/0/35609/coverbig.jpg?v=ef3b9b5af38cc94593cf86053be7f668)
Being a wife of a Mafia Boss and Multi Millionaire Emmanuel Montefalco is every girl's dream, and it's the happiest moment that ever happened to your life. But it's not for me, instead it was a hell to me when I married the fucking bastard Emmanuel. He married me because he has a responsibility to me, which is I don't need to. Emmanuel's father forced him to marry me because for him, it is such a embarrassment to the clan of Montefalco to fuck a girl without marrying her. This is my fault and also because of those bullshit game why it did happen. But this is what I want, Emmanuel will notice me. My only mistake was I let my carnal desire consume me and didn't think about what the consequences would be. Emmanuel doesn't know me. I'm just this head over heels on him, entangled by truth or dare. I chose dare and those crazy friends of mine dared me to seduce Multi Millionairs Emmanuel Montefalco in exchange for a prize of trip to Paris. I succeeded the challenge and not only attracted Emmanuel but he became my husband as well. But, how about my trip to Paris prize if I am now my husband's slave in bed?
Warning: Please be advised that this story contains TRIGGER WARNINGS, and POTENTIALLY OFFENSIVE LANGUAGE, VIOLENCE, SEXUAL HARASSMENT, SENSITIVE LANGUAGE ang MATURED THEMES, that not suitable for young audiences.
_________
Today is my 23rd birthday at si Alfred ang kasama ko dahil wala ang dalawa kong kaibigan at 'yong asawa ko-ewan kong alam ba niya na birthday ko ngayon.Nag pumilit siyang ihatid ako pagkatapos naming kumain sa labas,ayaw ko sana kaso nagpumilit kaya pinagbigyan ko.Pinagbuksan niya ako ng pinto at inalalayan na bumaba sa sasakyan.
Ngumiti ako sa kanya. "Thank you Alfred -,"
"You fucking bastard."
Napahiyaw ako sa gulat ng matumba si Alfred sa biglang pagsuntok ni Emmanuel. Hindi niya ito tinigilan hanggang sa dumugo ang ilong ni Alfred. Mabigat ang kanyang paghinga na tumayo at galit na bumaling ng tingin sa akin. Napaigik ako ng marahas niyang hinawakan ang braso ko. Ang higpit ng pagkahawak niya halos maiyak ako sa sakit dahil hindi pa magaling ang pasa doon na siya rin ang may gawa.
"You fucking slut," madiin na sambit niya. Galit na galit. " Sa mismong harap ng bahay ko pa kayo-," huminga siya ng malalim at marahas akong binitawan.
Napawakan ako sa aking tiyan nang matumba ako. Mabigat ang kanyang bawat hakbang na tinalikuran ako papasok sa loob ng bahay.
"Mea," nag-alala na sambit ni Alfred sa pangalan ko at inalalayan akong tumayo. "Sumama ka na sa akin please. Hindi ko na matiis ang pananakit niya sayo."
Umiling ako at pinunasan ang luha na tumulo mula sa mata ko. "Hindi ko siya iiwan Alfred. Mahal ko ang asawa ko," huminga ako ng malalim. " Buntis ako. Sasabihin ko ito sa kanya baka sakaling maging maayos ang trato niya sa akin. Pero kung hindi, ako na mismo ang aalis sa poder niya."
Dalawang araw ang lumipas hindi parin kami nagka-usap ni Emmanuel. Dalawang araw rin siyang hindi umuwi dito.
Nang maglinis ako napakunot ang noo ko nang makita ang laman ng basurahan. Mga tinapon na ulam, sari-saring ulam at cake. Napatakip ako sa aking bibig at hindi ko napigilan ang mapahikbi nang mabasa ko ang nakasulat sa cake na nasa basurahan.
