et getal spelers nog zeer beperkt was, waren toch reeds eenige roulette-tafels ter wille van de ongeduld

inderdaad, het geringste gebrek te dien opzichte zou toch invloed kunnen hebben op den knikker, die langs de ronddraaiende schijf voortloopt. Dat z

e inzet der bank, in afwachting dat het gunstige seizoen geopend wordt, en het is zeer zeldzaam, dat het bestuur der inrichting genoopt wordt, die eerste fondsen-verstrekking aan te vullen. Met hare zoo gunstige kansen m

ken in de hand, de plaatsen ingenomen, die voor hen bestemd waren. Naast he

jke kellners heen en weer liepen, om het publiek te bedienen. Om een denkbeeld te geven van het gewemel, dat hier plaats kan hebben, valt mede te de

n dag wellicht talrijker dan anders. Die serie van zeventien malen de roode kleur van daags te voren, had hare

n het toeval des spels leefde of daaraan offerde, was gekomen om me

fluister in die onmetelijke zalen, welker versieringen met verguldsel overladen zijn, die weelderig gemeubeld en door prachtige kronen en kandelabres

gerinkel der gouden of zilveren muntstukken, die geteld, of op het groene kleed geworpen worden, ook het geritsel van de bankbiljetten, alsme

op, dat een diepen blik in den afgron

om verschillende kansen te volgen en te wagen, om de veine te grijpen, hetzij bij de roulette, hetzij bij de trente et quarante-tafel. Maar de a

aden Sarcany en Silas To

eene nieuwsgierigheid tot zich trokken. Men bekeek hen, men bespiedde hen, men vroeg zich af of zij den str

ngen, indien de nieuw aangekomenen maar genaakbaar geweest waren. Maar de bankier Silas Toronthal zag er zeer verstrooid uit, en merkte niet op, hetgeen rondom

zich zelven gekeerd, nu zij d

gen, welke men aan ernstige lijders of aan veroordeelden verleent, bevond zich een v

s alsof hij kwikzilver in de aderen had. Hij hield dan ook de handen angstvallig in de zakken van zijn overjas, om hen te beletten gebaren te maken, terwijl hij zijne voeten noodzaakte om met de hielen op dezelfde lijn aan elkander gesloten te zijn, om des te zekerder te zijn, dat zij zoodoende op de plaats bleven. Hij was zeer fatsoenlijk gekleed,

want dat jonge mensch was niemand and

ou geduldig te wachten. Beide vrienden

n dokter Antekirrt in dit paradijs, of in deze hel

de tot de vloot van het eiland Antekirrta, op de kaap van Monte C

ekomen? Wat voerde hen hier he

ontwikkeling van het verhaal zal

t eiland Antekirrta gekerkerd geworden. Daar begreep die ontsnapte van het Spaansche presidio al heel spoedig, dat hij slechts de eene gevangenis tegen eene andere verwisseld had.

niet. Dat kon hij onmogelijk raden,

zonder ongerustheid af. Hij was besloten om alles te doen,

e aanmaning, die hem door den dokter zelven gedaan

bankier Silas Toront

oordde hij

any

em slechts zelden en dan nog met

g stond, sedert deze op het eiland Sicili? werkza

en hij daar zeer zeker aangekomen zou zijn, wanneer hij geen bericht had bek

luidde vervolgens de vra

aten had. Daar had hij sedert eenigen tijd zijn verblijf gevestigd en

t vertellen. Maar het medegedeelde was voldoende v

hij zich van zijn persoon had meester gemaakt. Ook kon Carpena niet gissen, dat zijn verraad jegens Andreas Ferrato gek

r bewaakt werd dan dat ooit in de gevangenis van Ceuta geschied was. Hi

hadden, in handen van dokter Antekirrt. Dezen bleef dus nog de taak over, om de twee anderen te achterhal

reden, dan wanneer zulks met zekerheid van te zullen slagen kon geschieden. Maar nu men het spoor der beide medeplichtigen teruggevonden had, kwam h

