Muling pagsilang ang masilaw na babae

"Ngayon, ihahatid namin sa inyo ang pinakahuling balita. Ang kilalang akademiko ng Usharia Academy of Sciences at Academy of Engineering, si Propesor Emberly Hammond, ay malungkot na pumanaw sa kanyang tahanan bandang 7:22 ng gabi noong ika-26 ng Marso, Taon ng Cosmos 1507, sa edad na 52. Ang natanggap naming ulat ay nagsasaad na ang Emperador ng Usharia at ang Pangkalahatang Kumander ay nagmamadaling pumunta sa ospital. Isang pambansang tatlong araw na tigil sa lahat ng aktibidad pang-aliwan ay idineklara ng maharlikang sambahayan.

Ang yumaong iskolar ay mananangisan ng publiko sa panahong ito."

Sa mga kalye ng mga lungsod at mga bansa sa lahat ng planeta, kahit sa mga malalayong pook, ipinahayag ng mga loudspeaker, radyo, at mga elektronikong billboard ang nakalulungkot na balita sa mga tao. Ang tinig ng mamamahayag ay nasamid sa pagluha. Tila huminto ang pag-ikot ng planeta nang bumagsak ang balita. Pati mga bituin ay nanlabo. Milyun-milyong tao ang natulala, umaasang sana'y isa lamang itong malaking kasinungalingan o panaginip lamang.

Hindi, hindi, hindi! Paano nangyari iyon? Paano siya namatay?

Ang karaniwang inaasahang buhay sa Panahon ng Bituin ay 150 taon. Limampu't dalawa lamang ang edad ni Emberly. Marami pa siyang taon na hinaharap. Bakit kaya bigla siyang namatay? Ito ang balitang huli sa inaasahan ng sinuman. Maraming nagmamahal kay Emberly. Itinulak niya ang teknolohiya ng bansa upang umunlad nang hindi bababa sa isang daang taon. At dahil doon, siya ay kinilala bilang Liwanag ng Usharia. Mula pagkabata siya ay nagsimula sa kahirapan ngunit nilabanan ang kahirapan para maabot ang rurok ng tagumpay, madalas ginagamit ang kanyang kuwento upang bigyang inspirasyon ang mas nakababatang henerasyon.

Paano maaaring pumanaw nang maaga ang isang ganoong talentadong tao?

Nag-uumapaw ang mga sigaw ng kalungkutan sa iisang oras. Binalot ng pagdadalamhati ang mundo.

Tila nadama ng tagapagsalita ang pighati ng mga tao. Sandaling tumigil siya at nagpatuloy, "Ang Liwanag ng Usharia ay kumupas na... Si Prop. Hammond ay babalikan na may malaking paggunita sa kanyang kontribusyon sa mundo. Nawa'y ang kanyang kaluluwa ay magpahinga sa kapayapaan."

Pagkalipas ng tatlong araw, sa kauna-unahang pagkakataon sa kasaysayan, ang Gawad Daan ng Bituin-ang pinakamataas na parangal para sa mga siyentipiko, ay ibinigay kay Emberly bilang parangal sa kanyang buhay na nagawa. Lahat ng dumalo sa seremonya ng mga parangal ay naghangad na isang tao ay lalakad sa entablado na may kumpiyansa at itaas ang medalya sa ere, ngunit hindi ito nangyari. Ang mga dumalo ay hindi mapigilang magsipaghagulhol sa mga sandaling ito.

Sa pangunahing lungsod sa gitna ng sansinukob, isang napakalaking monumento ang umabot hanggang sa mga ulap. Ang pangalan, Emberly Hammond, ay nakaukit doon magpakailanman. Ang mga bituin ay nagniningning ng maliwanag sa mga pangalan ng lahat ng tanyag at iginagalang na mga personalidad dito.

Sa kung saan sa itaas ng mga ulap, si Emberly ay lumulutang. Ang kanyang kamalayan ay tila maulap. Hindi niya alam kung nasaan siya, ngunit alam niyang siya'y patay na. Hindi na ito bago sa kanya. Hindi nalalaman ng iba na siya'y namatay na noon pa man. Walang nakakaalam na ang bata mula sa mga barung-barong ay hindi talaga siya sa simula pa lang. Siya'y isa lamang sirang kaluluwa mula sa ibang mundo, na pansamantalang nakisilong sa katawan na iyon. At siya'y naging matatag at walang takot mula noon dahil wala na siyang anumang mawawala.

