/0/48756/coverbig.jpg?v=730c4176baeba97337827eb9f781d9ae)
A garota sempre sofria qualquer tipo de violência, na escola, em casa, não se sentia segura e em um lar em nenhum canto. Apenas na praça onde ia com a mãe quando mais nova. Sua vida era resumida em uma rotina cansativa e desesperadora, ninguém se importava com nada que envolvia a garota, apenas uma pessoa, um homem, que estava apaixonado em casa pequeno detalhe da garota.
Kandy.
Vejo um farol alto na minha frente, estava sentada no banco de trás do carro que minha mãe dirigia. Vejo a mulher ruiva a minha frente virar os braços com força e fazer uma careta, depois olha para mim e pula para onde eu estava sentada. Ela me abraça e com uma voz calma diz que tudo ficará bem.
Eu sinto um impacto forte e tudo escurece, escuto várias vozes dizendo que a culpa era minha, que eu tinha matado ela, que eu deveria ter ido no lugar dela.
Acordo assustada, toda suada, olho o horário, ainda era 4 da manhã, senti um frio na espinha de lembrar do sonho novamente. Já iria fazer 13 anos desde que minha mãe se foi, mas ainda tenho o mesmo pesadelo todo dia, talvez porque todos a minha volta ainda me culpam pelo acidente, talvez porque eu realmente ache que a culpa foi minha.
Balanço a cabeça tentando dispersar todos os pensamentos ruins daquela noite, sinto todo meu corpo doer assim que saio da cama, vou em direção ao banheiro e tomo um banho longo e bem gelado, minha cabeça está latejante de dor e precisava de alguma forma relaxar.
volto para o quarto e procuro uma roupa que dê para esconder os machucados do meu corpo, tento não fazer muito esforço quando coloco a calça jeans preta, a blusa azul escura e o casaco com capuz preto.
Saio do meu quarto e ando até as escadas, olho para a casa enorme onde moro, mas que sei que nunca vai ser uma lar meu e penso em todas as coisas que já sofri por ser como sou. Desço as escadas devagar e sem fazer barulho o máximo que podia.
Não posso acordar eles, meu pai bebeu noite passada e de novo, foi violento. Ele sempre diz que eu lembro a minha mãe, por quem sempre foi apaixonado, ele diz que se pudesse, faria eu trocar de lugar com ela e aí sim ele viveria feliz, mas a vida não é assim.
Eu também gostaria de trocar de lugar com ela, faria de tudo para ter isso.
fui em direção a cozinha e preparei o café deles, demoro uma hora para fazer tudo, limpar e guardar o que usei, pego apenas uma fruta qualquer e volto ao meu quarto, pego minhas coisas para a faculdade e desço de novo.
Vou em direção a saída, abro a porta e saio de casa, indo ao único lugar que eu posso relaxar e me sentir em paz de verdade.
ando alguns minutos e de longe, posso ver o parque que sempre vínhamos quando minha mãe estava aqui, caminho por ele, as vezes olhando para o nascer do sol, as vezes olhando as árvores. ainda é primavera, a época que mais gosto, é relaxante, friozinho e ao mesmo tempo quente, é reconfortante.
eu me aproximo de um banco e me sento, olhando para meu redor e depois olhando para o céu. Sentia saudades dela.
eu levanto minha mão para o céu e fecho os olhos, sentindo o vento frio da manhã e os cheiros bons vindo de árvores e flores ao meu redor.
- sinto saudades.
- quanto mais tempo passa, mais você fica esquisita, falando com seu namorado imaginário?
eu me assusto ao ouvir a voz grave bem perto de mim, abro os olhos e Jason Romano está na minha frente com seu típico sorriso de canto de boca. Abaixo meu braço e afasto meu rosto mais para trás, ele estava numa distância perigosamente próxima.