" Happy 23rd birthday wife. "
Napa upo ako sa harap ng basurahan kung saan naroon ang mga handa ni Emmanuel na itinapon niya. Alam niya ang birthday ko. Akala ko. . Napahagulhol ako nang makita ang confetti, balloon at ibang dekorasyon na itinapon niya rin. Shit! Bakit hindi ko man lang sinabi sa kanya? Bakit hindi ko nalang pinili na dito mag celebrate kahit walang kasiguraduhan na sasaluhan niya ako. Ang gaga ko. Ang gaga-gaga ko. Iyon na sana ang pagkakataon na magka-ayos kami ng tuluyan pero dahil sa nangyari malabong mangyari pa ang nais ko.
Galit siya sa akin at alam ko kung ano ang gusto niya kaya nang makauwi siya ay nag lakas-loob ako na kausapin siya.
"Emmanuel, alam ko gusto mo nang maghiwalay tayo. .ang mawala na ako dito sa bahay at sa buhay mo. . pero. .pwede bang . .pwede bang humingi ng pabor? Pwede bang pagbigyan mo ako sa 1st wedding anniversary natin. .na magpanggap na masaya tayo. .na mahal natin ang isa't isa. Pwede bang i celebrate natin iyon na masaya? Promise, pagkatapos non hindi na kita gugulohin."
Walang pag-alinlangan na pumayag siya. Ipinagdiwang namin ang wedding anniversary namin na masaya, puno ng pagmamahal. Ginampanan niya ng maayos ang kanyang pagpapanggap bilang isang mabuting asawa na mahal na mahal ako.
Sa loob ng isang taon na puro hindi maganda ang dinanas ko sa kamay niya nabura iyon lahat sa isang araw lang. Isang araw na masayang alaala na babaunin ko habang-buhay.
"Happy anniversary."
Malambing na saad niya at inabot sa akin ang isang kumpol ng rosas. Nakangiti na tinanggap ko iyon. Inabot niya ang kamay ko at ipinatong sa kanyang balikat. Humawak siya sa magkabilang baywang ko at marahang sumayaw.
Tanging tibok ng puso naming dalawa ang nagsilbing musika namin. Nakahiling ako sa kanyang dibdib at dining ko ang malakas na kabog niyon.
Pinigilan kong mapaluha. Masaya ako. Masayang-masaya dahil ang sana ko lang noon ngayon ay naranasan ko na sa piling niya. Gusto ko mang hilingin na sana hindi ito mag wakas ngunit huli na.
Hanggang sa pagtulog yakap niya ako na puno ng pagmamahal. Hindi ko napigilan na haplusin ang kanyang mukha. Tinitigan ko iyon at sinaulo ang bawat anggulo. Mahimbing na ang kanyang tulog ngunit yakap niya parin ako, nakakulong parin ako sa kanyang mga bisig. Ngunit kailangan kong kumalas kahit mahirap ang bitawan siya.
"Mahal na mahal kita," mahinang usal ko. " Malaya ka na, mahal."
Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakayakap sa akin at bumaba sa kama. Kinuha ako ang ultrasound picture ng anak namin at nag-iwan ako ng maikling sulat para sa kanya. Sa huling pagkakataon tinitigan ko ang kanyang mukha. Hilam ang aking mata na lumabas ng silid.
'Thank you for everything and I'm sorry. Malaya ka na.'
Warning: R-18. Not suitable for young readers. Read at your own risk. ________ Kapit sa patalim. Iyan ang ginagawa ng isang mahirap na katulad ko sa oras ng kagipitan. Mahirap. Nakakababa ng digninad. Wala na ngang pinag-aralan pinasok pa ang isang bagay na hindi makatarungan. Ngunit sa ngalan ng pamilya, pagmamahal,at sakripisyo,lahat kaya kong isugal maisalba lang ang buhay ng nanay ko. Pera kapalit ang dangal. Dangal na nawala para makasalba ng isang buhay. Ito ang mahirap para sa gaya kong isang mahirap ngunit wala kang pagpipilian kundi pasokin ito dahil ito lang ang naisip mong madaling paraan. "So, ano ang dahilan mo bakit sumama ka sa akin?" Mapang-akit niyang tanong sa mapusok naming halikan. "Pera," pa ungol na sagot ko sa sensasyon na nadarama. Dangal laban sa isang buhay na kailangan iligtas. Puri para sa perang inaasam. A one night mistake that changed my life forever that I can't escape.