Naiiba sa unang beses na siya'y namatay, naramdaman niyang ang kanyang kaluluwa ay lumulutang ngayon. Tumingin siya pababa at nakita ang di mabilang na tao na lumuluha para sa kanya. Lahat ay nagluluksa. Nakita niyang ang dating mga barung-barong ay naging isang maunlad na lungsod, at lahat ng narito ay lubos na nagmamalaki sa kanya. Bago tuluyang magdilim ang paligid, tiningnan niya ang mga bituing nakapaligid sa kanya at ngumiti ng maliwanag.

*****

"Gumising ka na, Emberly! Kailangan mong inumin ang gamot. Pumunta sa bayan si Daddy para makuha ito para sa'yo. Gagaling ka agad kapag ininom mo ito." Isang medyo paslit na boses ang narinig.

"Peter, huwag mong guluhin ang pagtulog ng kapatid mo. Hayaan mo na lang siya. Nagkaroon siya ng matinding sipon matapos mabasa sa ulan, kaya kailangan niyang magpahinga ngayon. Ilagay mo lang ang gamot sa tabi ng kanyang kama. Iinumin niya ito kapag nagising na siya." Isang kalmadong tinig ng isang kalagitnaang gulang na lalaki ang dumating.

Gulong-gulo ang isip ni Emberly. Sobrang sakit ng ulo niya. Kakalipat lang niya pabalik sa reyalidad nang marinig ang dalawang boses na iyon. Biglang kumabog ang kanyang puso. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata, at napansin ang dalawang nag-aalalang mukha na nakatitig sa kanya.

Panaginip ba ito? Walang katapusang kumurap si Emberly. Nang hindi naglaho ang dalawang mukha, luminga-linga siya na malawak ang pagkabigla sa mga mata. Natagpuan niya ang sarili sa isang lumang bahay na gawa sa ladrilyo. Kaunti lamang ang kasangkapan sa silid na iyon. Sobrang pamilyar sa kanya ang kwartong ito; dito siya tumira noong mga unang taon ng kanyang unang buhay. Ang dalawang taong nakatingin sa kanya ay ang kanyang ama at nakababatang kapatid na lalaki.

Ano ang nangyari? Bakit siya bumalik dito muli?

May salamin sa tapat ng kama. Umupo si Emberly at tumingin sa kanyang repleksyon. Mataba ang kanyang mukha. Ganito ang kanyang hitsura noong siya ay dalagita pa lamang!

Mabilis niyang naintindihan ang lahat. Aalalahanin niya ang araw na ito! Bago pa man dumating ang kanyang tunay na mga magulang para sunduin siya. Kakabalik lang niya mula sa paaralan matapos malaman ang kanyang tunay na pagkatao. Binasa siya ng ulan, kaya siya ay nagkasipon. Ilang araw ang lumipas, siya ay ibinalik sa bahay ng kanyang tunay na pamilya. Mula noon... Nagsimula ang bangungot.

Si Emberly ay anak ng mayamang pamilyang Hammond sa Bluabert. Isang araw, naiinip ang kanyang nagdadalang-taong ina at iginiit ang pagpunta sa isang pamamasyal bago pa man ang nakatakdang araw. Hindi alam ng babae na magpapasya ang kanyang anak na dumating nang mas maaga kaysa inaasahan. Si Emberly ay ipinanganak sa isang ospital sa probinsya. Nagkataon na may isa pang babaeng apelyido ay Hammond din na nanganak sa parehong araw at sa parehong ospital. Dahil sa kapabayaan ng medikal na pangkat, nagkamali sila ng pagbibigay ng sanggol sa dalawang ina.

Labing-anim na taon ang mabilis na lumipas, at ang dalawang batang babae ay lumaki sa magkakaibang mga landasin ng buhay. Nagbago lamang ang lahat nang maaksidente si Felicia Hammond, ang batang lumaki kasama ng mayamang pamilya Hammond sa Bluabert. Ang mag-asawang Hammond ay agad na nagpunta sa ospital nang marinig ang balita, at doon nila napansin na may kakaiba. Ang mag-asawa ay parehong may type A na dugo, kaya bakit ang anak nilang babae ay type B?

