Yes, Master (The Luther's Empire Series)

island sent a shiver to his spine and made him excited. It's been eight years since he last stepped on that island where he grew up. The mountains behind their mansion,

lay rito, here he is now, setting hi

t. The man who maneuvers the steering wheel totally stopped the yacht as it reached the point and came out of the cabin. Isa naman sa mga tauhan niya ang naghagis ng

g unang palapag ng kung saan abala ang mga tauhan sa pagkonekta ng tulay

kot nitong awra nang magsimula itong maglakad pababa ng naturang sasakyan. At mula sa pagkakayuko, nag-angat siya ng ulo habang tinatahak ang kahabaan

probably in her seven or eight of age, runs towards where

right hand, screamed with excitement. Nilampasan siya nito at

er, draws a stern face as

t, huminto ito sa harap ng kaniyang driver. She cal

at tila takot na napayuko ito nang

isang babaeng sumunod sa bata. It was Mara ang kanilang mayordoma na asawa ng kaniyang driver na si Dawood. Hindi ni

babae at binalingan ang paslit. "Samara, wel

bago inilagay ang mga kamay sa magkabilang gilid ng bestidang suot nito. Hinawakan ng maliit nitong mga kamay a

ati nito 'saka ito tumakbo sa likod

niya bago itinago ang mukha sa likod ng ina. Tinanguan na lamang niya ito at nagpatuloy na sa pag

o roon. Ngunit mas gusto niyang marinig ang mabining himig ng munting alon a

i-unti na niyang natatanaw ang mayayabong ngunit alaga sa gupit ng

ring dumaan. Sa arko ng malaking gate na iyon ay nakaukit ang salitang 'Isla Lutherio'. Sa magkabilang g

wang daan. Ilang metro mula rito ay matatanaw naman ang matayog at puting-puting istraktura

no ng hagdan pababa ay magkakatapat na nakahilera ang mga unipormadong katulong,

r Jasson," korong bati ng mga tagapa

pagpanhik. Atsaka lamang nagsipagkilos ang mga kasambah

aniyang silid. At sa ilang araw na iyon ay hindi siya lumalabas doon. Tanging ang pagtanaw lam

ndo sana sa kaniya, na hindi niya akalaing mahuhulog ang loob niya. Kung sana lang ay may pagmamahal ito sa kaniya, baka nagawa niya itong ipaglaban. Ngunit sa il

mamay-ari rito. Hinadlangan lamang ng dah

iyang utak. Araw-araw na lang ay gano'n ang eksena niya. Tata

agtataka dahil wala roon ang tanawing isa sa nagpapaalis ng kaniyang pagkabagot-

nitong tinig na palagi niyang naririnig na nakikipag-usap sa mga halaman ay hindi niya marinig. Malalim siyang napa

cookies na kaniyang ginawa. Nilanghap niya an

sa counter top. Hinubad muna niya ang suot na apron at

para magdilig, dahil naisipan niyang ipag-bak

ng tungo sa malawak na sala. Kailangan pa kasing dumaan bago makarating sa engrandeng hagdan

ata ay nasa mga cookies na dala-dala. Kaya hindi nito napansin ang makapal na alpombra at s

kakita na ang mga cookies na kaniyang pin

ng mga paa na nasasapinan ng mamahaling tsinelas. Unti-unti itong nag-anga

ulot pa rin iyon ng matinding takot sa batang si Samara na nakayuko

inig buhat sa likod ng paslit, si Mara, ang ina nito, at may kasama itong isa

ng ingat ng anak ko." Yumukod ito sa harap

ng carpet kaya ako nadapa," ani Samara na tiningala

ster! Humingi ka ng tawad!" pigil a

ahatid ko na sana sa inyong silid, ngunit nadapa ako at

nag-squat upang pantayan ang taas ng bata. Pum

ke mo ako

na tumango

ndi kasi ako kuma

ap, pinunasan pa nito ang namasan

nawa ko. Pero nasayang na," bakas ang panghihinayang sa t

slit, humaplos ang hinlalaki upang tuyuin ang luha nito.

paslit. Titig na titig ang maamo

g igawa mo ulit ako

od-sunod ang naging pagtango nito na tila siyang-siya. Tumayo si Jasson at inilahad ang kama