buong kwarto para siguraduhing ako lang ang mag-isa. Bigla tuloy sumagi sa isip ko ang pamilyar na pangyayari t

na lang ako sa pagtulog kaysa mainis. Muli akong pumikit para ipagpatuloy ang pagtulog nang ma

ilat at mabilis n

no ang alaa

ing pa ako para kumbinsihin ang sariling hallucinati

bumalik dito

g mo

gilid ng kama. "Anong-!" Pero hindi ko nat

ng*

niya ako sabay takip sa bi

*na mo

ay nagawa ko namang itabig ang kamay niya.

o siya at tinulung

" Ang tabig ko m

niya iyon ay mabilis ko namang binitaw

awa mo rito

n ka. Breakfa

g kong sabihin." Ano ba k

a pagyakap sa sarili. Umakto pa siyang parang naiiya

ang na

asing ka tapos bigla mong hinila ang ulo ko

ang nangyari kagabi. Hindi nga lang lahat pero tandang-tanda kong binugbog ko siya gamit lang an

agsasasabi niya. Sinungaling naman si

iyang higaan ang kama ko, a. "At home na at home ka

g a

di niya alam ang tinutukoy ko. "Ang pumasok sa

gabi. Saka, dati ko pa naman 'tong ginaga

a umalis ka na sa kwarto ko ba

ng makitang maayos na ang higaan ko at mga nagkalat na damit. Talagang inayos niya muna bago lumabas... tulad ng lagi niyang ginagawa

g bigla siyang sumulpot sa harap ng pinto. "Ba't di ka pa um

sinabing lumab

pasensiya ko. Nilagpasan ko

kaya muna." Hinabol niya ako at

pa rin ang damit kagabi? "Kita mo 'to? Ito ba 'yung n

'yang abs a

san ko na sana siya nang mabilis niyang hinawakan a

g ayaw mong masi

kakasabi niya pero ram

win ka na namang katrayduran sa 'kin tulad ng gin

concern dahil hindi na kami tulad ng dati

an na magbihis ka hindi 'yung ganyan ang itsu

od ako para kumuha ng damit. Kung hindi ako magbibihis ay hindi niya rin ako titigilan. Para siyang isang linta na hi

ng tumingin? Ito ang gusto mo 'di ba?" nang matapos ay lumapit ako sa kanya. "Happy na?" ang sark

a aking pagkain si Mama. Inangat ko ang takip sa may mesa par

akong kumuha ng pinggan para kumain nang m

g sarili kahit inis na inis na. Hindi ako pwede

ta at Tito bago umalis kay

aliit na bata par

O

g tanda mo sa 'kin kay

lag

ko ang dating Kenan na nauuto

a sa 'kin ikaw pa rin naman si Kenan

kumain ng maayos kaya tigilan mo muna ako bago ko ibato sa 'yo 'tong kutsara," ang pagpipigil ko na

ng kamay na parang sumusuko. "The table

ging tahimik na ang araw ko. Patapos na ako sa pa

ng ang pagkain. Hindi ko na lang

ako sa 'yo, nasa luggage

pansinin. Hindi siya na

nagkainan at nilagay sa lababo. Pagkatap

ko pa itinatanim sa utak, hindi siya nag-i-exist sa mata at tenga ko. "Ang laki raw

a na lumapit sa lababo at inuump

tulak sa kanya. "Kaya kong hugasan

nsin mo n

laga! Nauto na naman a

onge ang pinggan sa inis.

baka ibato mo pa

a. Nanggigigil na ang kamay a

hawak na pinggan. "T-tapusin-" kumalma ka. "

para manuod. Mabuti na lang at ang isa sa paborito kon

umulpot si Caleb at naupo pa sa

ba 'yang pi

kita naman niya, e, ba't ka

g inaabangan tapos ginagaya pa natin," nilingon ko siya na sob

atagal ko ng pilit binabaon sa limot ang lahat ng may kinalaman sa iyo. "Kung inaakala mo n

pa ang pinto para masigurong hindi siya maka

a naman ang maayos na takbo ng b

an. Saka nandito naman si Felix at ang iba kong kaibigan sa highschool.

kumatok sa pinto ng kwar

ag ka ng bumalik

tahimik, akala ko

ses mo kong ipagtabuyan ay b

dali lang sa

g sitwasiyon, alam kong sa sobran

dalawang taon

boses niya. Pagkatapos ay sinusubuka

sa pinto. "'Wag ka ng magpagod. Bumalik ka na sa inyo!" ang sig

ng tenga ay narinig ko pa r

usto niyang sabihin? I

a umpisa lang naman. Palibhasa ay nasanay na ako lag

ala dahil hindi na ako kikil

ib ko. Sa sobrang sikip

. Sana mawala na lang iton

an siya nararapat dahil okay na

[°o°