kanina. Malalim na rin ang gabi pero hindi pa umuuwi si Morgan, at mukhang hind

yon. Nagalit siya dahil umalis ako ng walang paalam, sinuri niya ang katawan ko

ng gusto ko nanamang mag habol. Pinipigilan ko lang ang sarili k

er. Hindi nga ata talaga siya uuwi, nag aalala ako para sa kanya, nagtataka ako k

sa girlfr

makatulog kahit pa punong-puno ng

Magulo ang buhok nito at naka-open ang tatlong butones ng suot niyang pu

ng sa kanya. May halong pagka-irita pa siyang tumingin sa 'kin bago umiwas. "Magluluto

abanta sa boses niya. Dahil sa pagtataka ay mabilis akong hu

ng traba

g labi ko at mabilis na umalis sa harapan niya. Kahit kailan talaga ay napaka su

araw! Hindi ako nag-iisa at hindi ako mabo-bored

ba ng mga damit, marami pa akong ginawa pero nag i-enjoy ako. Ni

a lang kailangan niyang kumain, at alam kung nagugutom na siya ngayon. Hindi rin 'yon makakatiis at kakain

an ang pinto ay bumungad agad si Sir Morgan sa akin. Nagkalat ang bote ng alak sa sahi

pagkain sa maliit na mesa na nasa loob bago tumakbo pap

ntikan pa kaming matumba dahil masyadong malaki ang katawan niya kompara sa

niya pero bakit biglang ganito? May

n ay nakahiga na siya habang sarado ang dalawang mata. Namalaya

m siya ng subra? Tapos umaga pa? Napuno nanaman ng pag-aalala ang buong

aunting detalye sa sarili o sa pamilya niya ay hindi niya binanggit sa akin, kaya ang hirap. niyang basah

y isipin kung nag iisa na lang siya sa buhay. Baguhan lang ako sa Manila, kaya kahit sabihi

p ako ng impormasyon mula sa mga dyaryong nabasa ko, nalamang kung ang yama nga ni

alang kahit anong balita

pala naalis ang pagkakahawak ko sa pisnge niya. Gusto kung agawin ang kamay

ya, nanatiling nakapikit ang mga mata niya habang

Blaire, Mabelle ang pangalan ko. Nakaramdam ako ng kaunting kirot sa puso ko, subrang higpit nga ng

g hawak niya. Sa pagkakataong 'to ay dilat na ang pareho niyang mga mata. D

los niya ito na para bang sabik na sabik. Kitang-kita ko ang lungkot sa mata niya

giti ako ng mapait. Sino ba ang Blaire na 'yan? Sino

Pero hindi eh! Kasi ako 'to, may sarili akong pangalan. At nasasak

'yan sa kanya per

alis ko ang pagkakahawak niya sa pisnge ko. At mabilis na

ong lumingon sa kanya, nakapikit ang mata niya habang ang dalawang kamay ay nakahawak

li kung i-kalma ang sarili ko dahil al

ay kung anong nagtulak sa akin para pakinggan ang sasabihin niya. Sa tot

ako na parang ak

t na pinipigilan ang sarili kung umiyak. "I want her to stop, because I can't like her back. But s

ta. "Do you want her to disappear?" Biglang lumabas sa bibig ko ang mga sali

salita, seryoso ang mukha niya habang nakatingin sa aki

Morga

wang kamao ko bago tumayo. Papatulan ko siya ngayon, a

w mo sa akin ay hindi ko na mapipilit ang sarili ko! At kahit na masakit sa akin ay aalis

aglakad ako papalabas pero napatigil nanaman ako ng magsal

belle." Walang emos

mo diba? You told m

Nagtaka akong lumingon sa kanya, ano daw

ong

.don't stop even if I say so, Ju

tili akong nakatingin sa

is hurting my