Dahil ito ay nakapagtataka, nagpasya silang magsagawa ng DNA test na nagpatunay na si Felicia ay hindi ang kanilang tunay na anak na babae. Mabilis na pagsisiyasat ang nagsiwalat na nagkamali sila ng dala ng sanggol pauwi mula sa ospital. Natuklasan nila na ang kanilang tunay na anak na babae ay namuhay sa kahirapan sa isang kanayunan sa loob ng labing-anim na taon.

Hindi matiis ng mag-asawa na iwan ang kanilang tunay na anak na babae sa ganoong kalagayan. Napakatibay ng ugnayan nila kay Felicia kaya't ayaw rin nilang pabayaan itong magdusa. Matapos nilang pag-isipan ito ng maigi, nagpasya silang alagaan ang dalawang bata ng sabay. Plano nilang bigyan ng kompensasyon ang isa pang mag-asawang Hammond na nagpalaki sa kanilang tunay na anak na babae sa nakalipas na labing-anim na taon, at pagkatapos ay bawiin ang bata.

Si Xavier Hammond, ang lalaking nagpalaki kay Emberly sa loob ng maraming taon, ay isang magsasaka na hirap sa pagtataguyod ng kabuhayan. Nahirapan siyang paniwalaan ang balita hanggang sa ipakita sa kanya ang walang alinlangan na katibayan. Kahit gustuhin niyang makilala ang kanyang tunay na anak na si Felicia, hindi niya ito maalis nang makita ang kanyang mga luhaang mata. Pakiramdam niya ay masama kung dadalhin niya ito sa kahirapan matapos niyang malasap ang karangyaan sa loob ng maraming taon.

Sa huli, pumayag siyang ibigay si Emberly sa kabilang mag-asawang Hammond nang hindi na binawi si Felicia. Tumanggi siyang tumanggap ng kahit isang kusing mula sa kanila. Ang nais lang niya ay isang mas mabuting buhay para sa dalawang dalaga.

Pakiramdam ni Emberly ay parang isang kasinungalingan ang buong buhay niya matapos niyang malaman ang katotohanan. Kahit na siya ay namuhay sa hirap mula pagkabata, masaya siya sa kanyang kasalukuyang pamilya. Gusto niyang manatili kasama nila. Ngunit bilang bata, walang talagang nagmamalasakit sa kanyang opinyon.

Pagkatapos dalhin ng mga Hammond si Emberly sa Bluabert kung saan sila nakatira, hindi siya makibagay. Siya ay kabaligtaran ni Felicia, na namuhay ng komportable mula nang siya ay isinilang. Si Felicia ay nakapag-aral. Marunong siyang magpatugtog ng lahat ng uri ng mga instrumentong pangmusika. Marunong din siya ng kaligrapya at pagpipinta. Sa kabilang banda, si Emberly ay alam lamang ang mag-aral. Masasabing isa siyang nerd.

Isa siya sa mga nangungunang mag-aaral habang nag-aaral sa probinsya. Ngunit nang siya ay nag-enroll sa isang paaralan sa Bluabert, siya ay naging isang karaniwang mag-aaral. Ang kanyang pakikibaka sa paaralan ay isa sa mga bagay na nakaapekto sa kanyang kumpiyansa sa sarili. Di nagtagal, siya ay nagkulong sa kanyang sarili. Sa ikasasama ng sitwasyon, palagi siyang ikinukumpara ng kanyang mga tunay na magulang kay Felicia. Hinding-hindi siya naging paborito kahit na siya ang kanilang tunay na anak na babae.

Determinado si Felicia na gawing impiyerno ang buhay ni Emberly. Kahit na siya ang paborito ng mga magulang, hindi pa rin siya kuntento. Palaging inaapi niya si Emberly sa bahay at sa paaralan. Umabot pa siya sa puntong inakusahan ang kanyang kapatid ng pagpatay, dahilan upang makulong ito ng labinlimang taon.

Ang buhay sa bilangguan ay lalong sumira kay Emberly. Siya ay tulad ng isang tupa na ipinadala sa yungib ng mga lobo. Sa loob ng sampung taon, walang tigil siyang binugbog ng mga kapwa bilanggo para lamang sa kanilang aliwan. Isang araw, nang hindi na niya kaya, lumaban siya sa pang-aapi gamit ang lahat ng lakas ng loob na kanyang makakaya. Hindi nagtagal, siya ay walang awang pinaslang ng mga pinuno ng piitan.