s vereischt met zijne stevige vuisten bij te springen, terwijl dokter Antekirrt, Piet Bathory en Luigi ook derwaarts met de Ferrato zouden vertrekke

er Silas Toronthal zeer neerslachtig was en bitter weinig sprak, hoewel Sarcany zijn best deed om het onderhoud levendig te houden. In de morgenuren had Pescadospunt hooren verhalen, wat daags te voren in de speelzalen van Monte Carlo plaats gevonden had, namelijk die ongeloofelijke reeks van de roode kleur, die zoovele slachtoffers gemaakt had en waaronder voornamelijk Sarcany en Silas Toronthal aangehaald werden. Met zijne aangeboren schranderheid besloot de wakkere kerel daaruit, dat hun onderhoud daarover moest loopen, en in het bijzonder over het k

lgde hen van ve

te noemen, aan een bekend adres te La Valetta op het eiland Malta getelegrafeerd, vanwa

binnentraden, stapte Pescadospunt achter hen aan. Toen zij de salons van d

k van het torentje van het Casino verkondigde dat luid genoeg, terwi

r te worden, hoewel er nog ge

gedurende eenige oogenblikken bij sommige speeltafels staan, sloegen den gang van

r vijf francstukken op de kolommen of op de nummers der roulette te moeten wagen. Die verloor hij natuurlijk; het moet evenwel erkend worden, hij deed dat met de meest mogelijke onvers

ch op toeleggen, om de kleine inzetten te verliezen en de gr

raadgever gedachteloos t

idene plaatsen waren nog onbezet bij eene der roulette-tafels. Beiden namen daaraan plaats en wel tegenover elkander, en weldra zag de roulettehouder zich niet alleen door spelers omringd, maar ook door eene talrijke menigte

ats te nemen, en was, zooals wel te bedenken is, niet een der minsten van h

kansen nagenoeg tegen elkander o

ten ieder afzonderlijk op en maakten zoo verscheidene belangrijke winsten, zoowel op de eenvoudige als op de meer s

ren scheen het lot te keere

draagt, werd herhaaldelijk door hen op volle nummers gewonnen. De

ene laken uitstrekte, hetzij om zijn inzet ter gewilde plaatse bij te schuiven, hetzij om

stormden, op zijn gelaat bespeuren. Hij vergenoegde zich zijnen medeplichtige met den blik aan te moedigen; wa

bankbiljetten veroorzaakt, verzuimde hij geen oogenblik die beide mannen met de grootste aandacht gade te slaan, Hij vroeg zich af, of zij

etwijfelde, zij geneigd konden wezen om Monte Carlo te verlaten, ten einde naar een anderen hoek van Europa te vluchten, waar zij dan

n. Ik geloof niet, dat ik mij vergis, maar die schoft van een Sarcany is er de man niet naar om het spel t

medeplichtigen voorloopig niet. Zij zouden inderdaad de bank drie malen reeds hebben doen springen, wanneer de

de beide spelers zeer genegen scheen. Was dat niet als eene soort weerwraak, genomen op die onbeschofte re

e boven ging. Zij stonden toen op en verlieten de roulette tafel. Silas Toronthal liep met wankelende schreden, alsof hij een weinig dronken was. Dat was hij evenwel niet van sterken drank of va

dat deze trachten zou te ontvluchten met de eenige honderd duizend franken, die met zooveel moeite terug gewonn

van het hooge bordes af en richtten hunne schreden naar hun h?tel,

verre, evenwel zoo dat zij

n den tuin Kaap Matifou, die heel gemakkelijk op een bank

n een Hercules? Welken omvan

m op zijne aanwijzing geen plaa

eel met eenigszins gejaag

roeg Kaap Matifou, die dadeli

ooge

eg de reus gemelijk. "Pescado

rijp je niet. Welk oogenblik?"