Warning: Please be advised that this story contains TRIGGER WARNINGS, and POTENTIALLY OFFENSIVE LANGUAGE, VIOLENCE, SEXUAL HARASSMENT, SENSITIVE LANGUAGE ang MATURED THEMES, that not suitable for young audiences. I'm a rape victim. Dahil doon tinalikuran ako ng mga kaibigan ko na akala ko ay tunay silang kaibigan sa'kin at ang masakit pa pati ang boyfriend ko pinagtabuyan ako at iniwan na parang isang basura. Hindi niya ako tanggap at lalo na ang anak namin dahil ang akala niya bungan iyon ng taong gumahasa sa akin.Pati ang tita ko pinalayas ako sa sarili naming bahay dahil na buntis ako. Until, Edmund Javier Montefalco save my life. Pinakain. Inalagaan. Pinatuloy sa kanyang bahay at inako ang responsibilad na hindi naman dapat siya ang gumawa. Siya ang naging sandalan ko sa mga panahon na lugmok ako at hindi niya kami pinabayaan ng anak ko. Ngunit, sadyang mapaglaro ang tadhana dahil ang taong tumulong sa akin ay siya pala ang gumahasa akin. Gusto ko siyang maparusahan sa ginawa niya, ngunit sa anong paraan?Gayong sa puntong ito natutunan ko na siyang mahalin. Makayanan ko bang ipakulong ang taong mahal ko?Ang taong sumira sa buhay ko. Maibigay ko pa ba ang hustisya para sa sarili ko kung ang taong iyon ay parte na ng buhay ko o sabayan ko na lang ang laro ng tadhana sa aming dalawa?
It's been six years, pero hanggang ngayon siya parin sa araw at gabi ang aking iniisip. Magpa hanggang ngayon ay lagi ko parin tanong sa aking sarili saan ba ako nag kulang?Kasi sa pagka-alam ko minahal ko naman siya nang minahal. Siguro, dahil bata pa ako noon at ganun lang kadali na sa kanya na sugatan ang puso kong walang alam.Na ganun lang ka dali sa kanya na ako ay pag laruan dahil minahal ko siya nang lubusan. Pinili mong iwan ako habang ikaw nalang ang mayroon ako. Ito ang mahirap tanggapin sa dami ng kailangan kong unawain. Ito ang mahirap isipin dahil na dudurog ako sa tuwing naiisip kong baka hindi mo naman talaga ako minahal.Pagod na akong isipin ka, masakit pero kailangan kong tanggapin kahit pa unti-unti. Bakit ba kasi na sanay ako na lagi kang nandito. "Please, don't leave me." I begged. Subra ko siyang minahal sa wala ng natira sa sarili ko. Kahit pa ulit-ulit niya ako sinaktan kahit harap harapan niya akong niluko ay minahal ko parin siya. Kahit isang sumbat galing sa akin ay wala siyang narinig. Pero kahit gaano mo kamahal ang isang tao darating pa rin yong time na maiisip at masasabi mo sa sarili mong It's time to give up. Hindi dahil sa wala ka ng feelings kundi pagod dahil pagod ka nang umasa sa taong hindi ka naman kayang pahalagahan. Mahirap mag let go.Pero mas mahirap yong kumakapit ka pa kahit pinag tutulakan kana niya.Masakit na ipag pilitan mo pa ang sarili mo sa taong ayaw na sayo.Ngunit wala na akong magagawa kundi ang tanggapin na wala na akong magagawa upang bumalik ka sa akin.Nakaka-iyak lang isipin na hindi ko alam kung kanino lalapit dahil hindi ako okay. "Ken,pwede ba tayong mag-usap?" I ask him trough chat. Gusto kong ipaglaban ang pagmamahal ko.Gusto kong sabihin sa kanya lahat nang hinanakit ko.Gusto kong masagot lahat ng tanong ko.At sana hindi pa huli ang lahat para sa kagustuhan kong maging akin siya ulit. For the last time, I begged him. "Come back to me, please."
