Para kay Sunny Angeles ay itinadhana sila ni Carrot Man sa isa't isa. Nang unang beses silang nagkita ay ito ang nag-iisang nagbigay ng star sa kanya sa isang photo competition. Sumunod naman niya itong nakita nang minsang nagbubuhat ito ng gulay sa Mountain Province pero nagkasya na lang siyang kuhanan ito ng picture. Di niya inaasahan na kakalat sa internet ang kuha niyang picture. At ang masaklap, di na niya solo si Carrot Man dahil pinag-aagawan ito ng iba't ibang babae. Hanggang matunton niya ang binata sa bulubundukin ng Sagada. Ang masaklap lang ay idine-deny nito na ito ang hot na tagabuhat ng carrot na kinuhanan niya. Pero sinasabi naman ng puso niya na ito ang Carrot Man niya. No retreat, no surrender si Sunny dahil lkahit anong deny ng binata na ito si Carrot Man ay di naman ito pwedeng mag-deny na gusto nito ang halik niya. Pero paano kung namali pala siya ng Carrot Man?
Hindi mapakali si Sunny Angeles habang naghihintay malapit sa entrance ng lumang Diplomat Hotel. Doon ginaganap ang photo exhibit kung saan kalahok ang larawan niya. Pasilip-silip siya sa labas habang kipit sa sarili ang poncho para labanan ang lamig.
Puno ng antisipasyon ang dalawampu't isang taong dalaga habang nakatingin sa driveway. Umaasa siya na paparada sa wakas ang isang pamilyar na sasakyan at bababa doon ang natatangi niyang bisita sa gabing iyon.
Napapitlag siya nang kalabitin siya ng kaibigang si Mea na kaklase niya sa De La Salle University at gaya niya ay kalahok din sa competition para sa mga amateur photographers. "Sunny, di ka pa ba papasok sa loob? Kanina ka pa wala sa picture-taking natin. Saka baka mamaya may magka-interes sa gawa mo. Malay mo kunin ka sa mga next event ."
Marahan siyang umiling. "O-Okay lang ako dito. May hinihintay lang ako."
Kumunot ang noo nito. "Boyfriend mo ba ang hinihintay mo?"
Umiling siya. "Hindi. Mommy ko."
Many men find her weird. Madalas din ay gusto niya ang mapag-isa. Kung hindi niya hawak ang camera niya ay may hawak siyang libro. Mas gusto niyang makipag-usap sa mundo gamit ang camera niya. Kaya naman kahit may gustong manligaw sa kanya, naiilang dahil may pagka-eccentric daw siya. At pawang mga kaibigan lang din niya na artist ang nakakaintindi sa kanya gaya ni Mea.
"Ahhh!" anito at tumango. "Akala ko naman magkaka-boyfriend ka na sa wakas. Pwede na kayong mag-date ng pinsan kong si Jeff. Single iyon at civil engineer pa. Gandang-ganda nga siya nang ipakilala kita dati."
Nakangiti na lang siyang umiling. "Saka na lang."
"Anong saka na lang? Graduate ka na. Twenty-two ka na rin. Pwede ka nang magpaligaw at mag-boyfriend. Ano pa bang hinihintay mo?"
Kimi siyang ngumiti. Mabait naman ang pinsan ni Mea na si Fernando at matalino pero pakiramdam niya ay may pagka-self-centered ito. Mas gusto nitong lagi na pag-usapan ang sarili o siguro dahil di naman siya gaanong nagsasalita at nagkukwento tungkol sa sarili niya. Pero di man lang nagtanong ang lalaki sa gusto niya sa buhay. Puro ito me, me, me, me.
At buong buhay niya ay wala na siyang ginawa kundi ang paikutan ng mga tao na puro mga sarili lang ang gustong isipin at siya ay kailangang sumunod at makinig lang sa mga ito. Nakita din niya kung paanong ang ina niya ay laging nakaabang at naghihintay sa kung ano ang gusto ng ama niya.
She didn't want to be a doormat wife or girlfriend like her mother. Mas gusto niya na may isang taong nag-aalala para sa kanya at susuklian ang pagmamahal na kayang ibigay. Isang taong makaka-appreciate sa kanya at sa art niya ang kailangan niya. Isang tao na iisipin naman kung ano ang magpapasaya sa kanya.