Nang nagwawakas na ang kanyang buhay, lahat ng kanyang mga mapait-at-matamis na alaala ay dumaan sa kanyang isipan. Naalala niya ang kanyang pamilya sa Nayon ng Warlington. Ninais ni Emberly na sana'y nilabanan niya ang kanyang mga tunay na magulang nang sila'y dumating upang kunin siya. Nangako siya sa kanyang sarili na hindi na niya pakialamanan ang sinuman kundi ang kanyang pamilya sa Warlington, ang kanyang tunay na pamilya, kung siya ay mabibigyan pa ng pagkakataon. Sila lamang ang mahalaga sa kanya.

Sa kanyang pagkagulat, nagising siya sa katawan ng isang batang babae mula sa iskwater, na kakamatay lamang dahil sa sakit sa Panahon ng Bituin.

Si Emberly ay may dalang alaala mula sa kanyang unang buhay. Gamit ang kaalaman na nakuha niya mula sa kanyang pamamalagi sa bilangguan, unti-unti siyang nakawala mula sa mga barong-barong. Patuloy siyang bumabad sa kaalaman na parang buhay niya na ang nakasalalay dito. Sa wakas, naging bantog siyang siyentipiko na kilala bilang Liwanag ng Usharia. Pinupuri siya ng mga tao, ngunit walang nakakaalam ng kanyang sakit. Hindi nila alam na nahihirapan siyang hanapin ang kahulugan ng buhay at hindi niya naramdaman na siya'y kabilang saanman.

Muli, mabilis na nagwakas ang kanyang buhay bilang isang kilalang siyentipiko. Sino ang mag-aakala na babalik siya sa kanyang labing-anim na taong gulang na anyo mula sa kanyang nakaraang buhay?

Lahat ng nangyari kay Emberly sa dalawang buhay ay bumalik sa kanyang isipan habang nakatitig siya sa kanyang salamin. Nang sa wakas ay tiningnan niya ang bata at masiglang sina Xavier at Peter, hindi niya napigilang umiyak. Sa ibang buhay, nagkasakit si Xavier matapos niyang malaman na naipakulong si Emberly. Ang dagok ay nagdulot ng mabilis na paglala ng kanyang kalusugan, at siya ay namatay makalipas ang dalawang taon.

Ngayon, parang binigyan ng Diyos si Emberly ng isa pang pagkakataon sa buhay na ito. Buo ang kanyang loob na sulitin ang pagkakataon. Tuturuan niyang protektahan sina Xavier at Peter. Nais din niyang maghiganti para sa mga pasakit na naranasan niya noon.

Nataranta si Xavier nang makita niya ang kanyang mahal na anak na umiiyak. Inakala niyang hindi matanggap nito ang balitang may tunay pala siyang mga magulang. Umupo siya sa gilid ng kama at pinunasan ang kanyang luha. "Ayos lang yan, Emmie. Magiging maayos ka. Kapag gumaling ka na, maaari ka nang manirahan kasama ang tunay mong mga magulang. Hindi mo na kailangang magdusa dito. Tuwing mami-miss mo kami, maaari kang bumisita. Lagi kang magiging anak ko."

Tumango si Emberly habang umiiyak.

"Heto, inumin mo muna ang gamot. Ang kalusugan mo ang pinakamahalaga." Inabot ni Xavier ang gamot sa kanya.

Ininom ni Emberly ang mapait na gamot at nilunok ito nang walang reklamo. Sanay siya sa sakit, kaya wala ito sa kanya.

"Tatay, alam kong ginagawa mo ito para sa ikabubuti ko. Sasama ako sa kanila. Pero kailangan mo ring mangakong aalagaan mo ng mabuti ang sarili mo at si Peter. Madalas kitang bibisitahin."

"Sige, sige, nangangako ako sa'yo." Hindi kailanman nakatanggi si Xavier sa kanya.

Pagkatapos siyang isalansan ulit sa kanyang kama, lumabas sina Xavier at Peter ng silid.

Hindi makatulog, inalala ni Emberly ang mga nangyari sa una niyang buhay. Planado niyang itigil ang lahat ng masasamang pangyayaring naganap noon. Ngunit ang pinakamahalaga sa ngayon ay magpagaling. Maari namang ipaghiganti sa ibang panahon, sapagkat pinakamainam itong ihain kapag malamig na...