... je weet wel.... Och, je

jnen?" riep Pescadospunt uit, w

ui

g niet!... Blijf nog maar wat

ken het volgaarne, ik begin mij gruwe

zijn vriend hem met alle bel

aaraan schort het mij niet," antw

de maag bij mijne hielen zit

unt, dan zit dat lichaamsdeel

s de plaats van een fa

mij. Hoe komt dat zoo? Gij heb

wel weer naar boven werken, a

van, of gij bij dat werk een

voordat ge me terug gezien

de de athleet. "Maar het be

llenden weg, dien Sarcany en S

table d?h?te van het h?tel. Het was tijd, want de arme kerel had werkelijk honger. Maar in een half uur tijd had hij, zooals hij Kaap Matifou verzekerd had, zijn maag weer omhoo

uiten en stelde zich vóór het h?tel verdekt op, om zijn bespieden voort te ze

hij. "Ik ben mijn loopbaan misgeloopen. Maar, wat er aan te doen? Het is

ken op en neer, en peinsde over de aan

ch in het onderhavige geval

Toronthal heden avond naar he

ijsting van de deur van het h?tel. Pescadospunt meende te hoore

aan de verleidingen en aan het lastige aandringen van zijn medeplichtige.

oo gij niet naar mij hoort ... dan bl

r den afstand voor P

in van het Casino Monte Carlo voert. Pescadospunt volgde hen onmiddellijk, zonder

n tegenspraak duldde, zeide tot den bankier, die

als gekken doorgezet hebben, en nu de kans gekeerd is, zouden wij het spel niet als wijzen forceeren?... Wat, wij hebben eene eenige gelegenheid misschien, eene gelegenheid, die wellic

te zeggen. "Als wij alles eens

iet verder aan het woord,

gij dan niet d

mpelde Silas Toronthal uiterst neer

ts doordringt iemand tot in het merg der beenderen!... Een millioen wacht ons heden avond op de speeltafels van het Casino!... Ja, een millioen!

voel dat ik zeer ongelukkig z

I

, g

est kiezen tusschen ons twee?n, dan zou ik aan u mijn plaats inruimen. De fortuin gaat persoonl

ar.

r niet meer op terug te komen," sprak

pij te ontsnappen. Wat hij wilde, was, dat zijn medeplichtige weer de millionnair van weleer of straatarm zou worden. Was hij rijk, dan kon hij voortgaan te leven, zooals hij

ijkertijd zoowel vrees als aandrang om naar de speelzalen van het Casino te Monte Carlo terug te keeren. De woorden van Sarcany goten vloeiend vuur in zijne aderen. Ja, hij zag het, hij begreep het, de fortuin had zich naar hem gewend en wel met zoodanige standv

dw

luk heeft mij toegelachen,-wat inderdaad waar was,-prevelde hij: het geluk lacht mij toe-wat onwaar was! En toch, in het brein van allen, die plaats rondom de speeltafels nemen, word

slechts grillen,

nt, tot voor het Casino genaderd. Daar stonden zij nog een oogenblik stil.

las, geene aarzeling!... Gij zijt va

jn moed als ?t ware met beide hande

Denk er om, geen aarzelen, g

gen als nachtschimmen verdwenen, zoodra zijn voet de eerste trede van de trap van het bordes, dat tot de speelzal

itoefenen!" hernam Sarcany

dde Silas Toronthal kort af,

g, maar de uwe volgen. Gij z

ui

elaarsnest.

Wees daarvan ten volle overtuigd. Di

enk ik

roulette-tafel nemen? Of h

nte-spel op te zetten!" antwoordde Silas To

!... De roulette heeft u bijna een vermogen verschaft,

minuten later zag Pescadospunt hen plaats nemen aan een der trente-et-quar

oogenblikken kan de speler groote verliezen, maar ook groote winsten maken. Rondom die tafels is het dan ook, dat de groote spelers bij voorkeur plaats nemen. Daar eindelijk ontluiken

juister is, als een man, die weldra het hoofd kwijt zal zijn. Kon men daarenboven ernstig meenen, dat er eene manier van spelen bestaat, eene manier om zijn geld op te offeren? Klaarblijkelijk ne

tij dubbel gold en die steeds winner was, welke ook de afloop zou zijn, hem na

op. Toch scheen de fortuin naar den kant van Silas Toronthal te willen overh

n den goeden uitslag te zijn. Hunne

en plaatsten niet anders meer dan de hoogst toegestane inzetten op het gro

laat medeslepen door de dwaasheden van eene krankzinnige vervoering, en welker belangen doo

