amdamang kaba, ang mahigpit na pag

awang magtanong dahil sa hitsura nitong lalaking p

gad kong naramdaman at hindi paghanga. Takot na nara

aki. "Halika na Belle," gusto ko na siyang kaladkarin, makalayo lamang ka

ito habang pinipilit na s

aglalakad, Belle, mamaya

na takbuhan uli ako?" Dumagundong an

ghakbang at hindi pin

p, and you'll

umikit sa lupa ang aming mga paa nang marinig

weird smirk befo

ng luha ko sa mga mata. "Belle...

n, Aya," tanggi nito kahi

ba ang gusto mo?" Ano pa ang kailangan

want you and I need you," bulong nito sa

t-ulit kasabay ang p

kung magiging mabait ka lang, and don't dare

gan ko," pagmamakaawa ni Belle. Ngunit pag

kakatakot ang ting

buhok ng kaibigan ko. Napahagulgol

tend this never happened. 'Wag kang magkamaling magsumbong kahit kanino kung ayaw mong may m

sa pangalan ko, at p

umuwi kana," udy

ko. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Ako ang naglagay sa s

aibigan ko. Bumitiw naman sa p

n pauwi, hindi ba? O, baka gu

mahimatay na lamang ako, kay sa maki

ay ang daan patungo sa kubo. Habang a

ng paningin ko dahil sa walang humpay na pagpatak ng mga lu

bulyaw nito mula sa likura

pabulong kong sabi kasaba

mapabilis lang ang paglalakad ko. Gusto ko nang humagulgol ng iyak. Pero pini

kubo. Hindi ako makapaniwala sa nakita. Tumambad kasi akin ang maraming kalat sa lo

shells ng mga i

alaking hayop, na inahing ma

ugasin sa lababo. Nakakapanghina lalo. Gusto kung sumalampak

sira ang tahimik ko na sanang buhay? Anong ba ang kasalanan

e. Gutom na ako, magsa

a niya ba ako hinana

na singhal nito. Kasabay

a naupuan niya. Manok nga

kanin at mga nilagang itlog. Naglinis na rin ako. Takot man, but I d

ights. Natapos na akong maglinis. Hinanda ko naman ang pagkain. Naka

ero. Taranta itong bumagon. Naalimpun

wan ko ang takip ng kalde

na puro na lamang pabulong. Tumayo siya at walang imik na lu

wala man lang siyang nakatagong ugaling tao. May puso pa ba kaya ang taong ito?

abadya na namang pumatak. Sumabay p

aman pala. Ano kakain

anin at kumuha ng dalawang itlog. Sa sofa ako umupo.

o. Sira pa rin ang pinto ko. Sa bagay wala namang pinagkaiba ku

wag mula sa labas. Sumi

o po ang atin?" ma

akainum ng tubig,

anyaya ko. Kasama niya ang

ng dala naming tubig." Bumagal ang mga huling sa

tik ko nang pabutiwan ang pitchel at baso. Paano kasi

ko ang bibig ko at yumuko. Kasi naman, baka ma

o. Hindi maaring magsama sa iisang bubong

g si Aya!" Umakbay pa talaga s

nubukan kong kumawala sa pag-akbay nitong

ya?" tanong ng Ginang, matapos uminum ng tubig

h.

ugon nito. May pangalan

ng gabi na," awat ng pangana

abi na nga at malayo-la

salamat," paalam nito kasabay a

umalis sila. Natatakot nga ako r

tak mo, at iyon ang sinabi m

ang lumabas sa bibig ko, pasensya

ko," sikmat nito. Ka

Walang katapusang kaba na lang ba ang maramdaman ko? Kapagod na.

ubo. Ewan kung anong ginawa ng Ancel na 'yon, at ganito na lamang ang pag-alog

ngalan, hayop naman ang ugali. Hindi bagay sa kaniya. Sabagay h

a na akong ginawa kung hindi ang makiramdam sa p

o at ang papalapit nitong mga yaba

aw. Nagkunwari akong tulog ngunit ang mga

aramdamang lumabas ito ng silid

stema ko nang maramdam ang muling paggalaw n

i ko na siya maaninag. Pero

n mo?" hagulgo