img Pancho Kit Del Mundo  /  Chapter 8 [7] Terenz Dimagiba | 21.05%
Download App
Reading History

Chapter 8 [7] Terenz Dimagiba

Word Count: 1221    |    Released on: 03/04/2022

iya sa akin. Ramdam ko na ang mainit niyang hininga. May mumunting pintig ang n

g hininga, binuksan ko ang aking mga mata at nakitang halos karayom

ako. Noong mga oras na iyon ay inakala niyang ang syota niyang si Ellie ang kaniyang kaharap. Hindi niya ba naalala iy

an tayo maghahalikan?" diretso kon

ibinalik ko ang paningin sa kaniya ay sumandal na siya sa

iss a pauper." Puno ng disgusto ang boses n

ng kinauupuan at winili ang sarili sa pagtingin sa labas ng bintana ng kotse. Ang payapang langit ay nagpaalala sa akin ng masayang atmospera sa amin. Bakit nga

ayang gabi bago matulog ay tatawagan ko siya, na-mi-miss ko na ang mg

phone like that," sarkastiko niyang s

an siya bobo para hindi makita na bigay lang ito sa akin. Mahirap na nga ang tingin niya sa akin, 'di ba? Saang lupalop niy

ng sa akin ito ni Ninong!" hind

ld man didn't even buy me a single thing nor gifts way back

g bahid ng emosiyon ang mga mata niya sa bawat katagang binitawan niya

dahil sa stoplight at dahil doon ay nasagot niya ang tawag. May pinindot siya

malambing ang boses niya na

at pinaglaruan ng mga daliri niya ang ibaba ng kaniyang labi. Ngumiti siya ng sobrang tamis habang pinapakinggan ang kausap. "Ellie." Iyon lang ang pangalan

at dinako na lang muli

a boses niya. "Hurry and come back home alrea

hindi ko na naisipan pang sumubok sa relasiyon. May mga babae rin akong napusuan noon, pero dahil mas iniisip ko ang sitwasiyon ng aming pamilya ay isinan

ouch you or I swear, I'll come and get you there. I am fucking serious, Ellie Saavedra." Tum

kiliti sa aking tiyan. Kung ganiyan lang din sana siya lagi kahit sa aming kasama niya sa mansiyon. Well, kunsabagay, e

roon at pagkapasok niya ay sinalubong kaagad siya ng maraming gawain. Naging busy kaagad siya sa pagkausap sa mga t

ako sa kanila sa elevator, napatingin din sa akin ang mga kumakausap sa kaniya ka

alabas ng building habang nakayuko. Hiyang-hiya ako. Buong buhay ko noon lang ako pinahiya ng ganoon at sa harap pa ng maraming tao. Bawat lakad ko ay pabigat nang pabigat. Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa labis n

ahat ng tao. Puno ng disgusto ang mga mata, nagbubulungan, nagtatawanan. Pa

mga mata. Inisip ko ang mga ngiti ni Nanay, pag-asa sa mga mata ni Tatay at ang kinabukas

rama. Babalik na lang ako mamaya kapag oras na ng uwi niya. Ngunit, sa isang oras kong

nawawala

Download App
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY