Isang Gabi, Dalawang Sanggol

"Are you even a legal adult?"

Sa ilalim ng impluwensya ng droga, sinagot ni Madeline Powell ang huling dahilan na mayroon siya, "Siyempre! Labingwalong taong gulang lang ako ngayon!"

"At napagdesisyunan mong magpatutot sa iyong pagtanda, ha? Kapos ka na ba sa pera? O sadyang hindi ka makapaghintay na makipagtalik sa mga lalaki?"

Hinawakan ng lalaki ang kanyang baba gamit ang mahahabang daliri at itinaas ito na para bang nag-iinspeksyon ng bagong nakuhang pag-aari.

Marahan nitong hinaplos ng magaspang na mga daliri ang mukha ni Madeline hanggang sa bigla nitong kinurot ng malakas ang baba nito at pinilit itong tumingin sa mga mata nito. Bahagyang namula ang pisngi niya dahil sa epekto ng droga, tahimik na paanyaya sa lalaki. Nanatili sa kanyang ilong ang mahinang halimuyak nito, na nagpatigas at pumipintig sa pagitan ng kanyang mga hita.

Gayunpaman, ang mga high-level na mandaragit ay kilala na matiyaga sa halip na padalos-dalos. Kaya naman, dumaan muna ang mga daliri ng lalaki sa kanyang slip dress para salubungin ang basang basa na niyang ari. Napasigaw si Madeline sa biglaang pagpasok niya. Bago pa siya makaatras ay bumaba ang mga labi nito sa labi niya at walang kamalay-malay na napahawak siya sa mga hita niya.

"Relax." Binitawan siya ng lalaki saglit.

"Bilisan mo..." Tulala na udyok ni Madeline. Nangingintab pa ang laway ng lalaki sa gilid ng bibig niya.

Pagkahilig niya, nagsmirk siya.

"Bata ka pa lang..."

Huminto siya, tumingin sa kanya ng ilang sandali. Pagkatapos ay kumalas siya sa pagkakahawak sa kanya at malamig na umatras.

"Wala ka sa gusto ko sa isang babae. Umalis ka na dito." Ang mga salitang iyon ay nagmukhang masama at malayo sa lalaki.

Sa tunog na iyon, isang panginginig ang bumalot sa gulugod ni Madeline. Gayunpaman, nakarating na siya sa lugar na ito na handang ipagsapalaran ang lahat, kaya hindi siya tumanggap ng hindi bilang sagot. Pagkahilig niya, muli siyang niligawan.

"Paano mo malalaman kung hindi mo man lang ako binigyan ng pagkakataon?" Hinubad ni Madeline ang kanyang puting sando at pagkatapos ay ang kanyang lace bra, na tumambad sa kanyang magandang katawan sa ilalim ng madilim na liwanag. Dumukot sa baso ng red wine sa tabi niya, ibinuhos niya ang likido sa katawan niya, nanginginig ang lamig. Kahit na hiyang-hiya siya, sincere naman ang kilos niya.

"Basang-basa na ako. Hindi ako makakalabas ng ganito." Ang alak ay umagos mula sa kanyang leeg hanggang sa kanyang collarbones at pagkatapos ay pababa sa dulo ng kanyang mga suso. Ang katawan ng batang babae ay mukhang sobrang sexy at kaakit-akit sa sandaling iyon. Nabaliw ito sa lalaki.

"Hmm... Ang lamig..." Napakapit sa kanya si Madeline na parang maamong pusa, bahagyang pinisil ang kanyang baywang.

"Ikaw ang humiling nito."

Natigilan ng ilang segundo ang lalaki, pero nang matauhan siya ay muli niya itong inabot.

Hinawakan niya ang pulang slip dress na nakatakip pa rin sa hita niya at hinila ito pataas hanggang sa mapunta ang manipis na tela sa mukha ni Madeline.

Originally, hindi na niya nakikita ng malinaw ang features ng lalaki dahil ang wall lamp lang ang nagbibigay liwanag sa kwarto. Ngunit ngayon ang tanging nakita niya ay isang malabong balangkas ng kanyang katawan sa ibabaw niya.

Ang kanyang kahubaran naman ay tuluyang tumambad sa kanyang mga mata. Hindi maitago ng tensyon sa kanyang katawan kung gaano siya kaba habang dahan-dahang dumausdos ang malalaking kamay ng lalaki sa kanyang collarbones, na huminto sa kanyang malarosas na utong.

Inalis ng gamot ang lahat ng inhibitions ni Madeline. Hindi mapigilan ng kanyang katawan na tumugon sa mga haplos ng lalaki. Nanginginig sa pagnanasa, nanabik siyang makapasok kaagad sa loob niya.

Nang makita ng lalaki kung gaano siya kadesperadong tumugon sa paghawak nito, tumigas ang mga mata nito. Nawala lahat ng dati niyang lambing. Paano siya makikisimpatiya sa isang babaeng nakainom ng gamot bago itinapon ang sarili sa kanya?

Walang kahihiyang ibinuka ang mga binti ni Madeline, hindi nag-atubili ang lalaki at bumaon ng malalim sa kanya.

"Aray! Masakit!"

Ang maselang kamay ni Madeline ay dumikit sa dibdib ng lalaki sa pagtatangkang itulak ito palayo sa kanya, ngunit wala itong sapat na lakas para makakilos ito.

Ang sakit ay naging sanhi ng labis na paninigas ng kanyang katawan, na mas lalong naging marahas sa kanya ng lalaki.

