Pitong Taon, Isang Apat na Taong Kasinungalingan

isang ungol mula sa guest room. Wala sa kama namin ang as

g asawa kong si Ben, sa talentadong babaeng ti

ng pancake. Nagsinungaling siya sa harap ko, nangakong hinding-hindi siya magmamahal ng iba, bago ko

ng mundo ay nagsabwatan para wasakin ako. Hindi ko kaya

at irreversible na procedure. Hindi ako naghahanap ng ganti. Gusto kong

ana

RA

hay ko ay hindi isang sigaw, kundi isang mahina

d ay kumikinang, isang malambot at nang-uuyam na 2:14 AM. Malamig ang es

ng palaki ang hinihinging oras ng kanyang tech empire, pero palagi, palagi siyang tumatabi sa akin sa kama. Kahit na

malalim na katahimikan ng aming liblib na bahay sa tabi ng isang bangin sa Tagaytay. At pag

g nagwawalang ibon na nakakulong. Hindi maaar

i ko binuksan ang mga ilaw. Gumalaw ako na parang multo sa mga pamilyar na anino ng buhay na akala ko ay binuo namin.

iya, malalim at pamilyar, isang boses na minsan nang nagligtas sa buhay ko at nangakong ma

gunit ang tono niya ay mapaglaro,

si *siya*. Ang hadlang. Ang segu

s niya'y puno ng pagnanasang ilang buwan ko nang hindi na

g muwebles na kailangan niyang iwasan, ay parang isang suntok. Idinikit ko ang ak

boses niya'y may kakaibang halo ng paghanga at hamon. "

aramdam ako ng kislap ng pag-asa. Ipinagtatanggol niya ako. Ngunit pagk

i

ang pangalan s

San

gangalaga, ang personal kong tinuturuan, at binabayaran ang huling taon ng tuition mula sa sarili k

magtayo ng sarili kong mga pader, na huwag umasa na may mananatili. Tapos dumating si Ben. Hindi lang siya nanatili; nagtayo siya ng isang kuta sa

, itinaguyod ang kanyang mga gawa, dinala siya sa aking firm, sa aking buhay. Sinabi ko k

sa kanyang mga mata. Hind

i Kira ay parang pusa

ko na. Kabataan. Paghanga. Ang kilig ng bawal. Lahat ng ba

ndasyon ng aking buong mundo. Hindi ito isang pagkakamali lang. Ito ay isang komportable at nakasanayang gawain. Ginagawa nila it

ita ang pagtataksil. Ito ay isang pagwasak. Ang dalawang taong pinagkatiwalaan ko nang husto sa mundo, ang lalaking

y sa aking balat, ang tunog ng kanyang tawa, ang itsura ng bahay na binuo namin. Gusto kong kayur

ingnan ang aming mga litrato sa kasal sa dingding. Hindi ko tiningnan ang skyline ng BGC na ako

ng aking mga kaibigan, hanggang sa mahanap ko ang kailangan ko. Dr. Evan Calderon. Ang dati kong propesor sa k

mahina at palihim. Isang highly classified, experimental na procedure na idinisenyo para i-target at alisin ang mga partikular na m

lang ang tang

niya sagutin, ang boses niya'y antok pa

"Evan," sabi ko, ang boses ko'y parang sa ibang tao, garalgal at basag

to sa kabilang linya. "An

nabubuo sa aking kaluluwa na may malamig a

maging unang