"Ngayon ko pa lang sisimulan ang career ko. Kaga-graduate ko pa lang. Gusto ko naman kapag nag-boyfriend ako, may stable na akong career," katwiran na lang ni Sunny sa kaibigan dahil ayaw niyang ma-offend ito kapag tinanggihan niya ang pinsan nito.
"Di pa naman boyfriend agad. Ligaw-ligaw. Date-date. You are missing a lot. Ay naku! Baka kagaganyan mo, tumandang dalaga ka lang."
"Ano ba? Bata pa naman tayo." Kumuha siya ng orange juice mula sa dumadaang waiter. "Mabuti pa balikan mo na lang ang boyfriend at family mo. Nakakahiya naman kung iiwan mo sila at ako lang ang kakausapin mo. Nami-miss ka na ng boyfriend mo." At napansin niya na patanaw-tanaw ang boyfriend nito.
"Sigurado ka na okay ka lang mag-isa dito?" paniniyak nito.
"Siyempre naman. Okay lang ako dito. Salamat."
Pinisil nito ang balikat niya. "Good luck sa atin. Sana manalo tayo."
At masaya na itong bumalik sa kulumpunan ng supporters nito. At sa harap ng picture na entry ni Mea ay may mga papel na bituin na. Bawat guest na papasok sa exhibit ay bibigyan ng isang star at ilalagay sa nagustuhang entry ng mga ito. Sampung porsiyento lang iyon ng tally ng votes at di naman malaking impluwensiya sa mananalo sa competition pero iba rin ang boost sa ego ng isang photographer kung marami ang may gusto sa gawa nito.
Pasimpleng inikot ni Sunny ang paningin sa kuwadro ng ibang kalahok. Pawang may star na ang mga ito. Ang iba nga ay tadtad pa ng star dahil talaga namang magaganda at kahanga-hanga ang kuha ng mga ito. O kaya ay hinakot yata ang buong baranggay pati ang buong college para iboto ang mga ito.
Dumako ang mga mata niya sa larawan ng isang babae na nakasalabay ang anak nito sa likuran, animo'y naglalaro ang mga ito sa damuhan. Sa likuran ng mga ito ay ang foggy na kabundukan ng Cordillera at unti-unting sumisikat ang araw.
And she loved the picture. That picture was her best. Nagdadala ng kaligayahan sa kanya ang larawan na iyon dahil na-capture niya ang kaligayahan ng isang ina na kasama ang mga anak nito. Pero wala iyon kahit na isang star.
Pumikit siya at huminga ng malalim. "Okay lang iyan. Ten percent lang naman iyan ng competition. May chance pa ako."
Hindi naman mahalaga sa kanya kung maraming star ang mga kalaban niya. Isang star lang ang kailangan niya. Isang star lang mula sa pinakamahalagang tao sa kanya. Sana lang ay dumating na ito.
Pero nagsisimula nang manigas ang kalamnan niya sa lamig habang nakatayo sa labas. Bumababa na ang fog at natatakpan na ang driveway pero di pa rin niya matanaw ang sasakyan na hinihintay niya.
Inilabas niya ang smartphone at tinawagan ang numero ng ina. Ring lang iyon nang ring. "Mom, please answer the phone," pakiusap niya at naramdaman niya ang pangingilid ng luha sa mata.Fifteen minutes na lang at bibilangin na ang mga boto para sa pictures. She just wanted one star from her mother. "Come on, Mom."
"Hello!" paasik na sagot ng ina niyang si Mary Margaret. Sa background ay naririnig niya ang suwabeng jazz music at may mga taong nagtatawanan.
"What?! Why are you calling?" iritadong tanong nito.
Nagpunta si Yngrid sa Camiguin para mag-relax kasama ang mga kaibigan. Umaasa siya na sa loob ng tatlong araw na bakasyon ay may mababago sa kanyang boring na buhay. Kasama na sa misyon niya ang makatagpo ng isang hot at guwapong lalaki na magbibigay ng kulay sa kanyang monotonous na buhay. Enter Kenji Matsunaga – ang fashion model na crush na crush niya. Ito ang sumagip sa buhay niya matapos siyang malaglag sa pool. Those three days in Camiguin with him was perfect. Hanggang malaman na lang niya na si Kenji pala ang boyfriend ng mortal niyang kaaway na si Margaret Choi. Habang friendzoned lang ang ganda niya. Pero nang makita niyang umiyak si Kenji dahil kay Margaret, alam niyang gagawin niya ang lahat para di na lumuha pa si Kenji. At iyon ay sa piling niya. Ipaglalaban niya si Kenji kahit na nga ba hindi siya ang mahal nito?
