end kilometer aflegt en den tocht me

taris Phil Evans waren dus

ebben; zij konden dan op het een of andere punt der Vereenigde Staten nederdalen. Maar.... met hun twee?n,-want Frycollin zou in zoo'n geval slechts als eene te veronachtzamen waarde te rekenen zijn-kon aan zoo'n ondernemen niet gedacht worden. Daar dus geweld niet gebezigd kon worden, zou l

ans het oogenblik van

e kuststrook inbuigt van het eiland Van Couver af tot aan de groep der Aleutische eilanden, of beter tot aan de landstreek, die vroeger tot Amerikaansch Rusland behoorde, maar in 18

en op het dek kwamen, was evenwel de dageraad reeds sedert eenige uren aan de oosterkim verschenen. Men naderde den zomerzonnestilstand, den

om zijne hut te verlaten. Toen hij dien dag evenwel op dek kwam, vergenoegde hij zi

gaan, om zich buiten zijne hut te wagen. Hij liep als een man, die voelde dat het terrein onder zijne voeten niet stevig was. Zijn eerste blik was ge

aarvan, om zijn evenwicht te herstellen. Blijkbaar wenschte hij een kijkje te werpen op

er, bij de verschansing aangekomen, zijn lichaam achterover gebogen, daarna schudde hij haar, om hare stevigheid te beproeven. Toen richtte hij zich op, boog het lichaam

toof hij achteruit! En hoe trok hij

ijken Oceaan bespeurd. Wanneer zijn haren niet gekroesd gewee

De zee!..."

estort zijn, wanneer de kok hem n

was hij geen Gasconjer, zoo had hij toch in zijne jeugd de briesjes, die over de Garonne waaien, moeten inademen. Hoe kwam die Fran?ois Tapage in dienst van den ingenieur Robur

ij, terwijl hij den neger met zij

me drommel, terwijl hij wanhopi

er, Fr

t wel ee

toch eindigen moeten

rom?

ndermaansche vroeg of

ie daar onder

gaat, dan is het bet

ar verdrinkt

plet . ter . te . val. len," antwoordde Fran?ois, die iedere lett

ollin, kruipende als een sla

eld. Het scheen over de oppervlakte van die zoo kalme zee, die als met zonlicht do

zij in gezelschap van zijn eersten officier Tom Turner, met een sigaar in den mond, het dek op en neer wandelde. Slechts de helf

, van die soort met gelen buik, welke eene lengte van vijf en twintig meters bereiken. Dat zijn de vreeselijkste cetace?n, die in de Noordelijke zee?n aangetroffen worden. De ervaren walvischvaarders wachten zich wel die soort aan te vallen, want zij weten dat hunne kracht buitengewoon groot is. Evenwel zou zulk eene vischvangst, hetzij met den gewo

gezicht.... In dat geval waren zij in staat, om aan hunnen vliegenden kerker te ontsnappen, zich in zee te storten, waarbij zij op

los, master Robur?

antwoordde

aren zouden gegeven worden. Er was geen enkel schip in het gezicht,-daarvan konden de gevangenen zich overtuigen,-ook geen land, w

or de waterstralen, die zij door hunne kieuwgaten hoog opspoten

speerboom, van Californisch maaksel, die met een vuurroer voortgeworpen werd. Hij bestond uit een metalen cylinder

ne wenken volkomen. Zoo was hij in staat het luchtschip iedere vereischte wending, zoowel horizontale als verticale, te laten volvoeren. Het was ongeloofelijk met welke snel

n walvisch!..." riep

stil. Tom Turner had zijn vuurroer, dat op een vork, in de verschansing vastgemaakt, steunde, tegen den schouder gebracht. Het schot ging af, en het projectiel, waaraan een lang touw vastzat, dat zich ontrolde en welks uit

op sleeptouw wilde

!" riep T

n Phil Evans ook waren, zoo steld

er op eene onmetelijke diepte, terwijl men het touw liet vieren, dat opgeschoten lag in eene balie of tobbe, welke met water gevuld was, opdat zij door de

en men liet het dier zijn eigen gang gaan. Men zorgde alleen met den boeg in zijne richting te blijven. Tom Turner stond met

erden afgelegd, werd de Albatros zoo voortgesleept.

