ko nang marinig ang kambing. Ay este, si Cambelle. Matalik k

ong kambing na agad na

anan mo at lalong hindi mo kambing 'yan. Tagapag-alaga ka lang

wag sa akin. Imbes na nurse sana, nauwi sa tagapag-alaga ng mga hayop. Kung a

ng mga magulang. Gano'n na katagal, ngunit sariwa pa rin sa ala

ila mawaglit sa isipan ko. Magulang ko pa rin kasi s

a buhay- talagang marami akong kalaban sa buhay na kina

g babae. Mahabang lakaran ang aming ginawa bago ko nabasa ang maliit na sig

namin, ngunit takot ang naramdaman ko nang makita ang makipot na da

gon. Bakas sa mukha ang pagkagulat. Walang lingon din kasi silang nagla

ayo ako sa lugar nila. Ibang-iba ang klase ng pananamit ko, sa pananamit nila. Damit kasi nila, a

as agad ang awa sa mga mukha nila nang makita ang agarang pagpatak ng mga luha ko

anggang sa masanay ako sa klase ng pamumuhay nila. Nagk

g buhay na tinakasan ko. Ang lugar na nakagisnan k

ng matuto para mabuhay. Hanggang sa naging tagapag-alaga ako ng mga hayop.

il hindi ako nagpapasindak sa kanila. Kahit ang mga lalaking pas

nga lang kasi ako sa tinutuluyan kong kubo, Kaya kailangan lagi akong alerto. Pasalamat nga

tumira kasama ang pamilya niya. Ayaw naman niyang sirain

ay butas na ang bubong. Bukod sa libre na ang tinutuluyan ko,

moy hayop. Inaalagaan ko pa rin ang sari

na hampas ang gumisin

man!" d*ing ko, sa

" Ano ba ang tinitira mo a

ko, ngunit hindi naman s

ang lugar na ito. El Canto- kinuha sa salitang engk

takot ako sa gan'yan. Sa kubo

a mga engkanto, at iba pang elemento, bahag ang buntot ko.

kumain," tawag sa amin ni Nanay Sa

naranasan ko sa buhay. Hindi ako nawawalan ng pag-asa na sana, dumating ang araw na magbago

y, masaya pa rin sila. Kunten

g na kawayan na na

at ginataang langka ang dala niya. Simpleng pagkain, simpleng luto

mga magulang ko na hindi sanay sa ganitong pagkain, hindi sanay sa

lang lahat ng pamana ng mga magulang

Haplos sa likod ang

uwi si Ate," tanong ni

ga't walang dalang pera,"

nila. Hindi naman kasi niya alam na mas mahirap ang buhay sa Maynila, lalo na para sa mga katulad nila na hindi nakapagtapos ng

g tigas tal

ol kasi itong si Cambelle sa pag-alis ng ate niya. Takot siya na

o na iyong mga pinapastol n'yo para 'di kayo abuta

ang 'yong kalabaw sa bahay. Kukuha na rin ako ng mga gamit ko,"

a na pinastol ko. Ihahatid ko kasi ang mga iyon sa bahay nila Mang Eban. Saka ko ba

yaya sa akin ni Aling M

nagpaalam. Ayoko kasing magtagal sa bahay nila. Ayokong abutan ng anak n

rin bumabalik si Cambelle. Matiim kong pinikit ang mga ma

an ko. Kinuha ko ang maliit na flashlight na nakasuksok sa bulsa ko. Ih

. Hindi naman gano'n kalayo ito, ngunit madilim ang daanan dahil s

ang alaga ko at bu

igan ko. Tuluyan na ring dumilim. Mahilig din kasing dumaldal ang babaeng

g ni Cambel

'di ko nabunot itong itak ko," singhal ko at napakapa pa sa d

nga at dinalhan din kita!" inan

?" Ang hilig talaga kumain nitong kaibigan ko

ugutom nga ako,"

i ko, kasabay ang

abay napako ang mga paa nang makita ang kotse n

as na kalabog ng dibdib ko. Ang dami agad pumapasok sa isip ko

ako," pahikbing b

ang maingay," pa

na lugar na ito. Siguro iyon din ang naiisip niya. Paano na lang kung natunton a

hininga at magkahawak-kamay. Ramdam

ng nakahinto. Pero hindi naman bumukas ang pinto

ip ng bibig nang makita ang

-jugjugan lang pala ang mga h*nayupak. Hindi na yata m

yugyog ng kotse. Sobrang pagpigil kasi ang ginaw

ahib sa sobrang pigil ng tawa. Hindi ko magawa. Bumalik kasi lahat sa alaala ko ang takot noong tumakas a

ao ang nasa loob ng kotse, hindi na muna kami lumabas mula sa pinagkublian. Kahit ba a

kanina niya pa pinigilan nang umalis na ang mga

arap lang naman pala ang mga hunghan

d na kami papunta sa kubo. Nakatutok ang hawak na flash

wanag ng flashlight sa 'di kalayuan. Humigpit ang hawak ko

?" takang t

akita ako roon!"

shlight sa parte ng kakahuyan ilan

akita mo, Aya?" bakas

nga iyong nakita ko. Kung tama ba ang hinuha ko. Mabagal ang

ng lapitan!" takot na