Misyon ni Cattleya Bautista sa pagpunta sa Germany na kumbinsihin si Liam Aramis na pumirma ng kontrata sa El Mundo Football Club. Kung hindi niya ito mapapapirma ay huwag na lang daw siyang umuwi ng Pilipinas ayon sa pinsan niya na manager ng club na si Pierro Dantes. Pero di lang basta ayaw pumirma ni Liam sa kontrata. Hindi na ito iginalang ang pagiging assistant manager niya. Pinaghinalaan pa siya nito na handang ialay ang katawan at puri niya dito para lang makumbinsi itong pumirma ng kontrata. Sa huli ay wala na siyang mapagpipilian kundi hamunin ito sa isang beer-drinking contest. Kapag natalo siya, hindi na niya ito kukulitin pang pumirma sa El Mundo FC. And she also owed him a passionate night together. Sa kamalas-malasan ay natalo siya. Di na nga siya makakauwi ng Pilipinas ay nanganganib pa ang puri niya.
Jaidyleen realized that she was leading a boring life. Lumilipas ang panahon na wala siyang ginawa kundi magtrabaho at pagsilbihan ang kanyang pamilya. Pero nang maaksidente siya, saka lang na-realize ni Jaidyleen kung ano ang nami-miss niya sa buhay. Ang una niyang naisip gawin—magpakasaya sa isang football match at halikan si Angel Aldeguer, ang paborito niyang half Spanish-half Filipino football player. From a staid and serious woman, she transformed herself into a certified fangirl. Ang akala niya ay ayos lang iyon. She was just a girl having fun. Wala rin namang nakakaalam. Hanggang isang araw ay natuklasan ni Jaidyleen na isa si Angel sa magiging estudyante niya sa language class. Hindi lang puso niya ang namemeligro kundi pati ang trabaho niya at ang reputasyon na matagal din niyang iningatan. Pero paano niya mapipigilan ang sarili na ma-red card kung isang ngiti lang ni Angel sabay sabing, ‘matanda ka” ay off-side na ang puso niya?
Sworn enemies. Iyan ang taguri nina Zafira at Greco sa isa’t isa. Para kay Greco, hindi siya magandang impluwensiya sa kababata nitong si Charishma na matalik naman niyang kaibigan. Hindi daw maganda ang family background niya dahil ang ama niya ay isang sikat na archaeological looter. Kaya nga kahit minsan ay di sumagi sa isip niya na magustuhan ito kahit pa guwapo ito at matalino. Lalaitin lang nito ang pagkatao niya. Kaya nagulat na lang siya nang biglang i-anunsiyo ni Greco sa lahat na girlfriend na siya nito. Hanggang alukin siya nito na maging totoong girlfriend nito. Sasakay ba siya sa kalokohan nito o bibigyan niya ang sarili ng pagkakataon na maranasang maging totoong girlfriend nito?
Simple lang ang plano ni Jeremie sa pagsama sa cruise. Ang mag-relax bago siya bumalik sa Pilipinas at harapin ang mga responsibilidad niya sa pamilya niya. Hanggang mapanalunan niya sa isang game ang isang date kasama si Lucian Montecillo, who was also known as the Pirate Lord. He owned Asia’s most promising cruise ship. Guwapo sana ito pero suplado at parang may allergy sa mga babae. Ayaw nito sa kanya and the feeling was mutual. Iginigiit nito na kagaya siya ng ibang babae na naghahabol dito na gusto itong akitin at siluin sa kasal. Sa gitna ng paglilitanya nito, she walked out on him. Hindi niya matatagalan ang kaarogantehan nito. “Hey, wait!” Nagulat siya nang humarang sa harapan niya si Lucian. “Yes?” “I am still your prize.” Hinapit nito ang baywang niya. Magkadikit na ang katawan nila at gayundin ang mga mukha nila. “Be my date.”