ns schrikkelijke verliezen. Het was alsof h

nthal in den namiddag behaa

rolletjes goudstukken, die zijne hand niet kon loslaten. En dat alles geschiedde met stuipachtige bewegingen, met zenuwachtige trillingen, met spiertrekkingen, met schokken evenals een man zou overkomen, die op ?t punt is van te verdrinken! Er was niemand om hem op den rand van den afgr

ien afschuwelijk wreedaardigen wensch, dat de bovenverdiepingen der Salons van het Casino mochten instorten, om hem en met hem al diegenen te verpletteren, die zich daarin bewogen. Hij bezat niets meer-niets meer van de millioenen, die hij met zij

len, stapte het gebouw door en ijlde buiten het Casino. Beiden vluchtten vervolgens als het ware langs de

n het voorbijgaan naar zijn vriend Kaap Matifou en sleurde dien van zijn

pen en de beenen gebruikt! Dro

oo uit den dommel wakker gesch

tijd om te babbelen," antwo

voort, dat zij niet meer wilde

den, die langs de hellingen van het bergterrein te midden van olijf- en oranje-boschjes voerden. Die grillige kronkelingen en wendingen veroorloofden aan

ny onophoudelijk met bevelende stem, "keer terug ... en herne

?tel terug," kreet Silas Torontha

raden.... Laat u door mij geleide

en bedelstaf gebracht.... En dat a

zijt gij zoo verstandig.... Hoe is

il u niet meer zien!... Ik wil.... Ik

!... Is dat nu niet het dwaaste

Ik wil.... Ik ben uwe tegenwoordigh

.. Er blijft ons geld genoeg over om Tetuan te bereiken, en daar zullen wij onz

neen!... Ik wil niet ... en daa

waaro

riep Silas Toronthal uit. "La

l veel kans in de steile ravijnen te storten, waarboven en waarlangs zich het net der tuinpaden uitspreidde. Eene enkele gedachte huisde nog in het brein van den ongelukkigen bankier tot bedwelmens toe, dat was: Monte Carlo te ontvluchten, waar hij zijn ondergang

f konden storten, of hem voor het allerminst de laatste partij, die hij nog spelen wilde, kon doen verliezen, dan zou hij zich al zeer weinig bekommerd hebben over dien man, dien hij tot aan den rand van den afgrond gesl

ken en Sarcany aarzelde geen oogenblik dien pas uit te voeren. Wat hij op weg naar Tetuan, in de eenzaamheid der Marokkaansche velden wilde uitvoeren, zou hij da

de, dat de moord onder zoodanige omstandigheden geschiedde, dat nimmer eenige achterdocht hem zoude kunnen bereiken. Dat noodzaakte hem gebiedend te wachten. Hooger, daar ginds la Turbia voorbij, over de Monacosche grenzen, op dien bergachtigen weg, die zich op meer dan twee duizend voeten boven de oppervlakte der zee,

den en een laatste poging aanwenden, hem naar Monte Carlo naar he

j, terwijl hij zijn makker bij den

eet de bankier; terwijl hij zijn mak

en!... Ik heb nog eenig geld.... Mo

p Silas Toronthal met eene va

e, dan zou hij voorzeker niet geaarzeld hebben, om zich over al het kwaad, dat hem zijn vroegere Tripolitaansche agent

en daalde langs eenige trappen af, die den weg vormden in den rotswand waartusschen kleine terrasvormige tuinen uitgehouwen waren. Hij had weldra de voornaamste straat van T

riep Sarcany hem voor de laatste maal achterna. "G

schuinhellenden tuin dwars over, regelde zijne schreden dermate, dat hij voor Silas Toronthal op den gro

zoo hadden zij toch duidelijk waargenomen met hoeveel geweld de bankier Sarcany had terugg

het spel," riep Pescado

vriend met verwonderde blikken poogde aan te ki

snapt ons waarschijnlijk.... Gauw!

