itig ako sa litratong nakasabit sa dingding. Litrato kung saan buo pa kaming tatlo at masaya. Napabuntong- hininga

anilang burol. Gustuhin ko man na dalawin sila, alam kong sasalubungin lamang ako ng matinding galit

namatay sila. Naging pabaya akong anak. Tahimik akong humikbi at niyakap ang mga tuhod. Paulit-ulit k

ay Vla

g huling pagkakataon upang makapiling ang mga magulang ko. Hindi naman a

magmukmok na lamang dito. Hindi ko talaga kayang hindi sila makita. Huling ara

ake it

ate nila. Nakasilip ako. Mula sa labas, makikita kung gaano kadami ang nakikiramay at al

kong nap

o sa malaking bato. Panandalian kong ipinakit ang mga mata. Maaliwalas ang simoy ng hangin a

a si Tito Ivan na naglalakad palapit sa akin. "Bakit hindi ka pumapasok? Kani

why this happened to them?" pagtataka niya. Tama siya, hindi kailan man sumali sa gulo ang mga magulang ko. Wala silang kaaway. Natulala ako sa kawalan ngunit hinaplos n

at marahang pinahid ang mga luha ko. Hinila niya ang mga kamay ko. "Pumasok na tayo sa loob, mainit na

ce broke. Hinaplos niya ang buhok ko at pilit na hinuli ang mga mata ko. Mabigat siyang napabuntong-hininga. "Just ignore her. Emma made the funeral ea

some people gre

ong nakayuko at sa sahig nakatingin habang naglalakad. Ngunit naging mabig

-balik ang tingin niya sa aming dalawa ni Tito. My hands trembled and quickly let go of Tito Ivan's hand. But I w

ita Emma to stop her. "Sweetheart! Don't

sila ngayon dahil sa akin. "What do you want me to do?! To accept her even if she let her parents die? No! She has no right because she hasn't been a good daughter!" Pag-iisk

He quickly supported me, but I took advantage of that and gently wiped my tears, so tha

gnan niya lamang ako ng masama. Nauunawaan ko siya dahil si Ta

ndo? Bakit sa dinami- dami ng mga tao, ang

gamit ang kapangyarihan na kinamumuhian ko, and the worst is, si Tita Emma ang tanging t

gunit mas lalo akong nasindak ng mabilis siyang lumapit sa akin at dinuro ako. "If you had listened to me before, they woul

ko'y bigla akong naubusan ng lakas para ilaban ang kagust

gyang naikuyom ang kamao sa pag

t, huminahon ka. Ayaw kong magkasakitan kayong dalawa. Buntis ka pa

g mata. Kaya bumagsak ang tingin ko sa kaniyang tiyan. Hindi ko alam na buntis

p siya at humawak sa sariling sentido. Binalot ako ng takot at pag-alala, maging si Tito

all your visions are good. You need to stay away from us. I don't want my family to be affe

sa huling sinabi niya. Sa dami ng masakit na salitang binigkas niya, h

su

ang ulo ko upang ipaalala ang totoong dahilan kung bakit ako naririto. Nauunawaan ko ang ibig sabihin

ay ng mga magulang mo, 'wag kang mag-a

paligid. Bawat paghakbang ko'y mabigat, animo'y paunti-unting pinapatay ang pagkatao ko. Hindi maipaliwanag na

na kung saan naging hadlang sa akin upang hindi ko sila mahawakan. Napaka

ra pagkaitan ng ganit

ng mahigpit, pero wala akong magawa kung 'di titigan na lamang sila. Hanggang sa huli, magkasama pa rin silang dalawa dahil pinagsama sa loob ng kabaon

apan nilang dalawa, tila malayo ang isip at w

Napakadaya niyo. Bakit hindi niyo na lang po ako isinama? Sana isinama niyo na lang ako. Nay, Tay

nagpatigil sa paghikbi ko. Napatingin ako sa tiles. N

pag-iyak. Ngunit nagulat ako. Nasa harapan ko na pala si Tita Emma na malambot

o sinasadyang saktan ka. Hindi ko naisip na kumpara sa akin, ikaw ang mas nasasaktan ngayon," malambing na paghingi niya ng

okay,

at pareho kaming kinintalan ng halik sa ulo. Sa pagkakataong iyon, s

ramdaman kong hindi ako nag-iisang lumaba