Masaya na si Aurora sa simpleng buhay niya sa Isla Juventus. Kahit na malayo sa sibilisasyon, walang kuryente, walang radyo o telebisyon ay kuntento na siya. Isa siyang mabait na anak na handang magpakasal sa lalaking pinili ng ama niya. Subalit nang dumating sa buhay niya ang guwapong estrangherong si Alvaro, parang naisip niya na parang may kulang sa buhay niya. Misteryoso ito at nagmula sa mundo na hindi kailanman niya binalak na puntahan – ang magulong lungsod ng Maynila. Nabuhay ang kuryosidad niya at kapag nahuhuli niya itong nakatitig sa kanya, parang sasabog ang puso niya. Iniwan na daw nito ang magulong buhay sa Maynila at gusto na daw nito ng bagong buhay kasama siya. Subalit paano kung sumabog sa harapan niya ang misteryo ng pagkatao ni Alvaro at nakatakdang guluhin ang tahimik na buhay niya sa isla?
WARNING: [R18] STORY WITH EXTREMELY EXPLICIT CONTENT Matapos mapag-alaman ang tungkol sa ginagawang panloloko sa kaniya ng kaniyang nobyo na si Norman ay labis na nasaktan si Aria. Pero hindi niya inakala na ang masakit na pangyayaring iyon ng kaniyang buhay ang magdadala sa kaniya kay James.Gwapo, mayaman pero babaero.At si James ang klase ng sitwasyon na alam ni Aria na hindi niya makakayang iwasan kailanman.O maaaring alam niya at ang totoo ay ayaw lamang niyang gawin iyon?Pero anak lang ang kailangan nito sa kaniya. At siyempre kasama narin doon ang bagay na alam niyang siya man gugustuhin niyang maulit dahil hinahangad narin niya.Paano naman ang puso niya?Ano ang katiyakan na hindi siya iibig sa binata kung ang lahat ng hinahanap niya sa isang lalaki ay kay James niya nakita?
WARNING: R[18] STORY WITH EXTREMELY EXPLICIT/MATURE CONTENT Joaquin Antonio Jr., A young CEO, handsome, outlet of wealth, and a certified playboy, but a good son. For him, there is no need to take women seriously. There are many of them and they come to him voluntarily, dahil marami siyang pera. Upang mapigilan and plano ng kanyang ama na ipakasal siya sa kaniyang kababata na lihim na karelasyon ng matalik niyang kaibigan, pumayag siya sa hamon nito. Ang makahanap ng babaeng pakakasalan sa loob lamang ng dalawang buwan. Dahil sa desperasyon ay naisipan niyang alukin ng kasal ang isang estranghera. Si Lara, who turned out to be the mother of his daughter na nabuntis niya apat na taon narin ang nakalilipas. But what about his father's reputation? Ang ipinagmamalaki nitong pangalan ng kanilang pamilya na matagal nitong inalagaan if the woman he chose to marry for his father would bring shame to their family dahil hindi nila ito kauri? Is he willing to lose everything and this time stand up against his father whom he has always followed for the only woman who truly loved him despite him hiding to her his true identity? Where does a romance that started with pure lies lead?
[WARNING: This story contains mature themes with profanities, hardcore graphical explicit sexual situations, and others. Strongly recommended for 18+ only. Otherwise, read at your own risk.] Bata pa lamang si Jack ay iniwan na sila ng kanyang ama. Ang tanging kasama lang niya ay ang maganda at napaka-bait niyang stepmom na si Marianne. They only have each other, through the good times and the bad times. Pero paano na lang kung biglang umamin si Jack na ang kaisa-isang taong gusto niyang makasama at mahalin ay walang iba kundi si Marianne? A love that overflows like magma - a love, so intense and hot that it burns in every touch. Sa mundong walang kasiguraduhan at puno ng tukso at pagkakamali, ang pag-ibig nga ba nila Jack at Marianne ay pang-walang hangganan? Paano na lang kung may mga taong patuloy silang pinaglalayo sa isa't isa? Jack once said to Marianne, "I don't care about anyone. I want you to be mine! At kahit masunog ako sa pagmamahal natin sa isa't isa, that's fine. Gustuhin at mahalin mo lang ako hanggang wakas, I am more than willing to be burnt to death."