Jason Romano, 25 anos, próximo a herdar as empresas Romano, tá fazendo seu último ano de administração e é o primeiro a me atormentar em completamente tudo que pode. Ele tem uma certa alegria em me ver triste e aborrecida, ele ri ainda mais quando estou os dois.
Jason é o típico badboy de livros que eu amaria ter como perseguidor, mas ao contrário do que pensei, ele é tão insuportável que nem sua beleza pode compensar a raiva que me faz passar.
seus olhos verdes esmeralda me encaram sério, passeia por todo o meu rosto e param apenas no meu olho esquerdo.
- pontinhos, o que aconteceu com seu olho?
eu levo a mão até meu olho e lembro que estava roxo e inchado, não podia sair desse jeito, mas simplesmente esqueci, estava no mundo da lua pensando na mamãe e deixei completamente de lado a lembrança que estava toda machucada.
- nada.
eu levanto com rapidez do banco, ficando frente a frente com Jason, ele era uns bons 20 centímetros mais alto que eu, então tenho que manter meu rosto sempre para cima para ver sua cara. Eu coloco o capuz na minha cabeça e tento esconder o máximo que posso do olho inchado. Saio dali andando rápido, sei que tentou me segurar, mas não conseguiu a tempo e sua mão apenas delizou pelo meu antebraço.
eu suspiro aliviada e vou em direção a escola, não poderia faltar, mesmo estando machucada, não posso faltar sequer um dia. Estudo em uma faculdade de renome famosa por ter saído vários políticos, engenheiros e outros de muito sucesso. Consegui uma bolsa integral para estudar artes plásticas.
Mantenho ótimas notas e sempre me atualizo de tudo, tenho uma boa amizade com os professores e a diretora, esses que sempre percebem meus machucados e tentam conversar comigo, eu apenas desconverso e saio de perto.
Não poderia dizer nada, isso poderia acabar com o trabalho do meu pai e isso só vai piorar as coisas para o meu lado.
ao chegar na faculdade, não tem ninguém por lá, ainda era 7 horas e as aulas começam às 9, cheguei cedo apenas por causa do susto com Jason, ficaria um tempo lá pela praça até dar um horário bom para vir para a faculdade, mas acabei me apressando e nem percebendo o quão cedo é.
vou para a sala da primeira aula e coloco minha bolsa na cadeira que sempre reservo, saio da sala e vou em direção a biblioteca, que infelizmente estava fechada.
Aqui na faculdade tem muito esportes também, muito jogadores saem daqui com a carreira feita, existem jogadores de futebol americano, dançarinos, cheerlider, jogadores de hóquei e patinadores artísticos e outros. Eu especialmente não me importo com nenhum outro esporte, apenas a patinação, minha mãe era uma patinadora artística antes de se casar com meu pai, ela se aposentou apenas para dar sua total atenção a família, mas ela ainda tinha o amor guardado e então, quando completei meus sete anos de idade, ela me levou a uma pista de patinação e me ensinou.
Ainda tive aulas com ela por 3 meses antes do acidente, quando aconteceu, eu parei a patinação por 5 anos, até que voltei a patinar quando achei os patins favoritos dela.
Entro na pista e vou em direção aos armários, já tinha um reservado para mim, a treinadora sempre tentou me convencer a entrar para o clube, mas nunca tive interesse e recusava, mas quando não tinha ninguém por aqui, eu vinha e ficava no meu mundinho.
É difícil eu achar algo que me deixe relaxada e existe apenas três coisas que faço que me fazem esquecer de tudo, a patinação, ler e sentar no banco da praça e apenas olhar tudo ao meu redor. É calmante, são as únicas vezes que fico sozinha e é exatamente por isso que me sinto relaxada.
eu coloco os patins da minha mãe e entro na pista, começando a deslizar pelo gelo devagar, vou criando velocidade com o tempo e relaxando cada vez mais. sentindo o vento frio em meu rosto e meu corpo todo se arrepiar, faço um rodopio no ar e volto para o chão em perfeita precisão.
