Pretty Colors; A Girl, Triplets, And One Other Guy

er! Baka ma-late ka pa. Unang araw pa na

amang inulit ni Mama ang paggising sa akin. Kaya naman, wala na akong magawa kun'di ang sundin ang kaniyang sinasabi. Pagkadilat ko, napakurap-kurap pa ako at sunod na nagt

a na ang lahat para mi

nasa gilid naman nito ay ang dalawang tasa na naglalaman ng maiinit na kape. Pagkaupo ko, sabay kaming nagdasal. At nang matapos ay saka lang nagsimulang sumubo. Umag

aking plato, saka lang nagsimulang magsalita at magbigay ng ilang katanu

in, hirap akong maghanap ng trabaho ng dahil diyan. Hmm... Alam mo naman, 'di ba? Hindi ako nakapagtap

-o

ni Mama. Bumalik siya sa mula sa pagkakaupo at saka ipinagpatuloy ang pagkain. Ilang saglit lang ay tumayo na ako nang matapos mabusog habang bitbit ang pinagkainan. Iniwan ko iyon sa lababo at sunod na bumalik sa kwarto. Inihanda ko ang

ay na sigurado namang aking gagamitin. Makaraan ang mahigit limang minuto, naisipan ko nang lumabas mula sa kwarto. Pababa pa lamang ako ng hagdan,

na po ako!" Paalam ko. "Nga pala, ma, hindi talaga ako nag-enr

laga 'tong

Naisip ko kung may uuwian pa ba akong bahay mamayang uwian. Nang masiguro ko na ang aking malayong distansya mula sa kaniya, lumingon ako. Hindi ko masyadong makita ng malinaw ang kaniyang mu

ating ako sa sakayan at babaan ng mga sasakyan. Hindi ako nagtagal sa pag-aantay. Ilang saglit lang ay nakasakay na agad

alambutan na upuan. Makaraan ang ilang minuto, paunti-unti na kaming nababawasan hanggang sa maya-maya nga lang ay ako na ang sumunod na bumaba. Nagbayad ako saka nagpatuloy sa paglalakad. Na

National School. Bakit kaya aya

linga-linga ako, binibigyan ng tig-iilang segundong tingin ang bawat sulok na makikita rito sa loob. Hindi ko maiwasang mapamangha sa ganda ng loob nito. Malawak ang daanan sa gitna at mahaba. Sa gilid nito ay may mga silid, taas at baba. Sa kabila naman ay may makikita p

aking pagkalma. Pakiramdam ko ay gaganahan akong pumasok sa araw-araw kung ganito palagi ang aking madadatnan. Luma

si tumitingin s

sabay ang pagsapo sa kanang balikat kung saan ako nabangga. Napalingon

a

gin ang aking kabuuan. "Hmm... okay, okay. Nakakakita naman ako ng kaunting pagbabago sa'yo.

alam

ince matagal-tagal na rin tayong hindi nagkita. Hello! I'm Sandee Cuevas. I can ruin your day if i want to. I

mber E-escaño." Nau

niyang hawak na cellphone. "Okay, sige. Basta 'wag kang mag-e-expect na wala akong inihandang bagay para sa

ipinangako mo sa sarili mong hindi ka na makakaranas ng g

anda

ba ako?" Nagtat

Naging kabado ako sa aking nasabi. Hindi ko aakalain na magagawa ko ang aking naiisip. Nanigas ako s

, w-w

to sa aking paningin, saka lang ako nakahinga ng maluwag. Marahan akong naglakad palapit sa isang mahabang upuan na makikita sa gilid ng daan

'wag kang feeling bida sa isang palabas! Akala mo siguro na may hi

a ng kanina, habang binabagtas ko ang daan, nagpalinga-linga ako, tinitingnan ang mga palatandaan papunta sa aking building. Nagt

na rin sa harap ng pisara ang isang may itsurang lalaking guro na nagsasalita habang may suot na malalawak na ngiti. Nagkukuwentuhan sila kaya naman kinakabahan ako kung ako na lang mag-isa ang pipigil sa ka

tudent?" ta

y-sabay na napatingin sa akin dahilan par

siya namang naging dahilan ng malakas na tawanan ng mga kaklase ko.

er Esc

ganoong klaseng reaksyon at mabilis na pinalitan ng matamis na ngiti. Muli siyang hu

ganda't mga gwapo kong mag-aaral lang muna ang aking gagawin. So, uulitin ko, sa mga hindi pa nakakarinig! My name is Jed Dalton, ay

namang ilang saglit ay may sumunod na agad na guro. Unang araw ng klase ay nagpasulat siya. At nan

an ay nagdadalawang-isip pa. Nang dahil nga sa babaeng iyon ay

bang m-magpabi

nagbago ang kaniyang mukha, ngumiti ito sa akin at saka sunod na inilahad ang kaniyang kamay. Natuwa naman ako sa kaniya at

ahil sa malaking bintana. Makikita rin sa bandang unahan na hindi naman kalayuan sa aking pwesto ang maraming books na nakaayos na ang lagay sa lalagyanan. Bukod pa rito, simple lang ang silid. Wala masiyadong disenyo ngunit

Pupuntahan ko pa ang bunso kong kapa

is na siya, mag-isa na naman ako ngunit hindi naman ako malungkot dahil kung tutuusin, mas gusto ko ang ganito. Matapos

indi ko na ito naisipan pang guluhin. Sa halip ay itinuloy ko na lang an