Natigilan si Madisyn nang matuklasan na hindi siya biological child ng kanyang mga magulang. Dahil sa pakana ng tunay na anak, siya ay pinalayas at naging katatawanan. Inaakala na ipinanganak sa mga magsasaka, nagulat si Madisyn nang makitang ang kanyang tunay na ama ang pinakamayamang tao sa lungsod, at ang kanyang mga kapatid na lalaki ay mga kilalang tao sa kani-kanilang larangan. Pinaulanan nila siya ng pagmamahal, para lang malaman na may sariling negosyo si Madisyn. "Tigilan mo nga ako sa panggugulo!" sabi ng ex-boyfriend niya. "Kay Jenna lang ang puso ko." "Ang lakas ng loob mong mag-isip na may nararamdaman ang babae ko sayo?" pag-angkin ng isang misteryosong bigwig.
Isang lalaki lang ang nasa puso ni Raegan, at si Mitchel iyon. Sa ikalawang taon ng kanyang kasal sa kanya, siya ay nabuntis. Walang hangganan ang saya ni Raegan. Pero bago pa niya masabi ang balita sa asawa, inihain na niya ang divorce papers nito dahil gusto niyang pakasalan ang first love niya. Matapos ang isang aksidente, nahiga si Raegan sa pool ng kanyang sariling dugo at tumawag kay Mitchel para sa tulong. Sa kasamaang palad, umalis siya kasama ang kanyang unang pag-ibig sa kanyang mga bisig. Nakatakas si Raegan sa kamatayan sa pamamagitan ng mga balbas. Pagkatapos, nagpasya siyang ibalik sa tamang landas ang kanyang buhay. Ang kanyang pangalan ay kung saan-saan makalipas ang mga taon. Si Mitchel ay naging lubhang hindi komportable. Sa hindi malamang dahilan, nagsimula siyang ma-miss. Sumakit ang puso niya nang makita siyang todo ngiti sa ibang lalaki. Na-crash niya ang kasal niya at napaluhod siya habang nasa altar siya. Duguan ang mga mata, tanong niya, "Akala ko ba sinabi mo na ang pagmamahal mo sa akin ay hindi masisira? Paano ka ikakasal sa iba? Bumalik ka sa akin!"
Si Rhonda ay isang manliligaw na babae sa isang pagkakamali. Matapos mawalan ng trabaho ang kanyang nobyo ng maraming taon, hindi niya naisip na bayaran ang kanyang mga bayarin. Inuna niya ang kanyang mga pangangailangan bago ang kanya.Siya rin ang nag-baby sa kanya para hindi siya ma-depress. At paano niya ito binayaran? Niloko niya si Rhonda kasama ang kaibigan niya! Napakasakit ng puso ni Rhonda. Sa kabila ng panloloko niyang ex, sinamantala niya ang pagkakataong magpakasal sa isang lalaking hindi pa niya nakikilala. Eliam—tradisyunal na lalaki ang kanyang asawa. Sinabi niya sa kanya na siya ang mananagot sa lahat ng mga bayarin sa bahay at hindi na niya kailangang magtaas ng daliri. Tinira siya ni Rhonda, at naisip niyang isa siya sa mga lalaking mahilig magyabang sa kanilang kakayahan. Naisip niya na ang kanyang buhay mag-asawa ay magiging isang buhay na impiyerno. Sa kabaligtaran, si Eliam pala ay isang mapagmahal, mahigpit, at maunawaing asawa. Pinasaya niya siya para umakyat sa corporate ladder. Higit pa rito, tinulungan niya siya sa mga gawaing bahay at binigyan siya ng libreng kamay upang palamutihan ang kanilang tahanan. Hindi nagtagal bago sila nagsimulang sumandal sa isa't isa na parang isang team. Tagalutas ng problema si Eliam.Siya ay hindi kailanman nabigo na dumating sa pamamagitan ng para sa Rhonda sa tuwing ito ay nasa isang dilemma. Sa isang sulyap, para siyang ordinaryong tao, kaya hindi maiwasan ni Rhonda na tanungin siya kung paano niya nagawa ang napakaraming mahirap na bagay. Mapagpakumbaba itong tinalikuran ni Eliam. Sa isang kisap-mata, umakyat si Rhonda sa tuktok ng kanyang karera sa tulong nito. Naging maganda ang buhay para sa kanila hanggang isang araw. Natisod si Rhonda sa isang global business magazine. Isang lalaki sa front page ang nakatitig sa kanya. Nasa kanya ang mukha ng kanyang asawa! Ano ba naman! Kambal ba siya? O may tinatago ba siyang malaking sikreto sa kanya sa lahat ng ito?