levanto minha perna esquerda para o ar e a seguro com as duas mãos acima da cabeça, jogo a mesma perna para a frente e faço o giro sentado, com uma perna estendida e outra dobrada, me agacho, quase próxima ao gelo e giro por um tempo, me levanto e dou uma pirueta, faço voltas e voltas na pista para tentar pegar velocidade, incontáveis saltos, me equilíbrio muito ao tentar os saltos e consigo perfeitamente.
faço outra curva e um salto, parando com uma pirueta na entrada para a pista de gelo, saio e me sento nas arquibancadas, ofegante e com um pouco de falta de ar, retiro meus patins e paro quando sinto algo gelado no meu pescoço.
- acho que para ter feito o que fez, deveria ter usado proteção ou uma roupa mais curta.
olho para cima, já reconhecendo a voz de Jason, ele estava parado ao meu lado, segurando uma garrafa de água cheia bem gelada, ele balança a garrafa para mim e eu empurro a mão dele, voltando a tirar meus patins e colocando meus tênis em seguida.
levanto da arquibanca com os patins na mão e vou em direção ao meu armário, Jason se manteve quieto o tempo que fiquei para trocar meus sapatos e agora me segue como um cachorro que quer pedir algo.
- como você se machucou?
eu viro para ele com os olhos levemente arregalados e suspiro, correndo dele, pela segunda vez em menos de duas horas.
"Huwag mong hayaang tratuhin ka ng sinuman na parang tae!"/Natutunan ko iyon sa mahirap na paraan. Sa loob ng tatlong taon, tumira ako sa aking mga biyenan. Hindi nila ako tinuring na manugang kundi isang alipin./Tiniis ko ang lahat dahil sa asawa kong si Yolanda Lambert. Siya ang liwanag ng buhay ko./Sa kasamaang palad, gumuho ang buong mundo ko noong araw na nahuli kong niloloko ako ng asawa ko. Kailanman ay hindi ako naging napakasakit ng puso./Upang makapaghiganti, isiniwalat ko ang aking tunay na pagkatao./Ako ay walang iba kundi si Liam Hoffman—ang tagapagmana ng isang pamilyang may trilyong dolyar na mga ari-arian!/Ang mga Lamberts ay lubos na nabigla pagkatapos ng malaking pagbubunyag. . Napagtanto nila kung ano ang naging kalokohan nila para tratuhin akong parang basura./Lumuhod pa ang asawa ko at humingi ng tawad. /Ano sa tingin mo ang ginawa ko? Binawi ko ba siya o pinahirapan siya?/Alamin mo!
“Kailangan mo ng nobya, kailangan ko ng nobyo. Bakit hindi tayo magpakasal?” Parehong inabandona sa altar, nagpasya si Elyse na itali ang may kapansanang estranghero mula sa katabing venue. Nakakaawa ang kanyang estado,nangako siyang sisirain siya kapag ikinasal na sila. Hindi niya alam na isa pala itong makapangyarihang tycoon. Inisip ni Jayden na pinakasalan lang siya ni Elyse para sa kanyang pera, at binalak na hiwalayan siya kapag wala na itong silbi sa kanya. Ngunit pagkatapos niyang maging asawa, nahaharap siya sa isang bagong dilemma. “Paulit-ulit siyang humihingi ng diborsyo, pero ayoko niyan! Ano ang dapat kong gawin?”
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.
Labindalawang taon nang magkakilala sina Claudia at Anthony. Pagkatapos ng tatlong taong pakikipag-date, itinakda na ang petsa ng kanilang kasal. Ang balita ng kanilang balak na kasal ay yumanig sa buong lungsod. Mataas ang emosyon dahil maraming babae ang nagseselos sa kanya. Noong una, hindi mapakali si Claudia sa galit. Ngunit nang iwan siya ni Anthony sa altar pagkatapos makatanggap ng tawag, nalungkot siya. "Nagsisilbi sa kanya ng tama!" Lahat ng kanyang mga kaaway ay nasiyahan sa kanyang kasawian. Kumalat na parang apoy ang balita. Sa kakaibang pangyayari, nag-post si Claudia ng update sa social media. Ito ay isang larawan niya na may isang sertipiko ng kasal na kanyang nilagyan ng caption na, "Tawagin mo akong Mrs. Dreskin mula ngayon." Habang sinusubukan ng publiko na iproseso ang pagkagulat, si Bennett—na hindi nag-post sa social media sa loob ng maraming taon— gumawa ng post na may caption na, "Ngayon ay may asawa na." Ang publiko ay naligaw.Binansagan ng maraming tao si Claudia bilang ang pinakamaswerteng babae ng siglo dahil siya ay nakakuha ng ginto sa pamamagitan ng pagpapakasal kay Bennett. Kahit isang sanggol ay alam na si Anthony ay isang langgam kumpara sa kanyang karibal./Si Claudia ang huling tumawa noong araw na iyon. Natuwa siya sa mga gulat na komento ng kanyang mga kaaway habang nananatiling mapagpakumbaba. Inisip pa rin ng mga tao na kakaiba ang kanilang pagsasama. Naniniwala sila na ito ay kasal lamang ng kaginhawahan. Isang araw, matapang ang loob ng isang mamamahayag na humingi ng komento ni Bennett sa kanyang pagpapakasal na sinagot niya ng may pinakamalambot na ngiti, "Ang pagpapakasal kay Claudia ang pinakamagandang nangyari sa akin."
NAGTAGO siya sa Isla Lutherio upang kalimutan ang nabigong pag-ibig kay Lucy na napangasawa ng kapatid niyang si Martin. Ngunit sa halip na mapanatag ang kaniyang isip, mas lalo iyong gumulo at nakisali pa ang kaniyang puso. Hanggang saan aabot ang pag-ibig niya kung ang babaeng napupusuan ay milya ang layo ng edad sa kaniya? Jasson Luther is eighteen years older than Samara. Maaakusahan na nga siyang cradle's snatcher, mapagkakamalan pa siyang pedophile. Kaya naman para pigilan ang kakaibang nararamdaman sa anak ng mayordoma at driver nila, ibinaling niya ang atensiyon sa iba. Subalit, paano kung ang batang si Samara ay unti-unting nagdalaga? Ang musmos na katawan ay unti-unting nagkakaroon ng kurba. Mapigilan pa kaya niya ang nadarama? Does age really matter? O, mapapa-Yes, Master niya ang dalaga?
[Cute Baby + Secret Identity + Powerful hero and heroine!] Minahal ni Caroline si Damian nang buong puso sa loob ng limang buong taon. Inialay niya ang sarili sa kanya at namuhay nang mapagkumbaba para sa kanya. Gayunpaman, nang humarap ang mag-asawa sa isang krisis, umaasa siya na ang balita ng kanyang pagbubuntis ay maaayos ang kanilang pagsasama, ngunit ang nakuha niya ay isang kasunduan lamang sa diborsyo. At ang masaklap, habang siya ay manganganak, siya ay nahulog sa bitag ng isang tao at ang kanyang buhay ay nasa panganib. Matapos makayanan ang ganoong nakakapangit na karanasan, determinado siyang putulin ang lahat ng relasyon sa lalaki. Limang taon na ang lumipas, muli siyang lumabas na nakataas ang ulo, bilang CEO ng isang sikat na kumpanya. Yung mga dati. Natikman na siya ngayon ng bully ng sarili nilang gamot. At unti-unting lumabas ang katotohanan tungkol sa nakaraan... Nasilaw sa bagong kumpiyansa ni Caroline, gustong makipagbalikan sa kanya ng dating asawa, ngunit pumikit na lang siya sa mga pag-usad nito. desperadong nakiusap si Damian, "Honey , kailangan ng baby natin ang magulang niya please remarry me!"