en toch niet vliegen!" sp

ij komen ..." hijgde Pes

at

at zou iets moois voor ons zijn! Wa

kan n

zal weldra onze krijgsgevan

ntusschen gerust, ik zal

niet te kiezen... Kom voo

Silas Toronthal weldra inge

gustustoren verrijst, voorbij geijld was, liep hij met vlugge schreden langs de huizen

m op een afstand van ongeveer vijftig p

n, waren bij den helderen sterrenhemel en bij het zachte licht der maan, die in het oosten opkwam, in het nevelig verschiet zes baaien te ontwaren, alsmede het Hospitaaleiland, de monding van de Var, de golf van Juan, de Lerinische eilanden, de golf van Napocila, het schiereiland van Garoupa, de kaap van Antibes en daarachter als een verheven achterg

nacht. In de verte stierf het meta

f barbaarsche bevolking, boven op dien rotsblok, te midden van woeste pijnboomen en wild struikgewas, huist. Dat pad was volmaakt eenzaam. De waanzinnige bankier volgde het gedurende een poos, zonder den pas te vertragen, zonder het hoofd om t

gden den radelooze op den voet e

rots gesprongen, die loodrecht boven een afgrond hing, waarvan de zool eenige honderd meter l

r doen? Dat vroegen de twee v

dat ziekelijke brein opgekomen? Z

nd te springen, een einde aan

ospunt uit. "Dat zou onze gehe

woordde Kaap Matifou. "Maar wat moete

ap, wij moeten dien kerel levend

Kaap Matifou beteuterd. "Dr

, "en houd hem goed vast! Grij

zagen verschijnen. Deze gleed als het ware langs de helling tusschen mastiek- en mirten-struiken door en slo

n herkenden hem dadelijk. Men kon

zien, zich voordeed als een myth

ospunt tusschen de tanden.

eus, die eensklaps stil bleef s

en handje wil helpen, dat hij hem een duwtje wil geve

hijnlijk.... Dat bespaart

en eenen en ik den anderen.

aan.... Hij had iets gehoord ...

Daarna ijlde hij rechts af en verdween, alvorens Pescados

en afgrond wilde springen, werd hij door Kaap

... Wat moet gij van mij hebben?...

het leven zou kunnen kosten, mijnheer Toro

aap Matifou. "Geloof ons

any ook al ontsnapt, zoo was toch Silas Toronthal in den val, en er bleef thans slechts over, om hem naar Antekirrta over te voeren, alwaar hij

et den vervoer van mijnheer belasten?

mij goed hebben. Hij zal niets te betalen hebbe

alde langs een steil voetpad, dat langs een afgrond naar het strand leidde. Hij werd onmiddellijk door Kaap Matifou gevolgd, die het bewusteloo

der de buitengewone lichaamskracht van Kaap Matifou, zoude een ongeluk onvermijdelijk gebeurd zijn, en zouden

e kuststrook uit eene aaneenschakeling van kleine inhammen, die grillig in de rotswanden ingesneden waren. De wanden dier kleine baaien waren steil en hoog en hadden

oever ontdekte, die voorzeker door een der geologische beroeringen in vroegere eeuwen gevormd was. Daari

bemerken en zich ook niet verontrustte, daarheen

waar, Kaap? Luister als

ij hem blijven, zoolang a

uren weg? Dat is lang, n

ik zal bij hem blijven. Als ik

r te e

Maar alles wel beschouwd,

nder on

rdde de reus, "zal ik van avond bij het diner m

t, Kaap Matifou? Hoort

r soupeeren", antwoordde de

scadospunt volgde van zijn kant den zeeoever van baai tot baai en richtte zijn schreden naar den kant van Mona

nzame kreken, die door een aaneenschakeling van rotsen tegen de deininggolven uit volle zee beveiligd waren. Een uur later kwam het vlugge vaartuig voor de monding der smalle baai aan, waar Ka

van de in- en uitgaande rechten, noch zelfs kustvisschers ontwaard. Zoodra de inscheping volbracht was, sloeg de Elektriek met volle krac