Ang kanyang fiance at ang kanyang matalik na kaibigan ay nagtrabaho at nag-set up sa kanya. Nawala niya ang lahat at namatay sa kalye. Gayunpaman, muling isinilang siya. Sa sandaling imulat niya ang kanyang mga mata, sinusubukan siyang sakalin ng kanyang asawa. Sa kabutihang palad, nakaligtas siya. Pinirmahan niya ang kasunduan sa diborsiyo nang walang pag-aalinlangan at handa na para sa kanyang miserableng buhay. Sa kanyang pagtataka, ang kanyang ina sa buhay na ito ay nag-iwan sa kanya ng malaking pera. Inikot niya ang mga mesa at naghiganti sa sarili. Naging maayos ang lahat sa kanyang karera at pag-ibig nang dumating sa kanya ang kanyang dating asawa.
Tatlong taon na ang nakalilipas, tinutulan ng pamilya Moore ang pagpili ni Charles Moore na pakasalan ang kanyang pinakamamahal na babae at pinili si Scarlett Riley bilang kanyang nobya. Hindi siya mahal ni Charles. Sa katunayan, kinasusuklaman niya ito. Hindi nagtagal pagkatapos nilang ikasal, nakatanggap si Scarlett ng alok mula sa kanyang pinapangarap na unibersidad at tumalon dito. Pagkaraan ng tatlong taon, nagkasakit ng malubha ang pinakamamahal na babae ni Charles. Upang matupad ang kanyang huling kahilingan, tinawagan niya si Scarlett at binigyan siya ng isang kasunduan sa diborsyo. Labis na nasaktan si Scarlett sa biglaang desisyon ni Charles, ngunit pinili niyang pakawalan siya at pumayag na pirmahan ang mga papeles ng diborsyo. Gayunpaman, tila sinadya ni Charles na ipagpaliban ang proseso, na iniwan si Scarlett na nalilito at bigo. Ngayon, si Scarlett ay nakulong sa pagitan ng mga kahihinatnan ng pag-aalinlangan ni Charles. Makakawala kaya siya sa kanya? Maiisip kaya ni Charles ang kanyang tunay na nararamdaman?
Isang malaking araw iyon para kay Camila. Inaasahan niyang pakasalan ang kanyang gwapong nobyo. Sa kasamaang palad, iniwan niya siya sa altar. Hindi na siya nagpakita sa buong kasal. Ginawa siyang katatawanan sa harap ng lahat ng bisita. Sa sobrang galit, pumunta siya at natulog sa isang kakaibang lalaki sa gabi ng kanyang kasal. One-night stand daw ito. Sa kanyang pagkadismaya, hindi siya pinayagan ng lalaki. Inirapan niya siya na parang sinaktan niya ang puso niya noong gabing iyon. Hindi alam ni Camila ang gagawin. Dapat ba niyang bigyan siya ng pagkakataon? O lumayo na lang sa mga lalaki?