tomo I

et Zijne Excellentie de gouverneur met zijn adjudanten, die den luitenant uit zijn eenzelvigheid wegrukten, en Fray Dámaso als versteend deden staa

e geestelijken de hand kuste, waarop deze vergaten hem den zegen te geven. De dominikaan had zijn bril afgezet

n van mijn overleden vriend!" ging Capitán Tiago voort. "Deze

zelschap en scheen niets bijzonders in zijn verschijning te hebben dan zijn zwarte kleedij te midden van die zaal vol menschen. Zijn knappe gestalte, zijn gelaatstrekken, zijn bewegingen ademden evenwel dien geur van gezonde jeugd, waar zoowel het lichaam

it, "de pastoor van mijn dorp! Pater Dá

ch naar den Franciskaan;

b me zeker vergist!" hervatt

der met veranderde stem antwoorden. "Maar je va

em vol verwondering aan, wendde zich om en bevond zich zoo tegenover d

u de zoon van Do

ngema

zijn stoel op en keek den

lukkiger wezen dan uw vader!" riep

Ik kan zeggen dat het een van de waardigste en

e u over mijn vader uitspreekt, verdrijft den twij

zich met tranen, hij wendde zich

emand die hem aan de jonge dames kon voorstellen. Velen daarvan keken belangstellend naar hem. Na een

stappen? Ik ben zeven jaar uit mijn land weg geweest en nu ik er terug ben kan ik mijn bewonde

j zich verplicht heen te gaan. Hij trad op een groepje heeren

als er niemand anders voorstelt. Ik heb zooeven den hemel en de vrouwen van mijn land begroet: nu wil

eer schreef, en hij vertelde van iemand, die een onnoozelheid in een gedicht had gezet en

raafd. Hij gaf Ibarra de hand. Hij was gekleed als

an me en ik heb uw vader gekend. Ik heet Capitán Tinong. Ik woon in Tondo, waar u welko

eel vriendelijkheid. Capitán Tinong

ich: hij moest den volgen

laar was. De menschen defileerden naar binnen, waarbij de dame