking nabangga. One of the four Aces that lead the students of Stanford. They are the sons of the pioneering men who actually owned Stanford. Ibig sabihin, they are rich among riches and they can do whatever they want.

They call themselves Aces. This means they are the bosses higher than the headmaster and faculties. Mas mataas pa sa Student councils ang mga ito. Their motto?

"What they want, what they got"

Kabilang din sa apat Aces sina Rui Matsunaga, Topaz Slovisky at Xin Quin.

Patay na!

Kilala pa namang mga basagurero ang mga ito at mahilig makipag-away. Walang sinasanto maging teachers dito palibhasa e kayang-kaya nila, lalo na si Spade. Nakakatakot ang isang iyon. Bali-balita kasing galing ito sa angkan ng Mafia. Maxim told me this when I transferred to this school. He warned me to not go into Spade's way. Huwag daw akong haharang sa dinadaanan niya. Pero bakit sa lahat na pwedeng daanan ng mga ito ay dito pa? At sa lahat ng pwede kong mabangga bakit siya pa?

Bigla akong napalunok.

He's bad news.

"What the fucking female maid doing here?" pagalit na tanong niya sabay tingin sa akin.

"Dude, that's not a female. Are you nuts? Walang babae sa school na ito. Did you forget it?" natatawang sabi ni Xin sa kanya.

Spade grimaced and then looked at me.

"Who are you? And why are you eyes are violet?" pagalit pa rin nitong tanong sa akin sabay angat ng kanyang kanang kamay.

Ngunit bago pa ako masampal ng hudas na iyon ay dali-dali akong kumaripas ng takbo.

Bahala ka dyan. I still love myself. No one ever dares to raise their hands at me. Not even my parents. And certainly not you, Spade.

"What took you so long?" salubong sa akin ni Maxim habang abot-abot ang hiningang pumasok ako sa dressing room converted to lounging area para sa mga workers ng Cafe.

"Nabangga ko si Spade along the way. Sasampalin na sana niya ako pero kumaripas na ako ng takbo," sagot ko sa kanya.

"What?!" hindi makapaniwala na tanong niya.

"Anong gagawin ko?" tanong ko sa kanya.

Nag-isip si Maxim at saka tumingin sa akin.

"Relax. Hindi ka makikila non. Masyadong busy ang araw na ito at malamang ay makakalimutan niya iyon. Mabuti na lang at naka-costume ka. Act normal. Marami pa tayong customers," aniya.

Bumuntong-hininga ako at saka mahinang sinampal-sampal ang pisngi ko. Tama nga naman siya.

"I'll go now," sabi ko bago lumabas upang atupagin ang mga customers since natapos na ang aking break.

"Can I entertain you with our desserts sirs?" tanong ko sa mga lalaking katatapos lang kumain and then flashing my best smile.

Nakita kong nag-blush ang mga lalaki.

"Yes please, anong meron?" tanong ng isa.

"We have soft creams available in three flavors. Matcha, chocolate, and fruit salad. What can I get you, boys?"

Nagkatinginan muna sila bago nagkasundo na matcha flavor ang bibilhin nila.

"I'll serve it right away. Please wait," sabi ko sa kanila bago umalis.

Makalipas lang ng ilang minuto ay nai-serve ko na ang order nila.

"Special table for the Aces please," narinig kong sabi ni Shaun na ikina-shock ko.

Ha? Ano raw?

What the hell?