ak. Ngunit kahit lumuha man ako, sinisigurado kong babangon ako upang ipagpatuloy ang laban sa buhay. Kailangan ako ni I

ang puting button down shirt. Pinarisan ko ito ng itim na pencil skirt at simpleng high

hintay ka na ni Pedro.

aga Inay, nas

o't doon na kayo mananghalian. Teka't

n na po

salamat

a natatapos nila Lilly

t nam

o tapos

gagawin natin u

in mamaya, pagka

Hindi maitatanggi na mas madali ang health access doon, at hindi tulad dito, maayos nga ang mga infrastracture, pero walang nagrereporma ng public hospitals at health centers. Pero syempre, may ospital, pero sa mayayaman lang; mahal

a na ba ng bahay mo o sa trab

ta ni nanay! Parang kapatid ko na rin sya, siya ang tumayo kong kuya, dahil tatlong taon lang ang tanda niya sa akin. Wala syang kapatid, kaya kami lagi ang nagtuturingang magkapatid. Matangkad, moreno, mala-anghel ang mukha, matalino, at maabili

ay, para makapagpalit ak

mansyon? Kumuha ako

il sa wakas, baka makasabay ko na syang umuwi. May mo

s sabi, pwede raw akong mag-shift b

kong kasabay umuwi eh! M

k ka na sa bahay mo. Punta ako sa bahay

, ing

g ang pagaspas lang ng mga dahon ng narra

no nang papasok na ako sa aking kw

i ni inay mula sa kabilang linya

tatay mo, w

g sinasabi

apagtantong wala na ang aking tatay. Dulot na r

Neri, wala na syang buhay! Wala na... wala

yan, 'wag kayong aalis. T

makakaila na sasapit ang malakas na dagok ng kapalaran. Na magpap

o ang kakulangan, kung mayroon man. O sa kung ano a

't be rewind. My memories with my father may be full of things I could miss, but certainly, all I could do is to rewind

, ay isa ring buwan ng pagluluksa para sa pagkamatay ni itay. Ang buwan na kung saan ag simoy ng hangin ay malamig, ang buwan na papunta sa pagdiriwang ng Pasko, kainan sa Noche Buena, at pagsalubong sa panibagong taon. Paano na ngayon? Paano namin haharapin ni inay ang bawat buwan, papunta sa Oktubre,

amin. Mula sa sapilitang pagbawi ng aming sakop na lupa, na kahit na pigilan ni Simoun na kunin iyon ay hindi nya magawa, dahil sya mismo, pinagbuhatan ng kamay ng kanyang tatay. Ip

Sa aking pangarap, isa ka sa aking boses, upang maging pin

ikaw ang isa sa mga bituin, na patulo

umuwi n

ayo bukas." Kahit na hindi ko tingnan kung si

, habang pinagmamasdan ang lapida ng aking itay. N

a ako sa bahay nyo para

in, kinuha rin. Hindi man lang pinalipas ang isang araw na pagkakamatay ni itay para

masabi na umalis? Siguro dahil sa kasiguraduhang wala na akong matatakbuhan. Walan

Dito lang muna ako." Sambit ko dahil may

ly.

it ka n

khang maihaharap sa inyo,

ng lahat, pero, ako mis

ng mga pasa, at kahit na makisig ang kataw

kong makita ang angkan

ako, ingatan mo ang sarili mo." S

a akin. Sa lahat ng sakit na naranasan ko nitong buong linggo, tila ang kanyang imahe ang mas nagparamdam kung gaaano

nting presenya mo lamang, ay sapat na upa

pa lang, batid ko ang balak ng aking itay na kunin ang lupang pinagtataniman ng mga nasasakupan nya. Kahit na ang sabi nya dati ay ipamamimigay nya na ito. Alam ko na isa kayo sa balak ng aking itay na

a. Noong gabing nangyari ang insidente; ang pagkamatay ng itay mo, nakita ko silang dalawa na in-charge sa pagbabantay sa silid ninyo. Sila ay nurse na nagngangalang Rico at Elmer. Hiiningi ko ang kopya ng cctv sa silid nyo, peo noong pinanood ko, hindi nakunan ang pangyayaring namatay ang tatay mo, dahil lahat ng cctv ang nagkaroon n

yo ang bibig nyo." "Magaling." Makalipas ang isang araw na pagkamatay ng itay mo, ipinakuha ng tauhan ni itay ang lahat ng gamit ninyo at ipinatapon sa labas. Ito ang panahon na kinonpronta ko siya, at nakalaban ko rin si Alonzo, dahil alam nilang dalawa ang nangyayari. Dahil doon, dali-dali akong pumunta sa bahay nyo, kahit na nasa ospital pa kayo at nagdadalamat

to kong pigilan ang lahat. Hindi nya alam na may hawak akong ebidensya laban sa kanila

dito sa amin. Nakahanap na rin ako ng lugar na pweden

im

to pang kunin ang para sa iba. Simoun, salamat. Hindi ko alam kung tama ba na makinig sa'yo nang walang pag-aalinl

nandito lang ako. Mahal

sugat na naiwan sa amin. Gayunpaman, kailangan pa ring magpatuloy. Habang ang lahat ay magulo, may pag-asa pa ring maiayos ito.

l ko rin kayo. Salamat dahil nagpapa

gaano kalungkot ang aming puso; taanging luha

inay, n

na?" masiglan

edro. Lagi kang nandyan. Lalo na s

oh. Malungkot ako kaapag malungkot ka

a, bawi ako sa

noh. Mahalaga

e knows the harshness of life, because we are in the same state. We are still in first year college, while being a working student at night. Guess that's life.

ough my heart screams Law. If i take Political Science for four years as my Bachelor' Degree, then,

matter how it is high or low, it would always be two