e vlucht van den walvisch, die het luchtschip langzamerhand nabij kwam. Weldra zweefde de Albatros op vijf en twintig voet boven het ondier

htschip werd met een ruk tot op de oppervlakte van het water gesleept. Een onmetelijke draaikolk had zich gevormd op de plek waar het d

ers boven de oppervlakte der zee steeg. Wat Robur betrof, die had het gevaarte bestuurd, zonder dat zijne koelbloedigheid hem ook maar ééne seconde begeven had. De walvisch kwam wein

, werd het aan de roofvogels overgelaten en her

horizon op. Dat was het schiereiland Alaska en de lange rij van ro

aie bruine roestkleur en wegen van driehonderd tot vijfhonderd pond. Onafzienbare rijen van die robben worden daar aangetroffen, die zich daarbij in een breed front uitspreiden en soms meerdere duizenden tellen. Dat zij zich niet verontrustten bij den overgang van de Albatros, was geheel aan hunne kalme geaardheid toe

ontvluchten. Noch op de eenzame kusten van dien uithoek van Azi?, noch in de omstreken van de zee van Ochotsk kon eene ontvluchting kans van slagen aanbieden. Klaarblijkelijk naderde de Albatros de Japansche en Chineesche streken. Daar zouden de beide collega's m

l, die eindigt met vermoeid te geraken, of als met een ballon, die bij gebrek aan gas genoodzaakt is te dalen. Het luchtschip ha

van Ochotsk ter hoogte van de Kurillische eilanden, die als eene afdamming vormen, die door eene menigte kleine kanalen doorsneden zoude zijn, en zoo bereikte het luchtschip in den morgen van den 19den Juni de zee?ngte

rgen, waartegen het gevaar liep zich te verbrijzelen. Het land was slechts weinig heuvelachtig. Maar toch waren die nevelen zeer onaangenaam, want alles was kletsnat aan boord. Er bleef niets anders over dan te stijgen tot boven die nevelbank, welker dikte van drie- tot vierhonderd

t ontsnapping moeielijk hebben kunnen ten uitvoer leggen, altijd in de veron

et dek passeerde, een oogenblik staan en, zonder den schijn

evaar. Het kan niet voorbijstevenen dan met behulp van de stoomfluit of van den misthoorn. Het moet zijne vaart breidelen, en toch behoort, in weerwil van al die voorzorgsmaatregelen, eene aanvarin

te wachten, dat hij daarenboven niet wenschte uit te lokken en blies onverstoor

schijnt dat die bewonderenswaardige

!" antwoordde de voorzit

vermijden. Maar toen die nevelgordijn scheurde, ontwaarde men eene onmetelijke stad met hare paleizen, villas, chalets, tuinen en parken. Zelfs zonder haar te zien, zou Robur haar herkend

ningspunt waarnam en op zijn bestek uitzette, voor het geval hij

m voor u verborgen te houden, dat die stad, welke

nabijheid van den ingenieur bevond, dan was het also

hernam Robur, "is ind

end ook...." be

ingenieur in de rede. "Waarlijk, dat is ook mijn o

k om zich meer we

ing werd merkwaardig doorzichtig, groote ellipso?dale wolken vormden zich op een koperachtigen achtergrond, terwijl zich aan de tegenovergestelde zijde van het hemelgewelf lange karmijnstreepen vertoonden, die als op een leikleurigen achtergrond g

d geen ander gevolg dan de dampen en nevelen, die sedert

e kleinigheid was. Terwijl de typhon boven de zuid-oostelijke kusten van China woedde, stevende de Albatros boven de Gele Zee en gedurende den 22sten en 23st