Sa tuwing itinutulak niya ito ng mas agresibo, mas malalim ang narating niya. Hindi napigilan ng katawan ni Madeline na tumalbog kasabay ng kanyang katawan. Walang nagawa ang mahigpit niyang nakakunot na kilay na pumukaw sa awa ng lalaki.

Walang ideya si Madeline kung unti-unti na siyang nakikibagay sa kanyang kabangisan o kung ang epekto ng gamot ay ganap na sumipa, ngunit sa sandaling siya ay sumigaw sa sarap, ang kanyang mukha ay namula na kasing pula ng isang hinog na mansanas. Mabilis niyang kinagat ang kanyang dila, sinusubukang pigilan ang isa pang tunog.

Mas lalong nagpasigla sa lalaki ang ekspresyon ng mukha nito. Habang nagiging galit na galit ang mga galaw niya, walang awa niyang hinalikan ang maselang labi nito.

Ang tunog ng pagpasok at paglabas ng kanyang miyembro sa kanya at ang pagdikit ng laman sa laman ay nagpapataas ng temperatura ng buong suite.

Kinaumagahan, nagising si Madeline at nakitang mag-isa sa kwarto. May mga damit at tissue na nakakalat sa buong sahig, na nagpapahiwatig kung gaano karahas ang pagtatalik kagabi.

Sa tuwing gumagalaw si Madeline ay parang hinihiwa ang kanyang katawan. Pagkatapos ng matinding paghihirap na bumangon sa kama, kinuha niya ang kanyang mga damit at isinuot iyon.

The moment she saw the money transfer notification on her phone, agad siyang tumakbo sa municipal hospital at hindi na niya naisip na tingnan kung nasaan ang lalaking iyon.

Hangga't may pera siya, maaaring magpagamot ang kanyang ina.

Wala nang iba pang mas mahalaga sa kanya, kahit ang sarili niyang virginity.

Matapos bayaran ang mga medikal na bayarin, hinawakan ni Madeline ang kamay ng kanyang ina sa huling pagkakataon bago pinapasok ng mga nars ang kanyang ina sa operating room.

Apat na oras na naghintay si Madeline hanggang sa lumabas ang doktor at sinabi sa kanya na stable na ang kondisyon ng kanyang ina sa ngayon. Nang marinig niya ito, sumandal siya sa dingding at nakahinga ng maluwag.

Hindi lang niya nabilang na malayong matapos ang mga epekto ng nakaraang gabi.

Sa ilang linggo, nalaman ni Madeline na buntis siya.

Kahit kaka-sex lang niya nung gabing iyon, nabuntis niya ang baby niya.

Sa kabutihang palad, ang kailangan lang niyang gawin sa mga susunod na buwan ay alagaang mabuti ang sarili.

Napaka-generous ng taong kumuha sa kanya. Tatanggap siya ng pera buwan-buwan, na sapat na para sa mga gastusin sa pangangalagang pangkalusugan ng kanyang ina.

Sa paglipas ng panahon, lumalaki ang kanyang tiyan, at ang kalagayan ng kanyang ina ay patuloy na naging matatag.

Habang nagsisimulang mag-isip si Madeline na sa wakas ay makakamit na niya ang isang mapayapang buhay, nakatanggap siya ng abiso mula sa ospital na nagsasabing lumala na ang kalagayan ng kanyang ina.

Sa oras na ito, walong buwan na siyang buntis. Bagama't nagmamadali siyang pumunta sa ospital, hindi niya nakita sa huling pagkakataon ang kanyang ina bago ito namatay.

Siya ay nahuli sa isang ipoipo ng mga damdamin na naging sanhi ng kanyang maagang manganak.

"Anong ginagawa mo? Sandali lang! Hayaan mo akong makita ang baby ko!"

Bago pa makabangon si Madeline mula sa kalungkutan ng pagkawala ng kanyang ina, isang grupo ng mga tao ang pumasok at kinuha ang kanyang anak.

Hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakataong mahawakan ang sanggol.

"Oh! May darating pa!"

Tulala pa rin si Madeline nang marinig ang sinabi ng nurse.

Sa huling lakas, iminulat ni Madeline ang kanyang mga mata sa gulat nang makita ang nurse na may hawak na isa pang sanggol na puno ng dugo.

"Pakiusap..."

Iniabot niya ang nanginginig niyang mga kamay sa nurse at pinigilan siyang umalis kasama ang bagong silang.

"Hayaan mo akong makita ang bata."

Lumambot ang puso ng nurse nang makita ang pag-agos ng luha sa pagod na mukha ni Madeline. Matapos balutin ng kumot ang sanggol, iniabot niya ito sa kawawang ina.

Habang palabas ang nurse, nagpumiglas si Madeline mula sa kama at pasuray-suray na lumabas ng ospital habang nakayakap ang sanggol. Wala siyang pakialam na pagod na pagod siya sa panganganak ng kambal.

Ang sanggol na iyon ang huling pamilyang naiwan niya.

Hindi niya maaaring hayaang kunin din ng mga taong iyon ang batang ito sa kanya.

Hindi sila magbubuhat ng kamay sa kanyang sanggol. Hindi pwede!

Makalipas ang isang oras, nang mabalitaan ng mga taong iyon na may pangalawang sanggol, bumalik sila sa ospital. Ang mga sheet ay magulo pa rin, ngunit walang bakas ng Madeline.