zich naar een middenpunt richtten; zij bewonderden de tempels, welker gele en groene daken als met zonlicht gedrenkt waren; zij peilden de parken, die de woningen der mandarynen omgaven. Vervolgens verschenen te midden der Mandchourysche stad de zes honderd acht en zestig hectaren oppervlakte van de Gele stad, met hare pagoden, hare keizerlijke tuinen, hare k

igd van palmbladeren, van pandanus-bladeren, die aan hun bovenste gedeelte voorzien waren van een soort boog van licht hout, die onderspannen was door een dunnen reep bamboe. Onder den adem des winds weerklon

n naderen, en langzamerhand dompelde de Albatros als het ware in de harm

lagen. Duizenden geweerschoten werden gelost, honderden bommen werden geworpen, in één woord: alles werd in het werk gesteld om het luchtschip te noodzaken zich te verwijderen. Al hadden de Chineesche sterrenkundige

touwen der vliegers werden doorgesneden of haastig ingepalmd, en die lichte speeltuigen verdwenen uit de luch

rs deed verstommen. Maar daarom werd het schieten niet gestaakt. Daarmede gingen de Chineezen volijverig voort. Eindelijk sprong eene bom op een twintig vo

op het voornemen duidde, Hindostan te willen naderen. Het was zichtbaar daarenboven, dat de bodem, die voortdurend rees, de Albatros noodzaakte evenwijdig die oneffenheden te volgen. Ongeveer tien uren nadat men Peking verlaten had, hadden Uncle Prud

ntwaard, terwijl er wilde bergstroomen worden aangetroffen, die door de gletschers en ijsvelden gevoed worden. In de laaglanden bevinden zich uitgestrekte

s de kwikthermometer, hoewel men in de warmste maanden van het noordelijk halfrond was, niet boven nul. Die afkoeling, gepaard aan de snelle vaart van de Albatros, bracht er niet

d verleend was, om het vaartuig in de reeds zoo ijle luchtlagen zwevende te houden. Maar die schroeven w

plaats van de provincie Guari-Khorsow, de Albatros hebben kunnen zien voor

slagboom, die door eenige toppen beheerscht werd, welke met eeuwigdurende

en bieden aan den luchtstroom, veroorzaakt door de snelheid der verplaatsing,

waarschijnlijk zal Robur het noordelijk grondvlak daarvan lang

rdde Uncle Prudent; "want op dat on

door Birmani? ten oosten, of do

wed dat hij er nie

ijk!" sprak

provincie Zzang, vlak tegenover de reusachtige bergmassa. Aan d

elijke klippen gegleden was, zijn als het ware de eerste trappen van den slagboom van Centraal Azi?. De eerste die Kowen-Lown heet en de tweede Karakoroum, vormen het lengte

ner met één slag het t

vóór de Albatros verhief zich de Everest-berg op achtduizend-achthonderd meters. Rechts lag de Dwalaghiri, ter hoogte van achtduizend-tweehonderd meters. Links de Kinc

bekend met de verschillende bergengten van de Himalaya, onder anderen met die van Ibi-Gamin, welke de gebroeders Sla

uitengewoon koud was, werd de lucht niet zoo ijl, dat men zijne toevlucht moest nemen t

achinist wijdde zijne volle aandacht aan zijne batterijen, wier zuren gelukkig niets van bevriezen te duchten hadden. De schroeven, waaraan de grootst mogelijke snelheid van omwenteling verleend was, trilden

lantenleven voorkwamen. Geen van die bewonderenswaardige pijnboomen of ceders, die zich in prachtige bosschen op de benedenhellingen van de meeste bergstelsels groepeeren. Geen van die reusachtige heideplanten, geen van die eindelooze slingerplanten, echte parasieten, die van den eenen stam tot den anderen gespann

n. Bij het uitkomen van den bergpas buiten den woudgordel, zagen de reizigers

dwongen gasten toe, en zei

?, he